زمینه و هدف: به دلیل برخورداری شهر همدان از پتانسیل بالا برای تولیدات کشاورزی و متعاقباً تاثیر فاضلاب های شهری و فعالیت های کشاورزی، نظیر استفاده از کودها و سموم شیمیایی مختلف روی کیفیت خاک، گیاه و نهایتاً سلامت انسان، لزوم انجام پژوهش را آشکار می سازد. این پژوهش با هدف بررسی اثر فاضلاب بر تجمع فلزات سرب و کادمیوم در خاک و سبزیجات صورت گرفت. روش بررسی: برای این منظور نمونه برداری به صورت تصادفی از خاک و سبزیجات در محدوده شهر همدان صورت گرفت. نمونه برداری از یک منطقه آبیاری شده با آب چاه و یک منطقه آبیاری شده با آب فاضلاب صورت گرفت. نمونه های گیاه پس از شسته شدن و خشک شدن، آسیاب شده و آماده انجام آزمایش گردیدند. نمونه های خاک نیز پس از هوا خشک شدن، الک شده و آماده انجام آزمایش گردیدند. سپس نمونه ها با ترکیبی از اسیدها هضم شدند و فلزات سنگین با استفاده از دستگاه جذب اتمی مورد سنجش قرار گرفتند. در نهایت داده های به دست آمده با نرم افزار20 SPSS تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج حاصل نشان داد که فاضلاب اثر قابل توجهی بر میزان تجمع فلزات سرب و کادمیوم در خاک و سبزیجات دارد بطوری که میانگین غلظت این فلزات در خاک و سبزیجات مناطق آبیاری شده با فاضلاب بیش تر از مناطق آبیاری شده با آب چاه بود. همچنین مشخص شد که مقادیر فلزات سرب و کادمیوم در سبزیجات مطالعه شده برابر یا بیشتر از حد استاندارد بوده است و فلز کادمیوم در خاک هر دو منطقه شاهد و تیمار برابر با حد استاندارد و فلز سرب در خاک هر دو منطقه شاهد و تیمار کم تر از حد استاندارد قرار دارد. نتیجه گیری: از آنجایی که در منطقه تیمار متوسط غلظت فلز کادمیوم در سبزی پیازچه و متوسط غلظت فلز سرب در سبزی تره بالاتر از حد استاندارد قرار دارد. بنابراین به منظور جلوگیری از بروز مشکلاتی توسط آنها برای سلامتی شهروندان از آبیاری مزارع کشاورزی می بایست خودداری شود.

ژن رمز دهنده عامل رشد فیبروبلاست (hbFGF)، پیشتر در انستیتو پاستور ایران به طور شیمیایی سنتز و سپس در ناقل pET3a کلون گردیده بود. در این مطالعه، میـزان بیـان پـروتئیـن نوترکیب این ژن با ژن حاصل از کتابخانهcDNA ، مقایسه گردیده است. با کمک فن PCR ژن hbFGF از بسته ژنی pBR322-cDNA (هدیه از طرف دکتر Seno ژاپنی)، تقویت و مکانهای آنزیمی BglII و NdeI در آن ایجاد گردید. محصول PCR در مکان SmaI ناقل pUC18 کلون شد و این ناقل نوترکیب، 1003-pUC خوانده شد. سپس قطعه مورد نظر با کمک آنزیم BamHI جدا گردید و دوباره در ناقل بیان گر - pET-3a - کلون گردید (1004-(pET. سرانجام ناقل نوترکیب اصلی 1005-pET طراحی و ساخته شد. سپس میزان بیان پروتئین نوترکیب ناقل اخیر براساس فنونی مانند Western-blotting, SDS-PAGE و ELISA با ناقل بیان گر محتوی ژن سنتیتک مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که میزان بیان پروتئین نوترکیب ناقل 1005-pET، بسیار بیشتر از (16میلی گرم در لیتر محیط کشت) ناقل محتوی ژن سنتتیک (025/0 میلی گرم در لیتر محیط کشت) می باشد. هرچند که ژن حاصل از سنتز شیمیایی، براساس کلیدهای رمز رایج (Codon Usage) باکتری کلی باسیل طراحی شده است. بنـابـرایـن بنظـر می رسـد کـه نوع کلید رمز مصرفی، نقشی در بهبود میزان بیان این ژن نداشته باشد.

زمینه و هدف: پارگی پیش از موعد و پره ترم پرده ها (Preterm Premature Rupture of Membrane: PPROM) یکی از شایعترین عوارض مامایی و از مهمترین مشکلات در طب نوزادان است که مادر و جنین را در معرض خطر قرار می دهد و از عوامل مهم مرگ و میر نوزادان است و با وجود شیوع بالای آن در حاملگی، در درمان آن اختلاف نظر وجود دارد، مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر مصرف آنتی بیوتیک در مقابل مصرف آنتی بیوتیک به همراه کورتیکواستروئید و توکولیتیک در بیماران با پارگی زودرس کیسه آب در هفته 28-34 بارداری بر برخی از پیامدهای کوتاه مدت نوزادی انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شاهددار، 64 زن باردار با PPROM به صورت تصادفی به دو گروه درمانی مورد و شاهد تقسیم شدند. بیماران در گروه مورد، آنتی بیوتیک، توکولیتیک و کورتیکواستروئید و در گروه شاهد فقط درمان آنتی بیوتیکی دریافت نمودند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های تی مستقل، کای اسکوئر، در سطح معنی داری P<0.05 تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: بین دو گروه از نظر توزیع جنسی (P=0.8)، وزن زمان تولّد نوزاد (P=0.67)، طول مدت بستری در بیمارستان (P=0.07)، میانگین نمره آپگار (P=0.32) و شیوع مرگ نوزادی (با وجود کمتر بودن در گروه مورد) (P=0.67) اختلاف آماری معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: از نظر میزان بروز پیامدهای نوزادی بین دو گروه اختلاف آماری معنی داری وجود نداشت اما میزان بروز پیامدها در گروه مورد کمتر از شاهد بود، در این زمینه انجام مطالعات کارآزمایی بالینی بیشتری لازم است تا نتایج استفاده از درمان همزمان آنتی بیوتیک، توکولیتیک و کورتیکواستروئید بر پیامدهای نوزادی آشکارتر گردد.

زمینه و هدف: آندومتریت پس از سزارین و عفونت زخم عوارض قابل ملاحظه ای را با وجود به کارگرفتن راهبردهای متفاوت به جای می گذارد. زایمان به روش سزارین، شایعترین عمل جراحی باز شکم است. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اثرات پیشگیرانه شستشوی واژن با بتادین بر روی آندومتریت و عفونت زخم پس از سزارین انجام شد.روش تحقیق: این مطالعه که به صورت کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی شده انجام شد، 526 زن باردار که کاندید سزارین بودند، به صورت تصادفی انتخاب و مورد تحقیق قرار گرفتند. افراد با حاملگی کمتر از 37 هفته، جفت پرویا، وجود کوریوامنیوتیت، آنمی شدید (هماتوکریت کمتر از 30%)، دیابت، چاقی کشنده (وزن بیشتر از 114 کیلوگرم)، دفع مکونیوم، حاملگی دوقلو و بیشتر، القای زایمان طولانی مدت (بیشتر از 10 ساعت)، توقف نزول در جایگاه های پایین (صفر و بیشتر)، کیسه آب پاره طولانی (بیشتر از 18 ساعت) از مطالعه حذف شدند. برای نیمی از بیماران (263 نفر) شستشوی شکم به تنهایی و برای گروه دیگر (مورد) شستشوی شکم به همراه شستشوی واژن با بتادین قبل از عمل انجام شد. تمام بیماران در زمان کلامپ بند ناف آنتی بیوتیک پروفیلاکتیک دریافت نمودند. بیماران از نظر وجود آندومتریت (تب 38.4 درجه سانتیگراد یا بالاتر بعد از 24 ساعت اول پس از عمل همراه با تندرنس رحم در غیاب عفونت سایر نقاط) و عفونت زخم پس از عمل بررسی شدند.یافته ها: میزان بروز آندومتریت در گروه مورد 3.4% و درگروه شاهد 4.6% بود (P=0.50) میزان عفونت زخم در گروه مورد 1.5% و در گروه شاهد 1.9% بود که ار نظر آماری تفاوت معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: شستشوی واژینال با بتادین قبل از سزارین تاثیری در کاهش میزان آندومتریت پس از عمل ندارد.