بر اساس تغییرات اجتماعی- فن آورانه شهر اطلاعاتی تهران، خانگی شدن فن آوری های ارتباطی و اطلاعاتی سبب شده است تا ایده هم زیستی انسان و فن آوری در ابعادی از سطوح شناختی تا کنشی تسهیل شود. در این میان، عاملان اجتماعی نوجوان از سطح انطباق پذیری بیش تری با فن آوری های جدید در بعد کنش های روزمره برخوردارند، تا جایی که تشدید وابستگی به فن آوری های به روز، زمینه ادغام عاملیت انسان و فن آوری را فراهم می آورد. در این مقاله، نویسندگان تلاش کرده اند تا برخی از جنبه های زندگی خانوادگی مرتبط با مساله مذکور را بر طبق نگرش نوجوانان (نسل جدید) و نیز مادران و پدران تحلیل کنند. پس از برآورد آمایشی اطلس کلان شهر تهران، با توجه به نمونه گیری هدفمند و تیپیک و با اتخاذ روش مصاحبه نیمه ساختاریافته با 120 نوجوان و 20 نفر از مادران و پدران مصاحبه شد. رویکرد نظری منطبق بر دوگانه ساختار-عاملیت برای انسان و فن آوری بوده و از تحلیل کدگذاری چند مرحله ای و سنخ یابی استفاده شده است. در مجموع، نتایج نشان می دهند که طیفی از نگرش های متعدد میان نوجوانان و والدین مانند سه گانه تکنیک گرایان، محافظه کاران و انسان گرایان قابل احصاست. یکی از مضامین کلیدی در تحلیل مساله و امکان تلفیق عاملیت عبارت از ایده «فن آوری به مثابه منبع قدرت» برای نوجوانان است. از این رو، نوعی «انسان شناسی جدید» در فهم کنش نوجوانان به دلیل اتصال به ابزارها و فن آوری های جدید شکل می گیرد که بر سطحی از ادغام کنشگر با فن آوری های نو ظهور دلالت دارد. در این چشم انداز، توجه به مفهوم «نمایش قدرت» حائز اهمیت است.