علوم کشاورزی ایران
سال:1385 | دوره:37 | شماره:1 |تعداد مقالات:23

در این پژوهش داده های جمع آوری شده توسط مرکز اصلاح نژاد دام کشور در طی سالهای 1362 تا 1377، براساس روش دومارتن پیشرفته به شش منطقه اقلیمی خشک بیابانی، نیمه خشک، مدیترانه ای، نیمه مرطوب، مرطوب و خیلی مرطوب تقسیم شدند و سپس با استفاده از اطلاعات گاوهای نر مشترک و مدل های تک صفتی وچند صفتی اجزای واریانس و کوواریانس و پارامترهای ژنتیکی صفات مقدار شیر، مقدار چربی، درصد چربی، فاصله گوساله زا یی و تعداد روزهای باز برای آن مناطق برآورد گردید. وراثت پذیری مقدار شیر و چربی در اقالیم خشک بیابانی، نیمه خشک، مدیترانه ای، نیمه مرطوب، مرطوب و خیلی مرطوب به ترتیب 0.29 ± 0.07 و 0.29 ± 0.09, 0.29 ± 0.06 و 0.27 ± 0.08, 0.23 ± 0.09 و 0.25 ± 0.04, 0.22 ± 0.06 و 0.25 ± 0.0, 0.18 ± 0.04 و 0.26 ± 0.00, 0.12 ± 0.06 و 0.24 ± 0.09 برآورد گردید. وراثت پذیری درصد چربی در مناطق ذکر شده به ترتیب 0.12 ± 0.09, 0.16 ± 0.06, 0.24 ± 0.04, 0.12 ± 0.08, 0.16 ± 0.07, 0.18 ± 0.08 و وراثت پذیری صفات فاصله گوساله زایی و روزهای باز دراین مناطق به ترتیب 0.097 ± 0.005 و 0.02 ± 0.002, 0.09 ± 0.005 و 0.025 ± 0.002, 0.02 ± 0.002 و 0.01 ± 0.004, 0.025 ± 0.002 و 0.02 ± 0.006, 0.01 ± 0.004 و 0.03 ± 0.009, 0.02 ± 0.006 و 0.03 ± 0.009 برآورد گردید. روند ژنتیکی مقدار شیر در شش منطقه به ترتیب 41.21, 14.97, 2.82, 26.48, 88.63 و -16.85 کیلوگرم بود. همبستگی ژنتیکی صفات مقدارشیر، مقدار چربی و درصد چربی در بین مناطق مختلف در دامنه های 0.8-0.98, 0.73-0.96, 0.7-0.95 و برای صفات تولید مثل نزدیک به صفر برآورد گردید. اختلاف در پارامترهای ژنتیکی و همبستگی ژنتیکی صفات در مناطق مختلف وهمچنین متفاوت بودن رتبه بندی گاوهای نر براساس ارزش های اصلاحی در مناطق مختلف بیانگر تفاوت عملکرد ژنوتیپ در این مناطق است که می تواند ناشی از اثر متقابل ژنوتیپ و محیط باشد.

این آزمایش جهت بررسی اثرات مقادیر مختلف فسفرغیرفیتاتی با و بدون استفاده از آنزیم فیتاز، با استفاده از طرح کاملا تصادفی و به روش فاکتوریل 2´3 روی پانصد و هفتاد و شش قطعه جوجه گوشتی سویه راس که 2به صورت مخلوط با همدیگر نگهداری می شدند انجام گرفت. در طول مدت آزمایش از جیره های دارای مقادیر مختلف فسفرغیرفیتاتی ( 0.38, 0.45 و 0.31 درصد در مرحله آغازین و 0.36, 0.43 و 0.29 درصد در مراحل رشد و پایانی ) با و بدون استفاده از پانصد واحد آنزیم فیتاز درهر کیلوگرم جیره استفاده گردید و در سنین 40, 20 و 51 روزگی اوزان زنده وخوراک مصرفی اندازه گیری و بر اساس آنها مقادیر افزایش وزن روزانه و ضرایب تبدیل خوراک محاسبه گردید. نتایج این آزمایش نشان داد که کاهش سطح فسفر غیرفیتاتی جیره در دوره آغازین فاقد تاثیر معنی دار (P>0.05) بر عملکرد جوجه های گوشتی بود، ولی کاهش میزان فسفر غیرفیتاتی جیره به 0.29 درصد در دوره های رشد و پایانی موجب کاهش وزن زنده در سنین 40 و 51 روزگی، کاهش متوسط افزایش وزن روزانه و افزایش مقادیر ضرایب تبدیل خوراک در دوره های سنی 21-40 و 1-51 روزگی گردید. خوراک مصرفی تحت تاثیر مقدار فسفر فیتاتی جیره قرار نگرفت. افزودن آنزیم فیتاز به جیره تنها موجب افزایش مصرف خوراک در دوره های سنی 20-40, 21-40 و 1-50 روزگی و افزایش مقادیر ضریب تبدیل خوراک در دوره سنی 1-20 روزگی شد، ولی فاقد تاثیر بر روی سایر فراسنجه های اندازه گیری شده بود. اثرات همزمان مقدار فسفر غیرفیتاتی جیره و آنزیم فیتاز تنها روی اوزان زنده در سن 40 روزگی معنی دار بود، بنحوی که افزودن آنزیم فیتاز به جیره های دارای مقادیر بالای فسفر غیرفیتازی موجب کاهش اوزان زنده و افزودن آنزیم به جیره های دارای مقادیر پایین فسفر غیرفیتازی موجب بهبود اوزان زنده شد. براساس نتایج این آزمایش می توان نتیجه گیری نمود که اثرات منفی کاهش میزان فسفر غیرفیتاتی جیره عمدتا در دوره رشد 21 تا 40 روزگی معنی دار بود و افزودن آنزیم فیتاز به جیره نتوانست موجب تقلیل این اثرات منفی شود. مطالعات بیشتری جهت تعیین میزان مناسب فسفر غیرفیتاتی در جیره و همچنین آنزیم فیتاز در دوره های مختلف رشد مورد نیاز است.

طی بازدید از گلخانه های تکثیر و پرورش گیاه بنفشه آفریقایی (Saintpaulia ionantha H. Wendl.) در ایران گیاهانی با انواع الگوهای ابلقی برگ جمع آوری گردید. شناسایی الگوی ابلقی گیاهان با مقایسه تفاوتهای مورفولوژیکی موجود در برگهای آنان مانند: 1- محل توسعه سلولهای فاقد کلروفیل، 2- چگونگی گسترش، توزیع و پراکندگی بافتهای فاقد کلروفیل در سطح برگها و 3- شکل کلی توزیع بافتهای ابلق در سرتاسر کل گیاه انجام شد. در این مطالعه از راهنمای شناسایی انواع الگوهای ابلقی برگ در بنفشه آفریقایی که در یک منبع اینترنتی معتبر و ارزشمند وجود داشت، استفاده گردید. در آزمایش بعد، جهت ایجاد تنوعات سوماکلونال و بدست آوردن موتانت های ارزشمند و مطالعه و ارزیابی آنها، قطعات تهیه شده از بافتهای برگی یک رقم نیمه مینیاتور با گل های صورتی رنگ، جهت پرآوری کالوس بر روی محیط کشت MS تغییر یافته که حاوی سطح نسبتا بالایی از هورمون های BA و IAA بود، کشت گردیدند. پینه های بدست آمده در مدت 6 ماه پس از شروع آزمایش 4 تا 6 مرتبه واکشت داده شدند و سپس به محیط کشت انگیزش شاخساره (SIM) انتقال یافتند. بدین ترتیب از کل توده های پینه ای موجود تعداد 1750 گیاه بدست آمده که جهت شناسایی تغییرات مورفولوژیکی ایجاد شده در برگهای آنان، مورد مطالعه و بررسی قرار گرفتند. در مرحله بعد، کلیه ارقام جمع آوری شده و واریانت های بدست آمده جهت اثبات پایداری صفت مورد نظرشان با استفاده از قلمه های برگی در شرایط درون گلخانه ای در محیط کشت پرلیت تکثیر گردیدند . در بین گیاهان بدست آمده از کالوسهای واکشت شده، واریانت های با الگوهای مختلف ابلقی برگ و گلهای فانتزی صورتی رنگی که دارای طیفهای مختلفی از تراکم خالهای بنفش رنگ بودند، مشاهده شد. مطالعه، بررسی و ارزیابی واریانتهای بدست آمده از تنوعات سوماکلونال نشان داد که در سیستم کشت بافت امکان تولید انواع الگوهای ابلق و یا بافت ناهمسان برگی در جهت بهبود کیفیت صفات ظاهری گیاه در بنفشه آفریقایی وجود دارد. خصوصیت ابلقی برگها در نتاج رویشی حاصل از قلمه زنی کلیه واریانتهای بافت ناهمسان بعلت تک سلولی بودن منشا اپیدرمی شاخساره های جدید کاملا محو گردید، در حالیکه کلیه خصوصیات ابلقی واریانتهای ابلق بدست آمده در طی یک نسل رویشی پایدار ماندند. صفت موتاسیون یافتة واریانتهای رنگیزه گل نیز در طی یک نسل رویشی پایدار ماند . در مجموع، استفاده از روشهای ایجاد تنوعات سوماکلونال، قابلیتهای ژنتیکی گیاه بنفشه آفریقایی را در راستای تولید و بهبود صفات جدید آشکار می نمود.

اثر کنترل کنندگی سیزده استرین Streptomyces شامل 8 استرین جدا شده از خاک اطراف ریشه بوته های جالیز در ورامین و 5 استرین جدا شده از خاک اطراف ریشه فلفل در استرالیا روی Fusarium oxysporum در شرایط آزمایشگاه و گلخانه مورد ارزیابی قرار گرفت . نتایج نشان داد که همه استرین های Streptomyces در روش های کشت متقابل و سلوفان، رشد عامل بیماری را به میزان 13.33 تا 99.16 درصد کاهش دادند. در هنگامی که بذر با مخلوط استرین ها آغشته شد درصد گیاهان سالم در تیمار Streptomyces تنها %100 ، عامل بیماری به اضافه %47.62  Streptomyces و شاهد سالم 100% به طور معنی داری از شاهد آلوده 0% بیشتر بود (P<0.01). هنگامی که خاک گلدان ها با مخلوط استرین های Streptomyces تیمار شده بودند درصد گیاهان سالم در تیمار Streptomyces تنها 100% ، عامل بیماری به اضافه 39.28 Streptomyces و شاهد سالم 100% به طور معنی داری از شاهد آلوده 0% بیشتر بود (P<0.01). جمعیت عامل بیماری و همچنین Streptomyces در طول آزمایش های گلخانه ای مورد بررسی قرار گرفت.

بررسی اثر تنش خشکی بر خصوصیات فیزیولوژیک به شناسایی عوامل مؤثر در مقاومت به تنش کمک می کند. به منظور بررسی اثر تنش خشکی بر میزان فتوسنتز خالص (Pn)، تعرق (E)، هدایت روزنه ای CO2, (gs) زیر روزنه ای (Ci)، میزان کلروفیل، پرولین و کربوهیدراتهای محلول در آب و الکل، نهالهای سه ساله انگور انتخاب و در گلدان کاشته شدند. تنش از نهم تیر ماه 1382 به مدت هفت روز اعمال گردید . در طی این هفت روز صفات مورد نظر اندازه گیری شدند. اندازه گیری ها در ساعت یازده صبح و در شدت نور 1200 تا 1400 میکرو مول فوتون بر متر مربع بر ثانیه به عمل آمد. نتایج نشان داد که تحت تاثیر تنش میزان فتوسنتز، تعرق و هدایت روزنه ای از روز آبیاری تا پایان تنش بتدریج کاهش پیدا می کند. ولی بعد از رفع تنش به حالت اولیه بازگشت می نمایند. طی این دوره میزان دی اکسید کربن زیر روزنه ای ابتدا کاهش و بعد افزایش یافت. علت کاهش اولیه دی اکسید کربن به دلیل بسته بودن روزنه ها و افزایش بعدی آن به دلیل عدم فرآوری دی اکسید کربن بود. بنابراین تنش خشکی علاوه بر کاهش هدایت روزنه ای از طریق مکانیسم های درونی برگ از فرآوریدی دی اکسید کربن موجود جلوگیری می نماید . سرعت فتوسنتز تحت تاثیر تنش از 7.22 در رقم رشه و 7.21 میکرومول CO2 بر متر مربع بر ثانیه در رقم خوشناو در ششمین روز به صفر کاهش یافت. تعرق نیز از 6.58 در رقم رشه به 0.45 میلی مول آب بر متر مربع بر ثانیه و در رقم خوشناو از 6.95 به 0.38 میلی مول آب بر متر مربع بر ثانیه در روز پایانی تنش رسید . میزان کلروفیل در هر دو رقم کاهش یافت، اما میزان کاهش کلروفیل در رقم خوشناو بیشتر بود. میزان افزایش پرولین در هر دو رقم مشاهده شد ولی رقم رشه افزایش پرولین بیشتری را نشان داد. میزان کربوهیدرات محلول در الکل در رقم رشه کاهش ولی در رقم خوشناو افزایش یافت. میزان کربوهیدرات محلول در آب در رقم رشه تغییری نکرده ولی در رقم خوشناو کاهش یافته است. در کل با توجه به پارامترهای تبادلات گازی و میزان کلروفیل و پرولین به نظر می رسد که رقم رشه مقاومت بیشتری در مقابل خشکی داشته باشد.

مقادیر 20, 10 و 30 گرم در مترمربع ازت بصورت اوره و سه زمان کاشت 24 اردیبهشت، 3 خرداد و 14 خرداد برای تولید گلایل رقم اسکار و بررسی اثرات آنها روی برخی صفات کیفی گل در نظر گرفته شدند. گلهای برداشت شده مربوط به زمان کاشت 24 اردیبهشت دارای بیشترین میانگین وزن تازه گل و درصد گلچه باز نشده بودند. بلندترین سنبله ها و بیشترین تعداد گلچه در هر سنبله متعلق به تاریخ کاشت 3 خرداد بودند. بیشترین درصد مواد جامد محلول، درصد گلچه نیمه باز، طول عمر گلدانی و گلچه از زمان کاشت 14 خرداد حاصل گردید ولی روی قطر گلچه و درصد گلچه باز شده تاثیر معنی داری نداشت. بین مقادیر مختلف ازت، مقدار 20 گرم در متر مربع باعث افزایش وزن تازه گلها، درصد مواد جامد و طول عمر گلدانی و گلچه گردید ولی بر سایر صفات کیفی مطالعه شده اثر معنی داری نداشت.

پارامترهای جدول زندگی و درصد زنده مانی مراحل مختلف رشدی کنه تارتن دو نقطه ای Tetranychus urticae Koch روی چهار رقم لوبیا شامل تلاش (لوبیا چیتی )، صدف (لوبیا سفید )، گلی (لوبیا قرمز ) و پرستو (لوبیا چشم بلبلی ) تعیین شد. برای انجام آزمایش، 8 گروه از تخم های یکروزه کنه تارتن دو نقطه ای در داخل قفس تاشیرو و روی برگ هریک از ارقام لوبیا، در داخل اتاقک رشد تحت شرایط دمایی 25 ± 1 درجه سانتی گراد، رطوبت نسبی 60 ± 5 درصد و دوره نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی قرارداده شدند و پارامترهای جدول زندگی و درصد زنده مانی هر یک از مراحل رشدی کنه های موجود در هر رقم لوبیا تا مرگ آخرین کنه مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که مرگ آخرین فرد از کنه های تارتن دونقطه ای روی ارقام تلاش، صدف ، گلی و پرستو به ترتیب در سنین 23, 23, 24 و 23 روز از طول دوره زندگی اتفاق افتاد. میانگین امید به زندگی کنه در اولین روز ظهور کنه های بالغ روی چهار رقم فوق به ترتیب 13.11, 12.77, 15.51 و 11.73 روز تعیین گردید. که بالا بودن این پارامتر روی رقم تلاش را نشان می دهد. درصد تفریخ تخم های کنه تارتن روی چهار رقم مربوطه به ترتیب 81.35, 62.40, 83.35 و 56.95 و درصد زنده مانی جمعیت اولیه در تبدیل به کنه های بالغ به ترتیب 23.13, 25.13, 40.40 و 21.73 تعیین شد. نتایج بدست آمده از این تحقیق نشان داد که رقم تلاش در مقایسه با سه رقم دیگر مناسب ترین میزبان برای کنه تارتن دو نقطه ای می باشد

در این تحقیق، از وزن شیرگیری 4179 راس بره حاصل از آمیزش 1005 راس میش نژاد لری بختیاری با 225 قوچ این نژاد، که در طی 14 سال ( 1368 تا 1381 ) توسط ایستگاه پرورش و اصلاح نژاد گوسفند لری بختیاری واقع در استان چهارمحال و بختیاری جمع آوری شده بود ، برای برآورد مولفه های (کو) واریانس و پارامترهای ژنتیکی صفت کل وزن شیرگیری بره های هر میش تحت آمیزش در زایش اول تا پنجم استفاده شد. برآوردها با استفاده از روش حداکثر درستنمایی محدود شده و بر اساس مدل های حیوانی یک متغیره، رکوردهای تکرار شده و چند متغیره انجام شد. میانگین کل وزن شیرگیری بره های هر میش در زایش های اول، دوم، سوم، چهارم و پنجم به ترتیب، 32.29 ± 8.78, 31.89 ± 8.41, 30.86 ± 6.99, 28.95 ± 5.70 و 32.36 ± 8.01 کیلوگرم بود. در تجزیه و تحلیل های یک متغیره دو مدل حیوانی برای بررسی اثر ژنتیکی افزایشی مستقیم و اثر قوچ مولد استفاده شد. بر اساس این روش، وراثت پذیری کل وزن شیرگیری بره های هر میش از 0.090 (برای زایش سوم) تا 0.182 (برای زایش چهارم) متغییر بود. این برآوردها برای نسبت واریانس قوچ مولد به واریانس فنوتیپی بسیار ناچیز و نزدیک به صفر بود. برآورد وراثت پذیری و تکرارپذیری حاصل از تجزیه و تحلیل رکوردهای تکرار شده برای این صفت به ترتیب 0.104 و 0.332 بود. همبستگی های ژنتیکی افزایشی بین صفات کل وزن شیر گیری بره های هر میش در زایش های مختلف مثبت بوده، دامنه ای از 0.359 (بین زایش اول و پنجم ) تا 0.844 (بین زایش چهارم و پنجم ) داشت. این برآوردها برای همبستگی های فنوتیپی از 0.300 (بین زایش دوم و پنجم) تا 0.667 (بین زایش چهارم و پنجم ) متغیر بود.

گل شب بو از گیاهان زینتی مهم کشور محسوب می شود که در سال های اخیر به علت رنگ های متنوع، فرم زیبا، عطر و تنوع مصرف آن موجب افزایش تقاضا در بازار گل گردیده است. مشکلات پس از برداشت آن موجب شده که از کیفیت و دوام عمر کم برخوردار باشد . به همین منظور، گل های بریده شب بو تحت تاثیر سه تیمار شامل: 1: آب (شاهد)، 2: 8- هیدروکسی کوئینولین سولفات 150 میلی گرم در لیتر + ساکارز 2 درصد و 3: 8- هیدروکسی کوئینولین سولفات 150 میلی گرم در لیتر در سه دما مختلف انبار سرد (8, 4 و 12 درجه سانتیگراد) قرار گرفتند. در هر تکرار دوشاخه گل استفاده شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی و در چهار تکرار صورت گرفت که در آن فاکتورهای مرتبط با دوام عمر و کیفیت گل (وزن تازه، میزان جذب آب، هدایت آبی ساقه و افزایش طول گل آذین) بطور روزانه اندازه گیری شدند. دماهای بالا موجب تسریع در باز شدن گل ها و کوتاه شدن دوام عمر گل گردید. دومین و سومین تیمار موجب افزایش دوام عمر گل در تمام دماها شدند، اما دومین تیمار خصوصا در دمای 4 درجه سانتیگراد بطور ویژه ای دوام عمر گل را افزایش داد. تیمار دوم و سوم موجب حفظ هدایت آبی ساقه در حد اولیه آن در مقایسه با تیمار شاهد شدند. غلظت فروکتوز، گلوکز وساکارز در گل، ساقه و برگ در تیمار دوم در مقایسه با تیمار سوم افزایش داشت. ارتباط بین غلظت قند موجود در گل، برگ و ساقه های گل با افزایش طول گل آذین و دوام عمر گل مثبت بود. این نتایج نشان داد که غلظت کربوهیدراتهای محلول در گل، برگ و ساقه های گل از فاکتورهای مهم تعیین کننده دوام عمر گل می باشد. با توجه به اینکه هدایت آبی ساقه در تمام دماهای مورد آزمایش تقریبا ثابت بود.

خشکیدگی تنه و سر شاخه، مهمترین عامل خسارتزای درختان انار محسوب می گردد. در اثر تابش مستقیم آفتاب روی قسمتهای آفتابگیر تنه و سر شاخه های درختان انار، پوست از بین رفته، متورق شده و از چوب جدا می گردد. زردی، کم برگی، پژمردگی، ریزش برگ و کوچک ماندن میوه از جمله علایم اولیه، روی درختان مبتلا می باشد. زیان های شدید معمولا با خسارت سوسک چوبخوار انار (chrysobothris parvipunctata) همراه و سبز خشکی یا زردخشکی درختان صدمه دیده را بدنبال دارد. اما ریشه ها سالم هستند و در همان سال و یا سالهای بعد پاجوش زیادی تولید می کنند. آلودگی سمت دار بوده و در اکثر موارد سمت آفتابگیر تنه و ناحیه فوقانی سر شاخه ها آسیب می بینند. میزان خسارت هم در درختانی که مدتی در سایه دیوار و یا درختان دیگر قرار داشته و بعدا بنا به دلایلی، از جمله قطع درختان مجاور، در معرض تابش مستقیم آفتاب قر ار می گیرند، بسیار شدید می باشد. معمولا اینگونه درختان در اثر شدت بیماری سبز خشک و یا زردخشک می شوند. میزان خسارت در درختان مسن و روی تنه های شیب دار نیز شدیدتر است. اقدامات انجام شده جهت جداسازی قارچهای بیمارگر از بافتهای آسیب دیده و خاک اطراف درختان آلوده به نتیجه نرسید و رابطه مستقیمی بین نماتودهای انگل گیاهی یا خصوصیات فیزیکی و شیمیایی آب و خاک باغات آلوده، با میزان آلودگی و شدت عارضه نیز به اثبات نرسید. هر چند نقش بعضی از آنها در تضعیف درخت انار غیرقابل انکار می باشد. اما اختلاف بین تیمارهای اعمال شده در آزمایشی که بمنظور تعیین نقش تابش مستقیم آفتاب در بروز عارضه و راه کنترل آن انجام گردید، در سطح احتمال 1درصد معنی دار شد . این آزمایش دو نتیجه مشخص در برداشت . نتیجه اول اینکه تابش مستقیم آفتاب عامل اولیه و اصلی عارضه خشکیدگی تنه و سرشاخه در درختان انار استان یزد می باشد و نتیجه دوم اینکه رنگ آمیری تنه و سرشاخه ها بوسیله یک ماده سفید رنگ بی اثر، مثل گل سفید (نوعی رس ) و آرد جو درفصل بهار و تابستان روشی موثر و مفید برای کنترل این عارضه می باشد.

سوسک برگخوار سیب زمینی مهمترین آفت سیب زمینی در ایران و جهان می باشد. به دلیل عدم کارایی روشهای مهار غیر شیمیایی، روشهای شیمیایی تنها راه مطمئن درمهار جمعیت این آفت خطرناک بشمار می رود. با توجه به اینکه از زمان ورود این حشره به ایران (سالهای ابتدایی دهه 60) حشره کشهای توصیه شده برای کنترل آن تغییر نکرده، در این مقاله میزان حساسیت حشرات کامل سوسک برگخوار سیب زمینی به دو آفتکش توصیه شده فوزالن و اندوسولفان مورد بررسی قرار گرفت. بررسی حساسیت با استفاده از روش قطره گذاری و با استفاده از ماده تکنیکال انجام شد. نتایج نشان داد که دز کشنده 50 درصد جمعیت (LD50) به ترتیب برای آفتکشهای فوزالن و اندوسولفان 28.46 و 18.85 میکروگرم بر حشره می باشد. این آفت کشها معمولا به میزان 2 لیتر درهکتار (4000 پی پی ام بر اساس مصرف 500 لیتر محلول سمی درهکتار) مورد استفاده قرار می گیرند. این بدین معناست که LD50 محاسبه شده برای زولن واندوسولفان به ترتیب 20.3 و 13.46 برابر دز مورد توصیه می باشد. بر این اساس، آفتکشهای بررسی شده در منطقه همدان فاقد کارایی بوده و می بایست از لیست سموم توصیه شده برای کنترل سوسک برگخوار سیب زمینی در همدان حذف گردند.

در این تحقیق واکنش شش رقم پیاز خوراکی ایرانی باسامی قرمز آذر شهر، سفید کاشان، سفید قم، درچه اصفهان، قولی قصه زنجان، طارم علیا و اثر قندهای ساکارز، مالتوز و گلوکز بر ماده زایی گلهای این ارقام در محیط درون شیشه ای مورد بررسی قرار گرفت. رقم سفید کاشان با 3.34% رویان ماده زا بیشترین و درچه اصفهان با %0.07 رویان ماده زا کمترین واکنش را به ماده زایی نشان دادند. محیطهای کشت از نظر تاثیر بر درصد رویانزایی و باززایی گیاه تفاوت بسیار معنی داری داشتند. درصد رویانزایی در محیط کشت F6S (حاوی ساکارز) بیش از سه برابر محیط کشت F6M (حاوی مالتوز) بود. شمارش کروموزومی سلولهای مریستم انتهای ریشه نشان داد که 70% گیاهان باززایی شده هاپلوئید (n=8) بودند.

آبیاری موجی یکی از روش های پیشرفته آبیاری سطحی است که در آن آب به صورت متناوب وارد جویچه می گردد. تناوب ورود جریان به جویچه به صورت موج های متوالی موجب افزایش سرعت پیشروی جریان در موج های دوم به بعد گردیده و در نهایت باعث افزایش بازده کاربرد و یکنواختی توزیع آب می شود. اصلی ترین متغیر های تصمیم گیری در آبیاری موجی عبارتند از: زمان چرخه یعنی مجموع یک دوره وصل وقطع جریان، نسبت چرخه یا نسبت زمان وصل جریان به زمان چرخه، طول جویچه و دبی جریان ورودی به جویچه. هدف از بهینه سازی آبیاری موجی عبارت است از تعیین ترکیب مناسبی از متغیرهای تصمیم گیری به نحوی که آبیاری در مطلوب ترین کیفیت انجام پذیرد. جستجوی ممنوع یک روش بهینه سازی توانمندی است که جهت بهینه سازی انواع مسایل بهینه سازی با موفقیت بکار گرفته شده است، از جمله مسایل تخصیص استقرار، تولید کارگاهی، جدول زمان بندی، حمل و نقل، مخابرات و طراحی صنعتی را می توان نام برد. در این تحقیق با استفاده از مدل هیدرودینامیک کامل برای شبیه سازی آبیاری موجی و به کار گیری روش بهینه سازی جستجوی ممنوع یک مدل برای بهینه سازی آبیاری موجی تهیه گردید. براساس اطلاعات حاصل از آزمایش های میدانی مدل تهیه شده برای دو گزینه مختلف اجرا گردید. درگزینه اول با در نظر گرفتن طول های معین برای جویچه، مناسب ترین زمان چرخه و نسبت چرخه و تعداد موج های لازم بدست آمد و در گزینه دوم به ازای تعداد مشخصی از موج،مناسب ترین طول جویچه، زمان چرخه و نسبت چرخه تعیین گردید. نتایج حاصله نشانگر عملکرد موفق مدل تهیه شده در بهینه سازی آبیاری موجی می باشد.

بمنظور کاهش میزان آلودگی و جلوگیری از ترشیدگی رطب مضافتی در طول انبارداری، از مواد ضدمیکروبی مجاز استفاده شد. نمونه های یک کیلویی رطب مضافتی در سه تکرار به مدت یک دقیقه در آب (شاهد) و محلولهایی از اسید سوربیک (0.07 درصد) اسید پروپیونیک (0.25 درصد) و دی استات سدیم (0.2 درصد) غوطه ور شده و رطوبت سطحی آنها بوسیله هوای گرم گرفته شد. سپس نمونه ها در کارتن های مقوایی با آسترسلوفان و بسته های پلی اتیلن ترفتالات بسته بندی شده و برای مدت چهار ماه در انبار معمولی نگهداری شدند. نتایج نشان داد که هر سه ماده ضد میکروبی بطور قابل توجهی در کاهش بار میکروبی و اسیدیته کل رطب مضافتی بدون هیچگونه تاثیر سویی در خواص ارگانولپتیک آن موثر بودند. بسته های پلی اتیلن ترفتالات بدلیل شفافیت، استحکام و حفظ رطوبت محصول در طول انبارداری در مقایسه با کارتن های مقوایی در نگهداری رطب مضافتی تاثیر قابل توجهی داشتند. استفاده از محلول 0.2 درصد دی استات سدیم و بسته بندی در بسته های پلی اتیلن ترفتالات موثرترین روش در حفظ کیفیت رطب مضافتی در طول چهارماه نگهداری گزارش شد.

همزیستی گیاهان با قارچهای میکوریزی درشرایط شور، می تواند بر روی عملکرد و پارامترهای رشد گیاهان موثر باشد. در پژوهش حاضر اثر شوری حاصل از کلرید سدیم و مخلوط املاح بر غلظت پرولین برگ و برخی شاخصهای رشد گیاه گوجه فرنگی رقم اسپکتروم 882 درهمزیستی با دو گونه از قارچهای میکوریز آربوسکولار مورد بررسی قرار گرفت. طرح آزمایشی به صورت فاکتوریل با دو فاکتور، قارچ در سه سطح MO (بدون قارچ) ، Glomus interadices( Mi) و (Glomus mosseae) Mm و فاکتور شوری شامل هشت سطح با دو نوع ترکیب شوری (چهار سطح شوری مخلوط املاح ( S1 تا S4) شامل نمکهای MgSO4, CaCl2, NaCl و Na2SO4 به ترتیب با نسبت 20:43:38:1 (W/V) و چهار سطح شوری کلرید سدیم ( S5 تا S8) در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی اجرا شد. درهر دو نوع ترکیب، سطوح شوری شامل 6.5, 4, 1.2 و 8 دسی زیمنس بر متر بودند. در این آزمایش از دو خزانه استفاده شد. تلقیح گیاهان با دو گونه قارچی به طور مجزا در خزانه دوم صورت گرفت. گیاهان شاهد (بدون میکوریز) در خزانه استریل کشت شدند. بعد از حدود یک ماه، گیاهان تلقیح شده را به گلدانهای حاوی چهار کیلوگرم ماسه استریل منتقل کرده و بعد از استقرار کامل دانهال ها تیمار شوری به تدریج آغاز شد. کل دوره رشد گیاه پنج ماه نیم بود. نتایج آنالیز آماری افزایش معنی دار در وزن خشک ساقه، سطح برگ، درصد کلنیزاسیون ریشه ، وزن میوه و غلظت پرولین در برگ گیاهان تلقیح شده در مقایسه با گیاهان شاهد (بدون میکوریز) را نشان داد (P<0.05). هر چند بین دو گونه قارچی از نظر عملکرد اختلاف معنی داری وجود نداشت ولی هر دو گونه قارچی (Mi و Mm) عملکرد را به ترتیب حدود 16% و 10% نسبت به شاهد افزایش دادند (P<0.05)، سطوح شوری برای تمام صفات اندازه گیری شده معنی دار شد (P<0.001). وزن تر وخشک هوایی و ریشه ، ارتفاع گیاه، درصد کلنیزاسیون ریشه ، وزن میوه ، بین سطوح متناظر در دو نوع شوری اختلاف معنی داری نداشتند. در حالیکه غلظت پرولین در برگ در سطوح سوم و چهارم در شوری کلرید سدیم نسبت به مخلوط املاح افزایش معنی دار داشت (P<0.05).

به منظور بررسی اثرات باکتریهای حل کننده فسفات و ماده آلی بر قابلیت جذب فسفر از منبع خاک فسفات و مطالعه اثرات باقیمانده تیمارها، آزمایشی در قالب طرح آماری بلوکهای کامل تصادفی در دو بخش مزرعه ای و یک بخش گلخانه ای × با 6 تیمار در سه تکرار در کرتهایی به مساحت 15 متر مربع اجرا گردید. بخش اول اجرای تحقیق با کشت گیاه ذرت در شرایط مزرعه به منظور مطالعه اثرات اصلی تیمارها، بخش دوم اجرای تحقیق با کشت جو در شرایط مزرعه به منظور مطالعه اثرات باقیمانده تیمارها و بخش سوم اجرای تحقیق با کشت گیاه ذرت در گلدان های محتوی خاک نشان دار به منظور محاسبه درصد جذب فسفر از منبع کود (تیمار) و محاسبه کارایی مصرف کود، اجرا گردید. تیمارهای مورد استفاده در تحقیق عبارت بودند از: T1 = شاهد (بدون استفاده از کود فسفاتی)، T2 = فسفر از منبع سوپرفسفات تریپل، T3 = فسفر از منبع خاک فسفات، T4 = فسفر ازمنبع خاک فسفات + باکتری های حل کننده فسفات، T5 = فسفر از منبع خاک فسفات + ماده آلی و T6 = فسفر از منبع خاک فسفات + باکتری های حل کننده فسفات + ماده آلی. پس از برداشت محصول درهر یک از بخش های اجرای آزمایش نسبت به تجزیه آماری شاخص های اندازه گیری، شده اقدام گردید. شاخص های مورد نظر برای محصول ذرت شامل عملکرد خشک، درصد کل ماده خشک در بوته، سرعت رشد محصول، مقدار فسفر و روی در برگ، عملکرد کل فسفر، کارایی زراعی ، مقدار فسفر قابل جذب خاک، درصد جذب فسفر از منبع کود، کارایی مصرف کود و شاخص های موردنظر برای محصول جو شامل عملکرد کاه، عملکرد دانه، وزن هزار دانه، شاخص برداشت و کارایی زراعی تیمارها بود. نتایج این بررسی نشان داد که اثرات اصلی تیمارها بر عملکرد خشک، درصد کل ماده خشک در بوته ، سرعت رشد محصول، کارایی مصرف کود، کارایی زراعی نسبی و درصد جذب فسفر از منبع کود در سطح یک درصد معنی دار گردید ولی اثرات اصلی تیمارها بر مقدار فسفر و روی در برگ، عملکرد کل فسفر و مقدار فسفر قابل جذب خاک معنی دار نگردید. اثرات باقیمانده تیمارها بر عملکرد کاه، عملکرد دانه، وزن هزار دانه، شاخص برداشت و کارایی زراعی نسبی تیمارها معنی دار نگردید. جمع بندی نتایج این تحقیق نشان داد که استفاده از خاک فسفات به تنهایی تاثیرات اصلی و باقیمانده مثبت و معنی داری نداشت ولی استفاده از خاک فسفات به همراه باکتری های حل کننده فسفات اثرات اصلی مثبت و معنی داری از خود بر جای گذاشت و تاثیرات خود را با قاطعیت نشان داد. در ارتباط با اثرات باقیمانده، تیمار خاک فسفات به همراه باکتری های حل کننده فسفات و مواد آلی دارای برتری نسبی و بیشترین تاثیرات باقیمانده بود، اگر چه این تاثیرات از نظر آماری معنی دار نبود.

چناچه میوه بیشتر ارقام مرکبات در معرض دماهای پایین ولی بالاتر از نقطه انجماد قرار گیرند، علایم سرمازدگی از خود نشان می دهند. در این بررسی اثر دما به تنهایی یا در ترکیب با کلرورکلسیم، روی القای تحمل به سرمازدگی در میوه پرتقال تامسون ناول و نارنگی ساتسوما مورد آزمایش قرارگرفت. همچنین اثر تیمارهای فوق روی نشت یونی پوست، میزان پوسیدگی، سفتی بافت، اسیدیته قابل تیتراسیون و مواد جامد محلول میوه مورد ارزیابی قرار گرفت. آب گرم 52 درجه سانتی گراد، آب گرم 52 درجه سانتی گراد به همراه قرار دادن میوه ها در دمای 7 درجه سانتی گراد جهت مقاوم سازی و آب گرم 52 درجه سانتی گراد دارای 2.5 درصد کلرور کلسیم، میزان سرمازدگی پرتقال تامسون ناول را پس از دو روز نگهداری اضافی تر در دمای 20 درجه سانتی گراد در پایان 60 روز نگهداری در دمای 2 درجه سانتی گراد کاهش داد. اما در نارنگی ساتسوما تفاوت معنی داری مشاهده نگردید. پس از دو روز نگهداری اضافی تر در دمای بالا در پایان دوره انبارداری آب گرم نشت یونی پوست پرتقال را به طور معنی داری کاهش داد ولی در نارنگی ساتسوما، کمترین میزان نشت یونی با آب خنک 20 درجه سانتی گراد دارای 2.5 درصد کلرور کلسیم بدست آمد. پس از دو روز نگهداری در دمای 20 درجه سانتی گراد در پایان دوره انبارداری کمترین میزان پوسیدگی در پرتقال با آب گرم به تنهایی یا به همراه مقاوم سازی بدست آمده است. ولی کمترین میزان پوسیدگی در نارنگی ساتسوما با تیمار آب خنک حاوی کلسیم و مقاوم سازی با دمای پایین بدست آمد. با افزایش دما در انتهای دوره 60 روزه انبار داری میوه های پرتقال و نارنگی که با آب گرم و آب خنک حاوی کلسیم تیمار شده بودند سفتی خود را بهتر حفظ کردند. تنها در نارنگی ساتسوما هیچ تفاوت معنی داری بین محلول کلسیمی گرم و خنک وجود نداشت. نسبت قند به اسید تحت تاثیر تیمارهای بکاررفته قرار گرفت. کمترین نسبت در هر دو رقم پس از دوره دو روزه بالابردن دما، مربوط به آب گرم بود.

ایران با تولید سالیانه 127.9 تن زعفران خشک به عنوان اولین تولیدکننده و صادر کننده زعفران جهان به شمار می آید. قسمت اعظم این تولید مربوط به استان خراسان با عملکرد 4.8 کیلوگرم در هکتار است. کاشت پیاز زعفران در ایران همانند سایر نقاط جهان به طریقه سنتی و با دست انجام می گیرد. کاشت سنتی پیازها علاوه بر صرف وقت و نیروی کار زیاد، عملیات برداشت ماشینی را با مشکل مواجه می کند، لذا طراحی و ساخت یک دستگاهی جهت کاشت ردیفی پیازهای زعفران برای غلبه بر مشکلات ذکر شده ضروری می باشد. هدف از این تحقیق طراحی و ساخت یک دستگاه پیازکار دوردیفه زعفران بوده که توانایی کاشت پیازهای زعفران را با فاصله 7 تا 15 سانتی متر از یکدیگر، در ردیف هایی با فاصله 20 و با عمق 15 سانتی متر را دارا باشد، بدون اینکه به پیازهای زعفران صدمه ای وارد کند. در این تحقیق ابتدا چهار خصوصیت فیزیکی پیازهای زعفران شامل شکل و اندازه، جرم مخصوص حقیقی، جرم مخصوص ظاهری توده پیازها و زاویه اصطکاک پیازها با سطح فلز مخزن اندازه گیری شدند. سپس طرح های مختلفی از انواع غده کارها مورد ارزیابی و مطالعه قرار گرفت و موزع تسمه نقاله ای پیاله دار انتخاب گردید. آنگاه با توجه به نتایج بدست آمده از آزمایش شکل و اندازه پیازها، پیاله مناسب طراحی و ساخته شد. در کارنده ساخته شده، چهار ردیف پیاله به صورت یک در میان بر روی تسمه نقاله نصب گردید که هر پیاله یک پیاز را از داخل مخزن برمی دارد. در انتهای مسیر، پیازهای هر دو ردیف از پیاله ها در داخل یک شیار ایجاد شده توسط شیاربازکن می افتند. در پایان دستگاه مورد ارزیابی قرار گرفت. از لحاظ درصد شکستکی پیازها هیچگونه شکستی در پیازهای خارج شده از لوله سقوط مشاهده نگردید. از نظر دقت در تامین فاصله مناسب بین پیازها، یکنواختی توزیع پیاز حول فاصله تنظیم شد 0.77 و یکنواختی توزیع پیاز حول میانگین فاصله های بدست آمده 0.85 بدست آمد. همچنین ظرفیت مزرعه ای دستگاه با سرعت پیشروی 3 کیلومتر بر ساعت ، 0.12 هکتار در ساعت بود. آزمایش تاثیر سرعت پیشروی بر دقت موزع نشان داد که با افزایش سرعت پیشروی به میزان %25 ، تعداد پیازها درهر متر %14.2 کاهش یافت.

این تحقیق به منظور بررسی امکان استفاده از خاک اره به عنوان بستر کاشت هیدروپونیک گوجه فرنگی گلخانه ای در طی سال 1383 و در گلخانه های سبزیکاری گروه باغبانی دانشکده کشاورزی کرج به مرحله اجرا گذاشته شد. یافتن محلول غذایی مناسب گوجه فرنگی نیز از دیگر اهداف این تحقیق بود. در این تحقیق دو بستر: M1 مخلوطی از دو پرلیت درشت و نرم به نسبت 3:1 (شاهد) و M2 خاک اره (به عنوان بستر جدید) و دو محلول غذایی S1 :محلول استاندارد تولید گوجه فرنگی و S2 : محلول تغییر یافته کوئیک مورد مقایسه قرار گرفتند. گوجه فرنگی گلخانه ای رقم HAMRA به عنوان گیاه آزمایشی انتخاب شد. این تحقیق به مدت 10 ماه به طو ل انجامید . بستر پرلیت در این آزمایش نتایج بهتری نشان داد. پرلیت از نظر عملکرد (تعداد و وزن کل میوه های برداشت شده از بوته)، استحکام میوه و قطر ساقه، در سطح بالاتری قرار داشت اما از نظر درصد محصول زودرس، ویتامین C، اسیدیته قابل تیتراسیون میوه، درصد ماده خشک میوه، تعداد خوشه، طول ساقه و تعداد برگ با بستر خاک اره در یک سطح قرار گرفت. محلول های بکار رفته در این آزمایش از نظر عملکرد میوه، میوه زودرس، ویتامین C میوه، استحکام میوه، درصد ماده خشک، تعداد خوشه گل، طول ساقه و تعداد برگ یکسان بودند. تفاوت مشاهده شده بین محلولهای غذایی در دو صفت قطر ساقه و اسیدیته قابل تیتراسیون میوه بود. گیاهان تغذیه شده با محلول S2 از قطر ساقه بیشتری برخوردار بودند در حالیکه اسیدیته میوه های این گیاهان در سطح پایین تری قرار داشت.

پرش هیدرولیکی متحرک، حالت خاصی از جریان غیرماندگار است که باعث تغییر رژیم و وقوع ناپیوستگی هیدرولیکی در جریان می شود. در روندیابی جریان غیرماندگار و یا برنامه های بهره برداری کانال های روباز، آگاهی از رفتار چنین جریانی در بازه ها ضروری است. این درحالی است که شبیه سازی عددی این پدیده به واسطه وجود ناپیوستگی هیدرولیکی و غیرماندگاری جریان، پیچیده است و داده های آزمایشگاهی در این مورد نیز محدود هستند. به این ترتیب جمع آوری داده های آزمایشگاهی و تجزیه و تحلیل آنها با استفاده از توانایی سیستم های هوشمند، می تواند در برآورد مشخصات موردنظر پرش هیدرولیکی متحرک کارآمد باشد. در این تحقیق داده های جریان های غیرماندگار جمع آوری شده از یک فلوم آزمایشگاهی مستطیلی، با استفاده از شبکه مصنوعی و همچنین با کاربرد الگوریتم ژنتیک برای بهینه سازی پارامترهای شبکه عصبی، مورد تحلیل قرارگرفت. در آزمایش ها، جریان غیرماندگار و شرایط مختلف پرش هیدرولیکی متحرک، با ایجاد هیدروگراف های متنوع دبی در بالادست، تولید شد. با اجرای الگوی پرسپترون شبکه عصبی و بهینه سازی پارامترهای آن توسط الگوریتم ژنتیک، پارامترهای مختلف پرش برآورد شدند. نتایج نشان داد که شبکه عصبی و یا به عنوان یک گزینه برتر، تلفیق این شبکه با الگوریتم ژنتیک، می تواند به عنوان یک الگوریتم مکمل در مدل های عددی و یا الگوریتم های بهره برداری، برای برآورد مشخصات پرش هیدرولیکی در جریان غیرماندگار به کار رود. به ویژه مشخصات مقطع زیربحرانی بعد از پرش، با دقت مناسبی قابل برآورد است. همچنین آزمون و توسیع این روش برای شرایط جامع آزمایشگاهی و صحرایی می تواند به عرضه ابزاری ساده و کارآمد در روندیابی این نوع جریان منجر شود.