مجله ایرانی پلیمر
سال:1382 | دوره:13 | شماره:1 (پیاپی 49) |تعداد مقالات:10

کامپویتهای PVC و الیاف سلولوزی با ترکیب شدن PVC و الیافت خمیر کاغذ به عنوان تقویت کننده تهیه شد. اثر بارگذاری خمیر کاغذ و عامل جفت کننده ( γ - آمینو پروپیل تری اتوکسی سیلان) بر رئولوژی و خواص مکانیکی کامپوزیتها بررسی و معلوم شد که با افزودن خمیر کاغذ، گرانروی مذاب، کشسانی مذاب، استحکام کششی و مدول کششی افزایش یافته ، ولی ازدیاد طول تا پارگی کاهش می یابد. اثر عامل جفت کننده بر استحکام کششی و گرانروی مذاب PVC پر شده به بارگذاری عامل جفت کننده بستگی دارد. گرانروی مذاب در کامپوزیتهای دارای یک درصد عامل جفت کننده به شدت افت می کند. طیف سنجی FTIR برای بررسی واکنش سطح خمیر کاغذ و عامل جفت کننده انجام شد.

آثار فشار تک محوری به موازات میزان جریان و دما بر مقاومت نمونه های پلی پیرول بشدت وادوپه شده بررسی شد. نمونه های پلی پیرول به روش الکتروشیمیایی در ولتاژ ثابت V 0.87 از محلول استونیتریل در مجاورت آنیون پرکلرات به عنوان وادوپه کننده روی الکترود شیشه ای طلا اندود به عنوان الکترود کار تهیه شد. نمونهای پلی پیرول به روش شیمیایی در مجاورت NH برای مدت زمان یک ساعت وادوپه شد که به علت مقاومت بالای نمونه های پلیمری می توان از روش دو نقطه ای برای اندازه گیریهای مقاومت استفاده کرد. رسانایی این پلیمرهای بشدت وادوپه شده با فشار و دما به صورت نمایی مطابق با نظریه جهش در دامنه متغیر موت،(VRH, (Mott افزایش می یابد. تغییر تعداد حالات موثر و حجم پلیمر به واسطه فشار موجب افزایش چگالی حالات مجاز در نزدیکی سطح فرمی (Femi) می شود. مسلما فشار باید همپوشانی اوربیتالی بویژه در بین نواحی غنی از الکترون مولکولهای همسایه را بیشتر کرده باشد. بواسطه افزایش همپوشانی اوربیتالی الکترونی انتظار می رود که انتقال الکترون بین مولکولی نیز فزونی یابد، که ناشی از کاهش فواصل مولکولی و سدهای انرژی برای نفوذ و تونل زنی و نیز به دلیل افزایش سطح تماس زنجیر- زنجیر است، که از این طریق امکان انتقال الکترون بیشتر می شود. بدین ترتیب، تعداد حالاتی که الکترون می تواند از آنها جهش کند بیشتر می شود. با توجه به وجود تعداد زیادی حفره در نمونه های پلیمری بشدت وادوپه شده، مدل VRH اصلاح شده بکار گرفته شد تا بدین ترتیب با داده های مشاهده شده براساس کاهش حجم پلیمر و افزایش تعداد حالات موثری که الکترون می تواند از آنها جهش کند، انطباق یابد.

اثر پیوندهای عرضی پویا برفرایند پذیری، خواص مکانیکی، جذب آب، فرایند پیر شدن و شکل شناسی آمیزه های پودر سبوس برنج (RHP) / پلی استیرن (PS) / لاستیک استیرن بوتادی ان (SBR) مطالعه شد. آمیزه ها با استفاده از مخلوط کن برابندر (Brabender) در دمای 170 درجه سانتیگراد و با سرعت چرخنده rpm 50 تهیه شد. وولکانش پویا باعث افزایش استحکام کششی و استحکام ضربه ای کامپوزیتهای SBR/PS/RHP و موجب کاهش درصد ازدیاد طول در نقطه شکست شد. در ضمن معلوم شد که در نتیجه و ولکانش پویا، کامپوزیتهایی با مقاومت بیشتر در برابر فرایند پیر شدن و پدیده تورم در آب بدست می آید که دلیل آن پراکندگی بهتر ماتریسها و چسبندگی قویتر پرکننده به ماتریس است.

ماهیت سمی و فرار بسیاری از حلالهای آلی که در سنتز مواد آلی بسیار مورد استفاده قرار می گیرند، تهید جدی برای محیط زیست بشمار می رود. یکی از روشهای توسعه یافته جدید استفاده از آب به عنوان حلال است. اما به دلیل انحلال پذیری کم ترکیبات آلی در آب، استفاده از آن محدود است. یکی از مهمترین راهبردهای غلبه بر این محدودیت استفاده از کمک حلالهای آلی است. بنابر این پلی وینیل آمین و پلی آلیل آمین به عنوان کمک حلالهای پلیمری جدید تهیه شدند و در سیستمهای کمک حلال/ کاتالیزور در حلقه گشایی مکان گزین اپوکسید به کمک یون آزید در آب و دمای معمولی بکار برده شدند و بهره عالی از آزید و هیدرین در شرایط واکنش ملایم حاصل شد. از این کاتالیزورهای پلیمری می توان چند بار بدون کاهش فعالیت استفاده کرد.

4-(4- ترشیو- بوتیل فنیل) 1، 2، 4- تری آزولیدین 3، 5- دی اون 4-(4- ترشیو- بوتیل فنیل) ارازول (TBPTD) از 4- ترشیو- بوتیل بنزوئیک اسید در 5 مرحله سنتز شد. TBPTD با n - پروپیل ایزوسیانات در حلال N,N- دی متیل فرمامید (DMF) خشک واکنش داده و مشتقات بیس - اوره با بهره بالا بدست آمد و در نهایت به عنوان ساختار مدل برای واکنشهای پلیمر شدن مورد استفاده قرار گرفت. واکنشهای پلیمر شدن مرحله ای مونومر TBPTD با هگزامتیلن دی ایزوسیانات (HMDI)، ایزوفورون دی ایزوسیانات (IPDI) و تولوئن - 2،4- دی ایزوسیانات در محلول N,N- متیل استامید (DMAc) و در مجاورت پیریدین، تری اتیل آمین و دی بوتیل قلع دی لورات به عنوان کاتالیزور انجام شد. واکنشهای پلیمر شدن مرحله ای به کمک تابش ریزموج و همچنین پلیمر شدن محلول در دمای بالا صورت گرفت. واکنش پلیمر شدن تراکمی در مقایسه با پلیمر شدن تراکمی در محلول متداول سریعتر انجام گرفت و تقریبا در مدت زمان 18-10 دقیقه کامل شد. پلی اوره های جدید حاصل دارای گرانروی ذاتی در محدود dl/g 0.306 - 0.025 در حلال H SO یا DMF در دمای 25 درجه سانتیگراد است. این پلی اوره های جدید به وسیله روشهای IR,HNMR ، تجزیه عنصری و TGA مورد بررسی قرار گرفته و بعضی از خواص فیزیکی و مشخصات ساختاری این پلی اوره های جدید گزارش شده است.

زیست پلیمرها با استفاده از میکروارگانیسمهای الکالیژنس یوتروفوس تولید شدند. نوع سوبستراها از قبیل گلوکوز، ساکاروز، اسیدهای بوتیریک، پنتانوئیک و پروپانوئیک به عنوان منابع کربن بر تجمع و ترکیب بندی زیست پلیمرها در سلول تاثیر می گذارد. بیشترین تولید پلیمر (g/L 0.97) در زمانی بدست می آید که از 2 گرم گلوکوز در 100 میلی لیتر به عنوان سوبسترا استفاده شود. زمانی که از پنتانوئیک اسید به عنوان سوبسترااستفاده شد، تجمع پلیمر در سلول %28 وزنی بود. شناسایی زیست پلیمرها با استفاده از روشهای مختلف طیف سنجی و گرمایی از قبیل HNMR,DSC,FTIR و MS/GC انجام شد. دمای انتقال شیشه ای (Tg) و دمای ذوب ™ پلیمرها به ترتیب بین 4.71 درجه سانتیگراد -11 و 179.8 -147درجه سانتی گراد تغییر یافت. آنتالپی ذوب (ΔH) بین j/g 43.82- 96.7 تغییر کرد. زیست تخریب پذیری PHB در محیط زیست شناختی و محلول بافر فسفات آزمایش شد.

برخی از عشاها یا فیلم های آزاد پلی پیرولی وادوپه شده با الکترولیتهای مختلف (نظیر آروماتیکهای سولفون دار شده) از محلولهای آبی مونومر به منظور بررسی اثر عمل آوری گرمایی بر رسانندگی الکتریکی آنها تهیه و معلوم شد که ماهیت یون مخالف بیشترین تاثیر را بر رسانندگی و پایداری رسانایی الکتریکی پلیمر در دمای بالا دارد. با این حال گرمادهی آرام می تواند رسانندگی پلیمر پلی پیرول رسانا را بهبود بخشد. به منظور مطالعه تاثیر گرما بر رسانندگی و میزان پایداری گرمایی فیلم پلی پیرول انواع آنیونها آزمایش و معلوم شد که پلی پیرول وادوپه شده با آروماتیک سولفوناتها ( بطور عمده بنزن یا نفتالن سولفوناتها) به عنوان یون مخالف، فیلمهای انعطاف پذیر و هموار بوجود می آورد، که می تواند به آسانی از الکترود کار به عنوان غشای با خواص مکانیکی خوب جدا شود. انواع دیگر یونهای مخالف نظیر معدنی ها (مانند انعطاف پذیر و همواه ربوجود می آورد، که می تواند به آسانی از الکترود کار به عنوان غشای با خواص مکانیکی خوب جدا شود. انواع دیگر یونهای مخالف نظیر معدنی ها (مانند-SO, Cl) مواد فعال در سطح آلیفاتیک ( مانند DS) و پلیمری (PVS) فیلم هایی را بوجود می آورند که یا جداسازی آنها از الکترود کار ناممکن است یا شکننده و زبرند.

رفتار لایه ای شدن کوپلیمرهای آکریلیکی گرمانرم مختلف و یک نوع رزین اپوکسی با انواع متفاوت عوامل پخت آن مطالعه شد. از زایلن و متیل ایزوبوتیل کتون به عنوان حلالهای سیستم استفاده شد. با یک ابزارپوشش دهنده، فیلمهایی با ضخامتهای متفاوت ( 200، 400 و 800 میکرون) اعمال شد. اثر زمان ژل شدن اپوکسی به کمک عوامل پخت مختلف نیز آزموده شد. نتایج آزمونها نشان داد که لایه ای شدن پوشش به ضخامت بستگی دارد، بطوری که برای فیلمهای ضخیمتر با ترکیب درصد یکسان، فیلمهای لایه دار بیشتری اصل می آید . به علاوه کاهش زمان ژل شدن ترکیب درصد اپوکسی اثر نامحسوسی روی لایه ای شدن دارد، اگر چه طولانی تر شدن زمان پخت اثر زیادی روی آن پدیده بر جای می گذارد. سرعت واکنش عامل پخت بدون در نظر داشتن زمان ژل شدن نیز اهمیت دارد. مطابق داده های بدست آمده می توان نتیجه گرفت که مکانیسم لایه ای شدن تحت تاثیر پدیده نفوذ نیست اما ممکن است ناشی از پدیده همرفت باشد. اثر سوبسترای آلومینیم و شیشه به پوششها با سطح انرزی آزاد کم را در لایه زیرین فیلم های لایه ای یافت و اغلب آنها به سطح رویه مهاجرت می کنند. یافته های ما تا حدودی نظریه پیشنهادی حداقل انرژی آزاد سطح سیستم را تائید می کند، اما نتیجه بررسی وابستگی به ضخامت که در این مقاله گزارش شده به وسیله نظریه های موجود تفسیر نمی شود.

رزینهای اپوکسی بر پایه آب از طریق واکنش رزینهای اپوکسی با وزنهای مولکولی مختلف (360 ، 900، 1700 و 3200) با دیاتانول آمین تهیه شده و در مرحله بعد رزینها با استیک اسید %10 وزنی خنثی و در آب امولسیون شدند. رزینها با استفاده از روش رسوب دهی الکتریکی کاتدی روی صفحات فولادی نشانده شدند. رفتار رسوب دهی رزینها با استفاده از اثر ولتاژ - زمان (در جریان ثابت) و چگالی جریان - زمان (در ولتاژ ثابت) بر کارایی کولنی و قدرت پرتابی معین شده مورد مطالعه قرار گرفت.