افزایش نرخ تورم و بیکاری و کاهش نرخ رشد اقتصادی از عوامل مهم کاهش سطح زندگی در کشورهای در حال توسعه است. نظام متکی به بازار از طریق آزاد سازی بازار کالا و عوامل تولید، انعطاف پذیری در سیستم مالی و دادن نقش موثرتر به بخش خصوصی در فعالیت اقتصادی زمینه را جهت دستیابی به نرخ رشد اقتصادی بالا و رفاه فراهم کرده است.هدف کلی این مطالعه، بررسی عوامل موثر بر رشد بخش کشاورزی و همچنین تعیین ارتباط علی بین نرخ رشد این بخش و عوامل موثر بر آن است. بدین منظور از آمار سری زمانی مربوط به سالهای 1344 تا 75 و مدلهای ساختاری و غیر ساختاری استفاده شده است.همچنین روابط هم انباشتگی و ارتباط درازمدت بین متغیرها با استفاده از آزمون هم انباشتگی یوهانسن مورد بررسی قرار گرفته است. روابط کوتاه مدت و علی میان متغیرهای دارای هم انباشتگی نیز با کمک مدلهای تصحیح خطای برداری (VEC) و در مورد دیگر متغیرها با استفاده از مدلهای اتور گرسیوبرداری (VAR) و گرنجر تعیین شده است. نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که متغیرهای نسبت سرمایه گذاری خصوصی و دولتی به ارزش افزوده و رشد صادرات بخش کشاورزی بر رشد این بخش دارای اثر مثبت و متغیرهای رشد واردات کشاورزی و رشد اشتغال دارای اثر منفی بوده اند. متغیر رشد ارزش افزوده بخش کشاورزی تنها با سرمایه گذاری خصوصی و دولتی ارتباط دو طرفه و با سایر متغیرها ارتباط یکطرفه داشته است.