Purpose: Managers are one of the important elements of an organization, for this reason, in order to draw the future of the organization, it is necessary for the planners to specify the conditions of their selection and appointment. Therefore, the current research has been done with the aim of identifying and analyzing the components of selecting future principals.Method: In this research, comparative and Benchmarking method is used as a prospective approach. This approach is based on the belief that today's advanced organizations/countries can be considered as a model for the future of another organization/countries in their respective subjects. For this, first, the fields of comparison and Benchmarking were determined using Brody's four-step comparison method; then the countries of Canada, Finland, Australia, South Africa, and Japan were selected according to the qualitative balance value in the international advanced TEAMS test, human development index, life quality index(health, instruction, and welfare), education quality index, and other scientific-scholarly indexes; finally, by extracting the criteria for the selection and appointment of principals through content analysis and comparison with Iran, the proposed framework for Iran has been presented.Findings: A total of 61 components for the selection of secondary school principals were identified from among the studies conducted in the selected countries in this article. By extracting the commonalities and differences of each of the components among the countries, it was found that the highest index of manager selection and appointment belongs to Japan and the lowest one is related to Finland.Conclusion: There are similarities between the components of selection of principals of secondary schools in Iran and selected countries. In Iran, special attention should be paid to important components such as adherence to religious principles, appropriate personality traits, creativity and innovation, motivation to develop capabilities, professional growth, power of supervision and accountability, social image, leader skills, and purposefulness and foresight.

ارزیابی عملکرد شبکه های آبیاری اولین مرحله جهت یافتن راهکارهای بهبود شبکه هاست. روش ارزیابی مقایسه ای (Benchmarking) در شبکه های آبیاری اخیرا از طرف مراجع بین المللی مدیریت منابع آب پیشنهاد و در بعضی از کشورها نیز اجرا شده است که با استفاده از راهکارهای مناسب باعث بهبود عملکرد در شبکه ها گردیده است. در روش های معمول ارزیابی مقایسه ای، شاخص های مورد نظر اندازه گیری و به صورت گرافیکی مقایسه خواهند شد و سپس با مبنا قرار دادن شاخص های برتر، از آنها جهت بهبود سایر شبکه ها استفاده می شود. اما در این تحقیق روش ارزیابی مقایسه ای به صورت عددی و غیرگرافیکی است. ابتدا شاخص ها ارزش گذاری و پس از آن مقادیر آنها نرمال می شود. جهت مقایسه شاخص های ارزیابی در پنج دیدگاه مدیریتی، فنی، حاصل بخشی کشاورزی و اقتصادی - اجتماعی، مالی، و زیست محیطی دو شبکه آبیاری بریموند و دینور در استان کرمانشاه انتخاب شدند. پس از انتخاب شبکه ها و شاخص ها، فرایندهای ارزیابی به روش مقایسه ای در مراحل مختلف اجرا و سطح شاخص های برتر در دو شبکه به عنوان سطح استاندارد (Benchmarking)، با مقدار یک تا 100 درصد در نظر گرفته شد. سپس به روش تحلیل سلسله مراتبی با تشکیل ماتریس مقایسات زوجی و با استفاده از نظر کارشناسان مجرب، ضرایب اهمیت نسبی شاخص ها و دیدگاه ها تعیین گردید. در نتیجه مقایسه دو شبکه با سطح استاندارد تعیین شده، مقدار عملکرد شبکه بریموند 0.8708 و شبکه دینور 0.9054 به دست آمد. از مقایسه مقدار عملکرد دیدگاه ها با سطوح استاندارد آنها در دو شبکه آبیاری بریموند و دینور به ترتیب: در دیدگاه مدیریتی 0.9128 و 0.9074، فنی 0.7660 و 0.9731 حاصل بخشی کشاورزی و اقتصادی - اجتماعی 0.8607 و 0.8728، مالی 0.8613 و 0.9276، و زیست محیطی 0.8751 و 0.8187 به دست آمد. جهت بهبود عملکرد شبکه، دیدگاه ها بر اساس پتانسیل بهبود عملکرد و ضرایب اهمیت نسبی آنها اولویت بندی شدند. در شبکه آبیاری بریموند دیدگاه های مدیریتی با مقدار پتانسیل بهبود 0.0394، فنی 0.0356، حاصل بخشی کشاورزی و اقتصادی - اجتماعی 0.0328، مالی 0.0133 و زیست محیطی 0.008 و در شبکه آبیاری دینور دیدگاه مدیریتی پتانسیل بهبود آن در شبکه با مقدار 0.0419، حاصل بخشی کشاورزی و اقتصادی - اجتماعی 0.0299، زیست محیطی 0.0116، مالی 0.0069، و فنی 0.0041 در اولویت کاری قرار گرفته اند. به طور کلی ارزیابی مقایسه ای (Benchmarking) و کاربرد آن در شبکه های آبیاری کشور می تواند در تسریع بهبود شبکه های آبیاری بسیار موثر باشد.

با توجه به خلأ قانونی موجود در حقوق داخلی و سکوت قانونگذار در تبیین جنبه های حقوقی شروط غیرمنصفانه و معیار تشخیص آنها، این پژوهش به بررسی معیار تشخیص غیرمنصفانه بودن شروط قرارداد پرداخته است. معیار تشخیص غیرمنصفانه بودن شروط قرارداد ریشه در ویژگی های شروط قراردادی غیرمنصفانه، شامل آثار، ضمانت اجرا، اثرات شروط قراردادی غیرمنصفانه و نیز در مبانی شروط غیرمنصفانه، مانند انصاف و عدالت و حسن نیت و نقش آنها در قرارداد و شروط قراردادی و نیز اصل آزادی قراردادی و تعارض اصل لزوم با نظریه غیرمنصفانه و نظریات شرط ضمنی، خلاف حسن نیت، نقض اساسی ، قاعده لاضرر، غبن فاحش و... دارد. برای ارزیابی غیرمنصفانه بودن یا نبودن شروط، مولفه هایی دیگر مانند مورد مذاکره قرار نگرفتن شروط، قدرت معاملاتی نابرابر، عدم تعادل در حقوق و تعهدات طرفین قرارداد به زیان طرف ضعیف تر، میزان آزادی مشروط علیه در پذیرش و عدم پذیرش شروط و شفاف نبودن شروط از جمله معیارهای شناسایی شروط غیرمنصفانه می باشد. بر اساس قانون داوری تجاری بین المللی، ماده ی 456 قانون آئین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب 1379 قانون دریایی ایران (در ماده ی 179)، قانون تجارت الکترونیک مصوب 1382 کلیه ی شروط غیرمنصفانه که به حقوق طرف مقابل ضرر آورد، فاقد اثر حقوقی می باشد. در نهایت علیرغم غنای فقهی در این زمینه، قوانین موجود در زمینه ی «شرط غیرمنصفانه و معیارهای تشخیص آن» ناکارآمد می باشند.