هدف: هدف تحقیق حاضر، تعیین نقش تعاملی فعالیت بدنی و ویژگی های شخصیتی در تحول روانی – اجتماعی سالمندان بود.روش بررسی: تحقیق حاضر از نوع پس رویدادی (علی – مقایسه ای) بود که در آن 300 سالمند فعال و غیر فعال شهر تهران با دامنه سنی 60-85 سال از بین افرادی که به طور نظم در فعالیت های بدنی شرکت داشتند و افرادی که در این فعالیت ها شرکت نمی کردند به صورت در دسترس، به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. تمامی سالمندان پرسشنامه تحول روانی – اجتماعی هاولی و پرسشنامه ویژگی های شخصیتی آیزنک را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی (مانند میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (مانند آزمون های تحلیل واریانس عاملی و t مستقل) با نرم افزار SPSS نسخه 5.11 در سطح معنی داری P<0.50 تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد 70 درصد از سالمندان فعال و 68 درصد از سالمندان غیر فعال در دامنه سنی 60-70 سال و 50 درصد از سالمندان فعال و 3.53 درصد از سالمندان غیر فعال سطح تحصیلات دیپلم و 7.46 درصد از سالمندان فعال و 7.56 درصد از سالمندان غیر فعال به لحاظ وضعیت اقتصادی در سطح متوسط قرار داشتند. همچنین نتایج نشان داد که سالمندان فعال دارای ویژگی های شخصیتی برونگرایی و ثبات بالاتری هستند و سالمندان فعال برون گرا و با ثبات در ویژگی تحول روانی – اجتماعی برتر از سالمندان غیر فعال بودند.نتیجه گیری: فعالیت بدنی تعامل بین ویژگی های شخصیتی با تحول روانی – اجتماعی را تعدیل می کند. بنابراین، احتمالا سبک زندگی فعال در طول عمر، در تعامل با ویژگی های شخصیتی، تحلیل رفتن آمادگی جسمانی، روانی و اجتماعی زود هنگام در دوران سالمندی را به تعویق می اندازد.