زمینه و هدف: انقلاب جراحی با تهاجم اندک به عنوان یک تغییر انگاره برای حفظ جهت گیری خود نیاز به روش ها و ابزارهایی دارد که کمترین اختلال را در هوموستاز طبیعی بدن بوجود آورند. سال ها است که گاز اکسید نیترو علیرغم خنثی تر بودن نسبت به دی اکسید کربن بدلیل گزارشاتی از ایمن نبودن از چرخه استفاده روزمره خارج شده است. اخیرا در خصوص غیرایمن بودن آن تردیدهایی ظاهر شده و راه برای انجام کارآزمایی های بالینی با آن باز شده است. این مطالعه بر آن است که شواهد قابل استناد بیشتری برای قضاوت در مورد استفاده از اکسید نیترو در مقابل دی اکسید کربن فراهم نماید.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی سه سوکور بر روی بیمارانی که کاندید کله سیستکتومی لاپاروسکوپی بودند، صورت گرفت. گاز مورد استفاده برای هر بیمار، به صورت تصادفی، دی اکسید کربن و یا اکسید نیترو تعیین می شد. متغیرهای مورد مطالعه شامل ‏سرعت ‏ضربان قلب و فشار‏خون متوسط شریانی ‏حین عمل، ‏CO2‎‏ انتهای ‏بازدمی، میزان تهویه ‏دقیقه ای و اشباع ‏O2‎‏ ‏خون حین عمل، میزان مصرف ضد درد، ‏ارزیابی بصری درد توسط بیمار، وجود یا عدم وجود درد شانه، توانایی خروج از بستر، توانایی بیمار برای تحرک در ‏بستر، وجود یا عدم ‏وجود استفراغ و مصرف داروی ضد استفراغ و عوارض حین عمل و بعد از عمل بود.‏یافته ها: دو گروه 32 نفری در دو گروه کارآزمائی بالینی با هم قابل مقایسه بودند، در حالیکه پارامترهای همودینامیکی از لحاظ آماری برای هر دو یکسان بود، گاز دی اکسید کربن بازدمی در بیماران گروه CO2 بیشتر بود (32 در مقابل 27 mmHg، P<0.001، %95 CI [2.00-7.27]). هیچ تفاوتی در احساس درد و میزان حالت تهوع و استفراغ بین دو گروه وجود نداشت. کاربرد داروهای ضد درد و ضد تهوع در حین و بعد از عمل بطور آماری تفاوتی بین دو گروه وجود نداشت. عارضه ای در هیچ کدام از گروه ها دیده نشد.نتیجه گیری: استفاده از گاز اکسید نیترو بر خلاف دی اکسید کربن باعث اختلال عملکرد تنفسی نمی شود. تاثیر آن بر درد و استفراغ بعد از عمل و متغیرهای همودینامیک که در برخی مطالعات متفاوت از دی اکسید کربن ذکر شده بود، در این مطالعه تفاوتی نداشت.

زمینه و هدف: اﻓ ﺰ اﯾ ﺶ ﻣ ﯿ ﺰ ان ﻓ ﺴ ﻔ ﺎ ت در ﻣ ﺤ ﯿ ﻂ ﻫ ﺎ ی آﺑ ﯽ ﺗ ﻮ ازن رﺷ ﺪ ﻣ ﻮ ﺟ ﻮ دات آﺑ ﺰ ی را ﺑ ﻪ ﻫ ﻢ ﻣ ﯽ زﻧ ﺪ و ﻣ ﺸ ﮑ ﻼ ت زﯾ ﺴ ﺖ ﻣ ﺤ ﯿ ﻄ ﯽ ﺟ ﺪ ی را اﯾ ﺠ ﺎ د ﻣ ﯽ ﮐ ﻨ ﺪ . در این مطالعه هدف بررسی آزمایشگاهی حذف یون فسفات با استفاده از نانوذرات اکسیدگرافن می باشد. روش بررسی: جاذب مورد استفاده در این تحقیق گرافن بوده که ابتدا به سنتز اکسید گرافن توسط مدل هامر پرداخته شد. جاذب سنتز شده به دلیل دارا بودن گروه های عاملی اپوکسی و هیدروکسیل بر روی سطح خود موجب می شود که خاصیت آب دوست بودن آن افزایش یابد و منجر به ارتقاء کاربرد اکسید گرافن در محیط های آبی شود. اثر پارامترهای مختلف شامل مقدار جاذب، pH، غلظت اولیه، دما و زمان تماس بر روی میزان جذب بررسی شد. هم چنین در ادامه مطالعات سینتیکی بر روی داده ها انجام گردید. یافته ها: بیش ترین درصد جذب برابر با 75% بوده است که در 3= pH و بعد از سه ساعت تماس محلول با جاذب اتفاق افتاده است. هم چنین نتایج نشان می دهد که داده ها متناسب با مدل سنتیکی شبه مرتبه دوم بوده است. اطلاعات آزمایشگاهی با مدل لانگمیر تطبیق داده شد. بحث و نتیجه گیری: با ﺗ ﻮ ﺟ ﻪ ﺑ ﻪ ﻧ ﺘ ﺎ ﯾ ﺞ ﺑ ﻪ دﺳ ﺖ آﻣ ﺪ ه جاذب اکسید گرافن به عنوان جاذب سازگار با محیط زیست ﺗ ﻮ اﻧ ﺎ ﯾ ﯽ ﻣ ﻄ ﻠ ﻮ ﺑ ﯽ در حذف ﻓ ﺴ ﻔ ﺎ ت دارد.

وجود تعدادی از ترکیب ها مانند اکسید سیلیسیم و تیتانیم در بوکسیت، یکی از مهمترین عوامل کاهش کیفیت و نامرغوبی محصولات دیرگداز بحساب می آیند. در این پژوهش امکان بازیابی و استخراج این ترکیب ها و افزایش مدول Al2O3/SiO2 در کانسنگ بوکسیت شهید نیلچیان در استان چهارمحال و بختیاری با استفاده از روش فلوتاسیون معکوس بررسی گردیده است. در این مطالعه از بین عوامل موثر بر فرایند فلوتاسیون، سه عامل PH، نوع و مقدار کلکتور و بازداشت کننده انتخاب شده و مورد مطالعه قرار گرفته است. از تالو آلکالی آمین به عنوان کلکتور و از اسید تانیک بعنوان بازداشت و متفرق کننده استفاده شده است. با استفاده از این روش مقدار ترکیب های تیتانیم دار و مدول Al2O3/SiO2 به ترتیب کاهش و افزایش قابل توجهی یافته است. از بین سه عامل مورد بررسی، PH، موثرترین عامل در کارایی فلوتاسیون بوکسیت این نوع ارزیابی شده است.

واکنش 5 و 8- دی هیدروکسی-1- تترالون (9) با 2 و 3- دیکلرو- 5 و 6- دی سیانو-1 و 4- بنزوکینون (DDQ) تحت شرایط رفلاکس در بنزن یا واکنش آن (9) با اکسید نقره (I) در اثر رفلاکس در 1 و 4- دی اکسان منجر به تولید جاگلون (5- هیدروکسی-1 و 4- نفتوکینون) (1) با بازده خوب شد. طی واکنش تترالون با دی اکسید منگنز در حلال دی اکسان، مخلوطی از جاگلون و نفتازارین (5 و 8- دی هیدروکسی –1 و 4- نفتوکینون) تولید شد که مقدار نفتازارین با حضور آب افزایش می یابد. اکسید نقره (I) در دی اکسان موجب تبدیل 9 و 10- دی هیدروکسی –1- اکسو- (14)، 9 و 10- دی هیدروکسی –1 و 5- دی اکسو- (15) و 1 و -8 دی اکسو -1 و 2 و 3 و 4 و 5 و 6 و 7 و 8- اکتاهیدرو آنتراسن (16) به ترتیب به 1- هیدروکسی–5 و 6 و 7 و 8- تتراهیدرو- (23)، 1و-5 دی هیدروکسی- (6) و 1 و –8 دی هیدروکسی– 9 و 10- آنتراکینون (4) با بازده زیاد شد. مکانیسم این تغییر و تبدیل ها مورد بررسی قرار گرفته اند.

در این تحقیق، سنتز فیشر ـ تروپش با کاتالیست کبالت بر پایه آلومینا و با مقدارهای مختلف بارگذاری کبالت مطالعه شد. 40-8 درصد وزنی کبالت به کاتالیست به روش تلقیح افزوده شد. اثر بارگذاری مقدارهای متفاوت کبالت بر قابلیت احیای اکسید کبالت، پراکندگی ذره های کبالت، اندازه متوسط ذره ها، فعالیت در واکنش شیفت آب ـ گاز و فعالیت و گزینش پذیری آن در سنتز فیشر ـ تروپش بررسی شد. افزایش بارگذاری کبالت سبب افزایش اندازه ذره های کبالت، بهبود احیا، کاهش اثرهای متقابل کبالت با پایه و کاهش پراکندگی شد. بیشینه غلظت مکان های فعال سطحی Coo و بیشینه فعالیت کاتالیست برای واکنش فیشر ـ تروپش در درصد وزنی 34 درصد و بیشینه فعالیت کاتالیست برای واکنش شیفت آب ـ گاز در 40 درصد وزنی کبالت حاصل شد. گزینش پذیری متان در کاتالیست با 40 درصد وزنی کبالت، 43.7 درصد کم تر از گزینش پذیری متان در کاتالیست با 8 درصد وزنی کبالت است. گزینش پذیری فراورده های مایع در کاتالیست با 40 درصد وزنی کبالت 60.8 درصد بیشتر از گزینش پذیری در کاتالیست با 8 درصد وزنی کبالت است.

جوشکاری اصطکاکی اغتشاشی نقطه ای زیر مجموعه ای از جوشکاری اصطکاکی اغتشاشی خطی است که برای ایجاد اتصال نقطه ای در ورق های نازک با جنس های مختلف بدون ذوب فلز پایه مورد استفاده قرار گرفته است. طرح باکس-بنکن بر اساس روش رویه پاسخ، به منظور مدل سازی و بهینه سازی پارامترها در فرآیندهای مختلف مورد استفاده قرار گرفته است. هدف از انجام این تحقیق، بررسی تاثیر جنس صفحه پشتیبان و بکارگیری طرح باکس-بنکن به منظور بررسی اتصالات ایجاد شده با روش جوشکاری اصطکاکی اغتشاشی نقطه ای در ورق های آلیاژ آلومینیوم 7075-T6 جهت دستیابی به بیش ترین نیروی شکست و مطالعه حالت شکست در اتصالات است. بدین منظور سه پارامتر پیوسته (سرعت دورانی، عمق نفوذ و سرعت پیشروی عمودی ابزار) در سه سطح و یک پارامتر گسسته (جنس صفحه پشتیبان) در دو سطح تعریف شده اند. به منظور بررسی تاثیر جنس صفحه پشتیبان از آلیاژ آلومینیوم 7178 و آلیاژ تیتانیوم Ti6Al4V استفاده شد. محدوده پارامترهای پیوسته با استفاده از آزمایش های تجربی و نتایج تحقیقات سایر محققان تعیین شد. نتیجه آزمایش ها با استفاده از رابطه چند جمله ای مرتبه دوم پیش بینی شد. بر اساس نتایج حاصل از تحلیل آماری، میزان تاثیر پارامترهای فرآیند بر نیروی شکست اتصال به ترتیب عبارت است از: عمق نفوذ ابزار، جنس صفحه پشتیبان، سرعت پیشروی عمودی ابزار و سرعت دورانی ابزار. شکست از ناحیه اغتشاش (شکست برشی)، شکست از منطقه تو رفتگی شانه و شکست از ناحیه مجاور با تو رفتگی شانه پس از آزمایش کشش در اتصالات مشاهده شد. بیش ترین استحکام اتصال در حالت شکست از ناحیه مجاور با شانه ابزار بدست آمد.

از زمانی که اکسید های نیتروژن به عنوان مهمترین عامل بارانهای اسیدی ،تخریب لایه ازون و اختلالات تنفسی محسوب شده ،حذف این گروه از آلاینده ها یک نگرانی جهانی شده است. هدف از این تحقیق، مطالعه حذف اکسید های نیتروژن در اتمسفر با کمک راکتور پلاسما در شرایط غیر حرارتی می باشد. در این بررسی متغیرهای دما، سرعت فضایی، نسبت مولی گاز پروپان به اکسید های نیتروژن و ولتاژ مورد بررسی قرار گرفت. سرعت فضایی در محدوده11500-23000 h-1  تاثیر معنی داری بر تبدیل آلودگی NOx نشان نداد. بررسی نتیجه ها نشان می دهد که شرایط بهینه به منظور تبدیل NO به N2،O2  و NO2 عبارتند از، دمای180oC ، نسبت مولی برابر پروپان و اکسیدهای نیتروژن و ولتاز 10 کیلو ولت که در این حالت درجه تبدیل بهینه برابر 0.78 با انحراف معیاری معادل 0.12 حاصل شد. در حالی که شرایط بهینه برای تبدیل و تصفیه NOx دمای 180oC، نسبت مولی گاز پرو پان به اکسیدهای نیتروژن برابر 0.3 با ولتاز 5 کیلو ولت می باشد. در این حالت درجه تبدیل بهینه برابر 0.53 با انحراف معیاری معادل 0.15 به دست آمد. عملکرد راکتور پلاسمای سرد در نقش سیستم پیش تصفیه کنترل اکسیدهای نیتروژن به گازهای غیر سمی اکسیژن و نیتروژن ثابت شد.