مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی ایلام
سال:1388 | دوره:17 | شماره:1 |تعداد مقالات:9

مقدمه: کاهش شنوایی ناشی از سر و صدا، شایعترین کاهش شنوایی در بین کارگران است. بررسی آسیب های ناشی از سر و صدا در کارگران کارخانجات صنعتی به عنوان گامی نخست برای یافتن راه حل مناسب جهت کاهش ضایعات ناشی از آن می باشد. هدف از این مطالعه بررسی میزان کاهش شنوایی ناشی از کار در کارگران کارخانجات بالای 50 نفر استان ایلام بوده است.مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی-تحلیلی بوده و در یک مقطع زمانی خاص نمونه ای از کارگران کارخانجات دارای 50 نفر کارگر و بیشتر، مورد بررسی قرار گرفته و با استفاده از تکنیک های بررسی و اندازه گیری صدا، پارامترهای استاندارد شده صدا شامل: میزان فشار صدا-میزان بلندی صدا-بلندی موثر صدا و NIHL برای گوش های چپ و راست کارگران از دو طریق Bone و Phone اندازه گیری و ثبت گردیدند. جامعه مورد مطالعه را کلیه کارگران کارخانجات دارای 50 نفر کارگر و بیشتر تشکیل داده و به صورت تصادفی از بین هر سه کارگر دو نفر انتخاب و فاکتورهای استاندارد مورد نظر-اندازه گیری و مشخصات دموگرافی کارگران ثبت گردیدند. با استفاده از نرم افزار spss داده های ثبت شده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.در این بررسی پس از دسته بندی میزان کاهش شنوایی در طبقات: عدم کم شنوایی-کم شنوایی جزیی-کم شنوایی ملایم-کم شنوایی متوسط-کم شنوایی شدید-کم شنوایی عمیق-یا کری دایم، در فرکانس های 63 ، 125، 625، 1000،2000، 4000 و 8000 هرتز، میزان کاهش شنوایی بر حسب دسی بل ثبت گردید.یافته های پژوهش: نتایج نشان داد که 1/13 درصد کل افراد جامعه مورد مطالعه که در معرض تراز فشار صوت بیشتری هستند از سنگینی گوش رنج می برند. 2/12 درصد افراد مورد مطالعه نیز از احساس صدا بعد از پایان کار روزانه شکایت داشتند.بحث و نتیجه گیری: بر اساس نتایج بدست آمده، بیشترین کاهش شنوایی مربوط به گوش چپ از طریق phone و Bone و در ارتباط با فرکانس های 2000، 4000 و 8000 هرتز بوده که می توان فرضیه هایی از جمله حساسیت بیشتر گوش چپ نسبت به گوش راست در برابر صدا یا به طرز استقرار کارگران در محیط شغلی که گوش چپ آن ها بیشتر از گوش راست در معرض صدا بوده و یا به حادثه های غیر شغلی مانند، حادثه-درگیری-مشاجره که به صورت ضربه به گوش چپ داده شده، مطرح نمود. همچنین، مطالعه حاضر ثابت نمود که بیشترین افت شنوایی از طریق Phone و Bone در گوش راست مربوط به فرکانس های 4000 و 8000 هرتز بوده است و علاوه بر آن، همان گونه که اشاره شد بیشترین درصد کاهش شنوایی مربوط به گوش چپ و در فرکانس های 4000 و 8000 هرتز بوده است.

مقدمه: خود بیمار انگاری نوعی اختلال روانی است که با اعتقاد فرد به وجود یک بیماری جدی در خود و نگرانی نسبت به آن شناخته می شود. با توجه به محدودیت قابل توجه پژوهش بر روی آن در ایران، مطالعه حاضر به بررسی شیوع علایم اختلال مذکور در دانشجویان رشته های مرتبط با پزشکی و ارتباط این علایم با سن، جنس، رشته تحصیلی و مقطع تحصیلی آنان پرداخته است.مواد و روش ها: مطالعه حاضر بر روی 500 دانشجوی ساکن خوابگاه در دانشگاه علوم پزشکی مشهد که با روش نمونه برداری تصادفی ساده انتخاب شدند و بیماری شناخته شده روانی و یا مشکلات طبی و فیزیکی بارز و معلولیت نداشتند انجام شد. دانشجویان علاوه بر سوالات دموگرافیک به پرسش نامه خودبیمارانگاری 36 سوالی ایوانز پاسخ دادند و داده ها با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی از جمله درصد فراوانی، تی مستقل و تحلیل واریانس یک طرفه تحلیل گردیدند.یافته های پژوهش: در این پژوهش شیوع علایم خودبیمارانگاری در حد مرزی 8/36 درصد و شیوع اختلال آن در دانشجویان مورد مطالعه 16درصد بود. از بین70 دانشجوی مبتلا به اختلال خودبیمارانگاری 57 مورد شدت کم و 13 مورد شدت متوسط داشتند. اختلال به صورت معنی داری در دختران شایع تر بود (P=0.000)، وضعیت تاهل رابطه معنی داری با آن نداشت (P=0.318)، اگرچه تمام دانشجویان مبتلا با شدت متوسط، مجرد بودند. هم چنین نتایج تحلیل واریانس بیانگر تفاوت رشته ها و مقاطع تحصیلی مختلف در متغیر خودبیمارانگاری بود.بحث و نتیجه گیری: شیوع نسبتا بالای اختلال خودبیمارانگاری در دانشجویان ایرانی نسبت به مطالعات جهانی مشاهده شد. برخلاف اطلاعات موجود، خودبیمارانگاری در این مطالعه در زنان شایع تر بود. فراوانی تمایلات خودبیمارانگارانه در مقطع کاردانی به طور مشخص بیشتر از سایر مقاطع بود که می تواند به آشنایی ناکامل با دانش پزشکی مربوط باشد. با وجود شیوع بالای علایم خودبیمارانگاری در دانشجویان رشته های پزشکی نگرانی از ابتلا به اختلال خودبیمارانگاری در آن ها محدود می باشد.

مقدمه: اقدام درمانی اصلی در اختلال دو قطبی دارو درمانی همراه با سایکوتراپی است. استفاده از درمان های مکمل و جایگزین در دهه اخیر افزایش داشته است. در مطالعات متعددی به تاثیر والرین در بی خوابی و کاهش اضطراب و افسردگی اشاره شده است. از آنجایی که مکانیسم اثر والرین در مغز مشابه بنزودیازپین ها است، می تواند با تقویت GABA سطح برانگیختگی مغزی را کاهش دهد. در این راستا بر آن شدیم مطالعه ای با عنوان تاثیر مصرف والرین به عنوان مکمل در اختلال خلقی دو قطبی بیماران مراجعه کننده به درمانگاه تخصصی اعصاب و روان انجام دهیم.مواد و روش ها: مطالعه حاضر نوعی کارآزمایی بالینی است که در آن بیماران زن و مرد مبتلا به اختلال دو قطبی با محدوده سنی 75-18 سال مراجعه کننده به کلینیک اعصاب و روان، که تحت درمان دارویی قرار داشته و حداقل 3 ماه تثبیت کننده های خلق را دریافت کرده بودند ولی علیرغم درمان، علایم باقی مانده و Mania Rating Scale بالاتر یا مساوی 12 داشتند در مطالعه حاضر مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات پس از جمع آوری مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته های پژوهش: میانگین نمره شدت علایم مانیا در بدو ورود به مطالعه در گروه والرین از 62.93 (انحراف معیار 21/15) به 38/41 (انحراف معیار 94/11) در ماه اول و 9/32 (انحراف معیار 57/9) در ماه دوم و در گروه کنترل از 97/70 (انحراف معیار 34/9) به 82/61 (انحراف معیار 04/12) در ماه اول و 05/56 (انحراف معیار 43/10) در ماه دوم کاهش یافت. میانگین تکرار علایم مانیا در بدو ورود در گروه والرین 3/67 و در گروه کنترل 7/76، در ماه اول 8/51 در گروه والرین و 22/71 در گروه کنترل و در ماه دوم در گروه والرین 7/39 و در گروه کنترل و 2/64 بود.آزمون آماریRepeted measures  تفاوت معنی داری در نمرات شدت و تکرار علایم مانیا در دو گروه در بدو ورود به مطالعه نشان نداد. در حالی که تفاوت معنی داری در شدت و تکرار علایم مانیا و عملکرد بیماران قبل از مداخله درمانی و هفته های 4 و 8 (ماههای اول و دوم) بعد از شروع درمان مشاهده گردید.(p<001) بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته های تحقیق مبنی بر تاثیر والرین به عنوان مکمل در کنترل علایم مانیای مقاوم به درمان و تاثیر آن در بهبود عملکرد بیماران، پیشنهاد می شود جهت استفاده از درمان های مکمل تحقیقات بیشتری در این زمینه انجام شود.

مقدمه: درد زایمان یکی از شدیدترین دردهایی است که تاکنون توسط بشر تجربه شده است. یکی از علل عمده سزارین ترس از درد زایمان است. آنچه که در مورد درد زایمان مهم است قابل تحمل ساختن آن برای مادر در حال زایمان است. یکی از روش های دارویی برای تسکین درد زایمان گاز انتونوکس می باشد که یک بی درد کننده سالم، ارزان و موثر برای استفاده در لیبر است. لذا این مطالعه با هدف تعیین اثربخشی انتونوکس بر کاهش درد زایمان انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی خود شاهد می باشد که تعداد 40 زن باردار نولی پار 30-16 سال با حاملگی تک قلو، سالم و بدون ممنوعیت استفاده از انتونوکس در بخش زایمان بیمارستان امام رضا (ع) و به مدت سه ماه از اردیبهشت تا خرداد 86، به صورت در دسترس نمونه گیری شدند. میانگین شدت درد با استفاده از مقیاس عددی درد قبل و بعد از دریافت انتونوکس تعیین گردید. نمره آپگار نوزادان نیز بعد از تولد ثبت شد.یافته های پژوهش: میانگین شدت درد قبل از مصرف انتونوکس 81/1±82/8 و پس از مصرف انتونوکس 59/1±98/5 بود. بر اساس نتایج به دست آمده میانگین شدت درد پس از مصرف انتونوکس کاهش پیدا کرد (005/0>P). میانگین آپگار دقیقه اول و پنجم بترتیب 75/0±2/8 و 6/0±45/9 بود. شایع ترین عوارض ایجاد شده به دنبال دریافت انتونوکس به ترتیب شامل خواب آلودگی (9/41 درصد)، خشکی دهان (8/37 درصد)، سرگیجه و سردرد (23 درصد) و تهوع و استفراغ (2/12 درصد) بود.بحث و نتیجه گیری: انتونوکس برای بسیاری از زنان بی دردی کافی و موثری را فراهم می کند و اثرات مضر بر روی مادر و نوزادش ندارد.

مقدمه: سرطان پستان یکی از شایع ترین سرطانهای شناخته شده زنان در تمام گروه های نژادی است. تحقیق درباره فاکتورهای محیطی و ژنتیکی که منجر به سرطان پستان می شوند فرصت جدیدی برای درک ریسک سرطان پستان در اختیار ما قرار می دهد. از جمله این عوامل ژنتیکی گلوتاتیون s-ترانسفراز است که یک سوپرژن با اعمال متنوع سم زدایی بوده و کارسینوژن ها را کاتالیز می کند.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت Case-Control انجام گردید که در آن پلی مورفیسم ژنتیکی کلاس M1,T1 و P1 گلوتاتیون s-ترانسفرازها در DNA نمونه های خون 31 بیمار زن مبتلا به سرطان پستان و 46 زن به عنوان کنترل بررسی شد. برای بررسی ارتباط بین ژنوتیپ در GSTT1 و GSTM1 روش  Mult.PCRو برای بررسی ژنوتیپ در GSTP1 روش PCR-RFLP طراحی و راه اندازی شد. برای بررسی ارتباط بین ژنوتیپ های GSTM1,GSTT1 و GSTP1 و ریسک سرطان پستان OR با فاصله اطمینان 95 درصد محاسبه شد.یافته های پژوهش: نتایج حاصل حاکی از ارتباط نول ژنوتیپ GSTT1 (OR=4.75;95% CI=1.66-13.51) و پلی مورفیسم هتروزیگوت GSTP1 در نوکلئوتید 313 (OR=3.85;95% CI=1.39–10.61) می باشد ولی ژنوتیپ GSTM1-null با سرطان پستان ارتباطی نشان نداد.بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته های این مطالعه ژنهای سم زدای GSTT1 و GSTP1 می توانند فاکتورهای موثری در کارسینوژنز سرطان پستان زنان ایرانی باشند.

مقدمه: درد ناشی از کرامپ عضلانی یکی از مشکلات و عوارض حین دیالیز در بیماران تحت همودیالیز می باشد. یکی از علل بروز آن ایسکمی اندام است، ولی علت اصلی آن ناشناخته مانده است. ماساژ از دیرباز برای تسکین درد و تن آرامی مورد استفاده قرار می گرفته است و هدف ما از این مطالعه تعیین تاثیر ماساژ در پیشگیری و تسکین شدت درد ناشی از کرامپ عضلانی در بیماران تحت همودیالیز بود.مواد و روش ها: مطالعه فوق نیمه تجربی از نوع کارآزمایی بالینی و مبتنی بر هدف می باشد که طی آن 40 بیمار که کرامپ های مکرر در حین دیالیز داشتند انتخاب گردیدند و قبل و بعد از انجام ماساژ شدت درد ناشی از کرامپ عضلانی بیماران جمع آوری و ثبت گردید. و برای تجزیه تحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS win استفاده گردید. به منظور مقایسه میانگین ها، از آمار توصیفی و آزمون آماری تی زوجی و تاثیر متغیرهای مداخله گر از آنالیز رگرسیون خطی استفاده شد.یافته های پژوهش: تکرار و شدت کرامپ ها در بیماران تحت همودیالیز به طور معنی داری کاهش پیدا نمود (P<0.001). میانگین شدت درد قبل از مداخله 73/8 بود که بعد از مداخله به 70/1 رسید و در 19 نفر (5/ 47درصد) کرامپ بعد از مداخله مشاهده نگردید و در 21 نفر (5/52 درصد) کرامپ ها با شدت کمتری نسبت به قبل از مداخله بروز نمود.بحث و نتیجه گیری: ماساژ در بیماران تحت همودیالیز یک روش غیر دارویی است که فاقد هرگونه عوارضی جانبی بوده، که باعث پیشگیری و کاهش شدت درد ناشی از کرامپ عضلانی می شود.

مقدمه: اگر چه جراحی هم چنان درمان استاندارد سرطان مری قابل رزکشن محسوب می شود، طی سال ها تلاش بر این بوده که با استفاده از روش های کمکی (Adjuant) به اطاله عمر این بیماران کمک نماییم. درمان های نئواجوان قطعا باعث سهولت رزکشن تومور و احتمالا افزایش عمر به میزان سه سال خواهد شد. با توجه به نکات مذکور، بر آن شدیم که تاثیر این درمان ترکیبی در ایجاد عوارض کوتاه مدت و فوت بیمارستانی را مورد بررسی قرار دادیم.مواد و روش ها: 114 بیمار مبتلا به سرطان مری را که در یک دوره 2 ساله به روش ترانس هیاتال تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند مورد بررسی قرار دادیم. تصمیم گیری در مورد انتخاب یا عدم انتخاب درمان های نئواجوان در تومور کلینیک به صورت مشترک و به کمک کلینیکال انکولوژیست بر مبنای محل و نوع آسیب شناسی و ابعاد رادیولوژیک تومور و شرایط عموی بیمار اتخاذ شد.یافته های پژوهش: در مجموع 13 مورد عارضه و 8 مورد فوت بیمارستانی مشاهده شد. در حالی که مرگ و میر در گروهی که درمان نئواجوان نداشتند حتی شایع تر بود، اختلاف معنی داری بین دو گروه وجود نداشت.بحث و نتیجه گیری: درمان های نئواجوان موجب افزایش مرگ و میر مبتلایان به سرطان مری تحت عمل جراحی ترانس هیاتال نمی شود. لزوم یک مطالعه کنترل شده با تعداد بیشتر و همگون کردن گروه شاهد و کنترل جهت اظهارنظر قطعی امری انکارپذیر است.

مقدمه: درد ناشی از بدخیمی ها یکی از مشکلات عمده در بیماران مبتلا به بدخیمی به شمار می رود. روش های مختلفی تاکنون برای درمان درد مزمن ناشی از سرطان معرفی شده که مهمترین آنها استفاده از اپیوییدهاست. فنتانیل یک اپیویید صناعی به شکل پچ های پوستی (ترانس درمال) برای کاهش درد مزمن بیماران مبتلا به سرطان معرفی شده است. در این مطالعه سعی شده است اثربخشی فنتانیل ترانس درمال در مقایسه با پلاسبو مورد مقایسه قرار گیرد.مواد و روش ها: مطالعه حاضر به صورت یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سوکور طراحی و اجرا شد. بیماران مبتلا به بدخیمی بافت نرم مراجعه کننده به انستیو کانسر بیمارستان امام خمینی (ره) طی سالهای 85 و 86 که از درد مزمن رنج می بردند وارد مطالعه شدند و به طور تصادفی به دو گروه فنتانیل ترانس درمال و دارونما تقسیم شدند. در گروه دارونما بیماران پچ های مشابه با گروه درمان از نظر ظاهری دریافت کردند. شدت درد بیماران طی ساعت 24، 48 و 72 پس از شروع درمان بر اساس VAS از بیماران پرسش و در پرونده آنها ثبت شد. به منظور بررسی اثر درمان از آنالیز اندازه گیری های مکرر واریانس استفاده شد.یافته های پژوهش: در مجموع 166 نفر در دو گروه فنتانیل ترانس درمال (86 نفر) و دارونما (80 نفر) مورد بررسی قرار گرفتند. توزیع سنی و جنسی بیماران مشابه بود. بر اساس آنالیز،repeated measurement  فنتانیل ترانس درمال به طور معنی داری شدت درد بیماران را طی زمان های پیگیری کاهش داده است (P=0.07). میزان بروز عوارض جانبی در گروه فنتانیل 62 نفر (72 درصد) و در گروه دارونما 31 نفر (39 درصد) به دست آمد که به لحاظ آماری بروز عوارض جانبی در گروه فنتانیل به طور معنی داری بیش از گروه دارونما بود.(P=0.001) بحث و نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان می دهد که استفاده از پچ فنتانیل ترانس درمال در کاهش درد مزمن بیماران مبتلا به تومور بافت نرم یک روش موثر و بی خطر می باشد و می تواند موجب بهبود کیفیت زندگی در این دسته از بیماران گردد.