زمینه و هدف: به دلیل برخورداری شهر همدان از پتانسیل بالا برای تولیدات کشاورزی و متعاقباً تاثیر فاضلاب های شهری و فعالیت های کشاورزی، نظیر استفاده از کودها و سموم شیمیایی مختلف روی کیفیت خاک، گیاه و نهایتاً سلامت انسان، لزوم انجام پژوهش را آشکار می سازد. این پژوهش با هدف بررسی اثر فاضلاب بر تجمع فلزات سرب و کادمیوم در خاک و سبزیجات صورت گرفت. روش بررسی: برای این منظور نمونه برداری به صورت تصادفی از خاک و سبزیجات در محدوده شهر همدان صورت گرفت. نمونه برداری از یک منطقه آبیاری شده با آب چاه و یک منطقه آبیاری شده با آب فاضلاب صورت گرفت. نمونه های گیاه پس از شسته شدن و خشک شدن، آسیاب شده و آماده انجام آزمایش گردیدند. نمونه های خاک نیز پس از هوا خشک شدن، الک شده و آماده انجام آزمایش گردیدند. سپس نمونه ها با ترکیبی از اسیدها هضم شدند و فلزات سنگین با استفاده از دستگاه جذب اتمی مورد سنجش قرار گرفتند. در نهایت داده های به دست آمده با نرم افزار20 SPSS تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج حاصل نشان داد که فاضلاب اثر قابل توجهی بر میزان تجمع فلزات سرب و کادمیوم در خاک و سبزیجات دارد بطوری که میانگین غلظت این فلزات در خاک و سبزیجات مناطق آبیاری شده با فاضلاب بیش تر از مناطق آبیاری شده با آب چاه بود. همچنین مشخص شد که مقادیر فلزات سرب و کادمیوم در سبزیجات مطالعه شده برابر یا بیشتر از حد استاندارد بوده است و فلز کادمیوم در خاک هر دو منطقه شاهد و تیمار برابر با حد استاندارد و فلز سرب در خاک هر دو منطقه شاهد و تیمار کم تر از حد استاندارد قرار دارد. نتیجه گیری: از آنجایی که در منطقه تیمار متوسط غلظت فلز کادمیوم در سبزی پیازچه و متوسط غلظت فلز سرب در سبزی تره بالاتر از حد استاندارد قرار دارد. بنابراین به منظور جلوگیری از بروز مشکلاتی توسط آنها برای سلامتی شهروندان از آبیاری مزارع کشاورزی می بایست خودداری شود.

برای تعیین تبخیر-تعرق و ضریب گیاهی خیار گلخانه ای (رقم نگین) آزمایشی در گلخانه ای تجاری در دو فصل کشت زمستانه و بهاره در استان همدان انجام شد. هدف از این تحقیق محاسبه تبخیر-تعرق با استفاده از مدل های پنمن-مانتیث فائو و پنمن-مانتیث اصلاح شده در گلخانه توسط استانگلینی و تخمین مقادیر ضرایب گیاهی خیار گلخانه ای در مراحل مختلف رشد در منطقه همدان و مقایسه آن با سایر مطالعات بود. سطوح آبیاری اعمال شده سه مقدار جبران رطوبت خاک تا رسیدن به 80، 100 و 120 درصد ظرفیت مزرعه بودند. از بیلان آب خاک برای تخمین تبخیر-تعرق گیاهی در گلخانه استفاده شد. مقادیر تبخیر-تعرق به روش استانگلینی و پنمن مانتیث فائو به ترتیب در کشت زمستانه 2/214 و 5/181 میلی متر و در کشت بهاره 3/222 و 6/227 میلی متر به دست آمدند. نسبت تبخیر-تعرق به روش پنمن-مانتیث در داخل و خارج گلخانه در کشت زمستانه و بهاره به ترتیب 8/0 و 81/0 بود. مقادیر تبخیر-تعرق واقعی حاصل از بیلان آب خاک در کشت زمستانه و بهاره به ترتیب 2/148 و 4/210 میلی متر بودند. نتایج نشان داد میانگین ضریب گیاهی در مرحله ابتدایی، میانی و انتهایی فصل رشد درکشت زمستانه به ترتیب 69/0، 43/1 و 05/1 و در کشت بهاره به ترتیب 63/0، 15/1 و 9/0 بود. نتایج این مطالعه می تواند مبنای علمی لازم برای بهینه سازی آبیاری و صرفه جویی در مصرف آب، ایجاد برنامه ریزی مناسب آبیاری و بهبود کارایی مصرف آب در گلخانه و نیز کاهش مصرف انرژی با اجتناب از مصرف بیش از حد آب و در نهایت افزایش بازدهی تولید محصول و بازده اقتصادی را فراهم کند. بررسی تبخیر-تعرق و رشد پوشش گیاهی و تغییرات رطوبت در طول فصل رشد نیز نشان داد برای جلوگیری از توسعه بیماری های گیاهی استفاده از سطح تهویه ای بیشتر و یا تهویه اجباری در گلخانه ها ضروری است.

بحران کم آبی یکی از مسائلی است که در کنار مشکلات متعددی از قبیل آلودگی هوا،افزایش نسبی دما ،کاهش بارندگی های سال های اخیر و ..نقش پررنگ تری را به خود گرفته است. راهکارهای مختلفی در این خصوص پیشنهاد شده است و فعالیت هایی نیز از قبیل ذخیره آب در پشت سد هاو بستن آب رودخانه ها و ... نیز در برخی از شهرها انجام پذیرفته است. اما یکی از مهم ترین مسائل که شاید کمتر مورد توجه قرارگرفته است کاشت چمن به طور وسیع در سطح پارک ها و فضاهای سبز، شهرهای گوناگون می باشد. از آنجا که کاشت و نگهداری چمن به آبیاری تقریبا روزانه و مستمر نیاز دارد در این تحقیق سعی شده است. به برخی از نکات پیرامون کاشت چمن و ارتباط آن با بحران کم آبی پرداخته شود.

افزایش تولید از طریق افزایش سطح زیرکشت با محدودیت هایی از جمله محدودیت منابع آبی مواجه است. لذا با افزایش عملکرد می توان به افزایش تولید دست پیدا کرد. در این خصوص مطالعه بهره وری عوامل تولید بسیار حایز اهمیت است. در همین راستا این مطالعه با هدف اندازه گیری بهره وری عوامل تولید چغندرقند در استان فارس صورت گرفت. داده های موردنیاز این مطالعه از طریق تکمیل پرسشنامه در میان 65 چغندرکار استان فارس در سال زراعی 1387 گردآوری گردید. برای محاسبه بهره وری نهاده ها از تابع تولید درجه سوم استفاده شد. نتایج نشان داد که بهره وری نهایی تعداد دفعات آبیاری، نیروی کار مزد بگیر، کود حیوانی، کود فسفاته، سم و سطح زیرکشت به ترتیب برابر با 385، 28-، 0.4-، 14، 2574 و 1253- می باشد. هم چنین مشخص گردید 97.1 درصد بهره برداران از کودحیوانی و 61.8 درصد آنها از آب بیش از حد بهینه استفاده می کنند. کاهش استفاده از نیروی کار و کود حیوانی به عنوان پیشنهاد مطالعه مطرح گردید.

تکنولوژی استفاده از آب مغناطیسی در کشاورزی بطور وسیعی در بیشتر کشورها مورد مطالعه قرار گرفته است. هدف این مطالعه، بررسی اثر آب مغناطیسی بر جوانه زنی و رشد رویشی دو رقم گوجه فرنگی در گلخانه میباشد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار در سال 1393 انجام گرفت. بر اساس نتایج بدست آمده، بذرهای آبیاری شده با آب مغناطیسی در هر دو رقم گوجه فرنگی افزایش قابل توجهی در رشد رویشی، سرعت و درصد جوانه زنی، شاخص بنیه بذر، طول ریشه چه و ساقه چه، وزنتر گیاهچه و ترکیباتی شیمیایی مانند کلروفیل و کارتنوئید، نسبت به شاهد نشان دادند. جوانه زنی بذرهای آبیاری شده با آب مغناطیسی در هر دو رقم 94.6 درصد بود در حالیکه درصد جوانه زنی در بذرهای شاهد 90 و 93 درصد به ترتیب در رقم سانسید و صادین مشاهده شد. نتایج نشان داد که آبیاری با آب مغناطیسی اثرات معنی داری بر فاکتورهای مختلف مورد مطالعه داشته است. به نظر می رسد که کاربرد آب مغناطیسی منجر به بهبود کمی و کیفی رشد گیاهان خواهد شد.

آهن یکی از عناصر کم مصرف و ضروری برای گیاه می باشد. مقدار آهن کل خاک در بیشتر مواقع بسیار بیشتر از نیاز گیاه است، اما حلالیت کم ترکیبات آهن در بسیاری از خاک ها، باعث کاهش مقدار جذب این عنصر توسط گیاه و در نتیجه بروز علائم کمبود آهن در گیاه می شود. برخی کانی های میکایی مانند موسکویت و فلوگوپیت که دارای مقدار قابل توجهی آهن هستند در خاک های مناطق خشک و نیمه خشک ایران فراوان می باشند.این تحقیق با هدف بررسی توانایی دو گونه گیاهی (یونجه و جو) در جذب آهن ساختاری فلوگوپیت و موسکویت انجام پذیرفت. پژوهش به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل دو نوع گیاه (یونجه و جو)، دو نوع کانی میکایی (فلوگوپیت و موسکویت) و دو نوع محلول غذایی (کامل و بدون آهن) بودند. گیاهان بوسیله آب مقطر آبیاری و توسط محلول غذایی طی دوره 150 روزه کشت تغذیه شدند. در پایان دوره کشت بخش هوایی و ریشه گیاه برداشت و مقدار آهن عصاره های گیاه با دستگاه جذب اتمی اندازه گیری شد. نتایج به دست آمده نشان می دهد که غلظت آهن در گلدان های حاوی بستر کشت فلوگوپیت و تغذیه شده با محلول غذایی بدون آهن برای هر دو گیاه یونجه و جو در محدوده کفایت قرار دارد. مقدار آهن جذب شده توسط گیاه یونجه در هر دو بستر حاوی فلوگوپیت و موسکویت و هر دو نوع محلول غذایی بیشتر از گیاه جو است.