علوم و تکنولوژی محیط زیست
سال:1387 | دوره:10 | شماره:4 (مسلسل 39) (ویژه نامه) |تعداد مقالات:16

پارک جنگلی عون بن علی با ارایه سطوح مختلفی از خدمات زیست محیطی برای مردم، در شمال شهر تبریز واقع شده است. این خدمات دارای ارزش های اقتصادی هستند که غالبا برآورد آنها با معیارهای عادی مشکل می باشد، زیرا درآمد مالی مستقیم ایجاد نمی کنند، اما منافعی مانند افزایش کیفیت زندگی و فرصت های تفرجی را دربر دارند، که عمدتا با لحاظ نمودن برخی از شاخص ها می توان ارزش اقتصادی آنها را برآورد نمود.در این تحقیق، جهت شناسایی ارزش اقتصادی - تفرجی پارک جنگلی عون بن علی از روش کلاوسون استفاده شده است. این روش بر مبنای برآورد رابطه بین تعداد بازدیدکنندگان و میانگین بعد مسافت اماکن مسکونی این افراد از پارک و همچنین بر اساس استفاده از نقشه، ترجیحات و خصوصیات اقتصادی و اجتماعی بازدیدکنندگان پارک و رابطه بین هزینه دسترسی و تعداد بازدیدکنندگان با در نظر گرفتن اطلاعات موجود می باشد. سپس منحنی تقاضا با در نظر گرفتن ورودیه های فرضی و نسبت جدید مراجعه کنندگان بر مبنای پرسشنامه ها ترسیم گردیده است. محاسبات انجام شده نشان می دهد، ارزش اقتصادی - تفرجی پارک جنگلی عون بن علی در هر روز 125081000 ریال می باشد.همچنین نتایج به دست آمده آشکار می سازد، که اکثریت بازدیدکنندگان پارک در سطوح سنی 30-20 سال قرار دارند، 40 درصد بازدیدکنندگان حداقل مدرک تحصیلی خود را دیپلم ذکر نموده و 31.9 درصد مراجعین دارای درآمد ماهیانه 200-100 هزار تومان می باشند.

جذب سطحی به عنوان یک فرآیند موثر در تصفیه نهایی مواد آلی به شمار می رود. تحقیق حاضر شامل بررسی کاربرد سه ماده کربن گرانولی فعال (GAC)، کربن پوست بادام (ASC) و کربن پوست گردو (WSC) به عنوان جاذب جهت حذف فنل از آب آلوده می باشد. روش های آزمایشگاهی جهت دستیابی به ایزوترم های تعادلی و بهترین شرایط جذب به کار گرفته شده است. نمودارهای تعادلی برای GAC به ترتیب دارای ضریب همبستگی 0.99 و 0.99، برای ASC 0.92 و 0.96 و در مورد WSC 0.93 و 0.95 در ایزوترم های فرندلیچ و لانگمور می باشد که نشان دهنده تطابق قابل قبولی است. بازده حذف نهایی در جاذب GAC دارای %99.87، در جاذب ASC دارای %91.36 و در جاذبWSC  برابر با %78.17 حذف فنل است. بیشترین بازده حذف فنل در pH اولیه 2، مقدار جاذب 20 g/L و زمان تماس 3 ساعت برای هر سه جاذب به دست آمد.

امروزه مواد پلیمری به علت ویژگی های فیزیکی و شیمیایی و مقاومت مناسب در برابر صدمات مکانیکی و همچنین به علت صرفه اقتصادی نسبت به سایر مواد بسته بندی، جایگاه خاصی را در صنایع مختلف غذایی و آشامیدنی کسب نموده و به کارگیری این گونه مواد بسته بندی روز به روز در حال گسترش است. از جمله مشکلاتی را که به کارگیری این گونه مواد در پی دارد تجزیه ناپذیری مواد پلیمری و بروز جنبه های منفی زیست محیطی می باشد. یکی از اهداف این تحقیق دستیابی به روشی اقتصادی در زمینه بازچرخش مواد بسته بندی پلاستیکی و تبدیل آن به ایزولاتور با کاربردهای صنعتی جدید با ارزش افزوده مناسب تر از سایر مواد تبدیلی حاصل از روش های سنتی بازچرخش مواد پلاستیکی می باشد. در این طرح جهت تهیه نمونه های مورد آزمایش از مواد بسته بندی مواد غذایی پلی اتیلن ترفتالات و پلی پروپیلن با دانه بندی های 1 تا 5 میلی متر و 6 تا 20 میلی متر با نسبت وزنی %50 به طور مساوی و همچنین از الیاف پلی استر به نسبت وزنی %2.5 مواد پلیمری و به کارگیری رزین های بر پایه پلی وینیل استات با نسبت وزنی %20 مواد پلیمری در سیلندرهای با نسبت یک به یک قطر به ارتفاع ساخته شده است و نمونه های مورد نظر با 3 بار ساخت در شرایط یکسان و در هر بار 3 بار قالب ریزی صورت پذیرفته است. نمونه های ساخته شده به منظور تعیین مقاومت فشاری توسط دستگاه Instron و با سرعت حرکت فک ها 20 میلی متر در دقیقه تحت آزمایش قرار گرفته است. نتایج حاصل از اندازه گیری مقاومت فشاری نمونه های PET و الیاف پلی استر با نمونه های ساخته شده ترکیبیPET  و PP و الیاف پلی استر با سایزبندی 1 تا 5 میلی متر مشخص گردیده است که میزان میانگین تغییرات طولی حاصل از اعمال نیرو در طول های 10، 20، 30 و 40 میلی متر نمونه های ساخته شده از PET و الیاف به ترتیب به میزان 1.2، 10.8، 18.6 و %31.9 میزان نیروی اعمالی بیشتری را جهت تغییرات طولی مشابه نیاز داشته و مقاومت فشاری مناسب تری را نسبت به نمونه های مورد ساخته شده ترکیبی PET و PP از خود نشان می دهد.همچنین کلیه نتایج حاصل از اندازه گیری مقاومت فشاری نمونه های PET و الیاف پلی استر با نمونه های مورد ساخته شده ازPET  و PP و الیاف پلی استر با سایزبندی 6 تا 20 میلی متر مشخص گردیده است در تغییرات طول های 20 و 30 و 40 میلی متر نمونه های مورد ساخته شده ترکیبی PET و PP به ترتیب به میزان 4.5 و 14 و %25.3 میزان نیروی اعمالی بیشتری را جهت تغییرات طولی مشابه نیاز داشته و مقاومت فشاری مناسب تری را نسبت به نمونه های مورد ساخته شده از PET و الیاف از خود نشان می دهد.

جذب بیولوژیکی فلزات سنگین یک فرآیند بسیار موثر در حذف یون های فلزات سنگین از محلول های آبی است. در این تحقیق ویژگی های جذب سطحی کاتیون های Pb (II) و Zn (II) توسط بیومس قارچی غیرزندهP. chrysosporium  به طور جداگانه مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین روش های کشتن بیومس قارچی که شکل غیرزنده آن در جذب فلز موثرتر از نوع زنده می باشد بررسی شده، که نتایج نشان می دهد جوشاندن بیومس در سود یکی از روش های مناسب برای کشتن قارچ مورد نظر است. در این مطالعه از تکنیک جذب سطحی در سیستم ناپیوسته استفاده شده است. اثرات تغییرات pH، غلظت اولیه فلز، سرعت اختلاط، زمان تماس و دما در جذب سطحی مورد بررسی قرار گرفته که آزمایش های به عمل آمده نشان می دهد میزان جذب سطحی فلزات توسط بیومس با تغییرات pH محیط تغییر می کند. حداکثر جذب سطحی هر دو فلز بر روی جاذب بین pH 5 تا 6 است. با افزایش غلظت اولیه Pb (II) و Zn (II) جذب سطحی یون های فلزی مربوطه بر روی جاذب افزایش یافته است. زمان مناسب برای انجام فرآیند جذب حداکثر یک ساعت بوده و بعد از گذشت یک ساعت میزان جذب ثابت است و تغییری نمی کند. حداکثر یون های فلزی جذب شده توسط بیومس غیرزنده P. chrysosporium برای فلز سرب 90 mg/g و برای فلز روی 63 mg/g به دست آمده است. لذا میزان جذب Zn (II) از Pb (II) است. همچنین نتایج نشان می دهد که با افزایش دما میزان جذب زیاد شده است. افزایش غلظت بیومس تاثیر چندانی بر روی جذب ندارد. داده های به دست آمده از آزمایش جذب دو فلز Pb (II) و Zn (II) توسط بیومس یادشده از دو مدلFreundlich  و Langmuir تبعیت می کند. با استفاده از HCl می توان تا حدود %98 از بیومس استفاده شده را بازگردانی کرده و مورد استفاده مجدد قرار داد. نتایج پیشنهاد می کند که بیومس غیرزنده P. chrysosporium به طور قابل ملاحظه ای در حذف ویژگی های فلزات سنگین از محلول های آبی موثر است.

خنثی بودن فضاهای زیستا در محیط زیست شهری و بی مکانی انسان امروز در ساختار شهری، نشان از این امر دارد که انسان معاصر از بی مکانی و بی خانمانی رنج می برد. این چنین است که شهروندان و ساکنان شهر، هویت خویش و تعاملات اجتماعی خود را با محیط، از دست داده اند. رسالت شهرسازی نیز در این است که فضاهای شهری را به مکان ارتقا دهد تا در بستر این مکان های معنادار، ارزش های انسانی و اجتماعی امکان بروز یابند و بحران طراحی شهری معاصر را سامان دهند. از سویی دیگر، روش پدیدارشناسی این توان را دارد تا به ایجاد محیط های واجد معنا و فراخوانی حس مکان و روح مکان و معنای مکان بپردازد که مولفه های اساسی در هویت مکانی به شمار می روند. بر این اساس این مقاله در رویکردی پدیدارشناسانه، به بررسی پدیده مکان می پردازد تا امکان احراز و بازخوانی هویت مکان های شهری ممکن شود. نتایج این پژوهش نشان می دهد که دیگر ضرورتی ندارد که در پی سبکی جدید در طراحی بود و می بایست به جستاری برای یافتن معانی و ارزش های اصیل در معماری و شهرسازی خاصه شهرسازی سنتی پرداخت که با دیدگاهی تاویلی از «آن چه داده شده است» در شیوه دادگی جهان و اشیا و مکان ها بروز می یابد. علاوه بر این فرایند پدیدارشناسی مکان و مولفه های مکان شهری در رویکردی توصیفی - تحلیلی مورد بازخوانی و بازبینی قرار می گیرد و در پایان به راهکارهایی چند در مورد ارتقای فضا به مکان شهری اشاره می شود که در اکتشاف دوباره جهان و قرائت مکان های سنتی در معماری و شهرسازی ایران و به روز سازی آنها با نوگرایی و نوخواهی نسل امروز، در رویکردی پدیدارشناسانه خود را نشان می دهد.

در این تحقیق، واحد الفین واقع در پتروشیمی بندر امام از لحاظ مشکلات زیست محیطی در چهار جنبه آلاینده های پساب، هوا، صوت و پسماندها مورد بررسی قرار گرفته است. پس از شناخت فرآیند تولید و منابع انتشار آلاینده ها در واحد مذکور نقاط نمونه برداری مشخص شد و طی 6 ماه نمونه برداری مستمر پارامترهای کیفی پساب و آلاینده های هوا انجام گرفت. نتایج حاصل نشان می دهد که غلظت پارامترهای اکسیژن خواهی شیمیایی (COD)، روغن و چربی (Oil) کل جامدات محلول (TDS) و فسفات در پساب خروجی از واحد الفین بالا بوده و چندین برابر استاندارد ملی می باشد. محاسبات بار آلودگی برای پارامترهای مذکور نیز موید این موضوع می باشد. میانگین مقادیر COD، Oil،TDS  و فسفات در کل دوره نمونه برداری به ترتیب 352، 24، 860 و 2.3 میلی گرم بر لیتر محاسبه گردیده است. میزان آلاینده های اتمسفری (SO2, NOx, CO) ثبت شده در واحد مطالعه حاکی از آن است که این پارامترها در محدوده مجاز تعیین شده توسط سازمان حفاظت محیط زیست قرار می گیرد. از دیگر آلاینده های هوا در این واحد می توان به وجود بخارات هیدروکربنی (VOCS) در سطح واحد نیز اشاره نمود. در بررسی پسماندها در واحد مذکور 14 مورد ماده زاید شناسایی شده که 10 مورد آنها خطرناک بوده و 90% از کل زایدات را به خود اختصاص داده است. بررسی آلاینده های صوتی حاکی از آن است که بیشترین تراز شدت صوت در این واحد 102 دسی بل (A) بوده و پمپ ها و کمپرسورها از مهمترین منابع تولید آلودگی صوتی در این واحد می باشد.

از آن جایی که استقرار نظام مدیریت سبز در سازمان ها و ارگان های مختلف جزو اولویت های دولت می باشد و با توجه به اهمیت استقرار مدیریت سبز در راستای کاهش مصرف منابع مختلف آب، انرژی، کاغذ و مدیریت مواد زاید جامد، اجرای این نظام در کتابخانه ملی ایران امری ضروری به حساب می آید.این مقاله به بررسی منابع مختلف آب، انرژی، کاغذ و مواد زاید جامد در کتابخانه ملی ایران و همچنین مدیریت مصرف این منابع پرداخته است.به همین منظور پس از توصیف و مشخص نمودن اهداف و چهارچوب های مدیریت صحیح مصرف منابع مختلف (مدیریت سبز) به بررسی مصرف منابع در کتابخانه ملی ایران پرداخته شده است تا با مشخص شدن میزان مصرف راهکارهای مدیریتی ارایه شود. برای رسیدن به این هدف قدم اول بررسی وضعیت موجود کتابخانه از طریق انجام بازدیدهای متعدد، تکمیل چک لیست ها و پرسشنامه بوده است تا با جمع آوری اطلاعات لازم و انجام تحلیل های مورد نیاز راهکارهای لازم ارایه شود. نتایج حاصل در خصوص مصرف انرژی سوخت در مقوله حمل و نقل در کتابخانه ملی حاکی از آن است که از میان آلودگی های حاصل از حمل و نقل (CO2، CO، NOx و هیدروکربن ها) میزان تولیدCO2  بیشترین مقدار را به خود اختصاص می دهد (904 کیلوگرم) و CO به میزان 6 کیلوگرم، NOx به میزان 2 کیلوگرم و هیدروکربن ها به میزان 0.58 کیلوگرم به ترتیب آلوده کننده های بعدی به حساب می آید. در مورد میزان انرژی مصرفی در مجموعه نیز در بین وسایل و تجهیزات انرژی بر، یخچال های موجود در کتابخانه ملی ایران بیشترین سهم را در تولید CO2، SO2 و NOx دارد. میزان تولیدCO2  برای کلیه این تجهیزات 1140.32 کیلوگرم، 3.9072 SO2 کیلوگرم و2.886 NOx  می باشد. مجموع انرژی مصرفی برای این تجهیزات نیز 2739.71 کیلووات ساعت است. همچنین در بین گازهای تولید شده، CO2 بیشترین و NOx کمترین سهم را به خود اختصاص می دهد. در خصوص مصرف آب کتابخانه نیز مجموع آب مصرفی برای فضای سبز، ظرفشویی و توالت ها 45459 لیتر در سال بوده، که بیشترین سهم این مصرف مربوط به آبیاری فضای سبز و 32471 لیتر در سال است. در بخش مواد زاید جامد و ضایعات تولیدی حاصل از مصرف مواد مختلف، بر اساس نتایج حاصل از 30 بار نمونه گیری انجام گرفته، بیشترین حجم تولید ضایعات مربوط به مواد آلومینیومی و کاغذ است و میزان CO2 به دست آمده 19475 کیلوگرم در سال، میزان 77.54 SO2، 57.4 NOx و ذرات 2.92 کیلوگرم در سال می باشد. در نهایت پس از انجام کلیه اقدامات و مطالعات یاد شده راهکارها و پیشنهادهای مدیریتی و اجرایی ارایه شده است و همچنین مشخص شده که با اجرا و استقرار نظام مدیریت سبز در مجموعه امکان مصرف بهینه منابع آب، برق، کاغذ و مدیریت مواد زاید جامد در کتابخانه ملی ایران وجود دارد و این نظام می تواند به کاهش هزینه ها در مجموعه نیز کمک نماید.

در این تحقیق، جذب کروم شش ظرفیتی توسط سبوس برنج به صورت ناپیوسته مطالعه شده است. اهداف اصلی این مطالعه شامل بررسی جذب کروم از محلول آبی توسط سبوس برنج، مطالعه اثر پارامترهای مهم مانند pH، زمان تماس و غلظت اولیه کروم بر کارایی فرایند جذب و تعیین ایزوترم جذب مناسب و پارامترهای سینتیکی فرایند جذب کروم بر روی سبوس برنج می باشد. نتایج حاصل حاکی از آن است که جذب کروم توسط سبوس برنج پس از 120 دقیقه به حالت تعادل می رسد و پس از این زمان تغییرات نامحسوسی در بازدهی حذف کروم مشاهده می شود. در pHهای پایین تر، میزان جذب کروم بیشتر می شود و حداکثر درصد حذف کروم (%99.8) در pH برابر با 2 برای غلظت اولیه کروم 5 mg/l به دست آمد. با افزایش غلظت اولیه کروم میزان جذب کاهش می یابد. نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان می دهد که جذب کروم توسط سبوس برنج در میان شش ایزوترم مطالعه شده (لانگمیر، فرندلیچ، BET، Temkin،D-R  و Generalized) از ایزوترم فرندلیچ با ضریب همبستگی 0.997 پیروی می کند. حداکثر ظرفیت جذب تک لایه ای برای شرایط آزمایشگاهی موجود در این مطالعه 0.208 mg/g به دست آمده است. به علاوه سینتیک جذب کروم توسط جاذب مورد مطالعه با مدل مرتبه شبه اول و ضریب همبستگی R2>0.99 در دمای25oC  تطابق دارد. همچنین نتایج نشان می دهد که سبوس برنج می تواند به عنوان جایگزینی ارزان و کم هزینه برای جاذب های تجاری موجود در حذف کروم (VI) از آب و فاضلاب به کار گرفته شود.

در جهان امروز، زباله ها یک آلاینده زیست محیطی شناخته شده هستند، که اگر نسبت به آن چاره اندیشی ننشینیم و از بار آلودگی ها و پسماندها نکاهیم، تندرستی، سلامت و بهداشت همگانی با ناهنجاری های فراوانی رو به رو خواهد شد. در این میان محل دفن زباله، نقش مهمی را در شبکه دفع زباله بازی می کند و جزئی از راهبرد جدید مدیریت جامع مواد زاید جامد محسوب می شود.در سال های اخیر طرح محل دفن شامل تجهیزاتی برای کنترل و انتقال گاز و استفاده از انرژی مربوط به بیوگاز می باشد. گاز محل دفن که به اختصار LFG هم نامیده می شود، از انجام مجموعه ای از واکنش های زیست شیمیایی بر روی مواد آلی تجزیه پذیر موجود در زباله در شرایط بی هوازی به دست می آید و این گازها شامل متان، کربن دی اکساید و گازهای هیدروژن، هیدروژن سولفاید، ترکیبات آلی فرار و ... می باشد.ارزیابی و پیش بینی نرخ تولید و انتشار گاز از محل های دفن، جهت طراحی این محل ها و بهره برداری موفق گازهای تولیدی به عنوان منابع انرژی دارای اهمیت زیادی می باشد. گازهای تولیدی در محل های دفن، پس از استحصال و تصفیه می تواند به طور مستقیم برای تامین انرژی مورد نیاز در صنعت، نظیر روشنایی، تامین انرژی مورد نیاز توربین های گازی و موتورهای تولید برق و حتی در راه اندازی واحدهای تولید هم زمان حرارت و برق مورد استفاده قرار گیرد.در این مطالعه با استفاده از بسته نرم افزاری LandGEM و با در نظر گرفتن درصد حجمی محتوای متان 61% و محاسبه 164 m3/Mg به عنوان ضریب پتانسیل تولید گاز، و ثابت نرخ تولید متان0.06 ، انتشار گاز و آلاینده ها از مرکز دفن زباله شهر شیراز مورد بررسی قرار گرفته است. در پایان آنالیز حساسیت با در نظر گرفتن نرخ های تجزیه (k) مختلف این ارزیابی نشان داد که میزان گاز متان و کربن دی اکساید تولیدی از این محل هر کدام به ترتیب1.5×106 m3/year  و 9.6×105 m3/year می باشد.بیشترین میزان متان و کربن دی اکساید تولیدی مربوط به سال 1400 شمسی می باشد و آلاینده های وینیل کلراید، بوتان، کربن دی سولفاید، کلرودی فلوئورومتان، بنزن، دی کلرو دی فلوئورومتان، دی کلروفلوئورومتان، هگزان، پنتان، زایلن در میان سایر آلاینده ها بیشتر از حد استاندارد بوده اند.با توجه به مقدار زیاد گاز متان تولیدی در محل دفن زباله شهر شیراز که ماکزیمم تولید آن تا سال 1400 هم ادامه می یابد و با توجه به اقدامات لوله کشی که جهت استحصال گاز در این محل صورت گرفته است، استفاده کاربردی از انرژی حاصل از این گاز با تاکید بر تصفیه و پالایش گاز خروجی گزینه مناسب جهت حذف این گاز گلخانه ای می باشد.در این تحقیق بررسی وضعیت استحصال گاز متان از جنبه های فنی و بهداشتی استحصال گاز متان صورت پذیرفته است که بر مبنای تحلیل داده ها ارایه شده و متغیرهای موثر بر میزان استحصال گاز بر پایه چهارچوب نظری و تجربی انتخاب شده، طرح ریزی شده است.

به طور متوسط روزانه 72559 کیلوگرم پسماند از سطح بیمارستان ها و سایر مراکز بهداشتی و درمانی شهر تهران جمع آوری می شود. ارزیابی کمی و کیفی این زایدات در برنامه ریزی جهت رفع نقاط ضعف موجود در سیستم فعلی مدیریت پسماندهای بیمارستانی موثر می باشد. در این مقاله کمیت و کیفیت پسماندهای بیمارستانی در سطح 20 بیمارستان خصوصی شهر تهران از طریق پرسشنامه و توزین زایدات، مورد بررسی قرار گرفته است. بر اساس نتایج به دست آمده میزان کل پسماند تولیدی در بیمارستان های مورد مطالعه 8430 کیلوگرم در روز می باشد. با توجه به وجود 2475 عدد تخت فعال در این مراکز، سرانه تولید زباله به ازای هر تخت فعال در روز 3.406 کیلوگرم برآورد شده است. بیشترین میزان زایدات عفونی مربوط به بخش های جراحی و اورژانس به ترتیب با 2 و 1.8 کیلوگرم در روز به ازای هر تخت فعال و کمترین میزان این زایدات نیز متعلق به بخش اطفال با 0.25 کیلوگرم در روز به ازای هر تخت فعال می باشد. بیشترین میزان زایدات شبه خانگی نیز متعلق به بخش های زنان و زایمان و اطفال به ترتیب با 3 و 2.5 کیلوگرم در روز به ازای هر تخت فعال برآورد شده است. میزان متوسط پسماند تولید شده توسط بخش های مختلف در بیمارستان های مورد بررسی 60% پسماند شبه خانگی، 39% پسماند عفونی و 1% زایدات تیز و برنده می باشد. تفکیک نامناسب پسماندها توسط کارکنان خدمات و عدم رعایت دیگر کارکنان بیمارستان ها و ملاقات کنندگان موجب گردیده تا درصد پسماندهای عفونی به دلیل اختلاط با سایر پسماندها، بسیار زیاد باشد. افزایش آگاهی و شناخت کارکنان این مراکز در خصوص اعمال روند تفکیک و بهبود سیستم جمع آوری و حمل پسماندها توسط شهرداری تهران از گزینه های مناسب جهت مدیریت صحیح پسماندهای بیمارستانی می باشد.

در این تحقیق عملکرد سه ماده شیمیایی سولفات فرو، کلرورفریک و هیپوکلریت کلسیم و تاثیر افزایش TDS بر آنها در حذف سولفید بررسی شده است. این مطالعه نشان داد که ترسیب شیمیایی با استفاده از این سه ماده شیمیایی روش مناسبی جهت تصفیه این گونه پساب ها است. با تغییرpH  از محدوده 4 تا 9 در محدوده غلظ 0.95-47.05 mg/L سولفید با بررسی97 نمونه پساب بیشترین بازده حذف سولفید در حدود %61.38-%66.21 در pH=7 حاصل گردید. بر اساس نتایج حاصل از این تحقیق سولفات فرو با غلظت 5-200 mg/L در محدوده غلظت0.95-47.05 mg/L  سولفید با بررسی 59 نمونه پساب دارای بازده حذف سولفید در حدود %55.79-%73.94 می باشد. کلرورفریک با غلظت 2-100 mg/l در محدوده غلظت 0.95-47.05 mg/L سولفید با بررسی 62 نمونه پساب دارای بازده حذف سولفید در حدود %67.5-%84.2 می باشد. هیپوکلریت کلسیم با غلظت 10-500 mg/L در محدوده غلظت 0.95-47.05 mg/L سولفید با بررسی 60 نمونه پساب دارای بازده حذف سولفید در حدود %62.17-%80.85 می باشد. بنابراین مشاهده می شود که نسبت یون فریک، یون فروویون هیپوکلریت به یون سولفید به ترتیب 2، 5 و 10 می باشد و کلرورفریک با غلظت کمتر دارای بازده حذف بیشتر می باشد. همچنین نتایج این بررسی نشان داد که کاهش درصد حذف سولفید توسط سولفات فرو، کلرورفریک و هیپوکلریت کلسیم با افزایش TDS تا1000 mg/L  محسوس نبوده و با افزایش TDS تا 1500 mg/L کاهش درصد حذف سولفید چشم گیر است.

پدیده نخست شهری در کشورهای در حال توسعه از ماهیتی سلطه آمیز برخوردار بوده و در اغلب موارد با تاثیرات شدید محیط طبیعی، اقتصادی، اجتماعی و کالبدی بر واحدهای فضایی پیرامونی خود همراه است. تهران نیز به عنوان یکی از این کلان شهرها برای رشد و توسعه، نه تنها در مقیاس ملی، بلکه در مقیاس منطقه ای به منابع طبیعی و انسانی آنها به نحوی ناپایدار و سلطه آمیز دست اندازی می کند و موجبات تحول اقتصادی، اجتماعی و سازمان فضایی مناطق پیرامونی را فراهم می آورد. لذا روابط و مناسبات حاکم بین کلان شهر تهران و مناطق پیرامونی از ماهیتی نابرابر و سلطه آمیز برخوردار است. این تحولات در سازمان فضایی، در زمینه مرتبه و اندازه سکونت گاه ها، شهری شدن چشم انداز روستایی، تغییر در اقتصاد پایه، تغییر کاربری اراضی، تغییر در ترکیب جمعیت و فعالیت از مهمترین آنها بوده است که در نتیجه دگرگونی ساختار اجتماعی - اقتصادی و کالبدی فضاهای پیرامونی به ویژه لواسان و شریف آباد را فراهم ساخته است. این مقاله در دو سطح کلان به تحلیل ماهیت اقتصاد مسلط سیاسی حاکم بر ایران و بازتاب فضایی آن در تهران و پیرامون در دوره های مختلف به ویژه از دهه 1350 اشاره دارد و در سطح خرد به تحلیل و مقایسه تطبیقی تحولات سازمان فضایی شهر لواسان و شریف آباد در رابطه با تهران می پردازد.

در فرآیند جی.تی.ال. (Gas-To-Liquid) تغییر گاز طبیعی از فاز گازی شکل به محصولاتی در فاز مایع منجر به آزادسازی مقادیر زیادی انرژی می شود. از طرف دیگر جریان های متعدد گرم و سرد در این فرآیند دارای اختلاف درجه حرارت قابل توجهی است. بنابراین، فرآیند جی.تی.ال. به شدت انرژی زاست و توانایی تولید مقادیر قابل توجهی انرژی مازاد بر نیاز خود را دارد و حتی امکان تاسیس نیروگاه برق در کنار آن وجود دارد؛ به عبارت دیگر، واحد جی.تی.ال نه تنها از منظر انرژی خودکفاست، بلکه می تواند تولیدکننده نیز باشد. در این مقاله رویکردهای مختلف بهینه سازی انرژی در یک واحدGTL  به ظرفیت ده هزار بشکه در روز مطالعه و با نرم افزارهای بهینه ساز انرژی در قسمت های گوناگون فرآیند بهینه سازی انرژی انجام شده است. در نهایت روش مناسب تر انتخاب و میزان انرژی تولیدی آن محاسبه و گزارش شده است. بر اساس نتایج این مطالعه، شبکه ای یکپارچه از مبدل های حرارتی پیشنهاد شده است.