زمینه و هدف: تشخص ملانوما در مراحل نخست بیماری می تواند به طور چشمگیری از مرگ ناشی از این سرطان مهلک پوست جلوگیری نماید. از آنجایی که تشخیص این بیماری در مراحل نخست، حتی توسط پزشکان کارآمد به سختی انجام می پذیرد، ارایه روشی که تشخیص ملانوما را در مراحل اولیه آسان نماید بسیار مفید و ارزنده است.روش بررسی: در این تحقیق بر آن شدیم که با استخراج ویژگی هایی از تصویر و طبقه بندی آنها، به ایجاد الگوریتمی بپردازیم که به تشخیص ملانوما کمک نماید. پیش از استخراج ویژگی های مناسب، مرزبندی دقیق بین ضایعه و زمینه به کمک فیلتر پلاریزه شبیه سازی شده با زاویه مناسب انجام پذیرفت سپس با کمک درماتولوژیست ها به استخراج ویژگی های ضایعه پرداخته شد و به منظور طبقه بندی دقیق آسیب های پوستی و کاهش زمان آموزش طبقه بند، بهینه سازی ویژگی های مختلف انجام شد.یافته ها: بهینه سازی ویژگی ها با 3 روش آنالیز اجزای اصلی، انتخاب ترتیبی مستقیم و مشورت با متخصص پوست انجام پذیرفت. ویژگی های بهینه شده به کمک طبقه بند، طبقه بندی گردید تا الگوریتم تکمیل گردد. در حالتی که از طبقه بند SVM و بهینه سازی ویژگی ها با روش انتخاب ترتیبی مستقیم استفاده گردید، این الگوریتم با دقت حدود %91 در تشخیص ملانوما موفق بود.نتیجه گیری: روش پیشنهادی، به منظور تشخیص ملانوما با دقت بالا و قیمت مناسب می تواند بکار رود. همچنین این بسته نرم افزاری قابلیت اتصال به درماتوسکوپ را دارد و برای کمک به تشخیص ملانوما می تواند مورد استفاده قرار گیرد.

نوشتار درمانی یک روش درمانی غیر دارویی که بر اساس اصول روانشناسی و روان درمانی توسعه یافتهاست. پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه اثربخشی نوشتار درمانی بر نشخوار فکری، نگرانی و تاب آوری در بیماران مبتلا به اضطراب فراگیرانجام شده است که نوع هدف کاربردی و از لحاظ گردآوری داده ها از نوع طرح تک آزمودنی میباشد. جامعه آماری این پژوهش شامل افرادی که به مطبهای روانشناسان شهر ارومیه (1401) است که شامل 3 نفر از افراد میباشد که با نمونه گیری هدفمند برگزیده شدهاست. در پژوهش از مدل نوشتار درمانی جیمز پنه بیکر استفاده و ابزار استفاده شده از: (PSWQ)، (RRS) و (CD_RSC). تجزیه و تحلیل داده با برنامه اکسل انجام گردید. نتایج به دست آمده نشان می دهد نوشتار درمانی به تقویت مهارت های مقابله ای و افزایش تاب آوری در مواجهه با استرس و اضطراب منجر گردد. می تواند نویدبخش استفاده از نوشتار درمانی به عنوان یک روش درمانی مؤثر برای بیماران مبتلا به اضطراب فراگیر باشد.

در این مطالعه، به مقایسه سه روش درمانی نوروفیدبک، طب سنتی، و درمان شناختی-رفتاری (CBT) برای کاهش علائم اضطراب در نوجوانان دبیرستان های دولتی تهران پرداخته شده است. این سه روش درمانی هرکدام با ویژگی های خاص خود به کاهش اضطراب کمک می کنند و انتخاب بهترین روش بستگی به نیازها و شرایط خاص هر فرد دارد. نوروفیدبک به عنوان یک روش درمانی مبتنی بر تکنولوژی شناخته می شود که با استفاده از بازخوردهای عصبی، به بهبود عملکرد مغز کمک می کند. این روش غیرتهاجمی است و نیاز به دارو ندارد، اما هزینه بالا و نیاز به جلسات متعدد از معایب آن محسوب می شود. در حالی که طب سنتی بر استفاده از مواد طبیعی مانند گیاهان دارویی و روش های غیرتهاجمی همچون طب سوزنی و ماساژ تأکید دارد. این روش معمولاً هزینه کمتری دارد، اما به زمان بیشتری برای مشاهده نتایج نیاز دارد و ممکن است اثربخشی آن در افراد مختلف متفاوت باشد. درمان شناختی-رفتاری (CBT) یکی از مؤثرترین روش های درمانی برای اضطراب است که بر تغییر الگوهای فکری و رفتاری تمرکز دارد. این روش در مدت زمان نسبتاً کوتاهی نتایج مثبتی به همراه دارد، اما موفقیت آن به همکاری فعال بیمار بستگی دارد. CBT به طور گسترده ای به عنوان درمانی مؤثر برای اضطراب های مختلف شناخته می شود و در بسیاری از مطالعات به عنوان یکی از روش های استاندارد درمانی برای اضطراب معرفی شده است. در این مطالعه، 90 نوجوان به سه گروه تقسیم شدند و هر گروه تحت یکی از این روش های درمانی قرار گرفت. نتایج نشان داد که CBT بیشترین کاهش اضطراب را نشان داد، در حالی که نوروفیدبک نیز مؤثر بود، اما برای طب سنتی به زمان بیشتری برای مشاهده نتایج نیاز بود. این مطالعه به وضوح نشان داد که هر یک از این روش ها می تواند به کاهش اضطراب در نوجوانان کمک کند، اما انتخاب روش درمانی مناسب باید با توجه به ویژگی های فردی و نیازهای خاص هر نوجوان انجام شود. با توجه به نتایج این تحقیق، می توان گفت که درمان شناختی-رفتاری به عنوان بهترین روش برای درمان اضطراب در نوجوانان شناخته می شود، اما نوروفیدبک و طب سنتی نیز به عنوان روش های مکمل می توانند مورد استفاده قرار گیرند. این تحقیق می تواند به مشاوران و درمانگران کمک کند تا بر اساس نیازهای خاص هر بیمار، بهترین روش درمانی را انتخاب کنند. همچنین، برای والدین و خانواده ها، آگاهی از این روش ها می تواند راهنمایی مفیدی در تصمیم گیری برای درمان اضطراب فرزندان شان باشد.

این پژوهش تأثیر روش تدریس با رویکرد اجتماعی-فرهنگی را بر ارتقا دانش منظور شناسی زبان انگلیسی در زبان آموزان ایرانی، با تاکید بر کنش گفتاری انتقاد کردن بررسی می کند. شرکت کنندگان دو کلاس 25 نفره از دانشجوی زبان انگلیسی بودند (گروههای ازمایش و کنترل). سعی بر آن شد که در این روش، زبان آموزان تحت اصول رویکرد اجتماعی-فرهنگی عمل کنند یعنی یادگیری حین انجام کارهای مشارکتی. همچنین مهم ترین روشی که در این تحقیق استفاده شد این بود که از دانشجویان خواسته می شد تا از تکالیف همدیگر به صورت شفاهی انتقاد کنند. معلم هم آموزش فردی و خصوصی منطبق با نیاز هر فرد را ارائه می داد. میزان یادگیری زبان-آموزان از طریق پیش آزمون، پس آزمون های فوری و تاخیری بررسی شد. آزمونهای استفاده شده، آزمون تکمیل گفتمان و آزمون ایفای نقش بودند. اطلاعات جمع اوری شده و به کمک آزمون تی تحلیل شدند. نتابج نشان داد که دانش منظور شناسی زبان آموزان در گروه آزمایش به طور معناداری بهبود پیدا کرد و آنها خیلی بهتر از گروه کنترل عمل کردند که نشان دهنده ی تأثیر فوق العاده عالی این روش تدریس بود. سپس از طریق مصاحبه با شرکت کنندگان، محققان به احساسات مثبت آنها در طی آموزش تحت این روش پی بردند (سطوح بالای هیجان و انگیزه، اضطراب کم، اوقات خوش، واضح بودن دستورالعملها و توضیحات) که خود سندی بر تأثیرات مثبت این روش است.

استرس و فرسودگی شغلی از مشکلات رایج در محیط های کاری هستند که می توانند تأثیرات منفی جدی بر سلامت روانی و جسمی افراد داشته باشند. در این مقاله، تلاش شده است تا با ارائه یک دیدگاه جامع و علمی، راهکارهای مؤثری برای مدیریت استرس و مقابله با فرسودگی شغلی معرفی شود. استرس شغلی به طور عمده به فشارها و تنش های مرتبط با وظایف شغلی، ساعات کاری طولانی، توقعات غیرواقعی و کمبود حمایت اجتماعی و سازمانی اشاره دارد. از سوی دیگر، فرسودگی شغلی به یک وضعیت روانی و جسمی می انجامد که در آن فرد احساس می کند دیگر توان مقابله با فشارهای کاری را ندارد و این امر می تواند به کاهش عملکرد، افسردگی و اضطراب منجر شود. در بخش اول مقاله، ابتدا به تعریف استرس شغلی و فرسودگی شغلی پرداخته می شود. سپس عوامل اصلی ایجاد استرس شغلی مانند حجم زیاد کار، شرایط نامناسب محیط کاری، و فشارهای ناشی از انتظارات غیرواقعی توضیح داده می شود. علائم فرسودگی شغلی نیز شامل خستگی مفرط، کاهش انگیزه، احساس بی ارزشی و افسردگی مورد بررسی قرار می گیرد. بخش دوم مقاله به تکنیک های مدیریت استرس اختصاص دارد. در این بخش، روش های مؤثری برای کاهش استرس شغلی نظیر ایجاد تعادل میان کار و زندگی، تمرین های خودمراقبتی مانند مراقبه و ورزش، و مهارت های مدیریت زمان مانند اولویت بندی و استفاده از تکنیک های بهره وری همچون پومودورو معرفی می شود. همچنین به اهمیت تنظیم مرزهای زمانی میان کار و زندگی شخصی اشاره می شود تا فرد بتواند از فرسودگی شغلی جلوگیری کند. در بخش سوم، راهکارهایی برای افزایش تاب آوری شغلی بررسی می شود. تقویت مهارت های ارتباطی نظیر گوش دادن فعال و ابراز احساسات، و پذیرش تغییرات به عنوان فرصتی برای رشد، از جمله روش های مؤثر برای افزایش تاب آوری به شمار می آیند. این بخش بر اهمیت انعطاف پذیری و آمادگی برای مواجهه با چالش های غیرمنتظره تأکید می کند. بخش چهارم مقاله به بهبود کیفیت زندگی کاری و شخصی می پردازد. در این بخش، به اهمیت بهبود مستمر از طریق دریافت بازخورد، آموزش و توسعه فردی، و ایجاد محیط های کاری حمایت گر اشاره می شود. محیط های کاری حمایتی که در آن ها همکاران و مدیران از یکدیگر پشتیبانی می کنند، می توانند به کاهش استرس و افزایش انگیزه فردی کمک کنند. در نهایت، این مقاله نتیجه گیری می کند که با شناخت دقیق منابع استرس و به کارگیری تکنیک های مدیریت استرس، افزایش تاب آوری و ایجاد یک محیط کاری مثبت، می توان به بهبود کیفیت زندگی کاری و شخصی دست یافت. استرس و فرسودگی شغلی مشکلاتی هستند که می توانند با رویکردهای درست مدیریت شوند و فرد قادر خواهد بود با آرامش و بهره وری بیشتر به وظایف خود ادامه دهد.

در جهان امروز تحولات شگرف در علوم ارتباطات فناوری و دگرگونی ها و دیدگاه های نوین و مسایل اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی سبب شده است که راهبردهای آموزش و روش های سنجش دست خوش تغییر شود. اقدام برای بهبود کیفیت آموزشی مستلزم تحولی در برنامه درسی، فرآیند آموزشی یادگیری و شیوه های ارزشیابی از آموخته ها می باشد. به همین منظور نظام ارزشیابی کیفی، مستمر، توصیفی و فرآیند مدار در دیدگاه سازنده گرایی تغییر کرده است و بر همین اساس یکی از نگرانی ها و دغدغه های نظام آموزشی، مسئله خلاقیت و اضطراب امتحان دانش آموزان در حوزه ارزشیابی است. طبق نظر برخی صاحب نظران ( حسنی و احمدی، 1384)، یکی از راه های کاهش ذوق خلاقیت کودکان توجه به بیش از حد به ارزشیابی است و صرفا در انتظار ارزیابی بودن خلاقیت کودک را تضعیف می نماید. همچنین اضطراب امتحان یک سازه شناختی – توجهی بوده و مؤلفه مشترک مقیاس های کلی اضطراب امتحان، اضطراب از ارزیابی است ( واین، 1980). در طول سالیان گذشته امتحان و استفاده از نمره به عنوان یک شاخص مهم در آموزش و پرورش ایران نقش به سزایی داشته است. ارزشیابی توصیفی، یکی از نوآوری های آموزشی در دهه ی حاضر در نظام آموزشی دوره ی ابتدایی کشور است. این نوآوری در بسیاری از عناصر و اجزای خود، با ارزشیابی سنتی و رایج در تضاد است، لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی ارزشیابی توصیفی در آموزش ابتدایی و شناسایی موانع و چالش های ارزشیابی توصیفی می باشد. این پژوهش که با روش کتابخانه ای و به شیوه ی توصیفی – تحلیلی نگشاته شده است که با کنکاش دقیق درباره ی ارزشیابی توصیفی، عوامل موثر بر ارزشیابی توصیفی مشخص گردد و برای موانع آن راهکارهای مناسب ارائه شود.