هدف: مقایسه لنزهای تماسی Rose-K و CONVENTIONAL RGP در بیماران مبتلا به قوز قرنیه از نظر بهبود در حدت و عملکرد بینایی و میزان راحتی بیمار.روش پژوهش: تعداد 54 بیمار با تشخیص قوز قرنیه (بر اساس علایم بالینی،کراتومتری و توپوگرافی) در دو گروه 27 نفری به طور تصادفی با لنزهای تماسی Rose-K و CONVENTIONAL Wohlk که به طور معمول در درمان این بیماران استفاده می شوند، توسط یک نفر متخصص چشم پزشکی و با روش استاندارد (Three-Point-Touch) قرار داده شدند. مشخصات عمومی بیماران، مقادیر کراتومتری، دید دور و نزدیک اولیه و اصلاح شده با لنز تماسی، میزان ساعات استفاده روزانه، تعداد دفعات برداشتن لنز تماسی در طول روز، میزان راحتی بیماران با لنز تماسی تجویز شده و نیز نمره عملکرد بینایی (بر اساس پرسشنامه 25سوالی عملکرد بینایی VFQ-25) در معاینه اولیه و پی گیری، بررسی شدند.یافته ها: هر دو نوع لنز باعث بهبود در حدت بینایی دور و نزدیک در بیماران شدند، اما تفاوت آماری معنی دار بین دو گروه وجود نداشت (P=0.88). ساعات استفاده روزانه از لنز تماسی و میزان راحتی بیماران در گروه Rose-K بیش تر از گروه CONVENTIONAL RGP بود (P<0.001). تعداد دفعات روزانه برداشتن لنز تماسی در هر دو گروه تقریبا یکسان بود (0.83=P و 1.4میانگین). عملکرد بینایی در همه بیماران با استفاده از لنزهای تماسی تجویز شده بهبود آماری معنی داری داشت، اما بین دو گروه از نظر بهبود عملکرد بینایی تفاوت معنی داری وجود نداشت (0.45=P).نتیجه گیری: هر دو نوع لنز باعث بهبود در حدت بینایی و عملکرد بینایی می شوند و لنز Rose-K (که هم اکنون در ایران نیز تولید می شود) یکی از روش های درمانی مناسب برای بیماران مبتلا به قوز قرنیه است که رضایت بیش تری را نسبت به لنزهای معمول برای بیماران فراهم می کند.

در این مطالعه میزان اثر بی حسی بین دو روش بلاک عصب دندانی تحتانی (روشCONVENTIONAL  و Akinosi) مقایسه شد. تعداد 80 بیمار مراجعه کننده به بخش جراحی فک و صورت دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران جهت کشیدن دندانهای خلفی فک پایین به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. بیماران انتخاب شده، در گروه سنی 15 تا 60 سال قرار داشتند. به همه بیماران 8/1 میلی لیتر محلول بی حسی لیدوکائین 2% همراه با آدرنالین 80000/1 تزریق شد. پس از تزریق به دو روش مورد مطالعه، موارد میزان احساس درد به هنگام تزریق، آسپیراسیون مثبت، زمان شروع بی حسی، مدت زمان بی حسی، عمق بی حسی و میزان بی حسی بافتهای نرم مربوط به اعصاب حسی فک پایین مورد بررسی قرار گرفت و اطلاعات مورد نیاز از طریق پرسشنامه جمع آوری گردید. نتایج نشان داد که میزان احساس درد هنگام تزریق در تکنیک CONVENTIONAL بیشتر است؛ همچنین بین دو تکنیک تفاوت معنی داری وجود داشت. موارد آسپیراسیون مثبت در تکنیک CONVENTIONAL بیشتر از Akinosi بود که به ترتیب 5/12% و 5% گزارش شد؛ ولی اختلاف بین آنها از نظر آماری معنی دار نبود. بی حسی عصب Long Buccal در تکنیک Akinosi بیشتر بود (حدود 75%) و در این تحقیق اختلاف معنی داری در بی حسی عصب، Long Buccal بین دو تکنیک مشاهده شد. اختلاف معنی داری در میزان عمق بی حسی بین دو تکنیک مشاهده نشد؛ همچنین میزان موفقیت در تکنیک CONVENTIONAL حدود 5/87% و در تکنیک Akinosi 80 بود و هیچ اختلاف معنی داری بین دو تکنیک وجود نداشت. در این تحقیق زمان شروع اثر بی حسی لب و زبان نیز بررسی شد. میانگین زمان شروع بی حسی لب در تکنیک CONVENTIONAL حدود 3 دقیقه و در تکنیک 4 Akinosi دقیقه گزارش شد ولی اختلاف معنی داری بین دو تکنیک مشاهده نشد. در تکنیک CONVENTIONAL شروع بی حسی زبان سریعتر بود و میانگین زمان شروع بی حسی زبان بین دو تکنیک تفاوت معنی داری را نشان داد؛ همچنین مدت زمان بی حسی لب و زبان نیز بررسی شد که اختلاف معنی داری بین دو تکنیک مشاهده نشد.

سابقه و هدف: یکی از مشکلات دندانپزشکان تشخیص پوسیدگی پروگزیمال دندان ها است. رادیوگرافی بایت وینگ مرسوم ترین روشی است که علاوه بر معاینه بالینی در تشخیص پوسیدگی پروگزیمال به کار می رود. روش دیگری که می توان توسط آن به تشخیص پوسیدگی ها (به خصوص پوسیدگی پروگزیمال) دست یافت، استفاده از سیستم دیجیتال است که به وسیله اسکنر معمولی و دوربین دیجیتال انجام پذیر است. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه قدرت تصاویر رادیوگرافی CONVENTIONAL و دیجیتال اسکن شده در تشخیص پوسیدگی پروگزیمال می باشد.مواد و روش ها: در این تحقیق تعداد 40 دندان مولر دایمی خارج شده از انسان، انتخاب شد. حفراتی توسط فرز روند D&Z 1.2 زیر محل contact point ایجاد گردید، سپس حفره ایجاد شده به وسیله فرزهای روند 1، 2، 3 و 4 بر روی 40 سطح پروگزیمال دندان عمیق تر و عمیق تر شد. رادیوگرافی بایت وینگ به عمل آمد و هرکدام از کلیشه ها توسط دوربین دیجیتال سونی سایبرشات DSC-W200 با 3 رزولوشن 6، 9 و Mp 12 دیجیتایز شدند. 4 نفر رادیولوژیست فک و صورت به مشاهده رادیوگرافی های تهیه شده از رادیوگرافی CONVENTIONAL و دوربین دیجیتال پرداختند.یافته ها: در تشخیص به روش بایت وینگ میانگین حساسیت 97.5 و میانگین ویژگی 91.25، در تشخیص با دوربین دیجیتال رزولوشن 6 میانگین حساسیت  98.125و میانگین ویژگی 88.75، رزولوشن 9 میانگین حساسیت 95.62 و میانگین ویژگی 91.25، رزولوشن 12 میانگین حساسیت 88.75 و میانگین ویژگی 92.5 بود. از تست Cochrane Q استفاده شد. اختلاف معناداری بین نتایج دیده نشد .(P=0.750)نتیجه گیری: می توان جهت دیجیتال کردن تصاویر رادیوگرافی اعم از داخل و خارج دهانی و ذخیره سازی آن ها در رایانه و مشاهده آن ها در هر زمان ممکن و ارسال آن به نقاط دیگر از دوربین دیجیتال استفاده کرد.

This study was conducted during summer and winter of 2018- 2019 in the agricultural research field of Shahid Chamran University. Experimental design was split- plot based on RCBD with three replications. The main plot was the type of agricultural system in three levels including CONVENTIONAL (Conv), organic (Org) and sustainable (Sust) (integrated between Conv and Org) and sup- plot was the type of pre- cultivated crop in sequence with wheat including cultivation of mung bean (M- W), corn (C- W), sesame (S- W) and fallow (F- W). Yield quantity (yield and its component) and quality (grain protein), an estimate of photosynthesis matter transfer index of wheat and soil organic carbon (SOC) after one double-cropping were measured. The result showed that the highest (545.04 g/m2) and the lowest (409.28 g/m2) seed yields were obtained in Conv and Org respectively. In contract, with the changing type of system from Conv to Org, grain protein was increased significantly (from 8.3 to 9.6 %). In addition, the highest (535.47 g/m2) yield of wheat was obtained from M- W double cropping. On the other hands the highest remobilization and current photosynthesis matter were obtained in the organic agricultural system with M- W and CONVENTIONAL with M- W double cropping. The situation of SOC showed that the highest (33.18 mg/g) SOC was obtained in the organic agricultural system with C- W double cropping. The reason for improving SOC in the organic and sustainable agricultural system was application of organic matter (compost and vermicompost) and crop residue management. Totally, from the crop ecology point of view, sustainable agricultural method with a sequence of M- W was the most desirable system.

مقدمه: ارزیابی بالینی بلندمدت ایمپلنت های دندانی و ساختمان های در برگیرنده آن ها برای رسیدن به آگاهی و دانش بیشتر نسبت به دلایل شکست و موفقیت این درمان یک ضرورت است. به هر حال به دست آوردن نتایج دقیق و قابل تکرار مشکل است. مطالعه حاضر به منظور استفاده از تصاویر رادیوگرافی دیجیتال مستقیم در تکنیک دیجیتال ساب تراکشن و مقایسه آن با رادیوگرافی های دیجیتال کانونشنال در ارزیابی ارتفاع استخوان اطراف ایمپلنت در طول دوره قبل از بارگذاری ایمپلنت انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، ارتفاع استخوان در 10 ایمپلنت در 6 بیمار به وسیله 2 مشاهده گر اندازه گیری گردید. رادیوگرافی های دیجیتال 1 هفته و 3 ماه بعد از جراحی به دست آمد و توسط نرم افزار EMAGO ساب تراکت شدند. سپس مشاهده گرها به ارزیابی ارتفاع استخوان در DSI (Digital Subtraction Images) و DCR (Digital CONVENTIONAL Radiographs) پرداختند. نتایج به دست آمده به کمک نرم افزار MINITAB و با آزمون T-Paired مورد بررسی قرار گرفت (a=0.05).یافته ها: مقایسه ارزیابی ارتفاع استخوان به طور معناداری مقدار بیشتری را در DCR در مقایسه با DSI نشان داد (P value=0.002) مشاهده گرها نیز تفاوت معناداری را از نظر آماری در ارزیابی نشان دادند (P value<0.001).نتیجه گیری: DSI مقدار کمتری را در اندازه گیری خطی از ارتفاع استخوان اطراف ایمپلنت در مقایسه با DCR نشان داد. همچنین اختلاف بین مشاهده گرها باید در هنگام مقایسه ارتفاع ایمپلنت در بررسی های فالوآپ در نظر گرفته شود.

سابقه و هدف: یکی از مشکلاتی که در دندانپزشکی مطرح است، تشخیص پوسیدگی های ثانویه زیر ترمیم های کلاس II پرشده با کامپوزیت فلو می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی قدرت رادیوگرافیCONVENTIONAL(بایت وینگ) در تشخیص پوسیدگی ثانویه زیر ترمیم های کامپوزیتی در حفرات کلاس II با بیس کامپوزیت flowable انجام گرفت. مواد و روش ها: مطالعه حاضر به روش تجربی-آزمایشگاهی و از نظر هدف کاربردی که جامعه آماری مطالعه شامل 32 دندان کشیده شده ی پرمولار فک بالا انسان، که از این تعداد 64 سطح پروگزیمال سالم به عنوان نمونه انتخاب و به 4 گروه مساوی که هرگروه دربرگیرنده 16 سطح پروگزیمال است، شامل: شاهد، مورد1، مورد2، مورد3 تقسیم شدند و روش نمونه گیری مبتنی بر هدف بود. سطوح مورد مطالعه جهت ترمیم کلاسII آماده سازی و با بیس کامپوزیتflowable ترمیم شدند. پوسیدگی های مصنوعی به روش PH cycling به وسیله ی محلول های کاریوژنیک (cariogenic solution) ایجاد شد. سپس دندان در بلوک های پوتی به صورت دوبه دو، مانت شدند و رادیوگرافی هایی تهیه شد. تصاویر به صورت random وblind در اختیار مشاهده گر (یک رادیولوژیست فک وصورت و یک متخصص ترمیمی) قرار داده و بررسی شد و وجود یا عدم وجود پوسیدگی در فرم های اطلاعاتی به صورت(دارد-ندارد-نامشخص) تعیین شد. پس از انجام بررسی ها و مشاهدات فوق، تصاویر به دو گروه، ppv وnpv محاسبه گردیده و با آزمون، نسبت ها مورد قضاوت قرار گرفتند و با استفاده از گزینه ی pair sensitivity power analysis نرم افزار PASS18 مقایسه گردید. یافته ها: نتایج در این تحقیق نشان داد که رادیوگرافی دیجیتال تعداد10 نمونه یا 15/6٪ و رادیوگرافی آنالوگ در 12نمونه یا 18/7٪ تشخیص ناصحیح (F. P+F. N) داشته اند و آزمون نسبت ها نشان داد که این اختلاف در این دو روش رادیوگرافی به لحاظ آماری معنی دار نبود. (0/9>P) نتیجه گیری: درتشخیص پوسیدگی ثانویه زیر ترمیم های کامپوزیتی در حفرات کلاس II با بیس کامپوزیتflowable رادیوگرافی دیجیتال وCONVENTIONAL دارای قدرت مشابه می باشند.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مقدمه: با توجه به خصوصیات مناسب سمان گلاس آینومر و افزایش روزافزون استفاده از آنها در کارهای ترمیمی، مقایسه  Shear bond strength گلاس آینومر معمولی و تغییر یافته با رزین روی سطوح مینا، سمان و عاج لازم به نظر می رسد. هدف طرح، تعیین Shear bond strength گلاس آینومر معمولی و تغییر یافته با رزین روی سطوح مینا، سمان و عاج می باشد.روش بررسی: روش مطالعه تجربی و از نوع آزمایشگاهی است. 60 دندان مولرسالم جمع آوری و به 6 گروه تقسیم شدند. در گروه A و D مینا را 1 میلیمتر، در گروه B و E تا نمایان شدن عاج، دندان را تراشیده و در گروه C و F سطح سمان را آماده(Refresh)  کردیم. در گروه B ,A و C از گلاس آینومر معمولی و در گروه E ,D و F از گلاس آینومر تغییر یافته با رزین استفاده شد. برای هر نمونه یک استوانه پلاستیکی به قطر 2mm و ارتفاع 3mm روی سطح مورد نظر، ثابت و توسط گلاس آینومر مربوطه پر گردید. در گروه E ,D و F گلاس آینومر توسط دستگاه لایت کیور به مدت 40 ثانیه نوردهی شد. نمونه ها تحت نیروی برشی دستگاه اینسترون تا نقطه شکست بارگذاری و نیروی شکست هر نمونه ثبت شد. سپس داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 16 آزمون آنالیز یکطرفه و (P=0.05) LSD تجزیه وتحلیل شدند.نتایج: میانگین استحکام باند برشی گروه های F تا A به ترتیب 23.50، 57.80، 27.30، 15.37، 14.77، 17.25 مگاپاسکال می باشد. اختلاف استحکام باند برشی بین گروه های E ,D و F با گروه هایA ،C و B  از نظر آماری معنادار بود.نتیجه گیری: استحکام برشی گلاس آینومر تقویت شده در هر سه سطح نسبت به گلاس آینومر معمولی بیشتر بود.

زمینه و هدف: یکی از مشکلات رایج در درمان های اندودنتیک برقراری بی حسی مطلوب و بدون عوارض در فک پایین می باشد. در این مطالعه کلینیکی تاثیر دو روش تایید شده بی حسی فک پایین در برقراری بی حسی پالپی مقایسه شد.روش بررسی: بی حسی فک پایین به دو روش CONVENTIONAL و Gow-Gates از طریق ارزیابی زمان شروع بی حسی، درد حین تزریق، تست آسپیراسیون و بی حسی پالپی )به وسیله تست سرما، Cavity test و درد حین ورود به اتاقک پالپ( و Pinprick test (اعصاب آلوئولار تحتانی، زبانی و باکال) مورد مقایسه قرار گرفت. بدین منظور 58 بیمار که نیاز به درمان ریشه یکی از مولرهای فک پایین داشتند انتخاب و به دو گروه تقسیم شدند. به تمامی بیماران مذکور 1.8 میلی لیتر محلول بی حسی حاوی لیدوکائین %2 و آدرنالین (1/80000) تزریق شد. از آزمون های آماری t-student و Mann-Withney برای ارزیابی نتایج استفاده شد.یافته ها: دو تکنیک مزبور در پاسخ به تست سرما، Cavity test، درد هنگام ورود به اتاقک پالپ، Pinprick test، تست آسپیراسیون و درد حین تزریق اختلاف معنی داری، نداشتند، اگر چه نتایج تکنیک Gow-Gates در مورد درد حین تزریق و آسپیراسیون بهتر می نمود. همچنین زمان شروع بی حسی زبان و لب در تکنیک CONVENTIONAL کمتر بود (p<0.001). از سوی دیگر عصب باکال در تکنیک Gow-Gates بهتر بی حس شد (p=0.01).اگر چه تست آسپیراسیون اختلاف معنی داری را بین دو گروه نشان نداد اما نبود مورد مثبت آسپیراسیون در تکنیک Gow-Gates در مقایسه با %10.7 در تکنیک CONVENTIONAL قابل توجه می باشد. همچنین اختلاف معنی داری در بی حسی پالپی بین دو گروه مشاهده نشد، با وجود این %57.1 از بیماران پس از تزریق به روش CONVENTIONAL با ورود سوزن به اتاقک پالپ احساس درد کردند که در مقایسه با %39.2 از همین موارد در تکنیک Gow-Gates، قابل توجه می باشد. عصب باکال در تکنیک Gow-Gates (%75) بیش از تکنیک CONVENTIONAL (%42.9) بی حس شد، به طوری که تحلیل آماری با p=0.01 رای به برتری تکنیک Gow-Gates داد اما سایر شاخه های عصبی (آلوئولار تحتانی و زبانی) تقریبا به طور مساوی در دو تکنیک بی حس شدند. به طور متوسط بی حسی لب پایین و زبان در روش CONVENTIONAL به ترتیب پس از 1.42 و 3.27 دقیقه شروع شد در حالی که بیش از هفت دقیقه زمان برای آغاز بی حسی لب پایین و زبان در تکنیک Gow-Gates لازم بود (p<0.001).نتیجه گیری: بدون در نظر گرفتن مهارت عمل کننده، به نظر می رسد که تکنیک Gow-Gates در بی حسی پالپی موثرتر باشد اما به هر حال شروع دیر هنگام بی حسی یکی از معایب این تکنیک در مقایسه با تکنیک CONVENTIONAL می باشد.

سابقه و هدف: روش های متعددی برای مقابله با انقباض ناشی از پلیمریزاسیون وجود دارند. یکی از این روش ها اصلاح روش نوردهی و پلیمریزاسیون با دستگاه جدید نوری است که موثرتر، قابل حمل تر و بادوام تر بوده، گرمای کمتری تولید نماید. هدف از این مطالعه ارزیابی ریزنشت لبه ای ترمیم های کامپوزیت رزینی کلاس V با سه روش نوردهی و چرخه های مکانیکی بود.مواد و روشها: در مطالعه تجربی آزمایشگاهی حاضر حفرات کلاس V به ابعاد 2´3´1.5 میلی متر در سطح باکال و لینگوال در محل 1.5 میلی متر بالای CEJ و 1.5 میلی متر زیر CEJ در 90 سطح دندان پرمولر کشیده شده انسانی آماده شدند. نمونه های مورد نیاز به کمک روش نمونه گیری آسان و با استفاده از جدول اعداد تصادفی به 9 گروه آزمایشی 10تایی به منظور تعدیل اثر مخدوش کننده ها تقسیم شدند و با کامپوزیت رزینی Packable به همراه ادهزیو Tetric N-Bond و سه روش پلی مریزاسیون ](30 ثانیه و CONVENTIONAL 680 mw/cm2)، (20 ثانیه و 10+680 mw/cm2 ثانیه نوردهی و Soft strat 380 mw/cm2) (30 ثانیه و 1 ثانیه فاصله+ 1 ثانیه نوردهی Pulse 680 mw/cm2)[ ترمیم شدند. سپس دندان ها تحت چرخه های مکانیکی 0 و 500000 و 1000000 قرار گرفتند و بعد به مدت 24 ساعت در محلول فوشین 2 درصد غوطه ور شدند. سپس دندان ها از وسط ترمیم از بعد باکولینگوال برش داده شده، میزان ریزنشت زیر استریومیکروسکوپ (Stenc-SvII-Zeiss Germany) با بزگنمایی 40X بررسی شد. داده های به دست آمده با آزمون Kruskal-wallis و آزمون Mann-Whitney تحت آنالیز آماری قرار گرفتند.یافته ها: علیرغم تفاوت ساختاری لبه مینائی وعاجی در میزان ریزنشت تفاوت آماری معنی داری در ریزنشت لبه مینایی (دیواره اکلوزال) (P>0.05) و لبه عاجی (دیواره جینجیوال) (P>0.05) بین روش های پلیمریزاسیون و چرخه های مکانیکی مورد بررسی مشاهده نشد.نتیجه گیری: میزان ریزنشت لبه ای در روش نوردهی Soft Start در مقایسه با روش های CONVENTIONAL و Pulse در ترمیم های کامپوزیت کلاس V تفاوت چشمگیری نداشت.