علوم کشاورزی و منابع طبیعی
سال:1388 | دوره:16 | شماره:3 |تعداد مقالات:37

در این پژوهش تاثیر پروبیوتیک ها روی لارو ماهی قزل آلای رنگین کمان بر اساس عملکرد رشد و مصرف غذا (نسبت کارایی غذا) مطالعه شد. 5 گونه از باسیلوس های اسپور داخلی شامل: Bacillus laterosporus ،Bacillus polymyxa ،Bacillus subtilis ،Bacillus licheniformis  و Bacillus circulans، به عنوان یک مخلوط باکتری های پروبیوتیکی، در 4 غلظت برای مکمل سازی جیره به کار رفت. دافنی ماگنا در استخرهای خاکی پرورش داده شد. آرد دافنی ماگنا (Daphnia magna) جهت تغذیه لاروهای ماهی قزل آلای رنگین کمان استفاده شد. مخلوط باسیلوس های پروبیوتیکی مطابق با دستور کار شرکت پروتکسین آکواتک آماده گردید. لاروهای ماهی قزل آلا به میزان 10 درصد وزن بدن و در 6 نوبت در روز تغذیه شدند. 15 عدد حوضچه فایبرگلاسی مدور برای تیمار شاهد و تیمارهای آزمایشی با تکرارهای آن استفاده گردید. این آزمایش در قالب یک طرح کاملا تصادفی طراحی شد. لاروهای ماهی قزل آلا (با وزن متوسط10±75 میلی گرم) با جیره ای (آرد دافنی) که با  1x105(جیره D1)،  2x105(جیره D2)، 3x105 (جیره D3)، 4x105 (جیره D4)، باکتری در هر گرم غذا مکمل سازی شد، برای مدت 28 روز تغذیه شدند. جیره شاهد (CD) با باکتری ها مکمل سازی نشد. نتایج نشان داد که در همه تیمارهای آزمایشی، پارامترهای رشد به طور معنی دار افزایش پیدا کردند (05/P<0) جیره D1 به طور معنی دار رشد بهتری را با یک ضریب تبدیل غذایی کمتر و نسبت کارایی پروتئین بالاتری را نست به گروه شاهد و دیگر تیمارهای آزمایشی نشان داد. هیچ گونه اختلاف معنی داری بین نرخ بقا تیمار شاهد و تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد (05/P>0) کمترین وزن نهایی در گروه شاهد (32/260 میلی گرم) و بیشترین آن (02/314 میلی گرم) در تیمار جیره D1 بدست آمد. در تیمارهای پروبیوتیکی، کارایی تبدیل غذا افزایش یافت در حالی که غذای نسبی خورده شده به طور معنی دار افزایش یافت (05/P<0) باسیلوس های پروبیوتیکی تاثیرات مثبت معنی داری (05/P<0) را بر نسبت وزن به دست آمده، میانگین رشد روزانه و ضریب رشد حرارتی داشتند. در نتیجه، این آزمایش نشان داد که باسیلوس های پروبیوتیکی به طور عالی پارامترهای رشد و کارایی تغذیه را در لاروهای ماهی قزل آلا افزایش دادند. به علاوه این که سطوح مختلف باسیلوس های پروبیوتیکی، عملکردهای متفاوتی را نشان داد. 

این مطالعه در یک دوره 5 ماهه از فروردین تا مرداد 1385 در مرکز تکثیر و پرورش ماهیان استخوانی (کلمه سیجوال، در 5 کیلومتری شرق بندرترکمن) انجام شد. اثر تراکم کشت مولدین کپور دریایی Cyprinus carpio بر برخی معیارهای رشد لاروی و بچه ماهی تا وزن حدود 10-8 گرمی در استخرهای خاکی در چهار تیمار 400، 350، 300، 250 مولد در هکتار (به ترتیب تیمار 1 تا 4) تعیین گردید. استخرها توسط کود حیوانی از نظر غذای زنده غنی سازی شدند. مولدین پس از تزریق در تراکم های 250، 300، 350، 400 قطعه مولد در هکتار با نسبت 2 به 1 مولد نر به ماده به استخرها معرفی شدند. نمونه برداری از لارو و بچه ماهیان هر 15 روز یک بار صورت گرفت و در هر نمونه برداری تعداد 100 عدد ماهی از هر استخر صید و در مورد هر ماهی برخی فاکتورهای رشد و میانگین وزن و طول محاسبه شد. میانگین وزن انفرادی بچه ماهیان انگشت قد در آخر دوره پرورش در 4 تیمار به ترتیب 23/0±64/8، 38/0±65/8، 52/0±97/9 و 66/0±45/8 گرم محاسبه گردید. بین تیمار سوم (با تراکم 350 قطعه مولد در هکتار) با سایر تیمارها از نظر وزن و ضریب چاقی اختلاف معنی دار آماری مشاهده شد (05/P£0) معیار ضریب چاقی در لارو ماهیان در تیمارهای مختلف اختلاف معنی داری نداشت (05/P£0). در ارتباط با بچه ماهیان، این اختلاف بین تیمار سوم با سایر تیمارها معنی دار بود (05/P£0). بین تیمارها در بچه ماهیان انگشت قد نرخ رشد ویژه اختلاف معنی داری نشان نداد (05/P≥0). لارو و بچه ماهیان پرورش یافته در تیمار سوم با تراکم 350 قطعه مولد در هکتار، رشد بالاتری نسبت به لارو و بچه ماهیان پرورش یافته در دیگر تراکم ها داشتند. تراکم مولدین برروی بقاء لارو و بچه ماهیان کپور دریایی اختلاف معنی داری را نشان نداد (05/P£0).

سرمایه به عنوان یکی از محدودترین نهاده ها در کشاورزی ایران فرآیند ایجاد ارزش افزوده را تحت تاثیر قرار می دهد. نرخ بازدهی سرمایه به عنوان شاخصی از کارایی سرمایه مطرح است، بر این اساس در این مطالعه نرخ بازده سرمایه در زیربخش های کشاورزی با استفاده از آمارهای سری زمانی موجودی سرمایه طی سال های 84-1338 با استفاده از تکنیک تابع تولید تعیین شده است. نتایج نشان می دهد بهترین فرم تابع تولید برای بخش زراعت و باغبانی کاب داگلاس، برای بخش دام داری ترانسندنتال، برای بخش شیلات و جنگل کاب داگلاس می باشد. همچنین نتایج نشان می دهد که متوسط نرخ بازده سرمایه در زیربخش های زراعت و باغبانی، دام داری، جنگل و شیلات به ترتیب 7/1، 8/3، 42/0 و 21/0 واحد می باشد. جمع بندی نتایج بیانگر آن است که با توجه به بالا بودن بازده سرمایه در هر یک از زیربخش ها، امکان بالقوه جذب سرمایه به آنها وجود دارد.

در این پژوهش به منظور بررسی خصوصیات خاک ها و کانی شناسی رس حوزه های آب خیز نرم آب، آق سو و شوردره واقع در شرق استان گلستان که به لحاظ ایجاد سیلاب و نیز خطرات فرسایشی زیاد از حوزه های آب خیز مهم می باشند انتخاب گردیدند. مواد مادری غالب خاک در هر سه منطقه رسوبات لسی می باشد. مناطق یاد شده از لحاظ اقلیم و پوشش گیاهی تفاوت های زیادی دارند. از منطقه شوردره به طرف آق سو و در نهایت نرم آب ریزش های جوی افزایش، دما و تبخیر و تعرق کاهش و پوشش گیاهی از مرتعی ضعیف به جنگل انبوه تغییر می کند. کلیه پارامترهای خاک تفاوت های معنی داری در سه منطقه نشان می دهند. کربن آلی، رس، سیلت ریز و درصد اشباع رطوبتی، نیتروژن کل و فسفر خاک با مساعدتر شدن شرایط خاک سازی در منطقه نرم آب زیاد می شود pH، هدایت الکتریکی، درصد شن، آهک و پتاسیم خاک ها نیز به طور معنی داری با افزایش ضریب P/ET (نسبت نزولات سالانه به تبخیر و تعرق پتانسیل گیاه) در منطقه نرم آب کاهش می یابند. کانی شناسی رس نشان داد ایلیت و کلریت و مقداری کائولینیت کانی های غالب مواد مادری را در این مناطق تشکیل می دهد. با افزایش بارندگی (P/ET) و تغییر سایر عوامل فیزیکوشیمیایی از مقدار ایلیت و کلریت کاسته و کانی های اسمکتیت، ورمی کولیت و مخلوط ایلیت-ورمی کولیت افزایش چشم گیری می یابند. بیشترین مقدار اسمکتیت در منطقه آق سو دیده می شود که به نظر می رسد با افزایش آب شویی و خروج پتاسیم از لایه های ایلیت این کانی به اسمکتیت تغییر یافته است. ورمی کولیت نیز در هر دو منطقه آق سو و نرم آب دیده می شود ولی در منطقه نرم آب به دلیل pH پایین تر و یا قلیاییت کمتر خاک پایدارتر است.

رشد فزاینده جمعیت، تقاضا برای مواد غذایی را افزایش داده و موجب گسترش کشت متراکم و تخریب پوشش های طبیعی سطح زمین، به خصوص جنگل ها شده است. تحقیقات نشان می دهد تغییراتی که پس از این تخریب اتفاق می افتد موجب کاهش کیفیت خاک خواهد شد. به منظور مطالعه تاثیر پوشش های مختلف بر پارامترهای کیفیت خاک، اراضی لسی شرق استان گلستان، حوزه آب خیز آق سو انتخاب شد. تعداد 4 پروفیل با 3 تکرار در کاربری های جنگل طبیعی بلوط، جنگل مصنوعی کاج، جنگل مصنوعی سرو و زراعی حفر شد و مورد مطالعه قرار گرفت و از افق های مختلف تعدادی نمونه جهت مطالعات فیزیکوشیمیایی و تعدادی جهت مطالعات میکروسکوپی برداشته شد. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که مقدار میانگین وزنی قطر خاک دانه  (MWD) در پوشش های مختلف مقادیر متفاوتی دارد و بیشترین مقدار آن در کاربری جنگل طبیعی بلوط 6/1 میلی متر و کمترین مقدار آن در کاربری زراعی 31/0 میلی متر بود. کمترین مقدار ظرفیت تبادل کاتیونی، تنفس میکروبی و کربن آلی در کاربری زراعی و به ترتیب 4/28 سانتی مول بر کیلوگرم خاک، 177میکروگرم دی اکسید کربن بر گرم خاک در روز و 32/1 درصد بود. میزان مواد آلی در منطقه جنگلی به طور قابل ملاحظه ای بیشتر از زمین های زراعی است. مطالعه تکامل پروفیل خاک نیز نشان داد که خاک های جنگلی تکامل یافته ترند، به طوری که خاک های مناطق جنگل طبیعی تحت عنوان Calcic Haploxeralfs طبقه بندی شده و دارای افق آرجیلیک توسعه یافته بودند ولی خاک های زراعی دارای تکامل کمتری بودند و تحت عنوان Typic Xerorthents طبقه بندی شدند. خاک های جنگل مصنوعی نیز دارای افق مالیک و طبقه بندی Calcixerolls Typic بوده و تکامل متوسطی داشتند. خصوصیات میکرومورفولوژی خاک نیز می تواند در بررسی تغییرات تحول خاک تحت تاثیر پوشش های مختلف کمک کند. در جنگل طبیعی پایداری اراضی بیشتر سبب به وجود آمدن افق آرجیلیک با بی فابریک لکه ای و کریستالی در افق کلسیک زیرین شده است در  حالی که در خاک های سایر کاربری ها بی فابریک در تمام افق ها کریستالیتیک بوده و نشان دهنده نبود آب شویی کافی کربنات و به دنبال آن انتقال نیافتن رس است. در کاربری زراعی به دلیل فرسایش شدید افق های سطحی، افق غنی از آهک زیرین پدیدار نموده و مانع تکامل پروفیل شده است.

در این پژوهش که به مدت 3 ماه روی مولدین ماهی کلمه رودخانه گرگان رود صورت پذیرفت ارتباط میان اندازه ماهی با حجم اسپرم دهی، خصوصیات گنادی، پارامترهای اسپرم شناختی (اسپرماتوکریت، تراکم اسپرم و طول دوره تحرک اسپرم) و شاخص هماتوکریت مورد مطالعه قرار گرفت. برای این کار نمونه اسپرم 51 ماهی کلمه توسط سرنگ 5 سی سی جمع آوری و توسط فلاسک یخ به سرعت به آزمایشگاه منتقل گردید. با افزایش طول ماهی، وزن گناد به طور معنی داری (01/P<0) افزایش یافت ولی حجم اسپرم دهی ارتباط معنی داری با اندازه ماهی نداشت (05/P>0). اسپرماتوکریت، تحرک اسپرم، تراکم اسپرم، شاخص گنادوسوماتیک و هماتوکریت تحت تاثیر طول ماهی نبود (05/P<0). اما ارتباط میان شاخص هماتوکریت با حجم اسپرم دهی مثبت و معنی دار (01/P>0) بود. همچنین با افزایش وزن گناد تراکم اسپرم به طور معنی داری (05/P<0) کاهش یافت.

در این پژوهش برخی ویژگی های زیست شناسی شامل سن، رشد، رابطه طول و وزن، نسبت جنسی، شاخص گنادوسوماتیک و هم آوری جمعیت شاه کولی مهاجر به رودخانه شیرود از فروردین ماه تا اواسط تیر ماه 1384 مورد بررسی قرار گرفت. 412 شاه کولی صید شده در دامنه طولی 6/117 تا 218 میلی متر به وسیله فلس تعیین سن شدند. مطالعه رشد برتالانفی تغییراتی را در میزان رشد بین جنس های نر و ماده نشان داده است. نسبت جنسی نر به ماده 1: 36/2 به دست آمد، که اختلاف معنی داری را نشان می دهد (05/P≤0). میانگین طول و وزن در جنس نر به ترتیب 6/150 میلی متر و 7/24 گرم و در جنس ماده 7/175 میلی متر و 7/41 گرم محاسبه گردید و در تمامی گروه های سنی، میانگین طول و وزن جنس ماده (در 4 گروه سنی 2 تا 5 سال) بیشتر از جنس نر (در 4 گروه سنی 1 تا 4 سال) بوده که از نظر مقایسه طولی اختلاف معنی داری بین دو جنس مشاهده شده (05/P≤0) ولی در مورد وزن بدن اختلاف معنی داری مشاهده نشد (05/P≥0،ANCOVA ). اوج منحنی نمایه غده جنسی برای شاه کولی های نر در اواخر اردیبهشت ماه و ماده ها در اواسط خرداد ماه به دست آمد. میزان هم آوری مطلق به طور متوسط 1618±3906 عدد تخمک بوده که با طول و وزن بدن و وزن گناد متناسب و قطر تخمک ها در جمعیت مورد مطالعه بین 052/1 تا 168/1 میلی متر متغیر بود. در نتیجه این پژوهش مشخص شد که این جمعیت نسبت به جوامع دیگر از این گونه در مناطق مختلف، از رشد بهتری برخوردار بوده که می تواند به دلیل شرایط زیستی مطلوب رودخانه شیرود برای مهاجرت این گونه باشد.

دیازینون یک حشره کش موثر در کنترل آفات می باشد که استفاده از آن در مزارع کشاورزی مجاور دریاچه ارومیه بسیار متداول است. به رغم وجود این مساله، در ارتباط با نحوه تاثیر این آفت کش بر بقا Artemia urmiana اطلاعات خاصی وجود ندارد. در این مطالعه، اثر 8 غلظت مختلف آفت کش دیازینون برروی بقا 3 گروه سنی ناپلیوس تازه تفریخ، 24 و 48 ساعته مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش درقالب یک طرح کاملا تصادفی و در 5 تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که سن و سطوح مختلف حشره کش دیازینون تاثیر معنی داری بر میزان بقا ناپلیوس داشتند (01/0>P). با توجه به نتایج به دست آمده گروه سنی 48 ساعته نسبت به سطوح مختلف سم دیازینون حساسیت بالایی نشان داده و اختلاف میانگین درصد تلفات در این گروه سنی با گروه های تازه تفریخ و 24 ساعته معنی دار بود (01/0>P). شیب نمودارهای دز-اثر نیز بیانگر حساسیت زیاد ناپلیوس 48 ساعته در مقایسه با دو گروه سنی دیگر بود. 24LC50 ساعته حاصل از روش Probit برای گروه های سنی تازه تفریخ، 24 و 48 ساعته به ترتیب 6838/9، 6320/9 و 8389/1 میلی گرم در لیتر بود. همچنین مشخص شد که میزان نسبی تلفات در سطوح متوالی غلظت های پایین نسبت به سطوح متوالی غلظت های بالا بیشتر بوده و از این نظر اختلاف معنی داری مشاهده شد (05/0>P). سرعت تکامل لاروی و همچنین نرخ متابولیسمی بالا، از جمله دلایلی است که می توان برای حساسیت گروه سنی 48 ساعته در قیاس با دو گروه سنی دیگر برشمرد.

این آزمایش جهت ارزیابی کیفیت تعدادی از مکمل های مواد معدنی و ویتامینی بر عملکرد مرغ های تخم گذار انجام گرفت. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با تعداد 192 قطعه مرغ تخم گذار سویه های- لاین W-36 از سن 70 تا 80 هفتگی در 4 تیمار و 4 تکرار انجام گرفت که هر تکرار شامل 12 قطعه مرغ بود. تیمارها شامل تیمار شاهد و تیمارهای دیگر بوده که جیره غذایی تیمار شاهد بدون مکمل های مواد معدنی و ویتامینی در طول دوره آزمایش بود و در جیره های غذایی تیمارهای دیگر از مکمل های معدنی و ویتامینی شرکت های ارس بازار، تولید دارو و داروسازان استفاده شد. این طرح به مدت 10 هفته انجام گردید. نتایج به دست آمده نشان داد که حذف و یا استفاده از انواع مکمل های مواد معدنی و ویتامینی اثر معنی داری بر عملکرد و کیفیت تخم مرغ ندارد (05/0<P).

این آزمایش به منظور تعیین قابلیت هضم پروتئین خام کنجاله های سویا، آفتاب گردان و کلزا با استفاده از تعداد 44 قطعه خروس های بالغ (سالم و سکوم برداری شده) در قالب طرح کاملاً تصادفی صورت گرفت. مقادیر قابلیت هضم پروتئین برای کنجاله های سویا، کلزا و آفتاب گردان تفاوت معنی داری نشان داد (001/P<0) در نتیجه مقادیر قابلیت هضم ظاهری و حقیقی به ترتیب 53/85 و 71/86، 03/82 و 02/83، 40/83 و 90/84 درصد بود. سکوم برداری خروس های بالغ سبب کاهش قابلیت هضم ظاهری و حقیقی پروتئین به مقدار 78/2 و 94/2 درصد برای کنجاله های سویا، 11/3 و 29/3 درصد برای کنجاله های کلزا و مقدار 06/3 و 31/3 درصد برای کنجاله آفتاب گردان شد (05/P<0) سکوم برداری سبب کاهش اثرات میکروارگانیسم های روده بزرگ بر ترکیبات غیرقابل هضم کنجاله ها و افزایش دقت در برآورد ارزش غذایی کنجاله های آزمایشی شده و این تأثیرات به ترکیبات شیمیایی و کیفیت غذایی کنجاله ها بستگی دارد.

در این پژوهش اثرات گنادوترپین سرم مادیان آبستن و گنادوتروپین جفتی انسان بر عملکرد تولیدمثلی میش های نژاد آتابای در فصل تولیدمثلی و غیرتولیدمثلی بررسی و به این منظور، 2 آزمایش در این دو فصل انجام شد. در هر آزمایش، تعداد 30 راس میش آتابای با میانگین وزن اولیه 5/1±28 کیلوگرم و میانگین سنی 45/0±5/2 سال به طور تصادفی در 3 گروه 10 تایی مشابه تقسیم شدند. پس ازهم زمان سازی فحلی با استفاده از پروژسترون تزریقی، تیمارهای زیر مورد بررسی قرار گرفتند: گروه اول (شاهد)، میش هایی که فقط سرم فیزیولوژی دریافت کردند، گروه دوم، میش هایی که به میزان 1000 واحد بین المللی هورمون گنادوتروپین سرم مادیان آبستن دریافت کردند و گروه سوم، میش هایی که علاوه بر سرم مادیان آبستن به میزان 500 واحد بین المللی از گنادوتروپین جفتی انسان نیز دریافت کردند. درصد بروز فحلی در فصل تولیدمثلی برای تمام گروه های آزمایشی یکسان بود (05/P>0) اما در فصل غیرتولیدمثلی، درصد بیشتری از میش های گروه 3 فحلی را نشان دادند  (05/P<0). میزان آبستنی در فصل غیرتولیدمثلی برای گروه های 1، 2 و 3 به ترتیب 80، 90 و 100 درصد تعیین شد  (05/P<0)  اما نرخ آبستنی در فصل تولیدمثلی در گروه های آزمایشی معنی دار نبود. طول دوره آبستنی و نیز طول دوره زایش در هر دو فصل برای گروه های دریافت کننده گنادوتروپین ها کمتر ازگروه شاهد بود (05/P<0). در این مطالعه نرخ تک قلوزایی در هر دو آزمایش، برای میش های گروه سوم به طور معنی داری (05/0P<) کمتر از دو گروه دیگر بود اما درصد چند قلوزایی در گروه سوم بیشتر از گروه های اول و دوم بود (05/P<0). درصد بره زایی در فصل تولیدمثلی برای گروه های اول، دوم و سوم به ترتیب 90، 80 و 140 درصد تعیین شد (05/P<0) در حالی که در فصل غیرتولیدمثلی تفاوتی در خصوص درصد بره زایی در بین گروه های آزمایشی مشاهده نشد. نتایج این مطالعه نشان داد که درصد فحلی، نرخ آبستنی، طول دوره آبستنی و درصد تک قلوزایی تحت تاثیر فصل قرار ندارند اما طول دوره زایش برای فصول تولیدمثلی و غیرتولیدمثلی به ترتیب 6، 22، 5 و 27 روز به دست آمد (05/P<0). همچنین، درصد چند قلوزایی و درصد بره زایی در فصل تولیدمثلی بیشتر از فصل غیرتولیدمثلی بود (05/P<0).

امروزه تمایل به تولید و مصرف محصولات کم چربی یا عاری از چربی افزایش یافته است. خشک کردن مقدماتی محصول یکی از روش های کاهش جذب روغن در محصولات سرخ شده می باشد. در این پژوهش اثر خشک کردن مقدماتی در سه زمان (10، 20 و 30 دقیقه) بر میزان جذب روغن و خواص کیفی خلال های سرخ شده سه رقم سیب زمینی استان گلستان (آگریا، ساتینا و کنبک) بررسی شد. نتایج این پژوهش نشان داد که سه رقم سیب زمینی از لحاظ میزان جذب روغن با یکدیگر اختلاف دارند که ارقام آگریا و کنبک با 27/14 و 11/14 درصد به ترتیب بیشترین و کمترین مقدار روغن را در بین سه رقم جذب کرده بودند. در رقم آگریا خشک کردن مقدماتی باعث افزایش جذب روغن در مقایسه با نمونه های شاهد شد به طوری که نمونه شاهد با 27/14 درصد روغن کمترین مقدار و نمونه هایی که 10 دقیقه خشک شده بودند با 72/20 درصد بیشترین مقدار روغن را دارا بودند. در رقم کنبک میزان جذب روغن در نمونه های شاهد 11/14 درصد بود و خشک کردن مقدماتی باعث کاهش میزان جذب روغن و بهبود خواص بافتی و رنگ خلال های حاصل شده بود. در رقم ساتینا نیز خشک کردن مقدماتی باعث کاهش جذب روغن شد و با افزایش زمان خشک کردن از میزان جذب روغن کاسته شد، به طوری که نمونه های شاهد و 30 دقیقه خشک شده با مقادیر 46/11 و 83/6 درصد به ترتیب بالاترین و پایین ترین مقدار روغن را دارا بودند. در هر سه رقم، خشک کردن مقدماتی باعث افزایش ماده خشک، شاخص های رنگی و نیروی لازم برای برش خلال ها در مقایسه با نمونه های شاهد شد.

با رشد آگاهی مصرف کنندگان تقاضا برای محصولات غذایی با میزان روغن کمتر افزایش پیدا کرده است. در سال های اخیر تحقیقات بسیاری در زمینه کاهش مصرف چربی در هنگام سرخ کردن عمیق نیز انجام شده است. پوشش دهی مواد غذایی قبل از سرخ کردن یکی از روش های کاهش جذب روغن در محصولات سرخ شده می باشد. در این پژوهش اثر پوشش دهی با مواد هیدروکلوئیدی بر میزان جذب روغن و خواص کیفی خلال های سیب زمینی بررسی شد. نتایج نشان داد که پوشش دهی با مواد هیدروکلوئیدی به علت خاصیت سد کنندگی منجر به کاهش اتلاف رطوبت خلال ها در هنگام سرخ کردن شده و با توجه به نقش کنترل کنندگی آب در میزان جذب روغن، مقدار روغن در همه نمونه های پوشش دهی شده در مقایسه با نمونه شاهد کمتر است. از بین صمغ های مورد مطالعه، مخلوط کربوکسی متیل سلولز و پکتین با غلظت 1 درصد و زانتان با غلظت 5/1 درصد به ترتیب با 40/3 و 43/3 درصد کمترین میزان چربی را دارا بودند. صمغ زانتان در همه غلظت ها میزان کاهش چربی بالایی را نشان داد. بیشترین درصد پوشش دهی به ترتیب مربوط به صمغ های زانتان، کربوکسی متیل سلولز، گوار و پکتین است. بیشترین میزان کاهش افت رطوبت در هنگام سرخ کردن در صمغ های زانتان و پکتین مشاهده شد و کمترین میزان کاهش افت رطوبت در غلظت های مورد  مطالعه صمغ گوار دیده شد. پوشش دهی با مواد هیدروکلوئیدی منجر به افزایش مقدار رطوبت خلال های نیمه سرخ شده در مقایسه با تیمار شاهد شد به طوری که زانتان 1 درصد و گوار 1 درصد با 35/0 و 16/0 به ترتیب بیشترین و کمترین میزان افزایش رطوبت را داشتند.

هدف از این مطالعه، شناسایی فلور لاکتیکی پنیر لیقوان بود، که اولین مرحله به سوی توسعه استارتری است که تولید محصولی سالم و با بافت یکنواخت را از شیر پاستوریزه اجازه خواهد داد. 54 کلنی باکتری اسید لاکتیک از 480 کلنی ایزوله شده از نمونه های پنیر لیقوان انتخاب و سپس ایزوله ها بر اساس آزمایش  های بیوشیمیایی شناسایی گردیدند. و در 6 جنسLactobacillus ، Enterococcus، Sterptococcus، Pediococcus، Leuconostoc و Lactococcus دسته بندی شدند (به ترتیب 5/55، 11/11، 25/9، 55/5، 70/3 و 85/1 درصد و 12 درصد ایزوله ها شناسایی نشدند L. agilis (13 ایزوله)، L. plantarum (8 ایزوله)، گروه Enterococcus faecium (5 ایزوله) گونه های غالب در محصول بودند. سایر گونه های Lactobacillus شناسایی شده شامل L. maltaromicus، L. paracasie subsp paracasie، L. intstinalis، L. salvarius و  L. acetotolerance(به ترتیب 4، 2، 1، 1 و 1 ایزوله) بودند. همچنین ایزوله هایی از S. thermophilus، S. downei، S. oralis، Enterococcus faecalis، Leu. mesenteroides subsp dextranicum، Leu. mesenteroides subsp mesenteroids، P. inopinatus، P. pentosaceus subsp intermedius شناسایی شدند. بر اساس نتایج این تحقیق پیشنهاد می شود که یک استارتر کامل برای تولید پنیر لیقوان، می تواند از گونه های L. agilis، L. plantarum، گروه Enterococcus faecium و گونه هایی از Lactococcus و Leuconostoc تشکیل شود.

خشک کردن یکی از پر هزینه ترین مراحل تولید مالت سازی بوده و هدف آن توقف رشد بیولوژیکی دانه، حذف آب برای ثبات انبارداری، حفظ و نگهداری فعالیت آنزیمی و تشکیل عطر و طعم و ترکیبات رنگی است. استفاده از تکنولوژی مایکروفر جهت آب گیری به دلیل داشتن راندمان کارایی و انرژی بالا می تواند مناسب باشد. در این پژوهش دو رقم جو صحرا و دشت برای بررسی اثر دما (40، 55، 70 و 85 درجه سانتی گراد) و نوع خشک کن بر خواص فیزیکوشیمیایی مانند قدرت دیاستاتیک، بازدهی استخراج عصاره آب سرد، بازدهی استخراج عصاره آب گرم، رنگ و pH مالت مورد استفاده قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SAS و میانگین داده ها نیز با آزمون LSD و در سطح 5 درصد انجام شد. نتایج استفاده از خشک کن هوای داغ نشان داد با افزایش دما قدرت دیاستاتیک، بازدهی استخراج عصاره آب سرد، بازدهی استخراج عصاره آب گرم و pH کاهش و مقدار رنگ افزایش یافت. بهترین دما برای تولید مالت آنزیمی و غیرآنزیمی به ترتیب در 55 و 85 درجه سانتی گراد بود. نتایج خشک کردن ترکیبی در دمای 55 درجه سانتی گراد خشک کن هوای داغ نشان داد با افزایش توان از 100 وات به 300 وات در مایکروفر، ویژگی های کیفی روندی مشابه خشک کن هوای داغ داشتند.

به منظور مطالعه اثر برخی ترکیبات طبیعی بر عمر انبارمانی گلابی رقم شاه میوه اصفهان، از پوشش خوراکی موسیلاژ پنیرک و اسانس آویشن استفاده گردید. اسانس آویشن در دو غلظت 250 و 400 میلی گرم در لیتر و موسیلاژ پنیرک در غلظت های خالص و به صورت ترکیبی با روغن بادام به نسبت 5 درصد وزنی استفاده شد. برای بررسی اثر متقابل این دو پوشش نیز در غلظت های ذکر شده به نسبت 20 درصد وزنی موسیلاژ به اسانس آویشن افزوده شد و فساد، سفتی، اسیدیته، اسیدیته کل، طعم و درصد کاهش وزن میوه در زمان های شروع انبارداری، 20، 40 و 60 روز پس از انبارداری اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که در تیمارهایی که از اسانس آویشن در غلظت های کاربردی یا اضافه شده به موسیلاژ استفاده شد میزان فساد میکروبی میوه کاهش یافت و موجب حفظ سفتی میوه گردید و افزایش مواد جامد محلول در هر مرحله از انبارداری نسبت به شاهد در تیمارهای کاربردی اسانس آویشن دیده شد. تیمار موسیلاژ پنیرک بر اثر حفظ آب میوه، درصد کاهش وزن میوه را بهتر کنترل نمود و موجب افزایش سفتی و کاهش مواد جامد محلول میوه نسبت به شاهد در هر مرحله از انبارداری گردید. هیچ کدام از تیمارها بر میزان اسیدیته میوه اثری نداشتند. تیمار اسانس آویشن به دلیل خواص آنتی اکسیدانی، باعث حفظ رنگ میوه و به دلیل خاصیت طعم دهندگی موجب افزایش طعم میوه در آزمایش پانل گردید. در ضمن اسانس آویشن در دو غلظت کاربردی موجب کاهش آنزیم پراکسیداز و در نهایت جلوگیری از قهوه ای شدن آنزیمی گردید ولی در مقایسه با تیمار اسید آسکوربیک این کاهش چشم گیر نبود.

در این پژوهش برای بررسی اثر آنزیم پاپایین بر پروتئین های میوفیبریلار ماهی کیلکا، پروتئین های میوفیبریلار بر اساس حلالیت در محلول نمکی و حلال نبودن در آب خالص جداسازی شدند. برای هیدرولیز آنزیمی از شرایط فعالیت آنزیمی 300-10 واحد تیروزین به ازای هر گرم پروتئین، زمان 90-5 دقیقه و دمای 80-40 درجه سانتی گراد به کمک طرح آزمایشی CRCD با 4 تکرار در نقطه مرکزی و 5 سطح از هر تیمار استفاده گردید. نتایج در سطح آماری 05/ a=0مقایسه میانگین شدند. بر اساس نتایج به دست آمده، با افزایش فعالیت آنزیم از 10 به 300 واحد تیروزین، درجه هیدرولیز حدود 7 برابر افزایش می یابد. با افزایش درجه حرارت تا حدود 60 درجه سانتی گراد شدت هیدرولیز زیاد می شود ولی پس از آن نرخ رشد هیدرولیز کاهش می یابد و تقریبا ثابت می ماند. با افزایش فعالیت آنزیم و زمان اثر آن بر شدت درجه هیدرولیز افزوده می گردد به طوری که پس از گذشت 90 دقیقه در فعالیت 300 واحد تیروزین درجه هیدرولیز به حدود 15 درصد می رسد. دمای مناسب برای هیدرولیز پروتئین های میوفیبریلار تا رسیدن به میزان مشخصی از هیدرولیز آنزیمی به فعالیت آنزیم بستگی دارد. با افزایش درجه حرارت هیدرولیز از 40 به 60 درجه سانتی گراد میزان هیدرولیز زیاد شده و پس از 60 درجه سانتی گراد با شیب کمتری افزایش می یابد و پس از 65 درجه سانتی گراد تقریبا ثابت باقی می ماند. بررسی اثر آنزیم پاپائین بر میانگین تقریبی طول زنجیر پپتیدی حاصل از هیدرولیز نشان داده که این صفت تحت تاثیر درجه حرارت قرار ندارد بلکه، تابع درجه دوم فعالیت آنزیم و زمان اثر آن می باشد. با توجه به نتایج به دست آمده، طول تقریبی زنجیره ها از کمتر از 10 تا حدود 80 متغیر است. کمترین طول زنجیره در فعالیت های بالای آنزیمی و یا زمان های طولانی مشاهده می گردد. نتایج این آزمایش ها و آزمایش های تکمیلی نشان می دهند که می توان با هیدرولیز آنزیمی پروتئین های مییوفیبریلار ماهی کیلکا ویژگی های آن را بهبود بخشید.

در این پژوهش ارقام رایج کانولا در ایران (اوکاپی، هایولا 401، زرفام و طلایه) از مناطق تولید (استان های خراسان رضوی، گلستان، مازندران، تهران و فارس) تهیه و روغن آنها پس از خشک کردن، استخراج شد. ساختار اسید چربی روغن ارقام یاد شده مرکب از 2/7 تا 0/8 درصد اسیدهای چرب اشباع، 7/61 تا 4/67 درصد اسیدهای چرب تک غیراشباع و 6/23 تا 3/29 درصد اسیدهای چرب چند غیراشباع بود. به استثنای روغن ارقام زرفام تهران و هایولای گلستان با اعداد پراکسید کمتر از 20/1، روغن سایر ارقام دارای اعداد پراکسید بیش از 0/2 بودند. بیشترین میزان عدد یدی به روغن رقم طلایه خراسان رضوی (6/109) و کمترین آن به اوکاپی خراسان رضوی (2/104) و هایولای گلستان (8/104) تعلق داشت. میزان مواد غیرصابونی از 4/3 (اوکاپی خراسان رضوی) تا 6/8 درصد (هایولای گلستان) متغیر بود. ارقام کانولا به طور متوسط دارای روغن هایی با 6/1 درصد استرول بودند. روغن ارقام زرفام و اوکاپی خراسان رضوی دارای بیشترین میزان توکوفرول ها بودند (به ترتیب 35/793 و 14/765 پی پی ام)، و کمترین میزان آن در روغن ارقام طلایه فارس (57/573 پی پی ام) و هایولای مازندران (97/555 پی پی ام) مشاهده شد. بیشترین و کمترین میزان ترکیبات فنلی به ترتیب به روغن ارقام هایولای مازندران (3/127 پی پی ام) و طلایه فارس (8/23 پی پی ام) اختصاص داشت. میزان ترکیبات مومی از 6/5 (اوکاپی خراسان رضوی) تا 83/10 درصد (زرفام تهران) متغیر بود. ترکیبات قطبی در دامنه 2/2 (اوکاپی خراسان رضوی) و 0/13 درصد (طلایه فارس) قرار داشت. دانسیته ها، ویسکوزیته ها و ضرایب شکست به ترتیب عبارت از 1/806 تا 0/820 کیلوگرم بر مترمکعب، 3/96 تا 2/104 سانتی پوآز و 464765/1 تا 467888/1 بودند. شاخص های پایداری اکسایشی (OSI) به ترتیب ذیل بود: هایولای گلستان = زرفام تهران > اوکاپی خراسان رضوی > زرفام خراسان رضوی > هایولای مازندران = طلایه فارس > طلایه خراسان رضوی.

از ویژگی های یک سیستم چرایی مناسب، تنظیم آن بر اساس خصوصیات فیزیولوژیکی گونه های گیاهی است. در این تحقیق، روند تغییرات کل ذخایر کربوهیدرات های غیرساختاری طول دوره رشد در 3 گونه A. trichophorum و Agropyron cristatum و A. intermedium در پارک ملی گلستان مورد بررسی قرار گرفت. منطقه مورد مطالعه، با ارتفاع 1660 متر دارای میانگین دمای سالیانه 9 درجه سانتی گراد و بارندگی سالیانه 304 میلی متر است. در زمان هر نمونه گیری، جهت مرتبط ساختن میزان ذخایر کربوهیدرات ها به مقدار و مراحل رشد، طول برگ ها، ارتفاع و مراحل فنولوژیکی 10 پایه گیاهی طی دوره رشد اندازه گیری شد. سپس میزان کل کربوهیدرات های غیرساختاری (Total Nonstructural Carbohydrate) در اندام های ذخیره ای ریشه، طوقه و ریزوم با استفاده از معرف آنترون تعیین شد. نتایج نشان داد، غلظت های TNC در اندام های ذخیره ای 3  گونه به طور معنی داری متفاوت (05/0>P)، و تغییرات TNC در مراحل مختلف فنولوژیکی به جز در ریشه A. trichophorum برای سایر گونه ها در اندام های ذخیره ای معنی دار بود (05/0>P). با پیشرفت رشد گیاه، میزان TNC در طوقه A. cristatum و ریزوم A. intermedium روندی افزایشی داشت. غلظت TNC در مرحله رشد رویشی در طوقه A. cristatum و در ریشه و ریزوم A. intermedium کمترین بود. اما این کاهش در طوقهA. trichophorum ، در مرحله خوشه دهی اتفاق افتاد. کاهش TNC، در مراحلی از دوره رشد به وی‍‍‍ژه در هنگام گل دهی و تشکیل بذر اتفاق افتاد که می تواند در رابطه با عوامل محیطی نیز باشد. در مراحلی که سطح کربوهیدرات ها پایین است، گونه ها قادر به جبران اندام فتوسنتزکننده ناشی از عمل برداشت، نیستند. بنابراین، تفاوت چرخه ذخیره سازی در گونه ها طی یک دوره رویش، می تواند نشان دهنده عکس العمل های متفاوت این گونه ها نسبت به زمان، تکرار و شدت برداشت باشد.

این پژوهش با هدف ارزیابی سیستم های چرایی طراحی شده در طرح های مرتع داری به شیوه پیمایشی، طراحی و در سال 1386 در استان سمنان اجرا شد. جمعیت مورد بررسی در این پژوهش را کلیه کارشناسان شاغل در اداره های منابع طبیعی در سطح استان سمنان و همچنین بهره برداران از مراتع انتخاب شده، تشکیل دادند. با استفاده از روش نمونه گیری طبقه بندی شده با تخصیص نسبتی و به کارگیری فرمول کوکران و در نظر گرفتن قضیه حد مرکزی حجم نمونه که در این تحقیق طرح مرتع داری است 30 طرح به دست آمد که با توجه به وزن هر طبقه که شهرستان های تابعه استان سمنان می باشند برای شاهرود 12 طرح، برای سمنان 7، برای دامغان 6 و برای گرمسار 5 طرح به دست آمد. داده های آماری با کمک پرسش نامه و بازدیدهای میدانی جمع آوری و با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته های توصیفی نشان داد که میانگین رتبه ای کل حاصل از ارزیابی سیستم های چرایی 57/2 است که بیانگر ضعیف تا متوسط بودن پروژه سیستم های چرایی در طرح های مرتع داری استان سمنان می باشد. یافته های استنباطی نشان داد که بین میانگین دیدگاه کارشناس ناظر با دیدگاه بهره بردار و ارزیاب در ارتباط با عملکرد سیستم های چرایی اختلاف معنی دار وجود دارد. ضریب همبستگی بین عوامل موثر در سیستم های چرایی با دیدگاه پاسخ گویان نشان داد که بین عوامل مورد بررسی و متغیر مستقل ارتباط معنی دار و مستقیم وجود دارد. نتایج رگرسیون چندگانه گام به گام نیز نشان داد که در اولین گام متغیر X5 (محتوای طرح تهیه شده) به عنوان اولین و مهم ترین متغیر وارد معادله شده است (77/0=R2).

به منظور تعیین ارزش رجحانی گونه های مهم مرتعی در تغذیه گوسفند و بز، در مراتع ییلاقی استپی یزد، از دو روش مشاهده مستقیم زمان چرا و شمارش تعداد لقمه در یک گله مخلوط دام داران محلی استفاده شد. برای هر روش 9 راس از هر نوع دام (گوسفند و بز) در هر سه دوره چرایی (اوایل اردیبهشت، اواخر خرداد و اواسط مرداد) در گله علامت گذاری و در دوره زمانی 15 دقیقه ای تحت تعقیب قرار گرفتند. زمان مصرف گیاهان خورده شده ثبت و همچنین تعداد لقمه های خورده شده توسط دام از 7 گونه مهم که 80 درصد رژیم غذایی دام را تشکیل می دادند، شمارش شد. برای مطالعه پوشش گیاهی از روش نمونه گیری تصادفی با قاب یک مترمربعی در سه دوره چرایی استفاده شد. برای مقایسه ارزش رجحانی 7 گونه مهم، برای هر گونه دام در هر دوره چرایی و برای هر دو روش  ثبت زمان مصرف و شمارش لقمه ها به طور مجزا از آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی استفاده شد. در هر دو روش، تغییرات ارزش رجحانی گیاهان در طول دوره چرا برای گوسفند و بز تقریبا یکسان بود. به طور کلی درصد تشابه بین ترجیح غذایی بز و گوسفند 80 درصد بود. همچنین بین نتایج به دست آمده از این دو روش اختلاف معنی داری وجود نداشت (05/P<0). روش های ثبت زمان مصرف علوفه و شمارش تعداد لقمه از نظر دقت یکسان بودند. دو روش در طول دوره چرا بیش از 75 درصد تشابه داشتند، اما چون روش شمارش تعداد لقمه را می توان با کمترین وسایل و امکانات اندازه گیری کرد بنابراین این روش بر روش ثبت زمانی برتری دارد.

در این تحقیق اثر 4 قارچ کش کاربندازیم، تیوفانات متیل، تیابندازول و رورال تی اس روی جوانه زنی اسپورهای 4 جدایه از گونه جدید و مهاجم عامل بیماری مرگ هلندی نارون،Ophiostoma novo-ulmi  بر روی محیط کشت عصاره مالت آگار 2 درصد در شرایط آزمایشگاهی در 7 سطح 1/0، 32/0، 1، 62/2، 91/6، 42/18 و 50 قسمت در میلیون در قالب طرح کاملا تصادفی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمایش نشان داد که هر 4 قارچ کش از نظر میزان بازدارندگی در سطح احتمال 5 و 1درصد اختلاف معنی داری دارند. در این میان قارچ کش کاربندازیم با متوسط 57/62 درصد و قارچ کش رورال تی اس با متوسط 88/37 درصد به ترتیب بیشترین و کمترین اثر بازدارندگی از جوانه زنی اسپور عامل بیماری را داشتند. همچنین مقدار 50EC برای قارچ کش های کاربندازیم، تیوفانات متیل، تیابندازول و رورال تی اس به ترتیب 728/0، 785/0، 228/2 و 808/ 4 ppm محاسبه گردید. جدایه های عامل بیماری نیز از نظر میزان تحمل به سطوح مختلف سموم در سطح احتمال 5 و 1 درصد تفاوت معنی داری داشتند، به طوری که جدایه Onu4 با 76/55 درصد بازدارندگی حساس ترین و جدایه Onu3 نیز با 04/53 درصد متحمل ترین جدایه در این آزمون بودند. امکان استفاده از این قارچ کش ها در رابطه با کنترل عامل بیماری مرگ هلندی نارون در این مقاله بحث شده است.

برای تعیین پارامترهای دموگرافیکی شته جالیز، 20 عدد شته ماده بکرزا روی برگ خیار در یک قفس برگی به قطر 60 و ارتفاع 10 میلیمتر و در داخل اتاقک رشد در دمای 2±26 درجه سانتیگراد، دورهی نوری 16:8 ساعت (تاریکی: روشنایی) و رطوبت نسبی 5±65 درصد پرورش داده شدند. مقدار امید زندگی در ابتدای ظهور حشرات کامل برابر با 8/12 روز (بیشترین مقدار) و در سن بیست و یک برابر با 1 روز (کمترین مقدار) بود. نرخ ذاتی افزایش جمعیت، 471/0 شته ماده به ازای هر فرد ماده در روز و نرخ خالص تولیدمثل، 256/49 شته ماده به ازای هر فرد ماده در هر نسل بود. میانگین طول مدت هر نسل، 27/8 روز و مدت زمان لازم برای دو برابر شدن جمعیت، 47/1 روز محاسبه شد. جمعیت شته میتواند در مدت یک هفته، 03/27 برابر افزایش یابد. میانگین طول عمر حشرات کامل 09/1±8/13روز، میانگین تعداد نتاج تولید شده توسط هر ماده 32/2±05/49 عدد و میانگین تعداد نتاج ماده به ازای هر ماده در هر روز، 59/0±22/3 عدد بود.

کنه های خانواده Macrochelidae جانوران شکارگری هستند که در زیستگاه های مختلف خاکی زندگی کرده و می توانند از اهمیت اکولوژیکی زیادی برخوردار باشند. طی سال های 1387-1386 به منظور تعیین فون کنه های این خانواده از زیستگاه های مختلف خاکی در استان گیلان نمونه برداری هایی به عمل آمد. همچنین کلیدی برای شناسایی کنه های خانواده Macrochelidae استان گیلان ارایه شده است. در مجموع هشت گونه از کنه های این خانواده از دو جنس متفاوت جمع آوری و شناسایی شدند. از این تعداد، دو گونه برای اولین بار از ایران و هفت گونه برای اولین بار از استان گیلان گزارش می شوند که به ترتیب با دو و یک ستاره مشخص شده اند. این گونه ها شامل M. robustulusM. ،peniciliger ،M. muscaedomesticae ،M. peniculatus ،M. merdiarus ،Macrocheles recki ،Holostaspella bifoliate و M. glaber می باشند.

آفات انباری و به ویژه شپشه های آرد یکی از مهم ترین عوامل تخریب کننده کمیت و کیفیت آردهای انباری هستند. در این پژوهش با هدف بررسی کارایی راه کاری غیرشیمیایی برای مهار سوسکTribolium castaneum، اثر دزهای مختلف پرتو گاما روی مرحله حشره کامل مسن و جوان این سوسک مورد بررسی قرار گرفت. حشرات مورد آزمایش در شرایط کنترل شده (حرارت 1±27 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 10±65 درصد و دوره نوری 8:16) پرورش داده و نمونه های پرتوتابی شده نیز در همین شرایط قرار گرفتند. بر اساس آزمایش های مقدماتی، دامنه دز آزمایشی برای مراحل رشدی حشرات کامل مسن و جوان تعیین گردید. حشرات کامل مسن و جوان در معرض دزهای مورد نظر قرار گرفتند و میزان مرگ آنها پس از یک روز مشاهده و ثبت گردید. تجزیه پروبیت داده ها نشان داد که دز لازم برای کشته شدن 50 درصد از جمعیت این مراحل به ترتیب 64/1671 و 30/1495 گری می باشد. به عبارت دیگر، تابش 64/1671 گری از پرتو گاما قادر است تا 50 درصد از جمعیت حشرات مسن و جوان را در طول 3 روز از بین ببرد. برای بررسی اثر پرتوتابی بر کیفیت آرد، میزان اسید آمینه های ضروری موجود در آرد پیش و پس از پرتودهی مورد تجزیه شیمیایی قرار گرفت. تجزیه داده های به دست آمده نشان داد پرتودهی هیچ اثر منفی بر میزان اسیدهای آمینه موجود در آرد در دزهای آزمایش شده (1200 و 2400 گری) نداشت و تنها سبب افزایش معنی دار مقدار اسید آمینه فنیل آلانین گردید.

با توجه به نادیده انگاشتن نقش جانبی محیط زیست، مشخص نمودن این نقش و برآورد آن، اهمیت محیط زیست و نقش واقعی آن را در اقتصاد ملی روشن خواهد نمود. در این مطالعه جهت برآورد ارزش مطبوعیت محیط زیست منطقه گردشگری عباس آباد بهشهر، ارزش تفریحی این منطقه (به عنوان یکی از مهم ترین اماکن گردشگری استان مازندران) در سال 2007، با استفاده از روش ارزش گذاری مشروط برآورد شده و عوامل موثر بر میزان این مطبوعیت با استفاده از مدل لاجیت، تعیین گردید. تعداد 140 پرسش نامه به روش نمونه گیری تصادفی جمع آوری شد. در این راستا، پیشنهادهای 1000، 2000 و 3000 ریالی، به ترتیب به عنوان پیشنهادهای پایین، میانی و بالا برای پرداخت بازدیدکنندگان مطرح گردید. ابتدا پیشنهاد میانی مورد پرسش قرار گرفت و در صورت ارایه جواب منفی، قیمت پیشنهادی پایین، و در صورت ارایه جواب مثبت، قیمت پیشنهادی بالا ارایه شد. نتایج نشان داد که متغیرهای درآمد فرد، درآمد خانوار و تحصیلات بر تمایل پرداخت بازدیدکنندگان جهت استفاده از مطبوعیت محیط زیست اثر مثبت داشته است. همچنین، متغیرهای سن افراد و مسافت، رابطه منفی با میزان تمایل پرداخت افراد داشته است. میزان تمایل به پرداخت جهت کسب مطبوعیت حاصل از استفاده تفرجی از منطقه گردشگری عباس آباد بهشهر برای هر فرد در هر بازدید، 2200 ریال برآورد گردید. میانگین تمایل به پرداخت سالانه هر خانوار نیز برای بازدید از جنگل عباس آباد 95040 ریال به دست آمده است.

در این پژوهش جهت تخمین تابش کل خورشیدی روزانه در ایستگاهی که سابقه اندازه گیری تابش کل خورشیدی را ندارد و دارای فاکتورهای اقلیمی مشابه با ایستگاهی است که در آن تابش کل خورشیدی اندازه گیری می شود، از شبکه های عصبی مصنوعی استفاده شد. همچنین جهت مقایسه دقت شبکه های عصبی مصنوعی و مدل های رگرسیونی، از 6 مدل رگرسیونی شامل مدل ها‏ی فائو (نشریه 56)، هارگریوز-سامانی، محمود-هابرد، باهل، آناندل و بریستو-کمبل استفاده گردید. داده های مورد استفاده از دو ایستگاه هواشناسی کرج و شیراز که براساس طبقه بندی اقلیمی دومارتن به ترتیب دارای اقلیم های خشک و نیمه خشک می باشند (اقلیم های نزدیک) و مقدار تابش کل خورشیدی روزانه در این دو ایستگاه به صورت روزانه ثبت می شود، انتخاب شدند. با استفاده از شبکه های عصبی مصنوعی، از داده های ایستگاه کرج در مرحله آموزش و از داده های ایستگاه شیراز در مرحله آزمون، استفاده گردید. ضرایب مدل ها‏ی رگرسیونی نام برده با استفاده از داده های ایستگاه کرج واسنجی شدند. از داده های ایستگاه شیراز در مرحله آزمون این مدل ها، به  منظور مقایسه دقت این مدل ها با شبکه های عصبی مصنوعی استفاده گردید. از بین تمام مدل ها‏ی استفاده شده جهت تخمین تابش کل خورشیدی روزانه در اقلیم های خشک و نیمه خشک، مدل شبکه عصبی مصنوعی با ورودی ساعات آفتابی حداکثر و تابش فرازمینی روزانه (هر دو وابسته به عرض جغرافیایی و روز از سال هستند) و ساعات آفتابی اندازه گیری شده با RMSE برابر 34/2 مگاژول بر مترمربع در روز و ضریب همبستگی برابر 94/0 (در سطح معنی داری 1 درصد) بهترین نتیجه را ارایه داد. همچنین در صورت اندازه گیری نکردن پارامتر ساعات آفتابی، مدل ها‏ی آناندل و هارگریوز-سامانی با ضرایب واسنجی شده و همچنین مدل شبکه عصبی مصنوعی با پارامتر ورودی دمای حداقل و دمای حداکثر و تابش فرازمینی (وابسته به عرض جغرافیایی و روز از سال) روزانه بهترین نتایج را نشان دادند.

آب معادل برف، یکی از پارامترهای مهم در مطالعات اقلیمی و هیدرولوژیکی می باشد و آگاهی از میزان آن، در ذخیره سازی و کنترل سیلاب های فصلی و همچنین تامین آب مورد نیاز مصارف بشری امری ضروری است. در این پژوهش، ابتدا همبستگی آب معادل برف با ارتفاع نظیر آن، به کمک روابط مختلف رگرسیونی تعیین، و سپس بهترین رابطه بر اساس ضریب همبستگی (r) انتخاب شد. در مرحله بعد با استفاده از رابطه یاد شده و به کارگیری GIS، توزیع مکانی آب معادل برف در حوضه مورد مطالعه برآورد و نقشه پهنه بندی آن تهیه گردید. در نهایت نتایج به دست آمده با استفاده از نقشه حاصله از داده های دقیق برف سنجی که توسط مدل زمین آماری کریجینگ درون یابی شده بود، مورد ارزیابی قرار گرفت. براساس این نتایج، بهترین روابط همبستگی بین آب معادل برف و ارتفاع، به ترتیب رابطه غیرخطی چندجمله ای، غیرخطی لگاریتمی و خطی بوده که در سطح 5 درصد معنی دار می باشند. همچنین نتایج این پژوهش بیانگر آن است که نقشه پهنه بندی آب معادل برف که از طریق ارتفاع و به کارگیری رابطه غیرخطی چندجمله ای به دست آمده، انطباق بسیار مطلوبی با نقشه به دست آمده از درونی یابی داشته است. در ضمن با کاهش ارتفاع از جانب غرب به سوی شرق منطقه مطالعاتی، مقدار آب معادل برف به میزان قابل توجهی کاهش می یابد.