نیچه ابعاد شخصیت انباذقلس را چنین ترسیم می کند:«پزشک یا جادوگر، شاعر یا سخنور، خدا یا انسان، دانشمند یا هنرمند، مرد سیاست یا مرد دین، فیثاغورس یا ذیمقراطیس. شخصیتی که بین این قطبهای مختلف نوسان دارد. شگفت ترین چهره فلسفه باستان. اوست که به عصر افسانه، و عصر تراژدی، و هیاهوی جشنهای مذهبی پایان می بخشد و تصویر یونانی پیشرفته تر در وجود او متجلی می شود. آزادی خواه، خطیب، عقلی مذهب، آفریننده استعاره و کنایه، مرد علم و دانش، کسی که میراث دو قرن در وجود او با هم رویاروی می شود.