اخلاق علمی است که به ما نشان میدهد روابط گوناگون خود را چگونه تنظیم کنیم تا به هدف غایی از خلقت خویش دست یابیم. هدف غایی چیست؟ این هدف چه ارتباطی با گردشگری و مبانی توسعه ای آن دارد؟ چگونه کد اخلاق جهانی جهانگردی می تواند بر اساس اصول کد اخلاق علاوه بر حفظ منابع فرهنگی و طبیعی منجر به تعالی و تعامل انسان ها در جوامع گوناگون شود؟قطعا آنچه که ما از علم اخلاق، ابعاد و دامنه شمول آن می توانیم دریابیم این است که انسان یک موجود اخلاقی است و بخش عمده ای از اعمال و رفتار او در نتیجه آگاهی ها و آموزش هایی است که در فرایند زندگی او شکل می گیرد.در حوزه گردشگری توسعه بهینه و پایدار زمانی حاصل می شود که جامعه میهمان و میزبان اولا آگاهی و اطلاعات لازم را از اصول اخلاقی حاکم بر جوامع انسانی مرتبط با آن را داشته باشند، ثانیا خود را موظف به رعایت آن اصول نمایند. این امر میسر نخواهد شد مگر فلسفه علم اخلاق و غایت زندگی را به واقع درک کنیم. سوابق و پیشینه تاریخی و درخشان مردم ایران نشان می دهد که ایرانیان چه در قبل از اسلام و چه در دوره اسلامی همواره انسانیت خود را در راستای ارزش ها و رعایت اصول اخلاقی و توجه و احترام ویژه به میهمانان و آداب و رسوم حاکم بر آن جوامع جستجو کرده اند.به نظر می رسد اگر بناست سرزمین ایران به عنوان یکی از مقاصد مهم گردشگری در جهان معرفی شود بایستی مسوولان و متولیان برنامه ریزی در کشور با اجرای اصول ده گانه کد جهانی اخلاق گردشگری، زمینه و بستر لازم را از طریق اطلاع رسانی و آموزش های مورد نیاز بر طبق استانداردهای مصوب بین المللی فراهم کنند. مقاله حاضر تلاش دارد تا با بررسی ابعاد مختلف گردشگری، ضمن توجه به اهمیت موضوع اطلاع رسانی و آگاه سازی در کد جهانی اخلاق گردشگری، زمینه اجرا و تحقق اصول ده گانه آن را در کشور فراهم کند.