در این تحقیق، اثر جنس و ضخامت لایه میانی بر جذب انرژی ورق های فلزی الیافی (FML) با مقطع مربعی تحت بار محوری شبه استاتیکی به صورت تجربی و عددی مورد بررسی قرار گرفته است. چهار لایه میانی شیشه-اپکسی، کربن-اپکسی، فوم پلی یورتان و آلومینیوم 2024 برای ساخت نمونه ها در نظر گرفته شد. درحالی که لایه های درونی و بیرونی تمامی نمونه ها، آلومینیوم 2024 انتخاب شده است. نمونه ها با استفاده از دستگاه پرس با جابجایی و سرعت یکسان فشرده شدند و ویژگی جذب انرژی آن ها شامل نیروی بیشینه، نیروی متوسط لهیدگی، انرژی جذب شده و تعداد چین خوردگی هر مورد مطالعه و مقایسه شد. سپس، شبیه سازی عددی بر روی نمونه ها انجام و مدل عددی به وسیله آزمایش های صورت گرفته اعتبار سنجی شد. حال، به وسیله مدل عددی اعتبار سنجی شده، اثر تغییر ضخامت لایه میانی برای یافتن ضخامت بهینه، مطالعه شد. نتایج پژوهش نشان داد که نمونه ساخته شده با لایه میانی الیاف کربن، بیشترین میزان جذب انرژی و نیروی متوسط را دارا می باشد. همچنین، نمونه با لایه میانی فوم کمترین بازدهی را از خود نشان داد. سرانجام با تغییر ضخامت لایه میانی نتیجه شد که بهترین عملکرد مربوط به نمونه های است که ضخامت هر سه لایه تشکیل دهنده آن با هم برابر هستند.

نهاد خانواده به عنوان مهم ترین واحد اجتماعی همیشه مورد توجه و حمایت علم حقوق بوده است، با صنعتی شدن جوامع و تغییرات درونی و بیرونی در نهاد خانواده توسط عوامل متعدد از جمله ماهواره ها نیاز به راهکارهای جدید حمایتی در این موضوع به چشم می خورد.از طرفی ماهواره ها با تاثیر بر سبک زندگی و الگوی بومی خانواده ها سبب سوء معاشرت، خشونت، سستی مبانی خانواده، سخت شدن تربیت فرزندان و انحرافات در اخلاق و فرهنگ جنسی نهاد خانواده شده اند. حال می دانیم که طبق قوانین اساسی و مدنی، تحکیم خانواده، تشیید مبانی خانواده، معاضدت در تربیت فرزندان، هرچند به عنوان تکالیف والدین ذکر شده است اما از حقوق اصلی این نهاد به حساب می آیند. هرجا که تکلیف وجود دارد صاحب حق نیز موجود است. نهاد خانواده به عنوان یک پدیده اجتماعی از همه این حقوق برخوردار است.به نظر می رسد که بررسی حقوق نهاد خانواده در برابر برنامه های ماهواره ای در قوانین فعلی و ارائه راهکار برای حمایت از خانواده یکی از خلأهای موجود در فضای حقوقی و ارتباطاتی را پوشش می دهد که در این مقاله به آن خواهیم پرداخت.

تعاملات میان کشورهای اسلامی و رقابت آنها بر سر مسائل مختلف و تعابیر متفاوت آنها از متون و آموزه های اسلام همواره محل مناقشه میان مسلمانان و به تبع آن رفتارهای مختلف شده است، به طوری که شاهد رویارویی های خشونت آمیز میان گروه هایی که خود را منتسب به اسلام می دانند، هستیم. در اغلب مناقشات موجود در جهان اسلام انگیزه های دینی وجود دارد و عمده این منازعات به دلیل برداشتهای متعدد و گاهی متناقض از اسلام است. هدف این پژوهش پاسخ به این سوال است که رویکردهای صلح و خشونت در اسلام چگونه پدید می آیند؟ با بررسی رفتارهای درون سیستم های اجتماعی، در می یابیم که: سیستم های اجتماعی و انسانی سیستم هایی سه وجهی و مبتنی بر اطلاعات هستند و رفتار این سیستم ها آشوبگون است. در این بررسی از جریان کوانتومی اطلاعات در نگرش آشوب استفاده شده است. بررسی ها نشان می دهد رفتارهای خشونت آمیز از سه تفسیر؛ نقلی، کلامی و فقهی، در مقابل رفتارهای صلح محور از تفاسیر؛ فلسفی، اخلاقی و عرفانی از اسلام سرچشمه می گیرد. تنوع در این رویکردها به تفاوت در الگوی درونی، باز بودگی و جمع شدگی نسبت به اطلاعات به وجود می آیند که ناشی از تفاسیر متفاوت در جریان کوانتومی اطلاعات است.

این مقاله به بررسی پیام های جهانی صلح در آثار دو شاعر برجسته فارسی یعنی مولانا جلال الدین محمد بلخی (رومی ) و حکیم ابوالقاسم فردوسی می پردازد و سهم آن ها را در گفتمان جهانی صلح مورد تأکید قرار می دهد. این مطالعه، تمرکز مولانا جلالالدین محمد بلخی (رومی) بر صلح درونی و خودآگاهی را با تأکید فردوسی بر عدالت اجتماعی و مسئولیت های اخلاقی رهبری مقایسه می کند. شعر عرفانی رومی، آشتی فردی را به عنوان پیش نیاز دستیابی به هماهنگی با جهان و صلح مورد تأکید قرار داده و عشق و مدارا با خویشتن را به عنوان راه های اساسی برای رسیدن به صلح مورد توجه قرار میدهد. در مقابل، فردوسی در اثر ارزشمند خود شاهنامه، تحقق صلح را در بستر هویت جمعی ممکن میداند و بر این نظر است که حکومت عادلانه و یکپارچگی اخلاقی برای هماهنگی اجتماعی و صلح حیاتی است. پیام های هر دو شاعر در فرهنگ های دیگر نیز طنین انداز شده است، زیرا بر وحدت، همدلی و تلاش برای حل تعارض که آموزههای معاصر بین المللی هستند تأکید میکنند. این پژوهش نشان می دهد که چگونه تأملات رومی و فردوسی درباره صلح، آموزههایی حیاتی برای تقویت گفت وگو، تحمل و همزیستی در جهانی که به طور فزاینده ای با واگرایی مواجه است، ارائه می دهد. علاوه بر این، آثار آن ها همچون لنزهای تاریخی عمل می کنند که از طریق آن ها می توان تجربیات انسانی را در زمانه مربوط به خودشان—رومی در دوران آشفتگی حملات مغول در قرن سیزدهم و فردوسی در میان فتح عرب در قرن یازدهم—درک کرد. یافته های این مقاله نشان میدهد که چگونه تفسیرهای آن ها از صلح، پیام هایی با اثرگذاری جهانی را ارائه می کند که همچنان در بحث های معاصر درباره حل تعارض و همزیستی باقی مانده و به آنها توجه میشود. در نهایت، این مطالعه، رومی و فردوسی را به عنوان منابع مؤثر در شکل دهی به تصویر تاریخی جهانی ایران معرفی کرده و قدرت نرم ماندگار آن ها را در حوزه ایران فرهنگی و فراتر از آن مورد توجه قرار میدهد. بنابراین با بررسی سهم این دو شاعر بزرگ در چارچوب وسیع تر کشورهای فارسی زبان و حوزه تمدنی ایران، می توان تأثیر ماندگار آن ها را بر هویت های منطقه ای و گفت وگوهای فرهنگی جهانی مشاهده کرد.

از شماره پیشین معرفی برنامه ها و نهادهای ارزیابی پژوهش در کشورهای مختلف را آغاز و در اولین شماره، به یک برنامه ملی ارزیابی کیفیت پژوهش در انگلستان اشاره کردیم. در این شماره یک نظام ارزیابی در ایتالیا را معرفی می کنیم. کمیته ارزیابی پژوهش (Comitato di Indirizzo per la Valutazione della Ricerca) یا CIVR نهادی است وابسته به «وزارت آموزش، دانشگاه ها و تحقیق» ایتالیا که هر سه سال یک بار، نهادهای پژوهشی (مانند دانشگاه ها و مراکز تحقیقاتی) و نیز پروژه های تحقیقاتی خاص این کشور را ارزیابی می کند.هدف از این ارزیابی، شناسایی نقاط قوت و ضعف پژوهش در کشور، ارایه راهنمایی برای تعیین سیاستگزاری پژوهش و به ویژه سرمایه گذاری مستند است. روش شناسی این ارزیابی هم کمی است و هم کیفی و شامل Peer review، ارزیابی بر اساس ملاک ها و شاخص های معین، ارزیابی درونی، و benchmarking (مقایسه فعالیت های جاری با فعالیت برتر و نمونه در یک حوزه) است.همان طور که در شکل 1 نشان داده شده است، محوریت سازمانی این ارزیابی کمیته ارزیابی پژوهش (CIVR) است که همراه با چند نهاد دیگر مسیولیت کل ارزیابی ها را بر عهده دارد. CIVR متشکل از هفت عضو اصلی است که همه خبرگان علمی پیشنهاد شده از سوی دولت هستند )یکی از 7 عضو اصلی کمیته اولیه، سباسیتانو بانیارا، پروفسور روانشناسی شناختی است(.