با وجود موفقیت های پزشکی در بهبود وضعیت سلامت، مشکل دیگری ظهور کرده است که انسان ها را از رسیدن به سلامت باز می دارد و آن فقدان دسترسی همگانی به خدمات پزشکی است. در ایران از ورود پزشکی نوین تا استقرار آن و تأسیس نظام مراقبت سلامت مسیری طولانی طی شده، ولی دسترسی همگانی و برابر به سلامت هنوز میسر نشده است. از این رو مروری بر دوره های مختلف معاصر برای واکاوی حق دسترسی همگانی و برابر به سلامت از خلال تحولاتی که در نظام سلامت صورت گرفته است، ضروری به نظر می رسد.

زمینه و هدف: از جمله تحولات ارزشمند مراقبت های بهداشتی اولیه توجه ویژه به مبحث سلامت روان و اضافه شدن برنامه خود مراقبتی با محتوای آموزش همگانی سلامت روان است. اما در رابطه با نیازهای گیرندگان خدمات و الویت های آموزشی و امکانات مورد نیاز اقدامات یکپارچه ای صورت نگرفته است. در همین راستا این پژوهش با هدف تبیین اولویت های این برنامه در مراکز خدمات جامع سلامت تابع دانشگاه علوم پزشکی ایران صورت گرفت. روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه کیفی با رویکرد تحلیل محتوا شامل 12 نفر از ذینفعان بود که به روش هدفمند با حداکثر تنوع وارد مطالعه شده بودند. داده ها با انجام مصاحبه عمیق و نیمه ساختاریافته و چک لیست تغییر یافته برنامه نیازسنجی سلامت جامعه جمع آوری و با رویکرد گرانهایم و لاندمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: با تحلیل داده ها، نیازها در دو مقوله اصلی شامل نیازهای ارایه دهندگان خدمات و نیازهای گیرندگان خدمات دسته بندی شدند. مقوله نیازهای ارایه دهندگان خدمات مشتمل بر طبقات هماهنگی با ارگان های برون بخش، سامانه آموزش مجازی و اطلاع رسانی، آموزش های مستمر و سوپروایزر آموزشی، فضای مناسب و امکانات و تجهیزات بود، و مقوله نیازهای گیرندگان خدمات در طبقات کودکان، نوجوان و جوان و خانواده طبقه بندی شد. نتیجه گیری: شناسایی نیاز ها می تواند منجر به استفاده بهینه از منابع محدود به منظور کاربردی سازی آموزش ارایه شده شود. نتایج این پروژهش می تواند گام موثری در راستای گسترش مبتنی بر نیاز آموزش سلامت روان و کمک شایانی در رسیدن به اهداف این برنامه در چنین مراکزی باشد. با توجه به نتایج، توصیه می شود به برنامه ریزی آموزش و بازنگری بر اساس نیازهای شناسایی شده اقدام شود تا منجر به افزایش بهره وری این برنامه شود.

مطالعه حاضر به بررسی تاثیر ورزش همگانی بانوان بر سلامت خانواده شهر شیراز پرداخته است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و نحوه گردآوری اطلاعات توصیفی و نوع تخقیق همبستگی و به روش میدانی می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر، عبارت است، بانوان ساکن شهر شیراز در اماکن تمامی مناطق 10 گانه ی شهرداری مورد نظر این پژوهش در زمان تکمیل پرسش نامه در دسترس هستند. به روش نمونه گیری تصادفی ساده تعداد 270 نفر از این بانوان به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات، از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون گام به گام و معادله ساختاری استفاده شد. نتایج رگرسیون گام به گام نشان داد که در گام اول، سلامت روانی خانواده 42 درصد از واریانس های شرکت در ورزش همگانی را پیش بینی می نماید. در گام دوم ایجاد آرامش در محیط خانواده 31 درصد از واریانس های شرکت در ورزش همگانی را پیش بینی می نمود. در گام سوم ایجاد فضای شاد در محیط خانواده 66 درصد از واریانس های شرکت در ورزش همگانی را پیش بینی می نماید. همچنین براساس مدل معادله ساختاری تمامی این شاخص ها مناسب بوده و بنابراین مدل تحقیق، مدل مناسبی می باشد. شرکت در ورزش همگانی می تواند باعث افزایش روحیه و شادی خود و خانواده، پرکاری، سلامت روانی و آرامش در خانواده می شود. لذا بر تمامی سازمان های دولتی و غیردولتی لازم است تا تمام تلاش های خود را برای ترغیب جامعه به ورزش های همگانی به کار گیرند.

مقدمه: به عنوان یک انسان، روزانه نگران سلامت خود و کسانی هستیم که به آنها اهمیت می دهیم. صرف نظر از سن، جنس، زمینه اقتصادی اجتماعی یا قومی، سلامت را ابتدایی ترین و اساسی ترین دارایی خود می دانیم. از طرف دیگر، نداشتن سلامت می تواند ما را از رفتن به مدرسه یا محل کار، مسئولیت های خانوادگی یا شرکت کامل در فعالیت های جامعه باز دارد. به همین دلیل مایلیم فداکاری های زیادی انجام دهیم تا زندگی و سلامت طولانی تری برای ما و خانواده های ما تضمین شود. . .

زمینه و هدف: پوشش همگانی سلامت، دسترسی همه مردم جامعه به خدمات با کیفیت پیشگیری، درمانی و توان بخشی، به هنگام نیاز بدون مواجه با مشکلات مالی است. پوشش همگانی سلامت منجر به توزیع عادلانه خدمات سلامت با کیفیت، کاهش پرداخت از جیب مردم و دستیابی به نتایج بهتر سلامتی برای همه مردم جامعه می شود. اقدامات متعددی در ایران برای دستیابی به پوشش همگانی سلامت انجام شده است. با وجود این، نظام سلامت ایران هنوز به هدف پوشش همگانی سلامت دست نیافته و با چالش هایی مواجه است. مواد و روش ها: برای نوشتن این نامه به سردبیر از روش مرور روایتی استفاده شد. یافته ها: اجرای پوشش همگانی سلامت در ایران نیازمند آینده پژوهی و تدوین یک برنامه استراتژیک منسجم و هدفمند است. آینده پژوهی علم و هنر مطالعه، پیش بینی، برنامه ریزی، مهندسی و معماری آینده است و از دو مرحله آینده نگری و آینده نگاری تشکیل شده است. آینده نگری فرایند پیش بینی آینده و ترسیم سناریوی خوشبینانه، بدبینانه، محتمل و مطلوب برای آینده و آینده نگاری فرایند شناسایی و بکارگیری اقدامات موثر برای رسیدن به آینده مطلوب است. نتیجه گیری: از آینده پژوهی می توان برای ترسیم نقشه راه پوشش همگانی سلامت ایران استفاده کرد. آگاهی از فرصت ها، ریسک ها و محدودیت های احتمالی آینده و به کارگیری اقدامات مناسب موجب دستیابی به هدف پوشش همگانی سلامت می شود.