بدون تردید هدف از قانونگذاری، فارغ از نوع نظام قانونگذاری یا کشور وضع کننده، کمک به حل مسائل و مشکلات اجتماعی از طریق تدوین و اجرای اصول کلی برای رسیدگی به مسئله توسط مجری قانون است. درواقع، اجراپذیری یا قابلیت اجرای قانون از مهم ترین شروط و معیارها برای ارزیابی کیفیت قانون است. بر این اساس، بسیاری از دولت ها پیوسته در کوشش هستند تا با استفاده از تدابیر و سازوکارهای مختلف قابلیت اجرای قوانین خود را بهبود بخشند. در همین رابطه، پیش از بررسی عوامل و متغیرهای بیرونی تأثیرگذار بر اجرای قانون، معمولاً کیفیت قانون وضع شده مورد سنجش و ارزیابی قرار می گیرد و این پرسش طرح می شود که آیا خود قانون فارغ از عوامل بیرونی، ظرفیت اجرای لازم در درون خود را دارد یا خیر؟ پرسشی که موجب می شود سیاست پژوهان پیش از هرچیز به کیفیت قانونگذاری توجه و سعی کنند با رعایت اصول و مؤلفه های لازم جهت تدوین یک قانون خوب، قابلیت اجرای آن را ارتقا بخشند. این موضوع یا مسئله در حوزه امور اجتماعی از اهمیت و ضرورتی دوچندان برخوردار است. زیرا مسائل اجتماعی به واسطه ماهیت پیچیده، چندبُعدی و زمانبر خود جزء امور و موضوعات سخت و دشوار در عرصه برنامه ریزی و اجرا تلقی می شوند. ازاین رو، ضعف یا کیفیت پایین قانون می تواند بستری برای عدم اجرای آن و در عین حال عدم پاسخگویی توسط دستگاه و نهاد مجری باشد. بنابراین ارتقای قابلیت اجرای احکام سیاستی یا قانونی در حوزه امور اجتماعی به مثابه یک مسئله باید مورد توجه سیاستگذاران و سیاست پژوهان قرار گیرد. در این رابطه و با عنایت به موعد تدوین و تصویب قانون برنامه هفتم توسعه، در این گزارش تلاش شده است تا سازوکارهای لازم برای افزایش قابلیت اجرای احکام مربوط به امور اجتماعی در قوانین برنامه توسعه کشور مورد بررسی قرار گیرد.

رکود سهم فرش ایران در بازارهای جهانی، کاهش درآمد ارزی حاصل از صادرات آن، عدم توفیق در فائق آمدن بر کشورهای رقیب صادرکننده فرش و به کاهش کیفیت فرشهای دستباف و عدم تناسب تولیدات ما با تقاضای بازار جهانی نسبت داده می شود. شاید کم سابقه ترین ایرادها و انتقادها در این سالها از تولیدکنندگان به عمل آمده است. دامنه این انتقادها را در جای جای مطبوعات و مجلات تخصصی، سمینارها، مصاحبه ها و می توان مشاهده کرد. اما برجسته ترین ویژگی این سوگیری در فقدان بینش جامعه شناختی آنها نهفته است. بررسی دلایل اجتماعی کیفیت فرش کرمان بر دیدگاهی جامعه شناختی استوار می باشد و می کوشد- نسبتا مسقل از انگیزه های فردی و توجیه های اقتصادی- بستر اجتماعی و فرهنگی تولید قالی را بررسی و کنش اجتماعی قالیبافان تجزیه و تحلیل کند. روش تحقیق در این پژوهش اکتشافی- توصیفی می باشد. زیرا نه تنها سابقه چندانی از سنجش کیفیت فرشهای دستباف- به ویژه استان کرمان- نمی توان یافت. بلکه تا کنون ارتباط بین وضعیت و موقعیت قالیبافان از سویی و کیفیت فرش آنان از سوی دیگر به آزمون گذاشته نشده است. یافته های تحقیق حکایت از آن دارند که: - قالیبافان احساس درماندگی می کنند و دچار بی قدرتی شده اند. آنها به این باور رسیده اند که نمی توانند بر وضعیت های اجتماعی تاثیر بگذارند که در آن کنش متقابل تولید صورت می گیرد. انتظار این افراد برای دخالت و دلالت در روابط تولید برخاسته از چنین وضعیتی است. - قالیبافان روابط تولید را غیرمنصفانه می دانند و بین آنچه مایه گذاشته اند (Inputs) و آنچه عایدشان شده (Outputs) تناسبی نمی بینند. از این رو احساس ستمدیدگی و بی علاقگی در آنها دیده می شود. قالیبافان اطلاعی از وضعیت بازار فرش ندارند و تصور می کنند که نمی تواند روندهای پیچیده بازار را بفهمند. - جز درصد ناچیزی از قالیبافان (1.6 درصد)، هیچ یک از آنان آموزش رسمی (به بافی و .....) ندیده اند و تنها از طریق خانواده و نسل به نسل این مهارت را به همراه عیوب آن) به میراث برده اند. در صورتی که ارتباط بین آموزش و کیفیت فرش تایید شده است. - جز تعداد اندکی از قالیبافان (16 نفر) هیچ یک عضو تعاونی فرش نیستند و این امر نشان از انزوا و عدم تشکل آنان دارد. - قالیبافان نقش اندکی در تهیه مواد اولیه دارند. حدود 42.0 درصد آنان مزدبگیر هستند و افراد مستقل نیز به دلیل گران بودن مواد اولیه، قیمت نازل قالی و عدم مرغوبیت مواد اولیه موجود در بازار، امکان خرید مواد اولیه مرغوب را ندارند. - بین منزلت اجتماعی قالیبافان و کیفیت فرش ارتباط وجود دارد. در میان کسانی که کیفیت فرشهایشان در سطح نازلی بوده است، منزلت اجتماعی کمتری دیده می شود. - بین چگونگی نظارت بر بافت قالی و کیفیت فرش ارتباط معناداری می یابیم. - بین تلقی قالیبافان از بازار و کیفیت فرش ارتباط وجود دارد. میان کسانی که کیفیت نازلتری در فرشهایشان مشاهده می کنیم بدبینانه تر به وضعیت بازار نگریسته می شود.