مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

نسخه انگلیسی
Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

video

Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

sound

Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

نسخه انگلیسی

Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

بازدید:

3,458
Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

دانلود:

741
Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

استناد:

اطلاعات مقاله نشریه

عنوان

فراوانی بیماری های خود ایمنی در مبتلایان به ویتیلیگو در مقایسه با جمعیت نرمال

صفحات

 صفحه شروع 15 | صفحه پایان 18

چکیده

 زمینه و اهداف: ویتیلیگو شایعترین بیماری اکتسابی اختلال پیگمانتاسیون است که به شکل پچهای دپیگمانته در پوست و ندرتا مخاطات و مو تظاهر می یابد. با توجه به شیوع بالای آن (1/0 تا 2 %) در نژادهای گوناگون این بیماران اغلب توسط پزشکان ویزیت می شوند. در اتیولوژی آن عوامل مختلفی مطرح شده اند: ژنتیک, رادیکالهای آزاد, خود ایمنی, کمبود فاکتور رشد ملانوسیتی و تخریب ملاتونین. از جمله مطرح ترین فرضیات تیوری اتوایمون است. در صورت اثبات همراهی بیماریهای اتوایمون با ویتیلیگو در برخی مقالات گزارش شده است. هدف این مطالعه بررسی فراوانی بیماری های اتوایمون بخصوص تیرویید در بیماری ویتیلیگو و احتمال تشدید یا شروع این بیماری پوستی در افراد مبتلا به بیماریهای اتوایمون می باشد.روش بررسی: در طی این مطالعه 86 بیمار مبتلا به ویتیلیگو از نظر سن و محل شروع بیماری, سابقه خانوادگی, جنسیت, نوع درمانهای انجام شده و جواب به درمان بررسی شدند. کلیه بیماران از نظر وجود بیماریهای اتوایمون تیرویید و برخی بیماریهای اتوایمون دیگر (انمی پرنیشیوز, دیابت, لوپوس و ادیسون) معاینه گردیده و آزمایشات کلینیکی شامل TSH, T3, T4, Hg,Na, K درخواست شد. نتایج بدست آمده با 86 فرد گروه شاهد که از نظر سن و جنس و نژاد با گروه مورد مطابق بودند مقایسه گردید.یافته ها: میانگین سن شروع بیماری 7/11±86/21 سال بود, 61 درصد از بیماران زن و 39درصد مرد بودند. شایعترین محل درگیری دستها (7/33 درصد) و صورت (1/32) بود. شایعترین تیپ بیماری ولگاریس (٪40) بود. در 4/24% موارد سابقه خانوادگی بیماری ویتیلیگو وجود داشت. شیوع بیماری تیرویید در بیماران ویتیلیگو 1/21% بود که در گروه شاهد به 7% می رسید. این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود (008/0=P).نتیجه گیری: شایعترین بیماری خود ایمنی به همراه ویتیلیگو, هیپوتیروییدی (بالینی و تحت بالینی) بود. تفاوتهای بین شیوع سایر اختلالات در گروههای کنترل و شاهد معنی دار نبود. سابقه خانوادگی اثری در سن شروع و الگوی ویتیلیگو نداشت. پاسخ به درمان در بیماران دارای سابقه خانوادگی, 20 درصد و در بیماران اسپورادیک 37 درصد بود که این تفاوت معنی دار می باشد. (01/0 = P). بنابراین, سابقه خانوادگی یک عامل پیش آگهی در پاسخ به درمان می تواند باشد.

استنادها

  • ثبت نشده است.

    • ارجاعات

  • ثبت نشده است.

    • استناددهی

    APA: کپی

    بابایی نژادبصیری، شهلا، هریزچی قدیم، حمیده، و ناظمان، لیلا. (1389). فراوانی بیماری های خود ایمنی در مبتلایان به ویتیلیگو در مقایسه با جمعیت نرمال. مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز، 32(2)، 15-18. SID. https://sid.ir/paper/47036/fa

    Vancouver: کپی

    بابایی نژادبصیری شهلا، هریزچی قدیم حمیده، ناظمان لیلا. فراوانی بیماری های خود ایمنی در مبتلایان به ویتیلیگو در مقایسه با جمعیت نرمال. مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز[Internet]. 1389؛32(2):15-18. Available from: https://sid.ir/paper/47036/fa

    IEEE: کپی

    شهلا بابایی نژادبصیری، حمیده هریزچی قدیم، و لیلا ناظمان، “فراوانی بیماری های خود ایمنی در مبتلایان به ویتیلیگو در مقایسه با جمعیت نرمال،” مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز، vol. 32، no. 2، pp. 15–18، 1389، [Online]. Available: https://sid.ir/paper/47036/fa

    مقالات مرتبط نشریه ای

    مقالات مرتبط همایشی

  • ثبت نشده است.

    • طرح های مرتبط

  • ثبت نشده است.

    • کارگاه های پیشنهادی






    بازگشت به بالا