طراحی اعضایی که تحت بار انفجاری قرار میگیرند بعد از جنگ جهانی دوم مورد توجه دانشمندان قرار گرفت. تحقیقات گستردهای در پنجاه سال اخیر بر روی رفتار سازهها در برابر بار انفجار و عکسالعمل آنها صورت پذیرفته است. با توجه به شدت و بزرگی بارهای انفجاری انجام مناسبترین طرح به لحاظ اقتصادی و ایمنی برای یک سازه مهم است. در صورتی که طراحی به درستی و با انتخاب معیار مناسب صورت نگیرد، ممکن است هزینههای گزافی را برای اجرای یک سازه تحمیل کند. نوع انفجار در این تحقیق، انفجار در هوای آزاد و از نوع محدود نشده سطحی است. انفجار سطحی انفجاری است که در سطح و یا فاصلهی بسیار نزدیک به زمین اتفاق میافتد. در این تحقیق به بررسی روشهای مختلف مقاوم سازی پایه پل های بتنی تحت بار انفجار پرداخته خواهد شد. روشهای مقاومسازی در نظر گرفته شده شامل تغییر آرایش میلگردهای موجود در سطح مقطع، افزایش میزان میلگرد مقطع، استفاده از میلگردهای FRP و افزایش و یا تغییرشکل هندسی سطح مقطع ستون است؛ و سپس مناسب ترین، اقتصادی ترین و ایمن ترین طرح مقاومسازی را برگزیده و یک الگوی مقاومسازی مناسب برای سامانه فوق الذکر ارائه میگردد. مدلهای سازه ای مورد بررسی در این تحقیق در یک سطح انفجاری یکسان (1000 کیلوگرم TNT در فاصله 3 متری از سازه) مورد بررسی قرار میگیرند. نرمافزار مورد استفاده در تحلیل مدلهای مورد بررسی نرمافزار SAP2000 است. نتایج نشان داد که بعضی از روشهای مقاومسازی مانند افزایش درصد میلگرد مقطع پاسخهای سازهای را افزایش میدهد. همچنین از بین روشهای مقاومسازی انتخابی در پژوهش، جایگزین کردن میلگردهای FRP به جای میلگردهای معمولی در ستونهای بتنی پایه پل بهعنوان مؤثرترین و بهترین روش تقویت این سازهها در برابر بارهای ناشی از انفجار است.