همواره یکی از اهداف اصلی محققان در تفجوشی لیزری پودرهای فلزی، بهینه سازی پارامترهای فرآیند به منظور نزدیک کردن خواص قطعه تولیدی به ماده خام اصلی بوده است. به منظور تولید قطعات چند لایة کاملاً چگال، ابتدا لازم است تا بهینه سازی پارامتر ها، برای تک لایه بررسی شود. در این پژوهش، آزمایشها بر روی بستر پودر به عمق 5 میلیمتر انجام شده است. هر قطعه به صورت تک لایه و تنها با یک بار اسکن لیزر بر روی بستر پودر تولید شده است. با حرکت پرتو لیزر بر روی بستر پودر، قطعات دایره ای به قطر 20 میلیمتر تولید شدند. بر اساس پارامترهای ورودی و آزمایشات اولیه تابعی برای بدست آوردن چگالی انرژی تعریف شد. در نتیجه، پارامترهای خروجی بر حسب چگالی انرژی و درصد وزنی پودر مس بررسی شد. نتایج نشان داد، نمودار تاثیر چگالی انرژی و درصد مس بر روی متغیرهای خروجی دارای یک نقطه زینی است. این نقطه نشان دهنده تبدیل فاز از تف جوشی به ذوب کامل است. شرایط بهینه برای تولید قطعات با نمونه سازی سریع در حالتی است که استحکام، صافی سطح، دقت ابعادی در بالاترین حد ممکن باشد درحالی که انقباض ناشی از حجم مذاب، گویی شدگی، تنش حرارتی حداقل باشد. بررسی ها نشان داد که بهترین شرایط در حالتی است که چگالی انرژی بین 120-140 و درصد مس بین 18-22 تنظیم شود.

چند دهه است که تعریف و تشخیص مرگ مغزی، توجه پزشکان را به خود معطوف داشته است. هر چند گمان می رفت همایش های جهانی نقطه پایانی برای این بحث باشد، ولی هر گاه موضوع خاتمه یافته تلقی شد، بلافاصله پیدایش اطلاعات جدیدتر بر باورهای گذشته خط بطلان کشیده است. شرح حال بیماری که اخیرا از کشور ژاپن گزارش شد، یک نمونه بارز از این تغییر و تحول است و ما نیز مطلب را از همین گزارش شروع می کنیم.یک بیمار 46 ساله که به علت هرپس Zoster دچار درد و سوزش شدید بوده و هر هفته به طور سرپایی هر سه روز یک بار تزریق اپیدورال در حد T2 - T3 با مخلوطی از 3 میلی لیتر لیدوکایین یک درصد به اضافه 3 میلی لیتر بوپیواکایین 0.125 درصد می گرفته است، بعد از آخرین بلاک ظاهرا بیمار مدتی بدون همراه و سرپرست به حال خود رها می شود. 20 دقیقه بعد یک پرستار متوجه می شود که بیمار بیهوش و بدون نبض و تنفس بوده و مردمک هایش متسع شده اند. عملیات نجات CPR به سرعت انجام گرفته و با تزریق یک میلی گرم اپی نفرین، نبض و فشار خون باز می گردد اما بیمار همچنان در حال اغما عمیق باقی می ماند.بیمار مزبور به بخش ICU منتقل شده و تحت تنفس مصنوعی با PEEP در حد 5 سانتی متر آب قرار می گیرد. گازهای خونی در حد طبیعی بوده است. درمان با استفاده از تیامیلال سدیم (Thiamylal Sodium) به میزان 2-4 میلی گرم برای هر کیلوگرم وزن در ساعت برای وی شروع می شود. علی رغم این درمان، صلبی (سختی) عضلانی شروع به پیشرفت می کند تا تکمیل شده و بیمار را به وضع صلبی بی مغزی Decorticate Posture می اندازد. واکنش به نور 3 ساعت پس از قطع تیامیلال غایب بود و EEG هیچ گونه فعالیت مغزی را نشان نمی داد. اندکس جریان خونی مغز (Cerebral Circulatory index = CCI) برابر 16-18 بود و اسکن مغز، ورم شدید بخش پشت سری را نشان داد. پس از تزریق گلیسرول و دگزامتازون، هیپوترمی ملایمی در حد 33-34ºC توسط سرد کردن سطحی برایش برقرار شد.در روز ششم، صلبی عضلانی تخفیف می یابد، مردمک ها به نور جواب می دهند و در EEG امواج BAND θ ظاهر می گردد.در روز هفدهم، بعد از گرم کردن بیمار تا 35.5 درجه و با قطع باربیتورات، بیمار با اشاره انگشت به سوالات پاسخ گفت.

سندرم لب میانی (MLS) عبارتست از آتلکتازی مزمن لب میانی در اثر انسداد داخلی یا خارجی برونش مربوطه. این برونش نسبتا طویل بوده و بوسیله حلقه ای از غدد لنفاوی احاطه می گردد وقتی این غدد بزرگ، فیبروزه یا کلسیفیه گردند، می توانند باعث انسداد برونش و در نتیجه آتلکتازی با یا بدون عفونت شوند. با توجه به شیوع بیماریهای ریوی در منطقه و عدم انجام مطالعه قبلی و عدم آگاهی از الگوی بیماری ما بر آن شدیم تا بیماران معرفی شده به بخش برونکوسکوپی بیمارستان خاتم الانبیا زاهدان طی چهار ساله اخیر را که علایم رادیولوژیک یا سی تی اسکن به نفع این سندرم داشته و تحت برونکوسکوپی قرار می گیرند را بررسی نماییم قبل از برونکوسکوپی پرسشنامه ای تکمیل و سپس اقدام به برونکوسکوپی و ثبت یافته ها، شستشوی برونکوآلوئولر و بیوپسی گردیده است. نتایج گزارش شده توسط آزمایشگاه ضمیمه مدارک بیمار گردیده و سپس اقدام به استخراج نتایج به شرح ذیل شده است: از مجموع 137 بیمار مورد مطالعه، 62% مرد و 38% زن بوده که اکثرا در دهه سنی 7 و با تشخیص احتمالی TB (40.1%) تحت برونکوسکوپی قرار گرفته در برونکوسکوپی ادم و التهاب جدار برونش شایع ترین یافته (68.6%) و گزارش پاتولوژیک بترتیب شیوع شامل التهاب مزمن (59.9%)، نئوپلاسم بدخیم (21.2%)، التهاب گرانولوماتوز (TB) 12.4% بوده است. بنابراین شایع ترین علت ضایعه لب میانی (MLS) در منطقه التهاب مزمن (برونشیت مزمن) و در درجات بعد نئوپلاسم و TB می باشند.

110 مورد تومور نخاع که در بخش جراحی اعصاب بیمارستان لقمان حکیم بستری و درمان شده بودند را مورد بررسی گذشته نگر قرار دادیم. در یک پرسش نامه عوامل سن، جنس، آسیب شناسی، علائم بالینی و پرتونگاری، نوع عمل و پیش آگهی آنها مدنظر قرار گرفت. از 110 تومور نخاع 17 مورد (5 درصد) تا 16 سالگی و بقیه در گروه سنی بالغین قرار داشتند. 62 مورد (56 درصد) مذکر و بقیه مونث بودند. شایعترین تومورهای نخاع، به ترتیب نوروفیبروما، مننژیوم و اپاندیموم بودند. شایعترین علامت اولیه آنها ضعف اندامها بود و میلوگرافی 91 درصد و پرتو نگاری فقرات 55 درصد و سی تی اسکن حدود 100 درصد علامت مثبت داشتند.درمان بیشتر تومورها که خوش خیم بودند، خارج کردن کامل تومور و در موارد اولیه بدخیم، تخلیه نسبی همراه با دفع فشار از عناصر عصبی بوده است. در 22 درصد نتیجه عالی، در 60 درصد موارد نتیجه خوب بود و 16 درصد در علائم عصبی تفاوت چندانی مشخص نشد. 5 درصد عود و 2 درصد نیز فوت کردند.

گزارشات متعددی پیرامون بیمارانی که علیرغم داشتن درد آنژین صدری دارای انژیوگرافی طبیعی عروق کرونر (سندرم ایکس) می باشند، وجود دارد. در عده ای از آنها الکتروکاردیوگرام و یا تست ورزش با تغییرات دپرشن قطعه S-T، ایسکمی میوکارد را نشان می دهند. در این مطالعه برای رد و یا تایید ایسکمی از انجام تست اسکن با تالیوم که از حساسیت بیشتری نسبت به تست ورزش دارد، استفاده گردیده است. به همین منظور از بین هزار انژیوگرافی کرونر که در بیماران با درد آنژین صدری انجام گردیده است، بعد از حذف بیماران با میوکاردیوپاتی ضایعات دریچه ای و ناهنجاریهای مادرزادی قلب و نیز بیماران با ناراحتی های مشخص ریوی، تعداد 170 مورد با انژیوگرافی طبیعی کرونر مشخص گردید. الکتروکاردیوگرام و یا تست ورزش تغییرات دپرشن قطعه S-T در (57 درصد) 98 مورد مشخص گردید (گروه اول). در بقیه بیماران (43 درصد) 72 مورد علایم ایسکمی مشاهده نگردید (گروه دوم). تالیوم اسکن در تمام بیماران انجام گردید. با بررسی تالیوم اسکن، ایسکمی در (87 درصد) 85 نفر گروه اول تایید شد. تالیوم اسکن در (10 درصد) 8 مورد از بیماران گروه دوم مثبت بود.از نظر آماری تفاوت عمده ای بین مثبت بودن تالیوم اسکن در گروه اول نسبت به گروه دوم وجود دارد بنابراین، در بیماران با درد آنژین صدری و انژیوگرافی طبیعی عروق کرونر، داشتن الکتروکاردیوگرام و یا تست مثبت روزش می تواند گویای اشکال در پرفیوژن عضله قلب بوده و مبنای تشخیص سندرم ایکس باشد.

هدف از تنظیم این راهنما، کمک به متخصصین پزشکی هسته ای در توصیه، اجرا، تفسیر، و گزارش نتایج اسکن کبدی- صفراوی است.