مجله مراقبت پرستاری و مامایی ابن سینا
سال:1398 | دوره:27 | شماره:1 |تعداد مقالات:11

مقدمه: بیماری قلبی عروقی از شایع ترین بیماری های مزمن در ایران و جهان است. پژوهش های انجام شده نشان می دهد که اضطراب مرگ در بیماران قلبی شایع است. پژوهش های زیادی به تأثیر روش های مختلف دارویی و غیر دارویی در کاهش پیامدهای روان شناختی بیماران قلبی پرداخته اند. از روش های غیر دارویی و کمتر شناخته شده عصر کنونی برنامه مراقبت معنوی است. هدف این پژوهش تعیین تأثیر برنامه مراقبت معنوی بر اضطراب مرگ بیماران قلبی است. روش کار: این پژوهش یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده است. 100 بیمار قلبی بستری در بخش مراقبت های ویژه قلب بیمارستان شهید مدرس تهران با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس از دی تا اسفند1394 در پژوهش شرکت کردند. نمونه ها به روش تصادفی به دو گروه کنترل (مراقبت معمول) و آزمون (مراقبت معنوی) تقسیم شدند. پژوهشگر مقیاس 15 آیتم اضطراب مرگ تمپلر را قبل و بعد از مداخله برای بیماران هر دو گروه تکمیل کرد. مراقبت معنوی بر اساس برنامه تدوین شده (حضور حمایت گرایانه، حمایت از تشریفات مذهبی بیمار و استفاده از سیستم های حمایتی)، تمایل و نیاز بیمار برای 3 روز متوالی (از ساعت 17 تا 21) در بیماران گروه آزمون انجام شد. در نهایت داده ها با استفاده از آزمون های توصیفی و تحلیلی مانند: t-test، کای دو و ANOVA در نرم افزار SPSS نسخه 23 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج این پژوهش نشان می دهد بین توزیع متغیرهای زمینه ای گروه کنترل و آزمون قبل از مداخله اختلاف معنی داری وجود ندارد. تغییر معنی داری در میزان اضطراب مرگ بیماران گروه کنترل قبل (6/998 ± 56/38) و بعد از مداخله (5/838 ± 38/96) یافت نشد (0/498= P). هم چنین تغییر معنی داری در میزان اضطراب مرگ در گروه آزمون قبل (5/715± 39/96) و بعد از مداخله (613/ 5± 39/90) نیز یافت نشد (0/898= P). نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان می دهد گرچه میزان اضطراب مرگ بیماران قلبی بعد از اجرای مراقبت معنوی کاهش یافته بود، اما این کاهش، از نظر آماری، معنی دار نبود.

مقدمه: پژوهش های مختلف ثابت کرده اند که اختلالات تیروئیدی مادر در دوران بارداری عوارض زیادی دارد. در دستورالعمل های کنونی هنوز توافقی مبنی بر غربالگری عمومی در همه خانم های باردار و یا فقط در افراد دارای فاکتورهای خطر، وجود ندارد. بر این اساس این پژوهش به بررسی فراوانی اختلالات تیروئید در خانم های باردار پرخطر و کم خطر می پردازد. روش کار: در پژوهشی مقطعی طی بازه زمانی سال های 96-95، به صورت سرشماری، از میان همه خانم های باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر همدان، که برای اولین ویزیت بارداری در سه ماهه نخست به آزمایشگاه مرکز بهداشت مراجعه کرده بودند، 852 نفر انتخاب و بررسی شدند. بر اساس شرح حال و معاینه تیروئید در دو گروه پرخطر و کم خطر قرار گرفتند و سپس تست های تیروئیدی، آنتی TPO و آنتی بادی در همه آنها اندازه گیری و اختلالات تیروئید بررسی شد. یافته ها: از 852 نفر 26/5% هیپوتیروئید تحت بالینی، 1/2% هیپوتیروئیدی آشکار، 0/5% هیپرتیروئیدی آشکار و 0/2% هیپرتیروئید تحت بالینی داشتند. 25/6% در گروه پرخطر و 74/4% در گروه کم خطر قرار گرفتند. در گروه پرخطر 37/4% و در گروه کم خطر 25% دچار بیماری تیروئید بودند ( 0/001 > P). آنتی بادی ضد تیروئید پروکسیداز در 11% از افراد مثبت و در 89% منفی بود. نتیجه گیری: کم کاری تیروئید در خانم های باردار شایع است و اگر غربالگری صرفاً در گروه های پرخطر انجام شود 25% افراد با اختلالات هیپوتیروئید آشکار و تحت بالینی تشخیص داده نمی شوند؛ ضمن این که برای تعیین دقیق فراوانی اختلالات تیروئیدی باید به دنبال معیارهای جدیدتر و مؤثرتری بود.

مقدمه: معنویت و در راستای آن هوش معنوی، در همه حوزه های زندگی بشری می تواند مؤثر باشد. حوزه های کاری و فعالیت های اجتماعی بشر نیز از این امر مستثنا نیستند. پژوهش حاضر به منظور بررسی تأثیر هوش معنوی بر کیفیت مراقبت های پرستاری بیمارستان های آموزشی درمانی شهر همدان اجرا شده است. روش کار: پژوهش حاضر توصیفی-هم بستگی است که به بررسی 174 پرستار شاغل در بیمارستان های آموزشی درمانی شهرستان همدان، با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای در سال 1397 پرداخته است. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه استاندارد هوش معنوی کینگ و پرسشنامه کیفیت مراقبت پرستاری (QUALPAC) است. داده ها به کمک آزمون های آلفای کرونباخ، کولموگروف-اسمیرنوف و هم بستگی پیرسون در نرم افزار SPSS نسخه 21 و مدل سازی معادلات ساختاری در نرم افزار PLS تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: بیشتر شرکت کنندگان 31-40 سال بودند. میانگین و انحراف معیار ابعاد هوش معنوی شامل آگاهی متعالی (6/066± 25/49)، ایجاد معنای شخصی (4/516± 18/28) و تفکر انتقادی (6/152± 25/22) توسعه موقعیت هوشیاری (4/707± 18/01) است. همچنین در ابعاد کیفیت مراقبت پرستاری، بعد روانی-اجتماعی (15/7± 83/11)، بعد ارتباط (7/41± 40/03) و بعد جسمی (14/5± 75/67) را شامل می شد. آگاهی متعالی، ایجاد معنای شخصی، تفکر وجودی و توسعه حالت هوشیاری، تأثیر معناداری بر کیفیت مراقبت پرستاری نداشت (0/05P). نتیجه گیری: براساس نتایج این پژوهش، تأثیر چهار مؤلفه هوش معنوی (تفکر انتقادی وجودی، توسعه موقعیت هوشیاری، ایجاد معنای شخصی و آگاهی متعالی) بر کیفیت مراقبت های پرستاری و دو بعد آن شامل بعد روانی-اجتماعی و بعد ارتباطی معنادار نیست و تنها ارتباط ضعیفی میان بعد جسمی کیفیت مراقبت پرستاری با هوش معنوی وجود دارد. درنهایت میان هوش معنوی و کیفیت مراقبت پرستاری هم بستگی ضعیفی مشاهده می شود.

مقدمه: همودیالیز از جمله بیماری های مزمنی است که اثرات منفی بر زندگی بیمار میگذارد. کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی به دلیل مشکلات فراوان و ماهیت مزمن این بیماری مختل است. هم چنین خستگی از جمله مشکلات شایع این بیماران است. این مطالعه با هدف تأثیر آموزش بهداشت خواب بر شدت خستگی و کیفیت خواب بیماران همودیالیزی در همدان انجام شد. روش کار: در این پژوهش نیمه تجربی، 60 بیمار همودیالیزی به روش دردسترس از بیمارستان های بعثت (مداخله) و بهشتی (کنترل) انتخاب شدند و پرسشنامه های داده های دموگرافیک، خستگی پایپر و کیفیت خواب پیترزبورگ را تکمیل کردند. گروه کنترل، مراقبت های معمول و گروه مداخله، آموزش بهداشت خواب را در 3 جلسه متوالی دیالیز به روش چهره به چهره و نیز ارائه کتابچه آموزشی دریافت کردند. دو ماه پس از آموزش، کیفیت خواب و شدت خستگی نمونه ها بررسی و نتایج با استفاده از آزمون های توصیفی و استنباطی به وسیله نرم افزار SPSS نسخه 24 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: گروه های مداخله و کنترل از نظر متغیرهای زمینه ایی اختلاف آماری معنی داری با هم نداشتند. پس از مداخله آموزش بهداشت خواب، در دو متغیر خستگی و کیفیت خواب، اختلاف آماری معنی داری بین گروه کنترل و مداخله به وجود آمد (0. 001>P). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد آموزش بهداشت خواب می تواند نقش بسزایی در ارتقای خستگی و کیفیت خواب بیماران همودیالیزی داشته باشد و برگزاری دوره های آموزشی در این زمینه برای بیماران می تواند مفید و مؤثر باشد.

مقدمه: مولتیپل اسکلروزیس (MS) یکی از شایع ترین بیماری های مزمن سیستم عصبی مرکزی است. مزمن بودن ماهیت بیماری، نداشتن درمان قطعی و درگیرکردن فرد در سن جوانی می تواند اثری مخرب بر کیفیت زندگی و شدت خستگی داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامه کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی به شیوه گروهی بر کیفیت زندگی و شدت خستگی بیماران مبتلا به MS صورت گرفت. روش کار: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. روش نمونه گیری ابتدا به صورت فراخوان عمومی میان افراد عضو انجمن MS استان تهران برگزار شد. سپس 24 بیمار با تشخیص بیماری MS و داشتن ملاک های ورود، از میان متقاضیان به طور تصادفی به گروه آزمایش (12 نفر) و گروه کنترل (12 نفر) گماشته شدند. آزمودنی ها پرسشنامه های کیفیت زندگی بیماران (MS (MSQOL-54 و سنجش شدت خستگی (FSS) را پیش و پس از درمان تکمیل کردند. گروه آزمایش طی 8 جلسه دو ساعته تحت درمان برنامه کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی به صورت گروهی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از روش آماری کوواریانس تک متغیری و با کمک نرم افزار SPSS نسخه ی 21، تحلیل شدند. یافته ها: یافته های پژوهش نشان می دهد بین میانگین نمرات برخی از زیرمقیاس های کیفیت زندگی شامل عملکرد جسمی، ایفای نقش مرتبط با وضعیت جسمی و روانی، انرژی، بهزیستی روانی، تهدیدات سلامتی، درک سلامتی، رضایت از عملکرد جنسی، کیفیت زندگی و شدت خستگی گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنا داری وجود دارد (0/05>P). نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت برنامه کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی به شیوه گروهی بر کیفیت زندگی و شدت خستگی زنان مبتلا به MS تأثیر دارد؛ بنابراین اگر چنین مداخله هایی برای مبتلایان به بیماری های مزمنی مانند MS در کنار درمان های پزشکی به کار گرفته شود، می تواند با تغییر در ادراک بیماران از بیماری شان در بلندمدت، شدت بیماری آنها را کاهش دهد.

مقدمه: نوجوانان تحت همودیالیز با مشکلات مربوط به سلامت روان و افت تحصیلی مواجه هستند؛ بنابراین مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر سلامت روان و پیشرفت تحصیلی آنها انجام شده است. روش کار: در مطالعه نیمه تجربی حاضر 80 نوجوان تحت همودیالیز در مراکز دیالیز بیمارستان های امام خمینی (ره) و امام رضا (ع) کرمانشاه به روش نمونه گیری در دسترس بررسی شدند. سپس نمونه ها به گروه های مداخله (40 نفر) و کنترل (40 نفر) تخصیص تصادفی یافتند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه استاندارد سلامت روان بود و درباره پیشرفت تحصیلی، از معدل تحصیلی نمونه ها استفاده شد. داده ها نیز با نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون های کای دو، t مستقل و t زوج تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در گروه مداخله، میانگین نمرات اضطراب (5/44± 10/37)، افسردگی (7/34± 15/43) و شکایات جسمی (6/18± 8/99) به طور معنا داری به ترتیب به 2/82± 6/71، 2/87± 11/23 و 2/24± 4/82 کاهش یافت (0. 05>P) و نمره فعالیت های اجتماعی از نمره 5/41± 12/29 به نمره 6/67± 16/27 افزایش پیدا کرده است (0. 05P). نتیجه گیری: براساس مطالعه حاضر، آموزش مهارت های زندگی می تواند سبب ارتقای ابعاد گوناگون سلامت روان و پیشرفت تحصیلی نوجوانان تحت همودیالیز شود؛ از این رو پیشنهاد می شود برنامه آموزش مهارت های زندگی در سیر درمان نوجوانان تحت همودیالیز در نظر گرفته شود.

مقدمه: والدین کودکان مبتلا به فلج مغزی در معرض پیچیدگی های مراقبتی این کودکان قرار دارند و برای کاهش مشکلات مراقبتی نیازمند حمایت های متفاوتی هستند؛ بنابراین مطالعه حاضر به منظور کشف عوامل مؤثر بر نقش مراقبتی والدین کودکان مبتلا به فلج مغزی انجام شده است. روش کار: مطالعه حاضر بخشی از مطالعه کیفی است که در سال های 1390-1392 صورت گرفت. انتخاب مشارکت کنندگان براساس نمونه گیری مبتنی بر هدف تا رسیدن به اشباع داده ها ادامه یافت؛ به این ترتیب 33 نفر متشکل از والدین و عضو خانواده کودکان مبتلا به فلج مغزی مراجعه کننده به مراکز توان بخشی شهر تهران و کارشناسان حوزه توان بخشی در این پژوهش شرکت کردند. داده ها از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته با هریک از مشارکت کنندگان جمع آوری شد و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل محتوا و مقایسه مداوم صورت گرفت. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل داده ها مفهوم سرمایه والدینی را با دو طبقه توانایی شخصی والدین (زیرطبقات توانایی ذهنی و جسمی در مراقبت، توانایی برقراری ارتباط با دیگران، اعتقاد بر ارزش معنوی وجود کودک) و امکانات موقعیتی والدین (زیرطبقات وضعیت اقتصادی اجتماعی خانواده، داشتن بستگان یاری دهنده، همکاری و مشارکت در خانواده) آشکار کرد. نتیجه گیری: سرمایه های والدین عواملی مؤثر در حس تسلط والدین بر موقعیت مراقبت از کودک مبتلا به فلج مغزی است؛ بنابراین توجه به سرمایه های درونی و بیرونی والدین در آموزش و برنامه ریزی مراقبت در منزل این بیماران اهمیت دارد.

مقدمه: پرستاران عمده ترین بخش نیروی انسانی نظام سلامت را تشکیل می دهند. این مطالعه با هدف تعیین رابطه کیفیت زندگی کاری و رضایت شغلی پرستاران در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی همدان انجام شده است. روش کار: مطالعه حاضر توصیفی-تحلیلی است که در آن 269 پرستار بیمارستان شهر همدان به صورت تصادفی انتخاب شدند. گردآوری داده ها به کمک دو پرسشنامه رضایت شغلی و کیفیت زندگی کاری صورت گرفت که ضریب پایایی آنها بر اساس شریب آلفای کرونباخ به ترتیب 94/9 و 80 بوده است. داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 21، آمار توصیفی و آزمون کای دو و آزمون تی و ANOVA تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: بین کیفیت زندگی کاری با امنیت شغلی و ارزشیابی رابطه معناداری وجود دارد (0/05>P)، اما با دیگر ابعاد مانند مشارکت در تصمیم گیری، نظام باز ارتباطات، سرپرست و حقوق و مزایا رابطه معناداری مشاهده نمی ِشود. همچنین بین رضایت شغلی از بعد حقوق و مزایا و ترفیع شغلی رابطه معناداری وجود دارد (0/05>P) و با سایر ابعاد مانند ماهیت کار، سرپرست، روابط با همکار، ترفیع شغلی و حقوق و مزایا رابطه معناداری ندارد. بین کیفیت زندگی کاری و رضایت شغلی نیز رابطه معنا داری مشاهده شد (0/001=P). نتیجه گیری: بین رضایت شغلی و کیفیت زندگی کاری پرستاران در جامعه مطالعه حاضر، ارتباط معنادار و مثبتی وجود دارد؛ بنابراین توجه سیاست گذاران، برنامه ریزان نظام سلامت و مدیران بیمارستان ها به نیازهای کلیدی پرستاران مانند افزایش حقوق و مزایا، امنیت شغلی، ترفیع و ارزشیابی عادلانه می تواند در افزایش رضایت شغلی و کیفیت زندگی کاری پرستاران نقشی بسیار مهمی ایفا کند.