سادات کیا بین سده های هشتم تا دهم هـ./ چهاردهم تا شانزدهم م. قسمت وسیعی از گیلان، به ویژه گیلان بیه پیش با مرکزیت لاهیجان را در دست داشتند. این خاندان ابتدا زیدی مذهب بودند و به هنگام قدرت یابی صفویه به تشیع اثنی عشری گرویدند. این مقاله تاریخ و عقاید این خاندان و ارتباط آنها را با تشیع امامیه بررسی می کند.

دوره تکوین و رشد خاندان حمدانی از اواسط قرن سوم به بعد قابل بررسی است. نام این خاندان در شاخه حلب با بروز شایستگی های فراوانی مصاف و همراه است. آنان با تلاش گسترده خود میراث بزرگ علمی و ادبی یی به یادگار گذاشتند که تا امروز منابع تاریخی و ادبی از اعتلای آن سخن به میان می آورند. این جهش عظیم فرهنگی به واسطه وجود دانشمندان و فرهیختگانی بود که از گروههای مختلف توانستند آثار فراوانی در خدمت سیف الدوله به جامعه بشری تقدیم کنند. این مقاله ضمن بررسی کوتاه از چگونگی قدرت یابی این خاندان به طور اختصار، به شایستگی های دولت سیف الدوله اشاراتی خواهد داشت.

0

لاله برافروخت رمان لاله برافروخت اولین اثر اسماعیل فصیح پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران است که در همان سال های اول به رشته تحریر در آمد؛ اما، متاسفانه در سال 1377 در دسترس خوانندگان قرار گرفت. هر چند بدعت و تازگی مضمون انقلابی آن در همان سال هایی که اثر خلق شده است بسیار ملموس تر می بود، اما هنوز هم این رمان، چه برای خواننده ای که انقلاب را لمس کرده است و چه خواننده جوان تری که فاقد چنین تجربه ای است می تواند خاطره انگیز و هیجان زا باشد، خاصه که مضمون عشقی آن نیز بر زیبایی اثر افزوده است.   خلاصه داستان صحن قبرستان امامزاده عبدالله در یکی از روزهای تابستان 1350 شاهد مراسم چله شهید «علی نبوی» از مبارزان ضد رژیم پهلوی است. ندای حق خواهی در خانواده «اوس عبدالرضا نبوی»، «پدر علی» سنتی دیرینه است. پیرمرد، که کینه خاندان پهلوی را از زمان رضاشاه به دل داشته و مسلمانی پرشور و هوادار امام خمینی بوده، موفق شده بود حس مبارزه جویی و اسلام خواهی را در تک تک فرزندان خویش بپروراند. «محمد نبوی»، فرزند ارشد خانواده، در تظاهرات 15 خرداد 1342 به شهادت رسیده بود. «محسن» متواری و «مصطفی» در بند اسارت ساواک بود. «رضا» نیز، که برای تحصیل طلبگی ایران را ترک کرده بود، در لبنان، در یکی از اردوگاه های سازمان آزادی بخش فلسطین، به تعلیمات نظامی مجاهدان سرگرم بود. «مریم»، یگانه دختر اوس عبدالرضا، نیز ستایشگر برادران مبارز و در آرزوی پیروی از آنها بود. تنها «ناصر»، کوچک ترین عضو خانواده، که به دلیل رماتیسم قلبی مادرزادی دارای رشد جسمانی کم و همیشه ضعیف و خانه نشین بود، طبعی ساده و لطیف داشت، هرچند که گرایش های مذهبی خانواده او را نیز به تلاوت قرآن و کسب مهارت در قرائت آن کشانده بود...

قوامی رازی از شاعران پارسی گوی و شیعی مذهب قرن ششم هجری است. قدیم ترین اثر مکتوب شناخته شده که در آن از این نانوای شاعر نام برده شده کتاب النقض عبدالجلیل قزوینی است که در دهه اول نیمه دوم قرن ششم تالیف شده و مرحوم محدث ارموی تصحیحی انتقادی از آن را در سال 1331 منتشر کرده است. در این کتاب، از قصیده ای یاد شده که قوامی، در آن، تخلص به شرف الدین مرتضی کرده در این بیت: تا صاحب الزمان برسیدن به کار دین                                اولیترین کسی شرف الدین مرتضی است بزرگان خاندان نقیب شرف الدین ابوالفضل محمد بن علی مرتضی، رئیس ری، که النقض به نام او نوشته شده، ممدوحان برهانی نیشابوری و پسر او، امیر الشعرا معزی، و کمال الدین اسماعیل بوده اند. شیخ منتجب الدین قمی نیز کتاب مشهور فهرست خود را به نام پسر همین شرف الدین، یعنی نقیب عزالدین یحیی، ممدوح کمال الدین اسماعیل، تالیف کرده است. عوفی، در باب دهم از لباب الالباب (حدود 618 ه.)، ضمن شعرای آل سلجوق، از قوامی رازی ذکری به میان آورده و قوام الملک یمین الدین طغرایی را ممدوح او معرفی کرده است. در لباب الالباب، از قوامی، 8 بیت از یک قصیده در مدح این قوام الملک و غزلی در 5 بیت و قطعه ای در 2 بیت نقل شده است. امین احمد رازی نیز در هفت اقلیم (دهه اول یا سوم قرن یازدهم) از این شاعر یاد کرده و سی و اند بیت، از جمله ابیاتی چند در صفت شراب و اسب و آتش، از او نقل کرده است. تذکره نویسان پس از او مطلب تازه ای درباره قوامی نیاورده اند...