پیش زمینه و هدف: آپلازی مادرزادی پوست اغلب یک ضایعه خوش خیم ایزوله است، اما ممکن است همراه با سایر آنومالی های فیزیکی و یا مالفورماسیون ها و سندرم ها همراه باشد. با یک تئوری همه انواع این ضایعات را نمی توان توجیه کرد زیرا این ضایعات فنوتیپ بیماری های مختلف می باشد و بیش از یک مکانیزم در به وجود آمدن آن دخالت دارد. مکانیزم ها شامل فاکتورهای ژنتیک، تراتوژن ها، اختلالات عروقی و تروما است. فریدن یک طبقه بندی که شامل 9 گروه است برای توصیف آپلازی مادرزادی پوست ایجاد کرده است که بر اساس تعداد ضایعه و محل ضایعه و وجود و یا عدم وجود آنومالی های همراه است.مواد و روش کار: این مطالعه به صورت مشاهده ای - مقطعی انجام گرفت. جهت جمع آوری اطلاعات، از روش سرشماری استفاده شد. اطلاعات به دست آمده توسط نرم افزار Ep16 مورد آنالیز توصیفی قرار گرفت.یافته ها: 2 نوزاد که شامل 9 پسر و 11 دختر با نقص پوستی از مهر ماه 1376 الی مهر 1384 در بیمارستان اکبرآبادی متولد شدند، مورد مطالعه قرار گرفتند. ضایعات پوستی %85 منفرد، %65 در ناحیه اسکالپ و %50 در ناحیه ورتکس و %5 در ناحیه پاریتال و %15 در ناحیه پاریتو اکسی پیتال و %15 در ناحیه لومبو ساکرال و %20 در انتها ها قرار داشتند، و %15 همراه با تریزومی 13 همراه بود. مادران دو نوزاد سابقه مصرف دارو و سوء مصرف دارو در طی حاملگی را می دادند. ضایعات وسیع پوستی در طی دوران نوزادی با نسبت مرگ و میر بالا همراه است در این مطالعه نیز نسبت مرگ با ضایعات وسیع پوستی %55 بود.نتیجه گیری کلی: بر طبق این مطالعه ضایعات پوستی منفرد بیشترین تعداد را تشکیل می داد. (%85 موارد) و بیشترین علت مرگ و میر نوزادان مبتلا به نقص پوستی ابتلا به سپسیس بود.

مقدمه: ریزوبیوم ها باکتری هایی هستند که با گیاهان زراعی خانواده لگوم همزیستی دارند. باکتری های ریزوبیومی علاوه بر تثبیت نیتروژن، قابلیت های دیگری از جمله توانایی تولید آمینو سیکلوپروپان کربوکسیلات دآمیناز (ACC دآمیناز ) و سیدروفور را دارند، در ایجاد گرهک های بیشتر در شرایط مختلف محیطی موفق تر خواهند بود. هدف از این مطالعه، غربال سویه های رایزوبیومی بومی تولیدکننده آنزیم ACC دآمیناز و سیدروفور است.مواد و روش ها: برای جداسازی سویه های ریزوبیومی تولیدکننده ACC دآمیناز، سویه ها روی محیط M 9 با دو منبع نیتروژن (ACC و NH4Cl) کشت داده شدند. همچنین محیط M9 فاقد نیتروژن نیز به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. بر اساس مقایسه آماری میزان رشد سویه ها در محیط M9 حاوی ACC نسبت به دو محیط دیگر، سویه های تولیدکننده ACC دآمیناز شناسایی شدند. برای جداسازی ریزوبیوم های تولیدکننده سیدروفور از روش سنجش مایع (Chrome Azurol S (CAS استفاده شد. تمام تیمارها در دو تکرار انجام گرفت و آنالیز آماری در قالب طرح کاملا تصادفی انجام گرفت. برای شناسایی بهترین سویه های تولیدکننده ACC دآمیناز و سیدروفور از روش توالی یابی ژن 16S rDNA استفاده شد.نتایج: در این مطالعه 14 سویه ریزوبیوم به منظور تولید ACC دآمیناز و سیدروفور جداسازی و غربالگری شدند. نتایج نشان داد که از بین همه سویه ها، فقط سویه R8 دارای توان تولید آنزیم ACC دآمیناز بود و این سویه توانست رشد بهتری در محیط کشت M9 +ACC نسبت به دو محیط M9 و M9 +NH4Cl داشته باشد. در مرحله بعد با استفاده از روش سنجش مایع CAS مشخص شد که 8 سویه توانایی تولید سیدروفور را دارند. از بین آن ها سویه R12 بیشترین میزان تولید سیدروفور را داشت. با توجه به نتایج آنالیز مولکولی، سویه های R8 و R12 به عنوان Sinorhizobium meliloti شناسایی شدند. بحث و نتیجه گیری: به احتمال زیاد وجود سویه R8 که دارای توانایی تولید ACC دآمیناز است می تواند از آثار سوء اتیلن در هنگام گرهک زایی و نیز از تنش جلوگیری کند. از طرفی سویه R12 نیز که توانایی تولید سیدروفور را دارد علاوه بر تسهیل گرهک زایی و تامین نیاز گیاه به آهن، می تواند اثر بازدارندگی بر پاتوژن های خاکزاد داشته باشد.

هدف: به منظور شناسایی ژن های دخیل در مقاومت نخل خرما به کنه تارتن (Oligonychus afrasiaticus)، جهت تعیین مکانیسم مولکولی مقاومت نخل خرما به کنه تارتن در این پژوهش بیان برخی از ژن های منتخب مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: از شش رقم خرما (سه رقم نسبتاٌ مقاوم و سه رقم حساس) موجود در پژوهشکده خرما و میوه های گرمسیری کشور، اهواز در اواخر تیرماه و همزمان با فعالیت کنه نمونه برداری انجام شد. پس از استخراج RNA و سنتز cDNA، بیان هفت ژن شامل ژن هایbZIP1 ،MPK6 ،Peroxidase72 ، MurG،Lipoxigenase ، ACC synthase و ACC oxidase به روش qRT-PCR بررسی شدند. جهت طراحی آغازگرها پس از بررسی نواحی کد کننده ژن های منتخب (CDS) و همترازی آنها با ژنوم خرما توسط Clustal W با استفاده از پایگاه های Primer3 و IDT طراحی و ارزیابی نهایی شدند. پس از پایان آزمایش میزان نسبی رونوشت ژن ها تعیین و با هم مقایسه شدند. نتایج: نتایج نشان داد که همه ژن های منتخب به استثنای ژن MPK6 در ارقام زاهدی، حلاوی و استعمران دارای بیان بودند. ژن MurG در ارقام مقاوم شامل زاهدی، حلاوی و استعمران، بیان بیشتری نسبت به ارقام حساس شامل لیلوئی، خضراوی و برحی نشان داد. بیان نسبی ژن Peroxidase72 در ارقام نسبتا مقاوم شامل زاهدی (100%) و کمترین بیان نسبی ژن در رقم حساس لیلوئی (81/76%) بود. ژن bZIP در ارقام نسبتاً مقاوم شامل زاهدی (100%) و کمترین بیان نسبی ژن در رقم حساس لیلوئی (83/76%) بود. ژن Lipoxigenase در ارقام نسبتاً مقاوم شامل زاهدی (100%) و کمترین بیان نسبی ژن در رقم حساس لیلوئی (55/73%) بود. بیان نسبی ژن ACC synthase در ارقام نسبتاً مقاوم شامل زاهدی (100%) و کمترین بیان نسبی ژن در رقم حساس لیلوئی (55/81 %) بود. ژن ACC oxidase در ارقام نسبتاٌ مقاوم شامل حلاوی (100%) و کمترین بیان نسبی ژن در رقم حساس لیلوئی (37/85 %) بود. بیان ژن MPK6 در ارقام حساس مشاهده شد، امّا برای این ژن در ارقام نسبتاً مقاوم بیانی مشاهده نشد. نتیجه گیری: بیان برخی از ژن ها در ارقام حساس و مقاوم از الگوی منظمی پیروی کرده و بیان ژن های دیگر دارای الگوی نامنظمی بودند.بنابراین می توان گفت که احتمالا نقش محصول ژن های MurG و bZIP به صورت تنظیم مثبت القاء مقاومت نخل خرما نسبت به کنه است امّا نقش محصول ژن MPK6 به صورت تنظیم منفی القاء مقاومت به کنه در نخل خرما است. در مورد ژن های Peroxidase72 و ACC oxidase الگوی ثابت بین ارقام حساس و بین ارقام نسبتاً مقاوم ملاحظه نشد.