در نگاه ترمودینامیکی به چرخه هیدرولوژی، این چرخه از طریق فرایندهای ترمودینامیک به سوی وضعیت غیرتعادلی ترمودینامیکی و تولید حداکثر انتروپی پیش می رود. لذا امکان شناخت و توصیف آن از طریق محاسبه نرخ تولید انتروپی و اصل تولید حداکثر انتروپی (MEP) وجود دارد. بر طبق اصل MEP اگر در یک سیستم به اندازه کافی درجه آزادی وجود داشته باشد، آن سیستم وضعیت پایدار را اتخاذ خواهد کرد، به‎طوری که تولید انتروپی در آن تحت محدودیت های موجود حداکثر می‏شود. اصل MEP می‎تواند به برآورد مؤلفه‎ها و پارامترهای هیدرولوژیکی در حوزه آبخیز بدون نیاز به شناخت تفصیلی مشخصات سیستم کمک نماید. با توجه به اهمیت این موضوع در علم مدل‎سازی هیدرولوژیکی و کمبود منابع فارسی در این زمینه، مطالعه حاضر با استفاده از منابع علمی معتبر چرخه هیدرولوژی را با نگاه ترمودینامیکی مورد بررسی قرار می دهد. در این مطالعه چرخه هیدرولوژی به عنوان یک سیستم ترمودینامیکی مورد توجه قرار می‎گیرد و نحوه محاسبه نرخ تولید انتروپی توسط هر یک از مؤلفه‎ های بیلان آب ذکر می‏شود. هم‎چنین، نحوه برآورد مؤلفه های هیدرولوژیکی با استفاده از اصل MEP در خلال یک مثال ساده بیان می‎شود. به‎طور کلی، اصل MEP نویدی بزرگ است برای شناخت بهتر فرآیندهای هیدرولوژیکی درون سیستم زمین و توسعه مدل ها بر اساس ترمودینامیک غیرتعادلی.

مفهوم انتروپی در سال 1850 توسط کلاسیون تعریف شده است و برخی مفاهیم ان توسط بولتزانو و گیبس تعمیم داده شد. پس از ان چندین تعمیم از این مفهوم با انگیزه های متفاوت و کاربردها در موضوعات مختلف مانند مکانیک استاتیک، نظریه اطلاعات، سیستم های دینامیکی داده شد. فوجی و کامی انتروپی عملگری نسبی را تعریف کردند و فوروتا مفهوم انتروپی عملگری نسبی پارامتری را به عنوان تعمیم مفهوم انتروپی عملگری نسبی ارائه کرد. این مفاهیم به صورت چشم انداز برخی توابع ساده قابل توصیف هستند و این توصیف مطالعه ان ها را ساده می کند. انتروپی عملگری نسبی تابعی مقعر است و انتروپی عملگری نسبی پارامتری برای برخی از پارامترهای مناسب مقعر خواهد بود. در این مقاله برخی خواص انتروپی عملگری نسبی پارامتری از جمله کران های ان را مطالعه می کنیم. این کران ها، کران های انتروپی عملگری نسبی که قبلا توسط نویسندگان دیگر محاسبه شده اند را تعمیم خواهد داد و در حالت خاص نتایج قبلی را نتیجه خواهد داد.

روشهای زیادی برای استخراج ویژگی از تصاویر بافتی ارائه شده اند، یکی از مهمترین و ساده ترین روش ها، روش های مبتنی بر الگوی دودویی محلی است که بدلیل سادگی در پیاده سازی و استخراج ویژگی های مناسب با دقت طبقه بندی بالا، مورد توجه بسیاری از متخصصان قرار گرفته است. همچنین از ترکیب الگوی دودویی محلی و واریانس محلی ویژگی هایی با نتایج بهتر طبقه بندی تولید شده است. در اینجا از یک روش جدید بنام الگوی انتروپی محلی استفاده شده است. این روش از آن جهت که از رابطه ای مشابه انتروپی استفاده می کند بر این اساس نامگذاری شده است ولی از برخی جهات با رابطه انتروپی فرق دارد. روش پیشنهادی در مقایسه با الگوی دودویی محلی و واریانس محلی به نویز مقاوم تر است. همچنین ترکیب آن با الگوی دودویی محلی نتایج بسیار بهتری نسبت به ترکیب واریانس محلی با الگوی دودویی محلی تولید می کند. الگوی انتروپی محلی همانند واریانس نشان دهنده میزان غیرهمسان بودن الگوهای محلی هر همسایگی است. این روش ضمن اینکه کلیه ویژگی های مثبت روش های موجود مانند غیرحساس بودن به چرخش و تغییرات روشنایی را دارد، نسبت به نویز نیز بسیار مقاوم است.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

در این مقاله، آنتروپی تولید شده درجریان لایه مرزی دوبعدی دائمی بر روی یک صفحه تخت متخلخل، در محیطی با شار گرمایی متغیر به روش حل تشابهیمورد مطالعه قرارگرفته است. این تحقیق به جهت مدل سازی، خنک کاری سطوح فلزی با پوشش متخلخل که در صنعت کاربرد فراوان دارد، ارائه شده است. معادلات پیوستگی، مومنتم و انرژی به وسیله متغیرهای تشابهی به معادلات دیفرانسیل معمولی غیرخطی تبدیل می شوند. برای اعتبارسنجی حل حاضر، مقایسه با تحقیقات منتشر شده انجام شده است. تاثیرات پارامترهای مختلفی از جریان مانند شار گرمایی حرارتی ( )، پارامتر مکش (S)، عدد پرانتل (Pr)، پارامترکشش بر روی مولفه سرعت صفحه (U)، توزیع دما (T) و آنتروپی بی بعد (Ns) نشان داده شده است و به طور دقیق مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. عدد بیژن به عنوان یک پارامتر مهم برای مطالعه کیفی در خنک کاری بر روی سطوح متخلخل مورد استفاده قرار می گیرد. افزایش عدد بیژن معیار افزایش آهنگ خنک کاری معرفی می گردد. نتایج حاصل از مقاله نشان می دهد که هرگاه عدد پرانتل افزایش یابد، آنگاه آنتروپی گرمایی کاهش یافته که باعث کاهش عدد بیژن می شود. ولی با افزایش ضریب نفوذپذیری و پارامتر مکش آنتروپی گرمایی افزایش یافته درنتیجه عدد بیژن افزایش می یابد.