لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

زمینه و هدف: شناسایی درست هویت بیمار یک گام کلیدی در انجام روش های درمانی ایمن به شمار آمده و تعهد حرفه ای پرستاران تاثیر مهمی در ارتقای مراقبت ایمن از بیمار دارد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر تعهد حرفه ای پرستاران در وقوع خطا، در شناسایی هویت بیمار صورت گرفته است.روش: در این مطالعه مقطعی همبستگی، 300 پرستار به روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. جهت گردآوری اطلاعات از سه پرسشنامه شامل اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه تعهد حرفه ای پرستار و پرسشنامه خطا در شناسایی هویت بیمار استفاده شد. داده ها توسط نرم افزار آماری SPSS و آزمون پیرسون تحلیل شد.یافته ها: دامنه سنی پرستاران 50-22 سال و اکثریت زن (7.86 درصد) و 64% متاهل بودند. میانگین وقوع خطا در شناسایی هویت بیمار در 3 ماهه اخیر توسط هر پرستار 9 (پایین) و میانگین نمره تعهد حرفه ای 86 (متعهد) به دست آمد. ارتباط آماری معناداری بین میانگین وقوع خطا در شناسایی هویت بیمار و تعهد حرفه ای پرستاران دیده شد (p<0.049).بحث و نتیجه گیری: مشاهده بروز خطا در پرستاران متعهد، بیانگر اجتناب ناپذیری آن در سیستم درمانی است. بنابراین اتخاذ راهکارهایی برای گزارش خطا و کمک گرفتن از سایر اعضای تیم مراقبت در پیشگیری و کاهش بروز خطا می تواند تاثیرگذار باشد.

دو دیدگاه کلی در باب اثر گذاری تکنولوژی بر دموکراسی وجود دارد: دیدگاه نخست، تکنولوژی و یا مصادیقی از آن را برای دموکراسی تهدیدآمیز می داند و دیدگاه دوم، آن را زمینه و بستر مناسب تری برای دموکراسی تلقی می کند. هدف از این نوشتار، بررسی پیامدهای اثر تکنولوژی بر دموکراسی است. در این نوشتار، اثرگذاری تکنولوژی، با نگرشی تکنولوژیستی و فرهنگی، بر چهار مولفه مقوم مفهوم دموکراسی به مثابه روش حکومت یعنی رویه تصمیم گیری، آدمیان به مثابه عناصر تصمیم گیرنده، جامعه دربردارنده افراد، و مفهوم تعین سرنوشت بررسی شده و استدلال می شود که در عصر تکنولوژیکی نوین، تکنولوژی به بخش جدایی ناپذیری از قوام مفهوم دموکراسی بدل شده است؛ به گونه ای که طرح برساخته «دموکراسی تکنولوژیکی» را ایجاب می نماید. این مفهوم، پرسش از تهدیدآمیز یا سودمندبودن تکنولوژی برای دموکراسی را تحت الشعاع قرار می دهد؛ بر این مبنا، طرح پرسش فوق هنگامی ارزشمند است که در جهت سازگار نمودن بیش تر تکنولوژی با دموکراسی باشد.

پژوهش حاضر با هدف و به منظور شناخت انواع جرایم در بستر وب تاریک و همچنین ابعاد تاثیرگذار وب تاریک در گسترش جرایم صورت گرفته است. انجام شده است. ناشناس بودن پیرامون وب تاریک، راه بسیاری از فعالیت های غیرقانونی را هموار می کند. دسترسی به این وب راهکارهای خاصی را می طلبد و محتوایی اغلب غیرمنتظره در آن تبادل می شود. این محتوا در بیشتر موارد غیرقانونی و غیراخلاقی بوده و دلیل تاریک نامیدن این بخش از همان جا نشات گرفته است. همچنین یافته ها نشان می دهد، رشد سریع تکنولوژی، فضای سایبری در سراسر جهان را با تهدید و چالش مهمی مواجه نموده است. دسترسی به شبکه های دارک وب راحت نیست، اما همه چیز در آن ها خرید و فروش می شود؛ از موادمخدر و ارز تقلبی گرفته تا اعضای بدن انسان و حتی قاتل! نکته مهم در شبکه دارک وب اینکه چه چیزهایی را می توان در این شبکه ها خرید یا فروخت، باید اینطور گفت: هر چیزی که در دنیای عادی نمی توانید به راحتی به آن دسترسی پیدا کنید را می توانید در این شبکه ها بخرید. این جنایات تا حدی گسترده شده است زیرا دانش فنی مجرمان نیز پیشرفته تر شده است. این پژوهش با رویکرد کاربردی و روش کیفی و با بهره گیری از ابزارهایی مانند مطالعات اسنادی، کتابخانه ای و بررسی سوابق، بررسی تحلیلی اخبار، مصاحبه با خبرگان و تحلیل محتوا سعی گردیده تا ابتدا تعاریف کلی از اصطلاحات تخصصی و پرکاربرد، چگونگی شکل گیری دارک وب و خصوصیات آن معرفی و سپس به انواع جرایم ارتکابی در بستر وب تاریک، بازارها و سایت های معروف در این بستر، کالاها و خدمات غیرقانونی و مجرمانه ارایه شده در این حوزه و تکنیک هایی برای یافتن مجرمان در وب عمیق، پرداخته شده است.

الگوی مردم سالاری دینی از ظرفیت انتقادی خاصی نسبت به الگوهای نظری نظام سیاسی برخوردار می باشد. مقاله حاضر، با الهام از آموزه های نظریه انتقادی نو و تبیین ظرفیت انتقادی الگوی نظم دموکراتیک مشورتی به مثابه حاصل نظریه انتقادی نو، ابتدا به تبیین همسویی ها و قرابت های نظری الگوی نظم دموکراتیک مشورتی با الگوی مردم سالاری دینی پرداخته، سپس با مقایسه الگوی مردم سالاری دینی با چهار الگوی نظم سلطانی، سکولار اسلامی، لیبرال دموکراسی و نظم دموکراتیک، بر ظرفیت انتقادی الگوی مردم سالاری دینی و افزون بودن آن نسبت به نظم دموکراتیک مشورتی، استدلال نموده است. هدف اصلی مقاله افکندن پرتوی روشن بر ایده «ضرورت» مردم سالاری دینی برای کشور های اسلامی در شرایط کنونی جهان اسلام است.

در دوره ی مدرنیته ی متاخر و بویژه در فاصله میان جنگ جهانی اول و اضمحلال نظام کمونیستی، مهمترین شکاف فعال در نظام حزبی کشورهای دمکراتیک، دوگانه چپ و راست بوده است. غالبا بزرگترین دو حزب رقیب، فارغ از نام های متفاوت، دو گرایش سوسیال دمکراسی و لیبرال دمکراسی را نمایندگی می کرده اند. دعوای این دو جریان بیشتر حول محور اخلاقی و کارکردی بودن یا نبودن اصل وجود دولت رفاه بوده است. پرسش این است که آیا فصل مشترک وضعیت کشورهای دمکراتیک در قرن بیست و یکم (پساکمونیسم) از منظر سازوکار نظام اجتماعی و اقتصادی به نظام ترجیحاتی نزدیکتر است که لیبرال دمکراسی نامیده می شود یا به آنی که ذیل عنوان سوسیال دمکراسی قرار می گیرد؟ در پی تقویت این ایده هستیم که تاحدودی برخلاف قرن بیستم، اینک نگاه علمی تجربی و واقعگرا به سیاست و برنامه ریزی اجتماعی، همگرایی این دو جریان را در قالب عملگرایی افزوده است و اختلافات سنتی نظری و ایدیولوژیک آنان به رغم بقا در سپهر تبلیغات، کارآمدی و جدیت خود را فرو نهاده است. تعارض مالیات / حمایت از یک شکاف ایدیولوژیک به موضوعی برای یک کارشناسی محدود و موقت همگرایی می کند. اصل دولت رفاه مساله نیست، حد آن مورد بحث است و اختلاف در نظر هم در این مورد در قالب نوعی عملگرایی رو به کاهش است.

فلسفه واسازانه نمونه ای مطلوب برای نشان دادن چگونگی سازگاری نظامی فلسفی، با دموکراسی است. واسازی با نقد خودگرایی و دیگرستیزیِ سنت اندیشه فلسفی در صدد بنیان نهادن اصول فلسفی متناسب با اصل دیگرپذیری و دموکراسی برمی آید. از طرف دیگر، مباحث دریدا در حوزه دموکراسی اجتماعی ـ سیاسی، مانند دموکراسی آینده و چالش های پیش روی دموکراسی نیز ریشه در اندیشه فلسفی او دارند. بدین ترتیب، دموکراسی و واسازی دو روی یک سکه اند، و فهم یکی بدون توجه به دیگری میسر نیست. این ارتباط، ناگسستنی و ضروری است، و تفکر دریدا در باب فلسفه و سیاست بر مدار آن شکل می گیرد. دموکراسی آینده نیز به عنوان نتیجه این ارتباط آیینه فلسفه و سیاست دریدایی است.بررسی نحوه پیوند فلسفه و دموکراسی واسازانه و چگونگی تاثیر و تاثر متقابل این دو برسازنده خطوط اصلی این مقاله خواهد بود.