سابقه و هدف: افتالمیای نئوناتاروم نوعی کنژنکتیویت در شیرخواران کمتر از چهار هفته و شایع ترین بیماری چشمی در نوزادان است. استفاده از پماد چشمی اریترومایسین در در پیشگیری از بروز این بیماری موثر بوده است. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر پماد اریترومایسین در پیشگیری از بروز کنژنکتیویت در نوزادان ایکتریک نیازمند فوتوتراپی و استفاده از چشم بند بود.روش بررسی: این کارآزمایی بالینی تصادفی شده، به مدت ده ماه بر روی 200 نوزاد ایکتریک متولد شده در بیمارستان جواهری که به دلیل فوتوتراپی نیاز به استفاده از چشم بند داشتند، انجام شد.یافته ها: ارتباط غیر معنی داری بین مصرف پماد اریترومایسین و بروز کنژنکتیویت وجود داشت. بین کنژنکتیویت نوزادی با جنس، وزن زمان تولد، سن بارداری و طول مدت فوتوتراپی ارتباطی وجود نداشت،. اما بین فاصله زمان ترخیص نوزاد و سن نوزاد با بروز کنژنکتیویت ارتباط معنی داری مشاهده شد.نتیجه گیری: با توجه به عدم تفاوت معنی دار بین بروز کنژنکتیویت در گروه مورد و شاهد، استفاده از پماد اریترومایسین چشمی جهت پیشگیری از بروز کنژنکتیویت نوزادی در نوزادان تحت فوتوتراپی و استفاده از چشم بند توصیه نمی شود.

زمینه و هدف: پارگی پیش از موعد و پره ترم پرده ها (Preterm Premature Rupture of Membrane: PPROM) یکی از شایعترین عوارض مامایی و از مهمترین مشکلات در طب نوزادان است که مادر و جنین را در معرض خطر قرار می دهد و از عوامل مهم مرگ و میر نوزادان است و با وجود شیوع بالای آن در حاملگی، در درمان آن اختلاف نظر وجود دارد، مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر مصرف آنتی بیوتیک در مقابل مصرف آنتی بیوتیک به همراه کورتیکواستروئید و توکولیتیک در بیماران با پارگی زودرس کیسه آب در هفته 28-34 بارداری بر برخی از پیامدهای کوتاه مدت نوزادی انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شاهددار، 64 زن باردار با PPROM به صورت تصادفی به دو گروه درمانی مورد و شاهد تقسیم شدند. بیماران در گروه مورد، آنتی بیوتیک، توکولیتیک و کورتیکواستروئید و در گروه شاهد فقط درمان آنتی بیوتیکی دریافت نمودند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های تی مستقل، کای اسکوئر، در سطح معنی داری P<0.05 تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: بین دو گروه از نظر توزیع جنسی (P=0.8)، وزن زمان تولّد نوزاد (P=0.67)، طول مدت بستری در بیمارستان (P=0.07)، میانگین نمره آپگار (P=0.32) و شیوع مرگ نوزادی (با وجود کمتر بودن در گروه مورد) (P=0.67) اختلاف آماری معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: از نظر میزان بروز پیامدهای نوزادی بین دو گروه اختلاف آماری معنی داری وجود نداشت اما میزان بروز پیامدها در گروه مورد کمتر از شاهد بود، در این زمینه انجام مطالعات کارآزمایی بالینی بیشتری لازم است تا نتایج استفاده از درمان همزمان آنتی بیوتیک، توکولیتیک و کورتیکواستروئید بر پیامدهای نوزادی آشکارتر گردد.

در این مقاله به بررسی سندرم لوپوس نوزادان پرداخته شده است که دربرگیرنده بیماری زایی و مکانیسمهای فرضی موثر در پیدایش این بیماری با توجه به نتایج مدل های حیوانی و انسانی آن می باشد و نیز به نقد دو سری موارد (case series) بیماری که منتشر گردیده، پرداخته شده است همچنین به بررسی مقالات مختلفی که پاتوژنز و علایم بالینی در موارد لوپوس نوزادان را شرح داده اند، پرداخته شده است. بررسی این مقالات مشخص نمود که در پاتوژنز لوپوس نوزادان آنتی بادی هایSSA ، SSB نقش دارند که نقش عمده بعهده آنتی بادی SSB میباشد و در زمینه مطالعات بالینی مشخص شد که اکثر مادرانی که نوزاد مبتلا به لوپوس بدنیا می آورند در طول مطالعه علایم بافـت همبندی داشته اند و مرگ ومیر در نوزادان طی ماه های اول زندگی بالا بوده و علت عمده آن نارسایی احتقانی قلبی بوده است و اگر مادری که نوزاد لوپوس بدنیــا آورده مجددا حامله شود، شانس لوپـوس نوزادی در تولد مجدد نیز وجود دارد و شیوع آن حدود 30 – 20% میباشد. لازم است که در مادرانی که از شانس بالایی برخوردارند (High risk) یعنی مادرانی که سابقه نوزاد مبتلا به لوپوس در زایمانهای قبلی دارند و یا آنتی بادی علیهSSB ، SSA دارند در فاصله زمانی بین هفته های هجدهم الی بیست و چهارم حاملگی اکوکاردیوگرافی از جنین آنها بعمل آید و اگر پاسخ اکوکاردیوگرافی غیرطبیعی بود دگزامتازون و یا پلاسمافرز مورد استفاده قرار گیرد و بیمار نیز تحت نظر روماتولوژیست متخصص اطفال و پری ناتولوژیست (Perinatologist) قرار گیرد.

ارتقا دانش و مهارت پزشکان بی گمان در کاهش فوت های بیمارستانی موثر است. لیکن در این مورد اخیرا کمتر مطالعه مدونی انتشار یافته است. در این بررسی موارد فوت شده در بیمارستان کودکان قائم همدان در طی 6 سال متوالی (مهر 68 تا مهر 74) بمنظور تعیین نقش خدمات دستیاران در کاهش مرگ و میرهای بیمارستانی مورد مطالعه قرار گرفت. در سه سال اول (دوره اول) بیماران مقدمتا به وسیله کارورزان اداره و درمان شده و در صورت لزوم از پزشکان عمومی شاغل در بیمارستان و یا پزشکان مسوول کسب تکلیف می گردید. سه سال بعدی (دوره دوم) با اشتغال و حضور مداوم و فعال دستیاران در بیمارستان متمایز شده و بیماران به وسیله این گروه از پزشکان اداره و درمان می شدند و کارورزان تحت نظر آنان انجام وظیفه می نمودند. در هر دو دوره پزشکان مسوول به صورت آن کال در ساعات غیر اداری قابل دستیابی بوده اند. تعداد بستری شدگان: در دوره اول 5804 نفر و در دوره دوم 5663 نفر، تعداد فوت شدگان: دوره اول 735 نفر و دوره دوم 309 نفر. تعداد فوت شدگان در 24 ساعت اول بستری: دوره اول 448 نفر (7.6% بستری شدگان)، دوره دوم 125 نفر (2.4% بستری شدگان). فوت شدگان بعد از 24 ساعت اول: دوره اول 287 نفر و دوره دوم 184 نفر بود. توزیع سنی و جنسی فوت شدگان، نوع بیماری منجر به فوت، توزیع محل سکونت آنان از نظر شهر و روستا، میزان سواد مادران، بررسی بیماران از نظر وزن نسبت به سن، میانگین مدت بستری در دو گروه اختلاف چندانی نشان نمی داد. تعداد پزشکان معالج، ترکیب کادر پرستاری، امکانات خدمات درمانی و پاراکلینیک در هر دو دوره کاملا یکسان بود. بیشترین کاهش را موارد مرگ 24 ساعت اول و کمترین کاهش را میزان فوت نوزادان نشان می دهد.نتیجه آنکه ارتقا کیفیت خدمات درمانی در کاهش مرگ های بیمارستانی به طور چشمگیری موثر است.

هدف: مشخص نمودن علل پیوند قرنیه و موارد قابل پیشگیری آن در 100 بیمار پیوند شده در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد در مدت یک سال.روش تحقیق: این مطالعه به روش توصیفی (Descriptive) و به صورت گذشته نگر بر روی 100 پرونده بیمار که تحت عمل جراحی پیوند قرنیه در فاصله زمانی 75/1/1 تا  76/1/1 قرار گرفته اند، انجام شده است.یافته ها: از 100 بیمار مورد بررسی 68 نفر مرد و 32 نفر زن بودند. دامنه سنی بیماران از سن نوزادی تا 89 سالگی بود که بیشترین بیماران در گروه سنی 10-19 سال قرار داشتند. عمل جراحی پیوند قرنیه در %59 موارد روی چشم راست و در %41 در چشم چپ انجام شد. علل پیوند قرنیه به ترتیب شیوع عبارت بودند از: قوز قرنیه %38.2 ، کدورت قرنیه %31.7، زخم قرنیه، %11.76، بولوزکراتوپاتی %6.86، رد پیوند قلبی %5.88 دیستروفی مادرزادی اندوتلیوم %2.94 (CHED) و موارد متفرقه %2.94.از نظر نوع عمل جراحی انجام شده، پیوند قرنیه نفوذی (PK) در 94 مورد و پیوند قرنیه لاملار 6 (LK) مورد انجام شده است.نتیجه: اکثریت بیماران را مردها تشکیل می دادند. بیشترین عمل پیوند انجام شده در گروه سنی 10-19 سال بود. شایعترین علل پیوند قرنیه در این مطالعه به ترتیب: قوز قرنیه، کدورت قرنیه، اسکار قرنیه، بولوزکراتوپاتی بود.