این مقاله با هدف بررسی تاثیر تشکیل بازار برق ایران بر کارائی نیروگاه های برق کشور نگارش شده است. بدین منظور کارائی نیروگاه های منتخب کشور در سال 1381 و 1388 محاسبه و با یکدیگر مقایسه شده است. ابزار مورد استفاده روش تحلیل پوششی داده ها و با استفاده از شاخص کارایی مالم کوییست بوده است. نتایج نشان می دهد که میانگین وزنی تغییرات شاخص کارائی در دو سناریوی وزنی و بدون وزن در سال 1388 برای نیروگاه های سیکل ترکیبی و گازی کاهش و این شاخص برای نیروگاه های بخاری افزایش یافته است. نتایج نشان می دهدکه تشکیل بازار برق بر کارایی نیروگاه های بخاری تاثیر مثبت و بر کارایی نیروگاه های سیکل ترکیبی و گازی تاثیر منفی داشته است.

در این مقاله، انتقال دو حامل انرژی یعنی برق و گاز از نظر اقتصادی جهت تامین نیاز مصرف برق شهر تهران (مطالعه موردی) توسط نیروگاه گازی با یکدیگر مقایسه شده است. با توجه به این که مرکز اصلی تولید گاز ایران در منطقه عسلویه واقع شده و تهران یکی از مراکز عمده مصرف انرژی است، تامین برق مورد نیاز شهر تهران مستلزم احداث نیروگاه می باشد. سوخت مورد نیاز نیروگاه برق، گاز طبیعی است که سوال اصلی در این بررسی آن است که نیروگاه مورد نظر برای تامین برق شهر تهران در کدام نقطه از فاصله میان مرکز تولید گاز و محل مصرف برق احداث شود تا به لحاظ اقتصادی هزینه کمتری به کشور تحمیل کند؟ به عبارت دیگر انتقال برق منافع کشور را بیشتر تامین می کند یا انتقال گاز؟ در این مقاله گزینه های مختلفی جهت انتقال گاز و برق انتخاب شده اند و نیروگاه مورد نظر از نزدیک ترین نقطه به منطقه تولید گاز تا نزدیک ترین نقطه به محل مصرف برق شهر تهران جانمایی شده است. ظرفیت تولید نیروگاه فرضی مورد بررسی 1000 مگاوات، حداکثر فاصله انتقال گاز طبیعی 1200 کیلومتر تا نقطه مصرف است، اما شبکه های موجود برق و گاز کشور در نظر گرفته نشده است و فرض بر این است که ظرفیت خالی برای استفاده از خطوط انتقال گاز و برق وجود نداشته باشد. بر اساس بررسی گزینه های مختلف انتقال برق به کمک خطوط انتقال 400 و 230 کیلووات تک مدار و دو مدار و حالت های گوناگونی انتقال گاز به کمک خطوط لوله 24، 30، 48، 56 اینچ و ملاحظه تلفات انتقال برق در نظر گرفته شده است. بهترین گزینه برای حداقل کردن هزینه تامین برق مصرف کنندگان به لحاظ اقتصاد ملی، احداث نیروگاه در کنار محل تولید گاز و انتقال برق تا نقطه مصرف می باشد.

در این مقاله، رابطه کوتاه مدت و بلندمدت بین مصرف برق و رشد اقتصادی را در چارچوب مدل طرف عرضه و همچنین نحوه تاثیرپذیری مصرف برق و رشد اقتصادی از قیمت آن را در چارچوب مدل طرف تقاضا طی دوره (1386-1351) مورد مطالعه قرار داده است. به منظور بررسی این روابط از تکنیک اقتصادسنجی رهیافت آزمون کرانه ها استفاده شده است. نتایج حاصل از مدل طرف عرضه، وجود رابطه بلندمدت یک طرفه از رشد اقتصادی به مصرف برق را با ضریب منفی نشان می دهند. نتایج کوتاه مدت نیز بر وجود رابطه دوطرفه و مثبت بین مصرف برق و رشد اقتصادی دلالت می کند. نتایج حاصل از مدل طرف تقاضا نیز بر عدم وجود رابطه بلندمدت میان قیمت برق با مصرف آن و رشد اقتصادی دلالت می کند. بنابراین، افزایش مصرف برق لزوما عامل محرک رشد اقتصادی در کشور نمی باشد و سیاست آزادسازی قیمت آن در بلندمدت موجب کاهش رشد اقتصادی نخواهد شد. البته با توجه به تاثیر مثبت مصرف برق بر رشد اقتصادی در کوتاه مدت لازم است سیاست آزادسازی قیمت برق بصورت تدریجی و با احتیاط اجرا شود.