الزام به جبران خسارت ناروا، به عنوان مهم ترین هدف مسوولیت مدنی، ضرورتی مسلم و مورد وفاق است. در عصر کنونی نیز گسترش مفهوم خسارات قابل تدارک و بازنگری مبانی تعهدات، به توسعه مسوولیت مدنی منجر شده است. با این وجود، همه پیامد های فعل زیان بار، خصلت مشابهی ندارند و تامل در این امر، نشانگر تفاوت ماهیت تعهد در مصادیق جبران خسارت است. بنابراین، به نظر می رسد که باید میان کارکرد نفقه ای و غرامتی تعهدی که عامل زیان به آن محکوم می شود، تمایز گذارد. هرچند مسوولیت مدنی در تحولات اجتماعی، پذیرای کارکرد برخی نهاد های دیگر شده است، اما باید توجه داشت که هدف اصلی مسوولیت مدنی، کارکردی غرامتی است و تحمیل برخی هزینه ها به عامل حادثه، سبب تبدیل این نقش غرامتی، به تعهدی می شود که از موضوع مسوولیت خارج است. تفکیک تعهدات غرامتی و نفقه ای، پیامد های متفاوتی به دنبال دارد که بررسی آنها می تواند زمینه ساز تحقق اهداف مسوولیت مدنی، تامین حقوق زیان دیده و عامل خسارت و حفظ امنیت اجتماعی شود.