بحث ارتباط و پیوستگی موضوعی آیات درون یک سوره، یکی از مباحث ارجمند قرآنی است. از این رو، همواره برخی از مفسران و عالمان علوم قرآن در صدد برآمده، تا نشان دهند، علی رغم تشویش نمایان، بین این آیات، به طور کامل و به طرز شگفتی انسجام، وحدت و پیوستگی وجود دارد؛ لذا شبهات مطرح شده پیرامون ترتیب و تنظیم آیات سست و نااستوار است. سید قطب، صاحب تفسیر "فی ظلال القرآن" در این رابطه، کار سترگ و کوشش های قابل توجهی به انجام رسانده است. تا آنجا که وحدت موضوعی در سور قرآن، یکی از اساسی ترین مبانی تفسیری وی محسوب می شود، که به صورتی گسترده و منظم، و به طرزی جالب و هوشمندانه، در این تفسیر ارائه شده است. این مقاله برآنست تا هم به جهت اهمیت این بحث، و هم به لحاظ محوریت و گستردگی آن در تفسیر "فی ظلال القرآن" چگونگی طرح و ارائه ی آن در این تفسیر را، بررسی و تبیین نماید