"آنغوزه یک گیاه دارویی است که فقط با بذر تکثیر می شود. بذرهای این گیاه دارای دوره خواب طولانی و قوه نامیه پایین است. این عوامل باعث می شوند که تلفات بذر بالا باشد و این گونه گیاهی در معرض انقراض قرار گیرد. برای بازسازی گستره های طبیعی این گیاه، باید روش هایی برای شکستن خواب بذر پیدا کرد. بسیاری از گیاهان دارویی با روش های مرسوم قابل تولید نیستند. روش های تکثیر غیرجنسی؛ روش های کارآمدتر و مفیدتری برای تولید این گیاهان هستند. ریزازدیادی یکی از روش های تکثیر غیرجنسی گیاهان دارویی است که در دو دهه گذشته انجام شده است. پرآوری از اصلی ترین راه های ریزازدیادی است که برای گیاهانی که تکثیر آن ها مشکل است و فقط با بذر تکثیر می شوند، مناسب است. در این شیوه، با انتخاب گیاهان مزرعه ای با فرم ها و تولیدات مطلوب، می توان آن ها را با ریزازدیادی و به فرم رویشی تکثیر کرد تا بتوان بذر کافی از این گیاهان را به دست آورد. تکثیر این گیاه با روش های سنتی زمان بر است. بنابراین، از تکنیک کشت بافت برای تکثیر سریع و بهینه آنغوزه استفاده شد. در این طرح، ابتدا با استفاده از هورمون و سرمادهی، خواب بذرها شکسته شد. سپس مرحله پرآوری و تولید نشا در سه آزمایش مجزا انجام شد. در نهایت، مرحله سازگاری گیاهچه های تولید شده در شرایط محیطی انجام شد. خروجی این پروژه، رسیدن به پروتکل بهینه تولید گیاه آنغوزه از طریق کشت بافت و تولید نشاهای با کیفیت و قابل استقرار در خاک بوده است. "

یافته های بالینی و آزمایشگاهی 388 مورد از بیماران با کشت خون یا مغز استخوان مثبت از نظر سالمونلا تیفی بستری شده در بیمارستان امام خمینی تهران در فاصله سالهای 65-1357 در یک مطالعه گذشته نگر مورد بررسی قرار گرفته اند. تب (99%)، سردرد (72.9%)، بزرگی طحال (67.8%)، بیشترین یافته های بالینی بوده اند. سرفه در 54.9%، تاش روده در 51.8% و بزرگی کبد در 31.2% موارد مشاهده شده است. 75% از بیماران اختلالات گوارشی بصورت اسهال یا یبوست داشته اند. 54.6% از بیماران درد شکم - مور نمنتثر را ذکر کرده اند. 19.3% از بیماران اختلالات فکری به شکل مختلف عمدتا خواب آلودگی داشته اند. میانگین سن بیماران با اختلالات فکری کمتر از بیمارانی بوده است که این اختلالات را نداشته اند (P<0.05). در مقایسه فراوانی یافته ها در دو گروه سنی زیر 13 سال و بالای 13 سال مننژیسم، لنفادنوپاتی، دلیریوم (بعنوان شکایت اصلی) و علایم روانی در بیماران زیر 13 سال بنحو معنی داری کمتر دیده میشود (P<0.05). در گروه سنی بالای 13 سال بیماران مرد کمتر بوده اند. در اولین برخورد با بیماران بطور متوسط در روز 19 بیماری، لکوپنی (کمتر از 4500) در 20% موارد و لکوسیتوز (بیشتر از 11000) در 2% بیماران، مشاهده شده است. کاهش بیشتر در رده منوسیتها و ائوزینوفیلها و سپس نوتروفیلها و و لنفوسیتها بوده است. تغییرات WBC در طول بیماری روند مشخصی نداشته است. حداکثر کاهش RBC در هفته دوم، MCHC در هفته سوم و Hgb, HCT در هفته چهارم بوده است. MCV و MCH در هفته سوم بیماری به حداکثر میزان خود رسیده و سپس به سوی مقادیر طبیعی تغییر یافته اند. میانگین ESR در بیماران زن (50.82) بیش از بیماران مرد (36.96) بوده است (P<0.01). این اختلاف را نمی توان به تفاوت سنی و یا زمان نمونه گیری در دو گروه بیماران تست داد. مقادیر ESR در هفته سوم بیماری به حداکثر خود رسیده و سپس کاهش می یابند. در هفته اول 44% و 25% موارد و در هفته دوم بیماری 39% و 21% موارد تیتر آنتی O و آنتی H منفی داشته اند. مقادیر آنتی O و آنتی H در طی هفته دوم بیماری به حداکثر رسیده است. در زمانهای مختلف تیتر آنتی H در بیش از 90% موارد بیشتر یا مساوی آنتی O بوده است. در 47 مورد مطالعه شده. مقادیر ALT در 68.1% موارد و AST در 78.7% موارد بالاتر از مقادیر طبیعی بوده است. بیمارانی که از کاهش وزن و زردی شکایت داشته اند یا حساسیت شکم در معاینه شان مشاهده شده، طول مدت ناخوشی شان طولانی تر بوده است. در مقابل وجود سردرد، استفراغ، تاش روزه، یبوست و سرگیجه با طول مدت بیماری کوتاهتری همراه بوده است (P<0.05). 8 تن از بیماران درگذشته اند (2.1%)، که از این میان مرگ یک تن بعلت پرفوراسیون روده بوده است. زردی، اسهال، نوتروفیلی و اسهال خونی در بیمارانی که در گذشته اند بیشتر دیده شده است (P<0.05). یک مورد بیماری که با تشنج مراجعه کرده بود نیز در گذشته است. در آنالیز Discriminant انجام شده. زردی، اسهال، درد پهلوها، نوتروفیلی، وجود یافته های مثبت در رادیوگرافی ریتین، سن بالا، لنفادنوپاتی، یافته های طبیعی مثبت در ریه، سردرد، ضعف، پوست خشک و مرد بودن از عواملی بوده اند که احتمال مرگ و میر را در بیماران تیفوییدی افزایش داده اند. یافته های فوق با مطالعات گذشته در این زمینه مقایسه شده است.

اغلب الیافهای نساجی و محصولات آنها موادی قابل اشتعال هستند. بنابراین لازم است در مدتیکه از منسوجات بافته شده از آنها استفاده میشود در مقابل شعله محافظت شوند. تاکنون کوششهای زیادی برای ضدشعله ساختن مواد نساجی بعمل آمده، و در سالهای قبل پیشرفتهای قابل توجهی در این زمینه بدست آمده است. تکمیل ضدآتش قابل استفاده در انواع لباسهای مقاوم در برابر آتش از جمله لباسهای مخصوص افراد آتش نشانی، روپوشهای آزمایشگاهی، موکت، قالی، پرده های سالنهای نمایش پارچه صندلی هواپیما لباسهای بچه و پوششهای خواب و غیره میباشد. اینگونه کالاهای نساجی در کشورهای خارج قبل از اینکه برای مصرف وارد بازار شوند، دولت و سایر موسسات مربوطه آزمایشهای کنترل کیفیت از نظر میزان مقاوم بودن در برابر شعله را بر روی آنها انجام میدهد.مواد کند کننده اثر شعله بر روی الیاف، مواد و یا مخلوطی از مواد میباشند که به پارچه و یا الیاف اضافه شده یا با آنها ترکیب میشوند تا آنها را در مقابل شعله مقاوم نمایند. یک پارچه تکمیل شده با مواد کند کننده اگرچه ممکن است در اثر شعله تا آخر بسوزد ولی از انتشار و انتقال و گسترش شعله به نواحی اطراف جلوگیری میکند.این مواد بطور کلی میتوانند با تجزیه و متلاشی شدن بصورت حجم بزرگی از گازهایی که مانع سوختن میشوند درآیند و یا به شکل قشر نفوذناپذیری درآمده و از رسیدن اکسیژن به محل شعله ممانعت کنند و به این ترتیب از سوختن الیاف و پارچه جلوگیری نمایند. همچنین بعضی از این مواد حرارت محیط را سریعا به اطراف منتقل نموده و از رسیدن درجه حرارت الیاف به درجه اشتعال جلوگیری منیمایند.