یکی از موضوعات مربوط به بخش فرهنگ عمومی و هنر که در لایحه سومین الحاقیه به قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت ذیل ماده (14) آمده، موضوع اخذ عوارض از بازی های خارجی قابل نصب در رایانه، تلفن های همراه و پیشانه بازی (کنسول) است. این ماده به عنوان یک ردیف درآمدی در قوانین بودجه سنواتی برای وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در نظر گرفته می شد، تا اینکه به عنوان بند «ی» تبصره «6» در قانون بودجه 1401، مورد توجه جدی تر قرار گرفت و شفافیت بیشتری در خصوص نحوه هزینه کرد بدان اضافه شد. اما بنا به دلایلی چون تغییر حامل های بازی، تبادلات مالی متنوع (برخط و غیر آن) و دشواری نظارت و کنترل در فضای مجازی باعث شده این مصوبات به اجرای اثربخش منجر نشود.از آنجا که ماده پیشنهادی هنوز مسائل سابق را دارد و غلبه کردن بر این مسائل نیازمند حمایت و همکاری سایر متولیان حوزه های مرتبط با بازی های رایانه ای با وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است، پیشنهاد می شود در کنار این وزارتخانه، وزارتخانه های امور اقتصاد و دارایی و ارتباطات و فناوری اطلاعات نیز در متن لایحه مزبور برای شناسایی مراکز عرضه و اخذ مالیات قرار گیرند. همچنین با توجه به اینکه از فرصت فراهم آمده در لایحه برای تنظیم گری مالی دولت در بخش فرهنگ و هنر بهره بیشتری به دست آید، پیشنهادهایی نیز در خصوص اخذ عوارض از واردات کالاها و محصولات فرهنگی و صنایع دستی؛ هدایت بخشی از درآمدهای مالیاتی به سمت حمایت از زیرساخت های فرهنگی؛ مسئولیت فرهنگی نهادها و دستگاه های غیرفرهنگی و نیز حمایت از فرهنگ ایثار، جهاد، مقاومت و شهادت ارائه می شود.

"فوم فلزی سلول باز، به عنوان یک نوع ماده پیشرفته، دارای ساختار سلولی منحصربه فردی است. در این ساختار، فضاهای خالی یا حباب های هوا به طور متصل به یکدیگر وجود دارند؛ به گونه ای که ایجاد یک شبکه متصل و پیوسته از فضاهای خالی می کنند. این ویژگی، به فوم فلزی اجازه می دهد تا هم زمان با وزن بسیار کم، استحکام بالایی را حفظ کند. این قابلیت منحصربه فرد، زمینه استفاده از این ماده پیشرفته در بسیاری از صنایع را فراهم کرده است. یکی از روش های مهم تولید فوم فلزی سلول باز، الکتروفورمینگ است که یک روش الکتروشیمیایی برای تولید فوم فلزی سلول باز محسوب می شود. در این روش، پس از آماده سازی پیش ماده پلیمر، نسبت به رساناسازی آن اقدام شد و سپس پیش ماده رسانا شده در یک حمام الکترولیت قرار گرفت. با اعمال ولتاژ، فلز (مانند نیکل یا مس) از الکترولیت استخراج و بر روی پیش ماده رسوب نمود. این فرایند تا زمانی که ضخامت موردنظر فلز به دست آمد، ادامه یافت. از چالش های اساسی این روش که موضوع این پروژه بود، زمان بر بودن و کیفیت غیریکنواخت رساناسازی و عدم نفوذ پوشش دهی برای قطعات با ضخامت بالا بوده است. با تحقیقات انجام شده در طی انجام این طرح، با استفاده از یک متد پاششی، رساناسازی با سرعت بسیار بالا و به صورت یکنواخت امکان پذیر شد که علاوه بر کاهش فرایند تولید، موجب اعمال پوشش دهی یکنواخت برای حفظ ساختار یکپارچه فلز بر روی پیش ماده اولیه رسانا شده، فراهم گردید. همچنین با تنظیم پارامترهای الکترولیت، شامل تنظیم دما، PH و ترکیب الکترولیت برای بهبود رسانایی، کاهش مقاومت الکتریکی و استفاده از افزودنی های مؤثر در محلول الکترولیت، امکان افزایش عمق نفوذ پوشش دهی به بیش از 3 سانتی متر نیز فراهم گردید. "