بلال کوچک در ذرت، بلال های نارسی هستند که معمولاً دو تا سه روز بعد از ظهور تارهای ابریشمی و قبل از بارور شدن به عنوان سبزی بلال بدون غلاف برداشت می شوند که کمتر مورد توجه تحقیقات قرار گرفته است. به منظور بررسی اثر تراکم بوته و آرایش کاشت بر عملکرد، برخی صفات کیفی و مورفولوژیک بلال کوچک در هیبرید دانه طلایی (KSC403 su) آزمایشی مزرعه ای در دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز در سال 1393 اجرا شد. تیمارها شامل تراکم بوته در چهار سطح 100، 125، 150 و 175 هزار بوته در هکتار و سه آرایش کاشت یک، دو و سه ردیفه بود که به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شدند. نتایج نشان داد که عملکرد بلال کوچک، کل مواد جامد محلول، تابش خورشیدی و بیشتر صفات مورفولوژیک به طور معنی داری تحت تأثیر تیمارها و برهم کنش آنها قرار گرفتند. با افزایش تعداد ردیف و تراکم کاشت، سطح برگ، ارتفاع بوته افزایش یافت، درحالی که تعداد پنجه در بوته، تعداد بلال در بوته، عملکرد بلال با و بدون غلاف، وزن بلال با و بدون غلاف و قطر بلال کاهش یافت. بیشینه عملکرد بلال بدون غلاف (1834 کیلوگرم در هکتار) و با غلاف (9128 کیلوگرم در هکتار) در تراکم 150 هزار بوته در هکتار با آرایش کاشت یک ردیفه به دست آمد. به طورکلی آرایش کاشت یک ردیفه در تراکم 150 هزار بوته در هکتار برای دستیابی به بلال کوچک با عملکرد قابل قبول و کیفیت مطلوب به عنوان مناسب ترین تیمار شناخته شده و قابل توصیه در منطقه است.

میزان فومانیزین ذرت سال 1383 استان گلستان، شامل چهل و شش نمونه ذرت از زمان برداشت، پس از برداشت، پس از خشک کردن، و خروج از سیلو اندازه گیری شد، نمونه ها پس از جمع ‎آوری در سردخانه –5Co نگهداری و سپس به کمک آسیاب تجزیه ای رومر (Romer) آسیاب گردیدند. استخراج فومانیزین B1 با حلال متانول: آب (80:20)، جداسازی اختصاصی فومانیزین B1 از سایر اجزا همراه (تصفیه) با استفاده از ستون های ایمونوافینتی و مشتق سازی با اورتوفتالدئید (OPA) انجام شد. اندازه گیری فومانیزین با دستگاه کروماتوگرافی مایع با کارکرد بالا (HPLC) با آشکار ساز فلورسانس (با طول موج تحریک 335nm و نشر (440nm انجام شد، ارزیابی میزان کمی فومانیزین با تزریق نمونه های استاندارد 0.3125- 40 mg/ml و رسم منحنی مربوطه صورت گرفت. اعتبار روش با کاربرد مواد مرجع معتبر، (Certificate Reference material) CRM تایید شد. میانگین بازیافت روش نیز با کاربرد نمونه های غنی شده 90.7% برآورد گردید. نتایج این تحقیق نشان داد که تمامی نمونه ها به فومانیزین B1 آلوده بودند، دامنه میزان آلودگی 261-6891 ng/g و میانگین آن 2658.35 ng/g بود. میزان آلودگی در نمونه های مراحل مختلف تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشت.

مقدمه: شیوع بیماری های مرتبط با رژیم غذایی پرچرب و کمبود کلسیم موجب افزایش تقاضای مصرف کنندگان و توصیه سازمان های علمی بین المللی به مصرف محصولات غذایی کم چرب و غنی شده با کلسیم شده است. هدف از این تحقیق تولید فراورده گوشتی کم چرب، غنی شده با کلسیم به عنوان محصول غذایی سالم و عملگرا می باشد.مواد و روش ها: در این بررسی جهت کاهش چربی و غنی سازی سوسیس از نوعی فیبر رژیمی سبوس ذرت با نام Z-Trim به ترتیب به مقادیر 1.2 و 1.7 درصد و گلوکونات کلسیم به مقدار 20 درصد مورد نیاز روزانه استفاده گردید. نمونه های تولیدی از نقطه نظر ویزگی های شیمیایی (مقادیر چربی، پروتئین، رطوبت، کلسیم، خاکستر و(pH ، فیزیکی (بافت و رنگ) و حسی تحت بررسی قرار گرفتند.یافته ها: نتایج حاکی از کاهش بترتیب 34 و 63 درصد چربی و افزایش 88.82 – 88.74 درصد کلسیم در تیمارها نسبت به نمونه شاهد بود. از لحاظ ویژگی های بافتی، تیمارهایی که در آنها فقط از Z-Trim استفاده شده نرمتر از نمونه شاهد بود، ولی کاربرد توام Z-Trim  و گلوکونات کلسیم منجر به تولید نمونه ای با بافتی مشابه نمونه شاهد گردید.نتیجه گیری: در این تحقیق فرمولاسیونی جدید جهت تولید فراورده گوشتی سلامتی بخش با درصد چربی کمتر و مقدار بیشتر فیبر رژیمی و کلسیم به عنوان یک محصول عملگرا معرفی گردید.

To investigate the response of CORN to combined application of chemical fertilizers with rhizobacteria plant growth promoting, an experiment was conducted in 2017 at Research farm of Agricultural and Natural Resources Campus of Tehran University, Karaj, Iran, in a randomized complete block design with four replications. Four nutritional treatments including T1 (Control treatment without applying fertilizer), T2 (Just PGPRs), T3 (Use chemical fertilizers based on soil test) and T4 (T3 + PGPRs) were considered. According to the results, the highest total dry weight (3.9 kg/m2), crop growth rate (79.8 g.m-2.day-1), net assimilation rate (15.3 g.m-2.day-1) and grain yield (18.2 ton.ha-1) were observed in T4 treatment and T2 treatment produced the highest  leaf area index (5.3), leaf area duration (205.2) and specific leaf weight (78.5 g.m-2) . Also, the lowest value of all traits was observed in in T1 (control) treatment. The results showed that the presence of rhizobacteria plant growth promotioninduction in the CORN nutrition program increased the growth and growth indices of the plant. Combined application of chemical fertilizers with rhizobacteria plant growth promoting resulted in the highest growth and final grain yield of CORN.

This experiment was designed to survey the nutritive value and estimate protected-protein level of Protanomix as a new protein source and compare it with soybean meal. Protanomix is a brown powder by separating the precipitate produced from the reaction of tannin with CORN-steep liquor. Crude protein (CP) and metabolizable energy (ME) in this protein source is nearly similar to soybean meal, and more than 80% of its protein content is insoluble. In this study, potential of in vitro gas production in Protanomix was significantly (P˂0.001) lower than the control treatment (soybean meal); however, substitution of soybean meal at different levels of Protanomix in experimental diets did not lead to significant changes in gas production parameters (P˃0.05). Comparing Protanomix with soybean meal (control) showed that in vitro truly degraded dry matter (IVTDDM), estimated metabilizable energy (ME) and pH were similar (P˃0.05). However, short chain fatty acids (SCFA), apparently in vitro organic matter digestibility (IVOMAD) and ammonia nitrogen (N-NH3) were significantly higher in soybean meal (P˂0.01) than Protanomix, while partitioning factor (PF), microbial protein synthesis (MPS) and efficiency of microbial protein synthesis (EMPS) were greater in Protanomix than soybean meal (P˂0.05). Nonetheless, when soybean meal was substituted with different levels of Protanomix in the experimental diets, only concentration of ammonia nitrogen (N-NH3) was significantly decreased (P˂0.001).

روند توسعه بیماری قارچ عامل بیماری سیاهک معمولی ذرت Ustilago maydis، با میکروسکوپ های نوری و الکترونی بررسی شد. بدین منظور از رقم های سینگل کراس 301، 647 و دابل کراس 704 که پیشتر به ترتیب به عنوان رقم های حساس، نیمه مقاوم و مقام به این بیماری ذکر شده بود، استفاده شد. مایه قارچ از کشت تلیوسپورهای جمع آوری شده از استان خوزستان در محیط های CMA و%10 + PDA  دکستروز و نگه داری در دمای 25 ºC  به مدت 5 روز حاصل شد. مایه زنی قارچ به دو روش محلول پاشی و تزریق با غلظت 106 اسپور در میلی لیتر صورت پذیرفت و نمونه ها 2، 4، 7، 11 و 25 روز پس از مایه زنی تثبیت گردید. هیجده روز پس از مایه زنی علائم آلودگی در بوته های مایه زنی ابتدا به روش تزریق و سپس محلول پاشی دیده شد. در بررسی نحوه نفوذ قارچ به درون سلول های میزبان با استفاده از میکروسکوپ الکترونی نگاره مشخص شد که ریسه ایجاد شده از اسپوریدیوم، آپرسوریوم شفاف و متورمی ایجاد می کند که هم از طریق روزنه و هم به صورت مستقیم به درون سلول های میزبان نفوذ می کند. تغییرات هیستوپاتولوژیک پس از رخنه در این قارچ حاکی از آن است که سلول های آلوده در مقایسه با سلول های سالم بزرگ ترند و ریسه قارچ در ابتدا به صورت بین سلولی و سپس درون سلولی مشاهده شد. ریسه منشعب درون سلولی قارچ اشکال متفاوتی داشت و از ریسه بین سلولی متورم تا زوائد انگشت مانند متغیر بود. در هنگام تشکیل تلیوسپور حفره بزرگی شامل ریسه های قارچ ایجاد می شود که در آن به صورت تیپ Ustialgo تلیوسپورهای بالغ و در حال بلوغ به همراه غلاف ژلاتینی احاطه کننده آنها قابل مشاهده بودند. آلودگی ذرت در شرایط کنترل شده و مساعد به راحتی صورت می پذیرد و سیستم راحتی را برای بررسی برخی جنبه های تعامل میزبان - بیمارگر مهیا می کند.

اثرات تاریخ کاشت تاخیری، تراکم بوته و روش برداشت بر عملکرد و اجزای عملکرد بچه ذرت (Baby CORN) در رقم دانه طلایی KSC 403 su در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی در سال 1387 بررسی گردید. در این آزمایش، تاریخ کاشت در سه سطح (25 خرداد، 13 تیر و 3 مرداد)، تراکم بوته در سه سطح (65، 85 و 105 هزار بوته در هکتار) و دو روش برداشت (برداشت تمام کرت به عنوان بچه ذرت و برداشت دو منظوره) در نظر گرفته شد. در برداشت دو منظوره، بلال اول به عنوان ذرت شیرین و بلال های بعدی به عنوان بچه ذرت برداشت شدند. آزمایش به صورت اسپلیت فاکتوریل با چهار تکرار در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تاریخ های کاشت از نظر صفات مورد بررسی شامل ارتفاع بوته و بلال، قطر ساقه، طول و قطر بچه ذرت، عملکرد بلال با پوشش و عملکرد بلال بدون پوشش تفاوت معنی داری با همدیگر داشتند. حداکثر عملکرد بلال با پوشش در تاریخ کاشت 3 مرداد با متوسط عملکرد 8095 کیلوگرم در هکتار به دست آمد. همچنین، بیشترین عملکرد بلال بدون پوشش در تاریخ کاشت 3 مرداد در روش برداشت کامل بلال ها به صورت بچه ذرت با متوسط 3051 کیلوگرم در هکتار به دست آمد. تراکم های مختلف بوته در واحد سطح نیز منجر به بروز اختلاف معنی داری در صفات قطر ساقه، عملکرد بلال با پوشش و بدون پوشش، درصد بلال استاندارد و غیر استاندارد گردید. حداکثر عملکرد بلال با پوشش در تراکم 105000 بوته در هکتار با متوسط 7475 کیلوگرم در هکتار به دست آمد. بیشترین عملکرد بلال بدون پوشش در تراکم 105000 بوته در هکتار در روش برداشت کامل بلال ها به صورت بچه ذرت با متوسط 2715 کیلوگرم در هکتار به دست آمد. روش برداشت در صفات ارتفاع بوته و بلال، عملکرد بلال با پوشش و بدون پوشش باعث بروز تفاوت معنی داری گردید، به طوری که بیشترین عملکرد بلال با پوشش به میزان 10954 کیلوگرم در هکتار در روش برداشت کامل بلال ها به صورت بچه ذرت به دست آمد. اثرات متقابل سه جانبه تاریخ کاشت × تراکم گیاه × روش برداشت فقط برای صفات درصد بلال استاندارد و درصد بلال غیر استاندارد معنی دار بود، بنابراین تاریخ کاشت 3 مرداد با تراکم 105000 بوته در هکتار با تولید بیشترین عملکرد بچه ذرت با پوشش در روش برداشت کامل بلال ها به صورت بچه ذرت به عنوان تیمار برتر شناخته شد.

تاکنون در زمینه اثرات روش های خاک ورزی حفاظتی و آبیاری هر یک به صورت جدا بر محصول ذرت، پژوهش های زیادی انجام شده، اما اثرات توأم این دو عامل در کشت ذرت کم تر مورد توجه قرار گرفته است. بنابراین، در این پژوهش اثر روش های خاک ورزی حفاظتی و آبیاری بر خصوصیات خاک، بهره وری مصرف آب و عملکرد ذرت در قالب طرح کرت های خرد شده با نه تیمار و سه تکرار بررسی شد. روش های آبیاری شامل آبیاری قطره ای نواری، سطحیو بارانیبه عنوان عامل اصلی و سه روش خاک ورزی مرسوم، کم خاک ورزی و بی خاک ورزی به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شد. پارامترهای جرم مخصوص ظاهری خاک، میزان آب مصرفی، رطوبت علوفه در مرحله خمیری دانه، عملکرد ذرت وبهره وری مصرف آب آبیاری تعیین شد. نتایج اینپژوهش نشان داد که در انتهای آزمایش، تیمار بی خاک ورزی نسبت به تیمارهای کم خاک ورزی و مرسوم جرم مخصوص ظاهری را در عمق 0-10 سانتی متری خاک اندکی افزایش داد (به ترتیب نه و چهار درصد)، اما روش آبیاری تأثیر معنی داری بر جرم مخصوص ظاهری خاک نداشت. روش آبیاری اثر معنی داری بر عملکرد دانه ذرت داشت (در سال اول در سطح پنج درصد و در سال دوم در سطح یک درصد) به گونه ای که روش های آبیاری تحت فشار بیش ترین عملکرد را به خود اختصاص دادند و کم ترین مقدار عملکرد مربوط به روش آبیاری سطحی بود، در حالی که عملکرد ذرت تحت تأثیر روش خاک ورزی قرار نگرفت. بیش ترین حجم آب آبیاری در روش آبیاری سطحی و کم ترین آن در روش آبیاری قطره ای نواری اتفاق افتاد، به طوری که در قطره ای نواری نسبت به بارانی و سطحی به ترتیب 34 و 57 درصد در حجم آب آبیاری ذرت صرفه جویی شد. بهره وری آب آبیاری تحت تأثیر روش آبیاری قرار گرفت، در حالی که روش خاک ورزی اثر معنی داری بر بهره وری آب آبیاری ذرت نداشت. بیش ترین بهره وری آب آبیاری دانه ذرت (میانگین 22/1 کیلوگرم بر متر مکعب) مربوط به روش آبیاری قطره ای نواری و کم ترین آن (میانگین 34/0 کیلوگرم بر متر مکعب) مربوط به روش سطحی بود.