تداوم رفتارهای محافظت نشده جنسی می تواند نقش قابل ملاحظه ای در انتقال ویروس بیماری ایدز توسط افراد مبتلا داشته باشد. شناسایی موانع اتخاذ رفتار محافظت کننده جنسی باعث بهبود برنامه ریزی برای ارتقای استفاده از کاندوم خواهد شد. مطالعه حاضر با هدف بررسی دیدگاه بیماران در خصوص موانع فوق، به صورت کیفی انجام شده است. در این مطالعه با 34 نفر مصاحبه نیمه ساختار یافته عمیق شد. که 26 نفر آنها مبتلا به اچ آی وی/ ایدز بودند. 22 نفر از بیماران را مردان با میانگین سنی 37.5 و انحراف معیار7.13  سال 4 نفر از بیماران زن با میانگین سنی 34 و انحراف معیار3.04  سال تشکیل دادند. همچنین با 5 نفر از پرسنل کلینیک های مشاوره و 3 زن سالم که همسر مبتلا داشتند نیز مصاحبه صورت گرفت. اکثریت افراد کاهش لذت جنسی را مهم ترین عامل عدم استفاده از کاندوم می دانستند و در درجه بعدی به عواملی نظیر احساس خجالت برای تهیه کاندوم و در دسترس نبودن آن اشاره داشتند. 9 درصد از مردان به دلیل کاهش لذت جنسی، در آخرین ارتباط خود از کاندوم استفاده نکردند. نتایج بدست آمده ضرورت انجام مشاوره های متعدد با افراد مبتلا و سایر گروه های با رفتار پرخطر را نشان می دهد. بدین منظور به نظر می رسد بایستی به این افراد یادآوری گردد که استفاده از کاندوم در مقابل کاهش لذت منافع بیشتری برای آنان دارد. مداخلاتی که با هدف تغییر نگرش به کاندوم صورت گیرد ممکن است بر روی رفتار استفاده از کاندوم در گروه های با رفتارهای پرخطر جنسی تأثیر بگذارد.

هدف از پژوهش حاضر طراحی و پیاده سازی سامانة آموزشیاری هوشمندی است که مدل یادگیرندة آن شامل ویژگی های خودکارامدی تحصیلی و سبک یادگیری، دو ویژگی مؤثر در یادگیری است. خودکارامدی تحصیلی به صورت خودکار و با طراحی سامانة فازی براساس رفتارهای یادگیرنده و سبک یادگیری از طریق پرسش نامة فلدر سیلورمن که شامل 44گویه است، شناسایی شده اند. پس از شناسایی این ویژگی ها، راهبردهای آموزشی متناسب با آنها ارائه و در سامانه ای هوشمندی به نام «پِرلِس» در محیطی واقعی پیاده سازی شده و اثرگذاری آن در بهبود عملکرد یادگیرندگان و رضایت آنان از سامانه مورد ارزیابی قرار گرفته است. جامعه مورد بررسی شامل 23 نفر با میانگین سنی 24. 56 سال بوده است. ارزیابی محیط شخصی شده نشان می دهد که درنظرگرفتن ویژگی های کاربردی در مدل یادگیرنده و ارائه ی درس پار ها و توصیه های متناسب با این ویژگی ها، به پیشرفت تحصیلی 75% از یادگیرندگان منجر شده و رضایت تحصیلی آنان را به دنبال داشته است. . ضمن اینکه بررسی ِ مدت زمان حضور یادگیرندگان در محیط شبکه قبل از استفاده از پِرلس و پس از آن تفاوت معناداری(سطح معنی داری=0/05) را نشان نمی دهد. نتایج بدست آمده بیانگر آن است که سامانه ی جدید آموزشیاری، علاوه بر موفقیت تحصیلی یادگیرنده، افزایش تمایل یادگیرندگان را برای استفاده از سامانه به دنبال داشته است. پیشنهاد می شود درپژوهش های آتی ویژگی های دیگرِ مؤثر در آموزش همچون سبک شناختی، احساس، شخصیت به منظور ارائة محیط شخصی شده برای یادگیرندگان مورد توجه قرار گیرد.

0

نظر به اینکه شرکت فعال والدین کودکان عقب مانده ذهنی خردسال (تولد تا پایان 5 سالگی) در برنامه های مداخله جبرانی بموقع ( منظور از این مداخله، ارائه خدمات آموزشی و توانبخشی در زمینه حسی - حرکتی، گفتاری و رفتارهای اجتماعی به کودکان عقب مانده ذهنی و در معرض خطر معلولیت پیش دبستانی و نیز خانواده آنان بمنظور ایجاد و رشد این مهارت ها در این کودکان است.) موجب اجرای موفقیت آمیزتر این برنامه ها می شود لذا توجه به نیازهای این والدین اهمیت خاصی پیدا می کند. شناسایی این نیازها و توجه به آنها موجب انگیزش خانواده برای شرکت فعال تر در این برنامه ها می شود. هدف این پژوهش شناخت و ارزیابی نیازهای والدین کودکان عقب مانده ذهنی زیر شش سال و اولویت های آنان در رابطه با این نیازها است. در این پژوهش نیازهای 152 نفر از پدران و مادران شامل 55 پدر و 97 مادر مورد شناسایی و ارزیابی قرار رفت. نتیجه پژوهش نشان داد که مهمترین نیازهای والدین در رابطه با کودک عقب مانده ذهنی خود بترتیب عبارتند از : " نیاز به اطلاعات" "نیاز به حمایت" و " نیاز خانوادگی".لازم به ذکر است، در رابطه با نیازهای اقتصادی، گرچه تنها 44.33 درصد والدین به این نیازها جواب مثبت داده اند و در مقایسه با سه نیاز قبلی از درصد کمتری برخوردار است لکن در جواب های داده شده به سوالهای این حیطه مشخص شد که 102 نفر یعنی 67.10 درصد و 87 نفر یعنی 52.23 درصد از پدران و مادران از کل 152 نفر بترتیب به سوال های شماره 27 و 28 این حیطه جواب مثبت داده اند که نیاز شدید آنان به مسائل اقتصادی را نشان می دهد. بنابراین، بی توجهی به این نیازهای می تواند مشکلاتی را در مورد فراغت خاطر والدین در امر مشارکت آنان در برنامه های مداخله جبرانی بموقع ایجاد نماید.لازم به ذکر است که یک مقاله از این تحقیق تهیه و در مجله علوم ترتبتی و روانشناسی دانشگاه فردوسی مشهد جلد دوم شماره اول بهار 1379 به چاپ رسیده است.این طرح پژوهش طی شماره 770541 توسط شورای محترم پژوهشی دانشگاه اصفهان در تاریخ 7/5/77 به تصویب رسید و سپس توسط محقق طی مدت 9 ماه به اجرا درآمد که بدینوسیله از معاونت محترم پژوهشی دانشگاه اصفهان و نیز سایر اعضاء محترم این شورا تشکر می شود.