در قوانین و مقررات کشور، تعریف مشخصی از کالای رسوبی و یا رسوب کالا در گمرک وجود ندارد؛ ولی در تعریف و برداشت عمومی، اقلامی که مدت زیادی در بنادر، اماکن یا انبارهای گمرکی دپو شده باشند، در زمره کالای رسوبی محسوب می شوند. گفتنی است با توجه به تعدد انبارهای گمرکی و مراجع تحویل گیرنده، آمار دقیقی از میزان رسوب کالا در کشور ارائه نشده است؛ اما چالش های ناظر به دپوی طولانی مدت کالا در برخی از گمرک های کشور و تأکید مقامات عالی بر حل معضل رسوب نشان می دهد عبور از این چالش نیازمند بررسی های کارشناسی برای شناخت مسئله و ارائه راهکارهای مقتضی است که در گزارش حاضر تلاش شده است به اختصار به این موضوع پرداخته شود. مباحث بیان شده در این گزارش نشان می دهد اصلاح سازوکارهای اجرایی و برخی از مقررات موضوعه می تواند نقش مؤثری در کاهش رسوب کالا داشته باشد که بر این اساس پیشنهادهایی چون کنترل سیستمی سقف ثبت سفارش، صدور ثبت سفارش پس از تخصیص ارز، اعمال قواعد سخت گیرانه بر ورود کالای بدون ثبت سفارش به اماکن گمرکی، صدور سیستمی اظهارنامه و قبض انبار متروکه و اصلاح سازوکار مالی و عملیاتی سازمان اموال تملیکی، ارائه شده است.

"فوم فلزی سلول باز، به عنوان یک نوع ماده پیشرفته، دارای ساختار سلولی منحصربه فردی است. در این ساختار، فضاهای خالی یا حباب های هوا به طور متصل به یکدیگر وجود دارند؛ به گونه ای که ایجاد یک شبکه متصل و پیوسته از فضاهای خالی می کنند. این ویژگی، به فوم فلزی اجازه می دهد تا هم زمان با وزن بسیار کم، استحکام بالایی را حفظ کند. این قابلیت منحصربه فرد، زمینه استفاده از این ماده پیشرفته در بسیاری از صنایع را فراهم کرده است. یکی از روش های مهم تولید فوم فلزی سلول باز، الکتروفورمینگ است که یک روش الکتروشیمیایی برای تولید فوم فلزی سلول باز محسوب می شود. در این روش، پس از آماده سازی پیش ماده پلیمر، نسبت به رساناسازی آن اقدام شد و سپس پیش ماده رسانا شده در یک حمام الکترولیت قرار گرفت. با اعمال ولتاژ، فلز (مانند نیکل یا مس) از الکترولیت استخراج و بر روی پیش ماده رسوب نمود. این فرایند تا زمانی که ضخامت موردنظر فلز به دست آمد، ادامه یافت. از چالش های اساسی این روش که موضوع این پروژه بود، زمان بر بودن و کیفیت غیریکنواخت رساناسازی و عدم نفوذ پوشش دهی برای قطعات با ضخامت بالا بوده است. با تحقیقات انجام شده در طی انجام این طرح، با استفاده از یک متد پاششی، رساناسازی با سرعت بسیار بالا و به صورت یکنواخت امکان پذیر شد که علاوه بر کاهش فرایند تولید، موجب اعمال پوشش دهی یکنواخت برای حفظ ساختار یکپارچه فلز بر روی پیش ماده اولیه رسانا شده، فراهم گردید. همچنین با تنظیم پارامترهای الکترولیت، شامل تنظیم دما، PH و ترکیب الکترولیت برای بهبود رسانایی، کاهش مقاومت الکتریکی و استفاده از افزودنی های مؤثر در محلول الکترولیت، امکان افزایش عمق نفوذ پوشش دهی به بیش از 3 سانتی متر نیز فراهم گردید. "

ساخت افزایشی (AM) یک روش تولید نوین است که در آن قطعات با استفاده از افزودن تدریجی مواد به صورت لایه به لایه تولید می شوند. این روش مزایای متعددی نسبت به روش های سنتی تولید دارد که از جمله آن ها می توان به توانایی تولید قطعات با اشکال هندسی پیچیده، عدم نیاز به قالب گیری و کاهش زمان و هزینه تولید اشاره کرد. یکی از روش های AM، ساخت افزایشی سیم-قوس (WAAM) است که در آن سیم فلزی توسط قوس الکتریکی ذوب و به صورت لایه به لایه روی یک سطح اعمال می شود. در این پروژه، تأثیر پارامترهای فرایند WAAM بر خواص فیزیکی و مکانیکی قطعات تولیدی از جنس آلیاژ انتروپی متوسط پایه نیکل و آلیاژ نیکل-تیتانیم بررسی شد. طرح حاضر بر قابلیت های تکنولوژی تکامل یافته ساخت افزایشی متمرکز بوده است. این موضوع برپایة قوس-سیم برای رسوب دهی به صورت لایه به لایه آلیاژهای انتروپی متوسط پایه نیکل در جهت ساخت پره توربین و همین طور آلیاژ نیکل-تیتانیم برای کاربردهای پزشکی بوده است. در این راستا تغییرات خواص و رفتار این آلیاژها پس از به کارگیری الگوی تکامل یافتة WAAM مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. نتایج تایید کرد که پارامترهای فرایندWAAM، از جمله شدت جریان الکتریکی، ولتاژ، سرعت اسکن و فاصله اسکن، تأثیر قابل توجهی بر ریزساختار، خواص مکانیکی و خواص خوردگی قطعات تولیدی دارند. در ادامه، ریزساختار و خواص مکانیکی قطعات تولیدی از جنس دو آلیاژ به روش WAAM با مشخصات این قطعات که به روش های سنتی برپایة ذوب ریزی در خلاء ایجاد شده بودند مورد مقایسه قرار گرفت و تفاوت های میان آن ها تحلیل شدند. نتایج تحلیل نشان دادند که با کنترل دقیق پارامترهای فرایند WAAM، می توان قطعاتی با خواص مکانیکی و خوردگی بهبودیافته تولید کرد.