زمینه و هدف: لازمه کنترل و مقابله با اپیدمی ها اتخاذ تصمیماتی است که می تواند زندگی عادی افراد بسیاری را تحت الشعاع قرار دهد. یکی از این تصمیمات ایجاد قرنطینه برای افرادی است که احتمال ابتلا آن ها به بیماری عفونی واگیردار می رود. هدف از انجام این مطالعه بررسی ملاحظات اخلاقی مرتبط با برقراری قرنطینه و یا ایزوله کردن مبتلایان به بیماری های واگیردار است. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه مروری است که با استفاده از جستجو در پایگاه های داده های مربوط داخلی (ایران مدکس (IranMedex)، مگیران (MagIran)) و خارجی (پابمد (Pubmed)) با استفاده از اپیدمی (Epidemic)، قرنطینه (Quarantine)، ایزوله کردن (Isolation)، ایران (Iran)، بیماری عفونی (infectious Disease) و اخلاق پزشکی (Medical Ethics) استفاده گردید. سپس چکیده مقالات بازیابی شده مورد بررسی قرار گرفته و پس از حذف مقالات تکراری و غیر مرتبط، محتوی مقالات مرتبط تحلیل شد. یافته ها: تصمیم گیری بر اساس مبانی علمی ثابت شده، تناسب سود و زیان ناشی از قرنطینه و کاستن از بار منفی آن، دوری از هر گونه تبعیض (اعم از قومیت، نژاد، جنسیت و. . . ) و منصفانه بودن تصمیمات ضروری است. تلاش برای جبران خسارات (روانی، جسمی و مادی) احتمالی ناشی از قرنطینه و ایجاد کم ترین محدودیت و همچنین قوه قهریه برای اجرای قرنطینه الزامی است. شفافیت در تصمیم گیری، پاسخگوی، ثبات در اجرا برنامه ها و در عین حال انعطاف پذیری از الزامات این کار است. ملاحظات اخلاقی: ضمن رعایت امانت داری در تحلیل، گزارش متون و استناددهی، تلاش گردید انتشار نتایج به دور از هرگونه سوگیری انجام پذیرد. نتیجه گیری: توجه به مباحث اخلاقی مطرح شده می تواند باعث افزایش اعتیاد افرادی گردد که باید در قرنطینه قرار گیرند و این ضمن افزایش همکاری ایشان تضمین کننده به نتیجه رسیدن این پروسه است.