در این تحقیق پارامترهای موثر بر کیفیت رقیق کننده در استخراج با حلال مس توسط  CP150بررسی شد. حلال هایی با میزان آروماتیک متفاوت (%35-5) تهیه شد. مقایسه پارامترهای استخراجی (سینتیک، ظرفیت، فاکتور انتقال آهن، زمان جدایش و ماندگی فازی) در حضور این ترکیبات، نشان داد که انتخاب رقیق کننده آروماتیک باعث بهبود جدایش فازها می شود؛ به طوری که با افزایش محتوای آروماتیک رقیق کننده از %5 به %35، زمان جدایش و ماندگی فازی نصف می شود؛ ولی سینتیک فرایند کند می شود. نفت سفید و برش های نفتی ریسول 8401 و ریسول 8411، نسبت های مختلف ترکیب شد و بعد از اندازه گیری محتوای آروماتیک، چگالی، ویسکوزیته و کشش سطحی هر ترکیب، تست های استاندارد استخراج با حلال ناپیوسته انجام شد. مطالعه هم زمان مشخصات رقیق کننده نشان داد در صورت استفاده از چند حلال در ترکیب رقیق کننده، محتوای آروماتیک به عنوان شاخص کیفی و بهینه سازی رقیق کننده کافی نیست و مشخصات فیزیکی ترکیب نیز باید لحاظ شود. کاهش ویسکوزیته رقیق کننده با بهبود شرایط پیوستگی و پراکندگی، سرعت فرایند را بالا می برد؛ به طوری که افزایش ویسکوزیته به میزان 0.2 cSt، نسبت بازیابی در 30 ثانیه را 30 درصد کاهش می دهد. همچنین مشخص شد بالا بودن چگالی و کشش سطحی فاز آلی باعث اتلاف آن می شود؛ و اگر کشش سطحی رقیق کننده از 26 mN/m به27.3 mN/m  تغییر یابد، ماندگی آلی دو برابر می گردد. هر چه اختلاف چگالی، ویسکوزیته و کشش سطحی بین دو فاز کمتر باشد (کاهش ویسکوزیته، افزایش چگالی و کشش سطحی رقیق کننده)، انتقال آهن به فاز آلی بیشتر می شود. به نحوی که با افزایش چگالی رقیق کننده به میزان 35 Kg/m3، فاکتور انتقال ده برابر کمتر می شود.