زمینه و هدف: نسب نگاری یکی ازعلوم بدیعی است که در ادوار مختلف مورد توجه صاحبان قدرت بوده است. در دوره ی تیموری، الغ بیگ تلاش قابل توجهی در ارتباط دادن خاندانش به دودمان چنگیز داشت. بدین سبب اثری نسب نگارانه، با عنوان تاریخ الوس اربعه تألیف کرد که نسخه ی اصلی آن ناپدید شد، اما بقایای تطبیق داده شده ی آن با نام شجره الاتراک معروف شد که امروزه دو نسخه از آن موجود میباشد. هدف پژوهش این است که با نگاهی به لایه های ادبی، زبانی و محتوایی شجره الاتراک و با کمک روش سبک شناسانه ی توصیفی، به معرفی این اثر تاریخی ادبی بپردازد. با توجه به ویژگیهای سبکی این متن و استفاده از سبک شناسی توصیفی در سه سطح محتوایی، زبانی و بلاغی دوره ی استنساخ و نگارش شجرة الاتراک و ماهیت نویسنده ی آن بررسی شود. روش مطالعه: روش کار به شیوه ی تحلیلی و توصیفی است و داده ها بطریق فیش نویسی و نمونه-برداری از متن با مطالعه ی مکرر و انتخاب گزینه های تکرارشونده گردآوری شده اند و گاهی ذکر موارد شاذ و نادر به نزدیک شدن به پاسخ سؤالات کمک کرده است. یافته ها: شجرة الاتراک از جمله متون تاریخی-ادبی است که با معرفی و بررسی ویژگیهای آن، به پژوهشگران فرصت مطالعه در متنی را میدهد که علاوه بر نکته های تاریخی مبهم حکومت مغولان و ایلخانان در ایران، از نظر ادبی و زبانی هم ویژگیهای برجسته ای دارد و میتواند بخشی از حلقه های ارتباطی دوره های مختلف تاریخی زبان فارسی، ادبیات و فرهنگ ایران بزرگ را بهم پیوند بزند. نتیجه گیری: با همه ی تلاشهای نویسنده در کاربرد آرایه های ادبی و کلمات عربی و بیشتر از آن ترکی مغولی، همچنان نثر شجرةالاتراک ساده و مانند بیشتر متون تاریخی ارجاعی است. آنچه بیشتر از همه در شیوه ی نثرنویسی آن بچشم میخورد سبک جمله نویسی در عطف، و فصل و وصل جمله هاست؛ به طریقی که بیشتر جمله ها بدون درنظر گرفتن محل اتصال و فصل، با «واو» عطف بهم متصل شده اند و مصحّح را در ارتباط جمله ها با مشکل مواجه میکند. اشتباه در کاربرد حروف اضافه، آوردن جمله ها و اشعار ترکی و حتی نوشتن متن بر اساس لهجه ی ترکان پارسیگوی، ظن ترک زبان بودن نویسنده و چه بسا مغولی بودن او را قدرت میبخشد و این ادعای کاتب که متن را از روی الوس اربعه الغ بیگ تلخیص کرده مورد تأیید قرار میدهد. با توجه به ارادت نویسنده به اهل تسنن بنظر میرسد متن در دوره ای قبل از رسمی شدن مذهب شیعه استنساخ شده است. با توجه به ویژگیهای بلاغی و زبانی متن و همخوانی آن با نثر دوره ی تیموری چنین مینماید که متن متعلق به دوره ی تیموری است و نویسنده از وابستگان ترک زبان ایلخانان و چه بسا که نسخه ی ثبت شده با نام شجرة الاتراک متن الوس اربعه مفقود باشد.

طرح «نظریه مثل» و حضور تاثیرگذار آن در مباحث گوناگون فلسفی، مستند به افلاطون است و به دلیل آنکه دایره هستی را گسترده تر ترسیم می کند و از وجود موجوداتی با صفاتی ویژه سخن می گوید، در دوره های گوناگون فلسفی و تاریخی موضوع گفت وگو بوده است.یکی از طرف داران این نظریه شیخ اشراق، شهاب الدین سهروردی است که جایگاهی تعیین کننده به مثل در نظام هستی شناختی خود می دهد و می کوشد از سویی با ارایه ادله ای متقن وجود این عالم را اثبات کند و از سوی دیگر، با تبیین روشن نسبت این عالم با مراتب وجودی مافوق و مادون آن، چهره ای معقول تر و پذیرفتنی تر در قیاس با تبیین افلاطون به آن ببخشد.مقاله حاضر کاوشی است در چیستی مثل از نگاه افلاطون و شیخ اشراق، ادله ای که شیخ اشراق برای اثبات عالم مثل ارایه کرده است، و نیز جایگاهی که مثل در نظام هستی شناختی این دو متفکر دارد. از آنجا که مقصود اصلی نگارنده، بررسی نگاه سهروردی به مثل بوده است، دیدگاه افلاطون نیز به اجمال کانون توجه قرار گرفته است تا اشتراکات و تفاوت ها بهتر خود را نمایان کند.

سامانه ی کنترل پرواز، قسمتی از موشک است که دستورات بخش هدایت کننده را گرفته و وظیفه ی آن، دنبال کردن این دستورها در موشک است. سامانه ی فیزیکی موشک دارای ضرایب آئرودینامیکی غیرخطی و وابسته به سایر متغیرهای فیزیکی است؛ بنابراین شناسایی دقیق آنها دشوار است و این مسئله باعث ایجاد تفاوت در مدل ریاضی و سیستم واقعی و کاهش عملکرد کنترلگرهای خطی طراحی شده می شود. در این پژوهش، از روش دینامیک وارون به منظور شناسایی نامعینی ها و مدلسازی سیستم موشک پدافندی استفاده می شود. سپس، از مدل به دست آمده برای کنترل و بهینه سازی پرواز جسم پرنده با معادلات غیرخطی دارای شش درجه آزادی، بهره برداری می شود؛ بنابراین طراحی براساس مدل غیرخطی و به صورت کنترلگر غیرخطی فازی تطبیقی با قابلیت تطبیق بالا و مقاوم نسبت به تغییرات پارامترهای موشک در حین پرواز، انجام خواهد شد. این امر به همراه استفاده از روش دینامیک وارون برای مدلسازی نوآوری این پژوهش محسوب می شود.

بشر امروز تمامی مولفه های وجودی خود را در چارچوبه ای منطقی و عقلانی جستجو می کند و غافل از این واقعیت است که روش های سیستماتیک عقلانی، تنها یکی از شیوه های آگاهی بخش انسان از خود و جهان پیرامونش است و همین غفلت، پایه بدفهمی هایی شناختی از فرهنگ گذشته وی می گردد. ادبیات عامیانه یکی از جلوه های این فرهنگ است که باوجود فراگیربودن، بسیاری از تصاویر و محتواهای تجسم یافته در آن، چندان با منطق حاکم بر آگاهی عقلانی انسان امروزی هم سو نیست. مسیله اصلی پژوهش حاضر، جستجوی الگوی شناختی حاکم بر اجزای شکل دهنده افسانه پری چهل گیسو، یکی از نمونه های ادبیات عامیانه منطقه فارس است. روش پژوهش، توصیفی-تحلیلی و الگوی تحلیلی مورد استفاده، الگوی «آگاهی اسطوره ای» ارنست کاسیرر بوده که از بررسی آثار متنوع و پرشمار وی در حوزه شناخت شناسی به دست آمده است. با تطبیق این بن مایه ها و الگوهای غیر عقلانی با محتوای اجزای افسانه پری چهل گیسو، مشخص شد که هفت ویژگی مرتبط با شناخت غیر عقلانی و اسطوره ای به روش های مختلف در قالب مکان ها، زمان ها، شخصیت ها، کنش ها و بسامدها در این روایت حضور دارد که بیشترین حضور آن ها، شامل «عدد اسطوره ای» و «تقدیر گرایی» است.