این تحقیق به منظور تعیین آلودگی میگو ببری سبز (Penaeus semisulcatus) به انگل خانواده بوپیریده با تاکید بر گونه اپی پنئون الگانس (Epipenaeon elegans) در منطقه بوشهر در سال 1373 صورت گرفت. نمونه برداری در فصل صید در ماههای مرداد، شهریور، مهر و آبان انجام شد. درصد آلودگی میگوهای بررسی شده به تفکیک صیدگاههای نواحی شمالی، میانی و جنوبی بدین شرح است: در ناحیه شمالی (دیلم – بوشهر)، 249 میگو بررسی شد که از این تعداد 107 عدد نر و 142 عدد ماده بودند و هیچ نمونه آلوده به انگل مشاهده نشد. در نتیجه درصد آلودگی صفر بود.

میگوی موزی (Penaeus mergueinsis) از ذخایر مهم آبها خلیج فارس به خصوص حوزه آبهای استان هرمزگان می باشد. به شکلی که گونه غالب را در میان میگوهای دیگر به خود اختصاص می دهد. با توجه به اینکه میگوی موزی قسمتی از چرخه زندگی خود را در آبهای ساحلی سپری می نماید می توان آن را با استفاده از ابزارهای صید ساحلی مثل مشتا صید نمود. بر همین اساس بررسی فوق در قالب پروژه صید به روش مشتا در استان هرمزگان (76-1375) صورت گرفته است، وضعیت میگوی موزی صید شده را در مشتاهای استان هرمزگان نشان می دهد . در ابتدا 14 مشتا جهت تهیه نمونه انتخاب و نمونه برداری از شهریور 75 لغایت شهریور 76 انجام گردید. نمونه ها در آزمایشگاه بعد از تفکیک، زیست سنجی گردیده، مراحل باروری مشخص و توسط کتب شناسایی موجود در مرکز شناسایی گردیدند. در این بررسی فراوانی نسبت به سایر آبزیان، فراوانی طولی و نسبی در ماههای مختلف، درصد مراحل باروری و نسبت بلوغ میگوی موزی معین گردید. مشخص شد که میگوی موزی بعد از ماهی بیشترین فراوانی (24.01 درصد) را در میان آبزیان به خود اختصاص داده است. علاوه بر این مشخص گردید که حدود 73 درصد از کل صید میگوی موزی در مشتاهای استان زیر اندازه استاندارد صید شده است و بیشترین مقدار میگوی موزی در بالاتر از حد استاندارد نیز در ماههای آبان و دی صید شده است.همچنین از نظر بلوغ مشخص گردید که رسیدگی جنسی میگوی موزی در ماههای فروردین و اردیبهشت بوده که مراحل باروری 2 و 3 را داشته اند.