زمینه و هدف: آزولا گیاهی است با داشتن قابلیت تثبیت نیتروژن، پتاسیم و فسفر که به عنوان کود سبز مورد استفاده قرار می گیرد و عناصر غذایی موجود در کمپوست آن می تواند به عنوان منبع تغذیه ای برای گیاهان مورد توجه قرار گیرد. این تحقیق به منظور بررسی اثرات تلفیق آزولا با کودهای آلی و غیرآلی بر شاخص های رویش صنوبر دلتوئیدس انجام گرفت. مواد و روش ها: ابتدا آزولا از تالاب های شهرستان جویبار واقع در استان مازندران جمع آوری گردید. کمپوست آزولا در ترکیب با مواد آلی و غیر آلی در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار مورد استفاده قرار گرفت و میزان نیتروژن، پتاسیم و فسفر این ترکیبات و تاثیرات آن بر شاخص های رویش (ارتفاع، قطر ساقه و وزن تر برگ) بررسی شد. نتایج نشان داد کمپوست آزولا 100% و کاه 100% دارای بیشترین و کمترین میزان نیتروژن، پتاسیم و فسفر بود که منجر به افزایش معنی داری در شاخص های رویش صنوبر دلتوئیدس در مقایسه با تیمار شاهد شد. یافته ها: شاخص های رویش در کمپوست آزولا 100% نسبت به تیمارهای دیگر کودی (درصدهای مختلف آزولا، کاه) افزایش معنی داری را نشان داد. همچنین، کود تلفیقی کمپوست آزولا و مواد آلی (50% آزولا+ 50% کاه) (با میزان 32/0 درصد نیتروژن، 02/0 درصد فسفر و 24/0 درصد پتاسیم) در ترکیب با کود غیر آلی اوره، پارامترهای رویشی گیاه را نسبت به شاهد به طور معنی داری افزایش داد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج، ترکیب کودی 50% آزولا+50% کاه به همراه اوره و کمپوست آزولا 100%، بیشترین تاثیر را در بهبود خصوصیات شیمیایی خاک و در نهایت رشد گیاه داشتند. لذا، بکارگیری کود سبز و همچنین ترکیب تلفیقی کود سبز با کودهای آلی و غیرآلی، با توجه به اثراتی که بر خصوصیات شیمیایی خاک دارد منجر به بهبود حاصلخیزی و افزایش محصول می گردد و با کاهش مصرف کود شیمیایی در کشاورزی از آلودگی های زیست محیطی و هزینه های سرسام آور آن جلوگیری نموده و منجر به توسعه پایدار در کشاورزی می شود.

زمینه و هدف: به منظور تعیین روش مناسب دفع پسماندهای جامد شهری مدل تلفیقی از روش های ارزیابی چرخه عمر و تحلیل سلسله مراتبی تهیه گردید. ارزیابی های زیست محیطی و فنی سناریوهای (A)دفن زایدات بدون استحصال انرژی، (B)زباله سوزی بهمراه استحصال انرژی و دفن خاکستر و (C)تولید کود کمپوست از بخش ارگانیک و دفن دیگر زایدات، توسط مدل انجام شد. روش بررسی: در انجام ارزیابی های زیست محیطی، میزان انتشارات گلخانه ای(GHGs) در چرخه عمر روش دفع برآورد گردید. ارزیابی های فنی نیز مطابق با روش تحلیل سلسله مراتبی و نظرسنجی از متخصصان انجام شد. بمنظور تحلیل نتایج مدل، شهر تهران بعنوان مطالعه موردی انتخاب شده است. یافته ها: بیشترین انتشارات گلخانه ای طی سناریوی A و کمترین آن در سناریوی B اتفاق می افتد. حداکثر تخفیف در انتشارات بواسطه سوزاندن زایدات غذایی و کاغذ و مقوا، در سناریوی B حاصل می شود. برخلاف آن، در سناریوهای A و C، دفن این قبیل زایدات عامل اصلی تولید گاز متان بوده است. سوزاندن زایدات پلاستیکی اگرچه می تواند منجر به استحصال انرژی بیشتری در سناریوی B شود، ولی تولید CO2غیربیولوژیک اثر افزایشی در انتشار GHGs دارد. سناریوهای A و C از منظر اغلب معیارهای فنی برتری نسبتا بالایی در مقایسه با سناریوی B داشته اند لیکن امکان شیرابه زایی در این سناریوها امتیاز فنی آنها را کاهش می دهد. بحث و نتیجه گیری: براساس تلفیق ارزیابی ها، روش دفن بدون استحصال انرژی نامناسب ترین گزینه بوده و زباله سوزی با استحصال انرژی منجربه کمترین انتشارات گلخانه ای شده و از نظر فنی نیز مورد قبول است.