در مناطق ساحلی با خطر وقوع طوفان استفاده از موانع سخت مانند دیوار حائل ساحلی و دایک برای کاهش اثرات مخرب امواج رایج می باشد. در این پژوهش امکان استفاده از کمربند سبز در مناطق ساحلی بصورت آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفته است. کمربند سبز از درختان گرمسیری با ثبات و استحکام کافی در برابر فشار موج تشکیل شده است. آزمایش بصورت دو بعدی در کانال موج، برای ارزیابی تاثیر پوشش بر کاهش اثر امواج انجام شد. ساقه های پلاستیکی بدون انعطاف به ارتفاع 20 سانتیمتر با قطر 1.5 سانتیمتر (در شرایط غیر مستغرق) در قسمت ساحلی در کانال به کار گرفته شد. آزمایش ها با چیدمان مستطیلی (موازی) با فواصل 5´5 و 10´10 سانتیمتر، 3 حالت عرض پوشش 10، 30 و 40 سانتیمتر، 5 شیب ساحل صفر، 3، 5، 7 و 10 درصد و 5 ارتفاع موج 1.5، 3، 4، 6 و 8 سانتیمتر با تناوب موج بین 12 تا 15 ثانیه انجام گردید که در مجموع با حالت بدون پوشش، 175 حالت مختلف بررسی شده است. نیروی وارده شده ناشی از موج بر بدنه ساحل با استفاده از روش اندازه گیری مستقیم به کمک نیروسنج الکترونیکی (لودسل) نصب شده در زیر قسمت متحرک فلوم، ثبت شده است. نتایج تجربی نشان داد که کمربند سبز در میرایی امواج از طریق جذب نیروی امواج در قالب نیروی درگ بر روی درختان، تاثیر به سزایی داشته است.

0

زمینه و هدف: آزولا گیاهی است با داشتن قابلیت تثبیت نیتروژن، پتاسیم و فسفر که به عنوان کود سبز مورد استفاده قرار می گیرد و عناصر غذایی موجود در کمپوست آن می تواند به عنوان منبع تغذیه ای برای گیاهان مورد توجه قرار گیرد. این تحقیق به منظور بررسی اثرات تلفیق آزولا با کودهای آلی و غیرآلی بر شاخص های رویش صنوبر دلتوئیدس انجام گرفت. مواد و روش ها: ابتدا آزولا از تالاب های شهرستان جویبار واقع در استان مازندران جمع آوری گردید. کمپوست آزولا در ترکیب با مواد آلی و غیر آلی در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار مورد استفاده قرار گرفت و میزان نیتروژن، پتاسیم و فسفر این ترکیبات و تاثیرات آن بر شاخص های رویش (ارتفاع، قطر ساقه و وزن تر برگ) بررسی شد. نتایج نشان داد کمپوست آزولا 100% و کاه 100% دارای بیشترین و کمترین میزان نیتروژن، پتاسیم و فسفر بود که منجر به افزایش معنی داری در شاخص های رویش صنوبر دلتوئیدس در مقایسه با تیمار شاهد شد. یافته ها: شاخص های رویش در کمپوست آزولا 100% نسبت به تیمارهای دیگر کودی (درصدهای مختلف آزولا، کاه) افزایش معنی داری را نشان داد. همچنین، کود تلفیقی کمپوست آزولا و مواد آلی (50% آزولا+ 50% کاه) (با میزان 32/0 درصد نیتروژن، 02/0 درصد فسفر و 24/0 درصد پتاسیم) در ترکیب با کود غیر آلی اوره، پارامترهای رویشی گیاه را نسبت به شاهد به طور معنی داری افزایش داد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج، ترکیب کودی 50% آزولا+50% کاه به همراه اوره و کمپوست آزولا 100%، بیشترین تاثیر را در بهبود خصوصیات شیمیایی خاک و در نهایت رشد گیاه داشتند. لذا، بکارگیری کود سبز و همچنین ترکیب تلفیقی کود سبز با کودهای آلی و غیرآلی، با توجه به اثراتی که بر خصوصیات شیمیایی خاک دارد منجر به بهبود حاصلخیزی و افزایش محصول می گردد و با کاهش مصرف کود شیمیایی در کشاورزی از آلودگی های زیست محیطی و هزینه های سرسام آور آن جلوگیری نموده و منجر به توسعه پایدار در کشاورزی می شود.

همواره یکی از اهداف اصلی محققان در تفجوشی لیزری پودرهای فلزی، بهینه سازی پارامترهای فرآیند به منظور نزدیک کردن خواص قطعه تولیدی به ماده خام اصلی بوده است. به منظور تولید قطعات چند لایة کاملاً چگال، ابتدا لازم است تا بهینه سازی پارامتر ها، برای تک لایه بررسی شود. در این پژوهش، آزمایشها بر روی بستر پودر به عمق 5 میلیمتر انجام شده است. هر قطعه به صورت تک لایه و تنها با یک بار اسکن لیزر بر روی بستر پودر تولید شده است. با حرکت پرتو لیزر بر روی بستر پودر، قطعات دایره ای به قطر 20 میلیمتر تولید شدند. بر اساس پارامترهای ورودی و آزمایشات اولیه تابعی برای بدست آوردن چگالی انرژی تعریف شد. در نتیجه، پارامترهای خروجی بر حسب چگالی انرژی و درصد وزنی پودر مس بررسی شد. نتایج نشان داد، نمودار تاثیر چگالی انرژی و درصد مس بر روی متغیرهای خروجی دارای یک نقطه زینی است. این نقطه نشان دهنده تبدیل فاز از تف جوشی به ذوب کامل است. شرایط بهینه برای تولید قطعات با نمونه سازی سریع در حالتی است که استحکام، صافی سطح، دقت ابعادی در بالاترین حد ممکن باشد درحالی که انقباض ناشی از حجم مذاب، گویی شدگی، تنش حرارتی حداقل باشد. بررسی ها نشان داد که بهترین شرایط در حالتی است که چگالی انرژی بین 120-140 و درصد مس بین 18-22 تنظیم شود.

مقدمههدف از این مطالعه آزمایشگاهی، تعیین اثر دو ضد عفونی کننده بر تغییرات ابعادی Cross Arch و Arch Inter کسب پس از قالب¬گیری با سیلیکونهای تراکمی بود. در این مطالعه از دو نوع متغیر پاسخی و توضیحی استفاده گشت. متغیرهای پاسخی ابعاد کست بودند و متغیرهای توضیحی عبارت بودند از: ضدعفونی کننده¬ها: گلوتارآلدهاید اسیدی 2%G و سدیم هایپوکلرایت 1- 0.5 %(H) و مواد قالب¬گیری سیلیکونهای تراکمی( Speedex(S هیدروفوب و( Rapid(R هیدروفیل.مواد و روشهاجهت این مطالعه یک Dentoform ماندیبول انتخاب شد. کاسپ مزیرلینگوال دندانهای (7و7) و لبه اینسایزال دندان 1√ کوتاه گشته، سپس در نواحی مذکور نقاط مرجع به ابعاد 4% میلی متر عمق و 1.6 میلی متر قطر تعبیه گشت. بتوسط هر ماده قالب¬گیری 15 عدد قالب بدست آمد. 5 عدد از قالبهای هر گروه در گلوتارآدهاید اسیدی 2% و 5 عدد در سدیم هایپوکلرایت.1-0.5% غوطه¬ور گردید. در حالی که برای 5 عدد قالب دیگر (گروه کنترل) عمق ضدعفونی انجام نگردید. تمام قالبها به مدت 30 دقیقه در دمای اتاق نگهداری گشته، در نهایت ریختن قالب¬های گروه کنترل، به توسط گچ نوع IV انجام پذیرفت در حالی که گروههای آزمایشی به مدت 30 دقیقه در ضدعفونی کننده¬های مذکور غوطه ور گردیده و پس از گذشت زمان غوطه¬وری و شستشو با آب به توسط گچ ریخته شدند.اندازه¬گیری ابعاد C.A و I.A. به توسط دستگاه اندازه¬گیری سه بعدی (C.M.M) با دقت 1 میکرون انجام پذیرفت آنالیز آماری داده¬ها با احتمال 95% به توسط آنالیز واریانس یک متغیره و چند متغیره و تست دانکن انجام شد نتایج مشخص نمود.یافته¬ها1-با مقایسه گروههای کنترل( RC و SC )هیچ¬گونه اختلاف قابل توجهی در ابعاد C.A و I.A مشاهده نگردید.2-درصد نسبی تغییرات ابعادی، نشانگر کوچکتر شدن ابعاد نسبت به مدل اصلی بود.3-از نظر آماری هیچ گونه تداخلی (Interaction) بین دو عامل نوع ماده قالب¬گیری و نوع ضدعفونی کننده مشاهده نشد.4-با حذف عامل نوع ماده قالب¬گیری، و یا به عبارتی، هر نوع ضدعفونی کننده یک اختلاف قابل توجهی برای بعد (C.A) ایجاد شد. بدین معنی که اندازه این فضا توسط سدیم هایپوکلرایت مقادیر بیشتری را نسبت به گلوتارآلدهاید نشان داد.5-با حذف عامل ضدعفونی کننده، یا به عبارتی با هر دو نوع ماده قالب گیری، اختلاف قابل توجهی برای بعد C.A. بدست آمد. بدین معنی که Speedex مقادیر بیشتری از ابعاد را نسبت به Rapid ایجاد نمود.نتیجه¬گیریمقایسه شش زیرگروه موارد زیر را آشکار نمود: بتوسط هیچ کدام از متغیرهای توضیحی تغییر قابل ملاحظه¬ای در بعد I.A. دیده نشد پس می¬توان نتیجه گرفت با انتخاب هر کدام از این دو ماده فاصله اینترآرچ نمی¬تواند برای نشاندن یک بریج طویل یا پروتز پارسیل متحرک نگران کننده باشد و چون بعد C.A. یک عامل مهم برای پروتز پارسیل متحرک می¬باشد بنابراین بهترین انتخاب برای قالب¬گیری به ترتیب عبارت خواهد بود از SH و RH و SG.

مقدار قابلیت گذردهی در جریان در محیط متخلخل برای تحقیق و بررسی در مورد فرایند، مهم می باشد. در اعداد رینولدز کوچک، قانون اساسی دارسی برای مدل سازی جریان مناسب می باشد. در این مقاله، یک بررسی تجربی به منظور برآورد قابلیت گذردهی فیبر پیش شکل یافته صورت گرفته است. همچنین، انحراف از قانون دارسی به وسیله مدل سازی تجربی و عددی معادله های ناویر-استوکس بررسی شده و ضریب ترم اینرسی برآورد شده است. جریان سیال در هندسه ای مشابه سیستم تجربی به صورت جریان استوکس گذرنده بر چند ذره مدل شده است. رابطه Kozeny-Carmen برای قطر مشخصه ذره ها به عنوان بعد مشخصه در آنالیز عددی مورد استفاده قرار گرفته است. حل عددی به روش المان محدود انجام شده و نتیجه ها برای محاسبه K استفاده شده است. با بررسی تجربی جریان های سیال با رینولدز بالاتر، ضریب های Forchheimer به دست می آیند.

مواد و روش ها: در این تحقیق از موش های صحرایی نژاد NMRI با وزن بین 250 تا 320 گرم استفاده شد. حیوانات بطور تصادفی به دو گروه کنترل و کیندل تقسیم شدند. به منظور ایجاد کیندلینگ از ماده پنتیلن تترازول (PTZ) با دوز 45 میلی گرم به ازا هر کیلوگرم وزن حیوان استفاده شد. به گروه کنترل به جای PTZ با همان حجم محلول سالین تزریق شد. 48 تا 144 ساعت پس از پایان کیندلینگ حیوانات با دوز g/kg 1.2 داروی اورتان بی هوش شده و در دستگاه استریوتاکسی قرار داده می شدند. سپس سوراخی به قطر یک میلیمتر جهت قرارگیری الکترود تحریکی بر روی فیبرهای جانبی شافر و سوراخ دیگری به قطر یک میلی متر برای قرارگیری میکروالکترود ثبات بر روی ناحیه CA1 هیپوکمپ ایجاد شد. موج تحریکی از طریق الکترودهای تحریکی دو قطبی بر روی فیبرهای جانبی شافر وارد شده و پاسخ های سیناپسی از روی لایه دندریتی و یا جسم سلولی نورون های هرمی ثبت می شد. این پاسخ ها قبل از PBs و 5، 15، 30 و 60 دقیقه پس از PBs جمع آوری و پس از دریافت، تقویت و پالایش در حافظه رایانه ذخیره می شدند. یافته ها: نتایج حاصل از تجربه و تحلیل آماری نشان می دهند که 48 تا 144 ساعت پس از پایان کیندلینگ اختلاف معنی داری بین اثر PBs در ایجاد LTP در ناحیه دندریتی سلول های هرمی بین موش های کیندل و کنترل وجود ندارد و در لایه جسم سلولی، PBs در موش های کنترل سبب ایجاد LTP می گردد در حالی که در موش های کیندل شده جواب های متغیری ایجاد می کند. نتیجه گیری: به نظر می رسد که تغییر توانایی PBs در ایجاد LTP در موش های کیندل شده می تواند یکی از دلایل اختلال یادگیری مشاهده شده در این موش ها باشد.

از زمان تولید انبوه پلاستیک در سال 1940، آلودگی محیط زیست دریایی به انواع پلاستیک ها به ویژه میکروپلاستیک ها به یک مشکل رو به رشد تبدیل شده است. میکروپلاستیک ها قطعات پلاستیکی کوچک، فیبرها و گرانول هایی هستند که در اندازه های مختلفی با قطر کمتر از 1، 2، 5 و 10 میلی متر تعریف شده اند. میکروپلاستیک هایی که با سایز میکروسکوپی ساخته می شوند و در پاک کننده ها و لوازم آرایش استفاده می شوند به نام میکروپلاستیک اولیه و میکروپلاستیک هایی که از قطعات بزرگ تر مشتق می شوند میکروپلاستیک ثانویه نامیده می شوند. میکروپلاستیک ها به طور مستقیم، از طریق جریان فاضلاب و یا شیرابه محل دفن زباله ها به رودخانه ها و سپس دریا منتقل می شوند. میکرو پلاستیک ها در سراسر ستون آب دیده می شوند و به خاطر اندازه کوچکشان به طور زیستی در دسترس ارگانیسم ها قرار می گیرند. ترکیب و سطح نسبتا وسیعشان آن ها را به یک سطح مناسب برای جذب آلاینده های آلی منتقله از آب نظیر PAHS، PCBS و DDT تبدیل کرده است. مصرف میکروپلاستیک ها توسط موجودات دریایی به وسیله مطالعات محیطی و آزمایشگاهی نشان داده شده است. اگر چه اثرات سوء بهداشتی توسط میکروپلاستیک ها به طور کامل آشکار نشده، اما انتقال مواد شیمیایی از میکروپلاستیک ها به موجودات زنده از طریق خوردن، یک نگرانی قابل ملاحظه است. در این مقاله، ویژگی ها، منابع تولید میکروپلاستیک ها، راه های ورود و تاثیرات آن بر محیط زیست مورد توجه قرار گرفته است.

در این پژوهش با استفاده از یک چیدمان آزمایشگاهی ضریب انتقال جرم در رژیم جت، در جهت های گوناگون (از فاز پراکنده به پیوسته و بالعکس) مورد مطالعه قرار گرفته است. سامانه مایع - مایع مورد استفاده در این پژوهش مخلوط بوتانل نرمال - اسید سوکسینیک - آب که یک سامانه با تنش بین سطحی پایین تلقی می شود بوده است. تاثیر عوامل مختلفی همچون سرعت جت، قطر نازل و ارتفاع فاز پیوسته بر روی نازل (تغییر دهنده شدت جریان عبوری یا عدد رینولدز) بر روی ضریب انتقال جرم مورد مطالعه قرار گرفته است. در نهایت یک معادله تجربی برای تخمین ضریب انتقال جرم سامانه مورد مطالعه به صورت تابعی از خواص فیزیکی هر دو فاز پراکنده و پیوسته و عوامل ذکر شده فوق ارایه شده است. آزمایش ها نشان می دهند که ضریب انتقال جرم با افزایش قطر نازل و سرعت جت افزایش می یابد درحالی که افزایش ارتفاع فاز پیوسته باعث کاهش ضریب انتقال جرم می شود.نتیجه های به دست آمده تغییرات قابل توجهی در ضریب انتقال جرم در هنگام تشکیل و شکست جت را نشان می دهند درحالی که به طور معمول از تغییرات ضریب مذکور در شرایط تشکیل و شکست جت صرف نظر می شود.