مقدمه: پردازش شناختی برای انتخاب بهترین گزینه در شرایطی که انتخاب هر گزینه باری از سود یا زیان در بر دارد، تصمیم گیری مخاطره آمیز خوانده می شود. آزمون قمار و آزمون کاهش اهمیت تعویقی ابزارهای عصب شناختی هستند که برای بررسی این فرآیند طراحی شده اند. در مطالعهی حاضر سعی شده است که راهکارتصمیم گیری مخاطره آمیز در گروهی از بیماران مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی و مرزی طی یک مطالعه قطعی تحلیلی با عملکرد افراد طبیعی مقایسه شود.روش کار: نمونه مورد مطالعه 24 مرد در گروه اختلال شخصیت ضداجتماعی و 28 نفر (20 مرد و 8 زن) در گروه اختلال شخصیت مرزی بودند که بر اساس مصاحبه بالینی وCID II در سال های 86 1385 از بیماران مراجعه کننده به بیمارستان روزبه تهران و مرکز مراقبت بعد از خروج وابسته به سازمان زندانها به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. نمره آزمون قمار بر حسب اختلاف بین کارت های سودآور و زیان آور و ثابت کاهش ارزش تعویقی بر اساس ضریب κ نمودار هیپربولیک کاهش ارزش تعویقی به دست آمد. از آزمون آنالیز واریانس یک سویه برای مقایسه دو گروه فوق با 25 فرد گروه شاهد استفاده شد.یافته ها: در آزمون کاهش اهمیت تعویقی، ضریب κ مبتلایان به طور قابل ملاحظه ای از افراد شاهد بزرگتر است. در آزمون قمار، تفاوت معنی داری بین گروه ها وجود ندارد هر چند گروه با اختلال شخصیت گرایش بیشتری به انتخاب کارت های زیان آور نسبت به افراد گروه شاهد دارند.نتیجه گیری: گرایش بیشتر به انتخاب کارت های زیان آور در گروه مبتلایان به اختلال شخصیت ضداجتماعی نشان دهنده اختلال در تصمیم گیری مخاطره آمیز است که شاید نشانه ای عصب شناختی از عملکرد مختل ناحیه قشر میانی تحتانی پره فرونتال در این افراد باشد. ضریب κ بزرگ تر به این معنی است که با گذشت زمان در مبتلایان نسبت به افراد طبیعی، بیشتر از ارزش پاداش کاسته می شود.