زمینه و هدف: پوشش گیاهی که عموما در طراحی شهری مورد استفاده قرار می گیرد، تاثیر به سزایی بر کیفیت هوای معابر دارد. از این رو برنامه ریزان باید از میزان و چگونگی تاثیر درختان و پوشش گیاهی آگاه باشند. اصفهان یکی از کلان شهرهای ایران است که به رغم دارا بودن پوشش گیاهی زیاد در سطح این شهر، خیابان های آن با مشکل آلودگی روبه رو هستند. در این تحقیق بررسی پراکنش آلودگی در دره های شهری با هدف ارزیابی الگوی بهینه مدل کیفی کاهش آلودگی انجام پذیرفته است. روش بررسی: جهت بررسی تاثیر پوشش گیاهی بر سطح آلودگی در دره های شهری از نرم افزار مدل سازی سه بعدی با نام ENVI-met با بررسی مدل کیفی هوای محلی و خرده اقلیمی بر پایهCFD-مکانیک سیالات محاسباتی-استفاده شده است. در ابتدا یک نمونه واقعی مطالعاتی برداشت میدانی شده است و در نهایت مدل ساده تری از منطقه انتخاب شده و شبیه سازی می شود. یافته ها: پارامتر های مختلفی از جمله نسبت ارتفاع به عرض در دره های شهری، سطح تراکم درختان، محل قرار گیری درختان در معابر و فاصله درختان از هم مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است. بحث و نتیجه گیری: نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهند که افزایش سرعت باد در دره های شهری با عمق کم در سطح پایین تری قرار دارد و زمانی که در دره های شهری موانع طبیعی از جمله درختان حضور نداشته باشند سطح آلودگی کاهش می یابد زیرا در این حالت باد باز هم سرعت بیش تری دارد. زمانی که درختان در خط مرکزی دره شهری مابین مسیرهای حرکتی قرار می گیرند، آلودگی و فاصله درختان نسبت به هم رابطه معکوس داشته و هرچه فاصله درختان بیش تر شود سطح آلودگی کم تر می گردد، به عبارتی تاج پوشش درختان هرچه کم تر باشد، آلودگی کم تر در زیر تاج درختان محبوس می گردد و غلظت آلودگی کاهش می یابد.

در این مقاله از ساختار تامین مالی جمعی به عنوان یک راهکار اقتصاد دیجیتالی آلترناتیو و یا مانیفست سرمایه گذاری پویای تکنولوژیکی و مالی، که در واقع هر دو بعد را شامل می گردد، برای تامین مالی استفاده شده است و مدلی برای کنترل ریسک های متصور ارائه شده است. عوامل اصلی در ایجاد مخاطرات برای تامین مالی جمعی شامل مخاطرات معطوف به حامی مالی، درخواست کننده مالی، زیرساخت و تبادل اطلاعات و مولفه های ناشی از هریک با بررسی های کیفی شناسایی شدند. از آنجاییکه بانک ها و شرکت های تابعه آنها پتانسیل های لازم برای فعالیت در این حوزه را دارند و به دلیل رویکردهای نوین در کسب و کار به نحوی دخیل هستند از اینرو بانک ها بایستی به فکر تلفیق ساختار "تامین مالی جمعی " با سرویس های خود برای استفاده از این رویکرد در اکوسیستم کسب و کار خود باشند لذا تحقیق در بستر یکی از بانک های توسعه یافته ایران از نظر سرویس های بانکداری صورت پذیرفت. به منظور آزمون یافته های این تحقیق توصیفی، از روش جمع آوری داده ها از طریق پرسشنامه در دو سطح خبرگان(تیم دلفی) و عمومی استفاده گردید و داده های خام با استفاده از فنون آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. به منظوراعتباریابی مدل، روش معادلات ساختاری مورد استفاده قرارگرفته است. بر اساس نتایج بررسی های آماری همه عوامل دارای اعتبار لازم بودندو حامی مالی و زیرساخت بیشترین تاثیر را در ریسک های مدل تست شده داشته اند و لذا در پیاده سازی مدل با حساسیت بیشتری می توان این دو عامل را زیر نظر داشت.

خشکسالی از جمله مخاطرات طبیعی موقتی است، که در بیشتر نواحی جهان ظهور می کند و به سرعت به شکل تهدید منابع آب خودنمایی می کند. این پدبده در نواحی خشک و نیمه خشک شدت بیشتری دارد. کاهش غیر منتظره در میزان بارش نرمال، هر منطقه سبب بروز خشکسالی می شود. تداوم خشکسالی بر منابع آبی، کشاورزی و اقتصاد منطقه اثر منفی می گذارد. اگر خشکسالی باعث کاهش رواناب، افت سطح آب سفره های زیر زمینی و کاهش دبی این منابع شود، خشکسالی هیدرولوژیکی بروز خواهد کرد. از آن جا که رودهای دایمی در حوضه مورد مطالعه وجود ندارد. منابع آب آن وابسته به قنات ها، چشمه ها و چاه های حوضه بوده که به شدت از تغییرات بارش اثر پذیرند. هدف این تحقیق بررسی خشکسالی در حوضه مرکزی گناباد (از زیر حوضه های دشت لوت) و آثار آن بر منابع آب این حوضه می باشد. برای تعیین خشکسالی و شدت آن شاخص های زیادی در نظر گرفته می شود، ولی در این تحقیق با استفاده از دو شاخص درصد از نرمال و انحراف از استاندارد بارندگی، بروز خشکسالی و تداوم آن مورد بررسی قرار گرفته، همچنین نقش باران های 48 ساعته در تشدید اثر خشکسالی بررسی شده است. سپس با استفاده از چهار شاخص افت سطح آب سفره های زیر زمینی در طول دوره 20 ساله، کاهش دبی، تعداد کف شکنی در چاه های حوضه و کاهش تعداد منابع آب، اثرات خشکی بر منابع آبی حوضه بررسی گردیده است. تداوم خشکسالی در این حوضه که از سال 1378 تا سال 1381 شدت بیشتری داشته و بر منابع آبی آن اثر گذاشته و باعث ایجاد خشکسالی هیدرو لوژیکی در حوضه مورد مطالعه شده است. نتایج آشکار ساخت طی این دوره خشکسالی منجر به کاهش آب دهی در قنات ها، به مقدار 48 درصد در چاه ها، به مقدار 40 درصد و در چشمه ها به مقدار31 درصد شده است.

«مجموعه هفت قصّه جاده» (1349) نوشته اکبر رادی یکی از مجموعه های انتقادی-اجتماعی در دهه چهل شمسی است. شاخصه اصلی این اثر، رویکرد رئالیستی با تکیه بر ادبیّات اقلیمی است. رادی در این مجموعه با نشان دادن مناسبات اجتماعی، رفتاری و الگوهای عینی، کیفیّت متقابل اجتماعی بر مبنای گفت وگو در جامعة روستایی را بازتاب می دهد. مطابق دیدگاه باختین گفت وگومداری در ذات هر اثر هنری نهفته است. در این مقاله فضای گفت وگویی حاکم بر کیفیّت زندگی انسان در مجموعه داستان اکبر رادی با روش تحلیلی-اسنادی و بر مبنای تلفیق عنصر «خود» از نظریّه منطق گفت وگویی باختین وکنش متقابل نمادین هربرت بلومر بررسی شده است. خوانش اثر در قالب گفتمان غیریّت ساز بیانگر نشانه های متفاوت از وجوه چند پارة انسان معاصر، پایگاه ها و طبقه های مختلف اجتماعی (شهری و روستایی) در روابط اجتماعی است. صیرورت گفت وگوی تعاملی با تمهید چندگونگی صدا بین شخصیّت های مجموعه داستانی هفت قصّه «جاده» اکبر رادی، بر پایه منطق کنش های نمادینی، شکل گرفته است که تابع تحوّلات تکنیکی و اندیشگانی و دورة حیات نویسنده بوده است.