زمینه و هدف: تحقیقات مختلف نشان می دهند که تمرینات یوگا بر پیشرفت کارکردهای شناختی این افراد اثرگذار است؛ زیرا یوگا می تواند تغییراتی را در ساختار مغزی آن ها به وجود آورد، تحقیق حاضر با هدف تعیین تاثیر تمرینات یوگا بر کارکردهای اجرایی بیماران اسکیزوفرنی انجام شد. روش بررسی: این تحقیق از نوع نیمه تجربی بود. شرکت کنندگان 24 بیمار زن اسکیزوفرنی شهر اصفهان بودند که به صورت دردسترس انتخاب شده و به طور تصادفی در دو گروه تجربی (پانزده نفر) و کنترل (نه نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی علاوه بر درمان های مرسوم، به مدت بیست هفته تمرینات یوگا را به مدت پنج ماه به صورت سه جلسه در هفته انجام داد. از آزمون ویسکانسین جهت سنجش کارکردهای اجرایی استفاده شد. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس با اندازه های تکراری تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که در گروه مداخله میانگین نمرات درجاماندگی و تعداد پاسخ های درست و نادرست و مدت زمان کوشش برای تکمیل الگو پس از مداخله درمقایسه با پیش آزمون بهبود معناداری داشته است (0٫, 05>p)؛ همچنین با قطع مداخله، در مرحله پیگیری تفاوت معناداری با بلافاصله پس از مداخله مشاهده نشده است که نشان از پایداری اثر مداخله دارد؛ درحالی که در گروه کنترل بین سه مرحله پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری تفاوت معناداری دیده نمی شود (0٫, 05>p). نتیجه گیری: یافته های تحقیق اثر سودمند تمرینات یوگا را بر بهبود کارکردهای اجرایی بیماران اسکیزوفرنی نشان می دهد.