هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط پلی مورفیسم ژن ACTN3 با عملکرد ورزشی پسران نوجوان بود. آزمودنی ها شامل 86 نوجوان پسر 12-8 ساله شهر اردبیل بودند. عملکرد ورزشی سنجش شده شامل استقامت عضلات انگشتان دست، استقامت عضلات شکم، استقامت عضلانی کمربند شانه، توان، آمادگی قلبی تنفسی و سرعت بود که به روش میدانی اندازه گیری شد. پلی مورفیسم های ژن ACTN3 با استفاده از واکنش زنجیره های پلیمراز تترا آرمز (Tetra-ARMs PCR) و توالی یابی مستقیم DNA از طریق نمونه بزاقی تعیین و مورد مقایسه قرار گرفت. از آزمون خی دو جهت بررسی پلی مورفیسم ژن ACTN3 و رابطه بین عملکرد ورزشی و پلی مورفیسم های ژن ACTN3 استفاده شد. نتایج آزمون توافقی خی دو نشان دهنده تفاوت معنادار در فراوانی پلی مورفیسم ژن ACTN3 در آزمودنی ها بود که به ترتیب بیشترین فراوانی در ژنوتیپ هتروزیگوت (RX)، هموزیگوت سالم یا وحشی (RR) و هموزیگوت متانت (XX) بود (01/0P= ). در بررسی رابطه بین پلی مورفیسم های ژن ACTN3 و عملکرد ورزشی نوجوانان در سه سطح (ضعیف، متوسط و خوب) نشان دهنده رابطه معنادار تنها در نتایج آزمون استقامت هوازی بود (02/0P=). می توان نتیجه گرفت که آزمودنی های داری ژنوتیپ RR به ترتیب داری عملکرد بهتری در توان، آمادگی قلبی تنفسی، استقامت عضلات شکم، انعطاف بود و آزمودنی های داری ژنوتیپ RX به ترتیب داری عملکرد بهتری در استقامت عضلات انگشتان دست، سرعت استقامت، عضلات کمربند شانه، انعطاف پذیری و توان بودند.

عملکرد ورزشی ویژگی پیچیده ای است که از ژنتیک افراد و عواملی مانند تغذی ه و تمرین متاثر می شود. عوامل ژنتیکی دامنه گسترده ای از تنوع ویژگی های مناسب برای ورزش را تعیین می کنند. ژن ACTN-3، پروتئین آلفا آکتینین -3 را کد می کند. این پروتئین قسمتی از دستگاه انقباضی را در فیبرهای عضلانی تشکیل می دهد. هدف از این تحقیق، بررسی پلی مورفیسم ژن ACTN-3 در ورزشکاران نخبه ایرانی و مقایسه آن با گروه کنترل بود. 148 ورزشکار عضو تیم ملی و 175 غیرورزشکار به عنوان گروه کنترل مقایسه شدند. روش های به کاررفته در این پژوهش شامل نمونه گیری خونی، استخراج DNA نمونه های خونی و روش های RFLP، PCR برای تعیین پلی مورفیسم ژن یادشده بود. آزمون آماری کای مربع برای مقایسه سه نوع ژنوتیپ XX، RX، RR در گروه های تحقیق استفاده شد. اختلاف معنی داری در نوع ژنوتیپ گروه کنترل و ورزشکاران مشاهده نشد (P=0.61). اختلاف نوع ژنوتیپ ورزشکاران رشته های مختلف نیز معنی دار نبود (P=0.77). نتایج این تحقیق در مجموع نشان داد که تفاوت معنی داری در وضعیت ژنوتیپ ژن ACTN3 بین دو گروه ورزشکار و کنترل وجود ندارد، بنابراین پلی مورفیسم این ژن را نمی توان عامل تعیین کننده ای در عملکرد ورزشکاران ایرانی دانست.

زمینه و هدف: عملکرد بهینه در ورزش جودو به عواملی همچون قدرت و توان عضلانی و استقامت قلبی عروقی بستگی دارد. به خوبی مشخص شده است که اثر پذیری از تمرین و تاثیرات وابسته به آن به میزان زیادی به عوامل ژنتیکی وابسته است. شناسایی عوامل ژنتیکی اثرگذار می تواند گامی مهم در فرایند انتخاب صحیح و هدایت ورزشکاران مستعد و فردی سازی تمرینات ورزشکاران بر مبنای پتانسیل ژنتیکی باشد. هدف از مطالعه پیش رو ارزیابی و بررسی اهمیت احتمالی پلی مورفیسم ژن های آلفا آکتینین-3 (ACTN3) و آنزیم مبدل آنژیوتنسین (ACE) در بین جودوکاران نخبه ایرانی است. روش شناسی: برای انجام این مطالعه 40 نفر از جودوکاران مرد ایرانی را که در مسابقات جهانی و یا آسیایی دارای مدال بودند مورد مطالعه قرار گرفتند. همچنین گروه کنترل مطالعه حاضر متشکل از 120 نفر مرد سالم غیر ورزشکار بود. DNA ژنومیک از خون وریدی و با استفاده از روش غیر آنزیمی استخراج گردید. تعیین ژنوتیپ باروش PCR و PCR-RFLP به ترتیب برای شناسایی پلی مورفیسم های ACE I/D وACTN3 R577X انجام گرفت. توزیع فراوانی این دو پلی مورفیسم بین جودوکاران و گروه کنترل به وسیله آزمون آماری کای مربع مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: آنالیزهای آماری نشان داد که فراوانی ژنوتیپ C/C پلی مورفیسم ژن ACTN3 در جودوکاران (40 درصد) در مقایسه با گروه کنترل (2/24 درصد) به طور معناداری متفاوت (P=0. 041) بود و فراوانی آلل C در ژن ACTN3 حدود 12 درصد در گروه جودوکاران(7/63 درصد) نسبت به گروه کنترل(7/51 درصد) بیشتر بود (P=0. 06). همچنین نشان داده شد که ژنوتیپ I/D پلی مورفیسم ژن ACE در حدود 12 درصد فراوانی بیشتری در جودوکاران (65 درصد) نسبت به گروه کنترل (4/53 درصد) برخوردار بوده است، هر چند که این تفاوتها به لحاظ آماری معنادار نبود(P=0. 19)؛ آنالیزهای آماری تفاوت معناداری را در فراوانی آللی (P=1) و ژنوتیپی (P=0. 43) پلی مورفیسم I/D ژن ACE در بین جودوکاران در مقایسه با گروه کنترل نشان نداد. نتیجه گیری: در نتیجه نتایج پژوهش انجام شده نشان داد که احتمالا پلی مورفیسم ACTN3 R577X یک نشانگر ژنتیکی برای شناسایی افراد مستعد در ورزش جودو در جمعیت ایرانی محسوب می شود.

کشورهای توسعه یافته با بررسی فراوانی ژن های مرتبط با عملکرد ورزشی در جهت پیشبرد اهداف ورزش قهرمانی جامعه برنامه ریزی صحیح تری ارئه نموده اند، ولی در کشورهای در حال توسعه در این زمینه پژوهش ها کمتری صورت گرفته است. بر این اساس، هدف پژوهش حاضر، بررسی پلی مورفیزم ژن آلفا اکتنین-3 و تفاوت عملکرد ورزشی پسران 10-12 ساله غیر ورزشکار ارومیه بود. آزمودنی های پژوهش نیمه تجربی حاضر شامل 123 نفر پسر 10 تا 12 ساله ی غیر ورزشکار سالم بودند که در مرحله ی دوم بلوغ تانر قرار داشتند. DNA ژنومی بزاقی با استفاده از کیت مربوطه استخراج شده و بررسی پلی مورفیزم های مورد نظر به روش PCR-RFLP انجام گردید. برای مقایسه میانگین عملکردهای مختلف ورزشی، در ابتدا آزمودنیها بر اساس سه نوع پلی مورفیزم آلفا اکتنین-3 طبقه بندی شده و میانگین عملکردهای ورزشی سه گروه بطور جداگانه با روش آنالیز کواریانس یک طرفه (آنکووا) مقایسه گردید. سطح معنی داری با 95 درصد اطمینان در نظر گرفته شد. یافته های این پژوهش نشان داد که ژنوتیپ XX بر عملکرد استقامتی تأثیر معنی داری داشته، ولی ژنوتیپ های آلفا اکتنین-3 بر عملکرد سرعتی و قدرتی آزمودنیها تأثیر معنی داری نداشت. نتایج این پژوهش نشان داد که علیرغم تأثیر ژنوتیپ XX بر عملکرد استقامتی، نمی توان این ژن را عامل تعیین کننده ای در عملکرد های سرعتی و قدرتی دانست.

فوتبال، ورزشی تیمی و پیچیده ای است که در آن عملکرد به قابلیت های فیزیولوژیکی وابسته است. شناسایی و بررسی عوامل ژنتیکی تاثیرگذار می تواند گامی مهم در فرایند انتخاب مناسب و هدایت ورزشکاران با استعداد و فردی سازی تمرینات ورزشکاران باشد. هدف از این تحقیق ارزیابی و بررسی اهمیت احتمالی پلی مورفیسم ژن های ACTN3، PPARGC1A در بازیکنان حرفه ای فوتبال لیگ برتر ایران بود. برای انجام این تحقیق 30 نفر از بازیکنان حرفه ای یک تیم فوتبال که در حال حاضر در لیگ برتر حضور دارند، بررسی شدند. . همچنین گروه کنترل پژوهش حاضر متشکل از 100 مرد سالم غیرورزشکار بود. DNA ژنومیک هر دو گروه از بزاق استخراج شد. تعیین ژنوتیپ با روش PCR-RFLP برای شناسایی پلی مورفیسم ژن های ACTN3، PPARGC1A انجام گرفت. فراوانی این دو پلی مورفیسم بین بازیکنان فوتبال و گروه کنترل به وسیله آزمون آماری خی دو [1] ارزیابی شد. آنالیز آماری پژوهش حاضر تفاوت معناداری را در فراوانی ژنوتیپی XX در پلی مورفیسم ژن ACTN3 بین بازیکنان فوتبال و گروه کنترل نشان داد (022/0=P). اما در فراوانی ژنوتیپی RR بین بازیکنان فوتبال و گروه کنترل تفاوت معنا داری دیده نشد (022/0=P). همچنین نشان داده شد که فراوانی ژنوتیپی GG در پلی مورفیسم ژن PPARGC1A از لحاظ آماری معنادار بود (023/0=P) (در همه ژنوتیپ ها 05/0