بیان مساله: افزایش سریع تعداد بیمارانی که پیوند کلیه و دیالیز دریافت می کنند، دندانپزشکان را به درک کامل ملاحظات درمانی خاصی که برای این بیماران وجود دارد، ملزم می سازد.هدف: این مطالعه با هدف بررسی میزان DMF در بیماران همودیالیزی شهر تهران در رده سنی 20-12 سال انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی، تحلیلی که به صورت مقطعی انجام شد، 50 بیمار کلیوی (27 پسر و 23 دختر) در رده سنی 12 تا 20 سال که برای دیالیز به یکی از بیمارستانهای امام خمینی، مرکز طبی کودکان فیاض بخش، هفت تیر، اشرفی اصفهانی، لبافی نژاد و هاشمی نژاد مراجعه کرده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. اطلاعات مربوط به معاینات کلینیکی، سؤال از بیمار، مشاهده پرونده و سؤال از والدین بیمار در پرسشنامه های مربوطه وارد گردید؛ به منظور تجزیه و تحلیل یافته ها از آزمون Chi-Square استفاده شد.یافته ها: میانگین DMF در افراد مورد مطالعه 2.46 حاصل شد که در مقایسه با افراد نرمال جامعه تفاوت معنی داری را نشان نداد. این شاخص در افراد مورد مطالعه در رابطه با عواملی نظیر جنس، میزان تحصیلات مادر، وضعیت بهداشت دهان و دندان، دفعات مسواک زدن از لحاظ آماری تفاوت معنی داری را نشان نداد؛ همچنین در بررسی حاضر میزان شیوع ژنژیویت شدید 38% و میزان ژنژیونیت متوسط 32% حاصل گردید. نتیجه گیری: این مطالعه بر ضرورت استفاده از روشهای مناسب پیشگیری و ارتقای بهبود سطح آگاهی بیماران و والین را در مورد بهداشت دهان و دندان تأکید می کند.

دی متیل فرم آمید به عنوان یک حلال آلی با خصوصیات ویژه (شرایط ملایم پخت و انتخاب پذیری بالا) برای خمیر سازی از کاه برنج مورد استفاده قرار گرفت. این حلال در طول فرایند پخت از تخریب کربوهیدرات ها حفاظت می کند. عمل خمیر سازی به کمک فاکتور مرکزی مرکب در 3 سطح (دمای پخت 190~210 oC، زمان پخت 120~180 دقیقه و غلظت (30~70% DMF انجام شد و نتیجه های به دست آمده به کمک نرم افزارMINITAB 14  تحلیل و مدل هر یک از پارامترهای خمیر، به دست آمد. مقدار بهینه هر یک از متغییرهای وابسته عبارت است از: بازده خمیر سازی 65.64 درصد، هولوسلولز 75.19 درصد، بتا سلولز 7.4 درصد، گاما سلولز7.93  درصد، متوسط طول الیاف 0.624 mm، مواد استخراجی خمیر 2.91 درصد، درجه روانی خمیر 363 میلی لیتر و مواد جامد درمایع پخت مصرفی 2.47 درصد. همچنین برای تولید خمیری با ویژگی های مناسب شرایط پخت در زمان 150 دقیقه، دمای 200 oC و غلظت 50 درصد DMF پیشنهاد می شود.

مقدمه: بیماران بتا تالاسمی ماژور به صورت منظم خون دریافت می کنند و ممکن است برحسب شدت بیماری، نحوه و عوارض درمان به بیماری های قلبی،کبدی یا دیابت مبتلا شوند. پس این بیماران باید مورد مراقبت و معاینه های منظم پزشکی قرار گیرند. ارتباط پوسیدگی دندان با برخی بیماری ها مشخص شده است اما متاسفانه مشکلات دهان و دندان در این بیماران کمتر مورد توجه قرار گرفته است و اطلاعات موجود در مورد فراوانی پوسیدگی دندانی در این بیماران کم بوده و محققان نظرهای مختلفی بیان کرده اند. هدف: این مطالعه به بررسی فراوانی پوسیدگی دندانی DMF)) در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور و مقایسه آن با گروه کنترل (افراد سالم) می پردازد.مواد و روش ها: مطالعه از نوع مقطعی با انتخاب گروه کنترل بوده است.60 بیمار در درمانگاه انجمن تالاسمی ایران و 60 فرد سالم (مراجعان دانشکده و همراهان سالم بیماران) از نظرشاخص DMF) Decay Missing Filling) مورد بررسی قرار گرفتند. دو گروه از نظر سن، جنس، وضعیت اقتصادی- اجتماعی و بهداشت دهان، مصرف مواد پوسیدگی زا و تکرر مصرف آن ها همسان سازی (match) شدند.نتایج: متوسط DMF در گروه بیمار 7.3 با انحراف معیار 3.80 و در گروه کنترل 7.26 با انحراف معیار 3.73 بود. بین DMF گروه بیمار و کنترل تفاوت معنی داری به دست نیامد. متوسط D و F به ترتیب در گروه بیمار 5.55 و 1.33 و در گروه کنترل 3.63 و 3.48  بود. از نظر آماری بین D و F گروه بیمار و کنترل تفاوت معنی دار بود به این صورت که تعداد دندان های پوسیده در گروه بیمار بیش از کنترل و برعکس تعداد دندان های پر شده در گروه کنترل بیشتر از گروه بیمار بود. از نظر آماری بین DMF دختران و پسران گروه بیمار و کنترل اختلاف معنی دار دیده نشد.نتیجه گیری: بین DMF گروه بیمار و شاهد، تفاوت معنی دار نبود. به نظر می رسد که ارتباطی بین بتا تالاسمی ماژور و پوسیدگی دندان وجود نداشته باشد. با پیشرفت روش های درمانی و تشخیص زودرس تالاسمی، طول عمر این بیماران رو به افزایش است. تعداد دندان های پوسیده بیشتر در بیماران نسبت به گروه کنترل، لزوم معاینه دندان ها و پر کردن این دندان های پوسیده را می رساند.

هدف: با توجه به شیوع بالای تالاسمی در استان و فراوانی مشکلات دهان و دندان در این افراد این مطالعه با هدف بررسی وضعیت پوسیدگی دندان و سطح بهداشت دهان و دندان در بیماران تالاسمی در مرکز تالاسمی اهواز، بیمارستان شفا انجام گرفت.روش بررسی: این مطالعه به روش توصیفی مقطعی و جمع آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه و مشاهده مستقیم بر روی 195 نفر (کل جمعیت بیماران تالاسمی) 12 سال به بالا (12.-36 سال) مراجعه کننده به مرکز تالاسمی اهواز صورت گرفت. 166 نفر (80 پسر و 86 دختر) از کل بیماران تالاسمی ماژور داوطلبانه در این تحقیق شرکت داشتند. داده ها از طریق معاینه و مصاحبه در پرسشنامه هایی جهت دستیابی به میزان DMF و OHIS وارد گردید. سپس داده ها از طریق آزمونهای T ، همبستگی، و آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.یافته ها: میانگین DMF در کل 166 نفر 9.5 ، دندانهای پوسیده 8.74 (D)، دندانهای پر شده 0.33 (F) و دندانهای از دست رفته یا ظاهر نشده 0.54 (M) بود. میانگین شاخص 2.72 OHI-S ، دبری نرم 1.20 (DI) و دبری سخت 1.54 (CI) بود. اکلوژن برحسب طبقه بندی انگل شامل کلاس 22.8 I درصد، کلاس 55.1 II درصد و کلاس 21.6 III درصد بدست آمد. رابطه عادت مسواک زدن با DMF معنی دار نبود اما این رابطه با وضعیت بهداشت دهان و دندان (OHI-S) از طریق آزمون T معنی دار بدست آمد (p<0.001). مراجعه به دندانپزشک با OHI-S ارتباط معنی داری نشان ندارد، اما با DMF ارتباط معنی دار داشت 95.8 .(p<0.001) درصد کل افراد پیگمانتاسیون لثه داشتند. از نظر وضعیت لثه 6.4 درصد طبیعی ، 52.1 درصد التهاب خفیف، 36.5 درصد متوسط و 6 درصد التهاب شدید داشتند. در مورد آگاهی از بهداشت دهان و دندان 2.4 درصد افراد خوب، 4.2 درصد متوسط و 88 درصد ضعیف بودند.نتیجه گیری: این تحقیق نشان میدهد که بیماران تالاسمی ماژور نیاز به آموزش بهداشت دهان دارند زیرا شاخص DMF و دبری در آن ها بالا و OHI-S متوسط بوده و 88 درصد افراد آگاهی از روشهای صحیح بهداشت دهان ندارند. هم چنین بیش از نیمی از این افراد دارای، مال اکلوژن کلاس II می باشند و احتمالا ظاهر ناخوشایند آنها یکی از دلایل ترک تحصیل در آنها بوده است. به نظر می رسد با بهبود ظاهر و افزایش امید به زندگی در این بیماران می توان به مقدار زیادی سطح بهداشت و DMF را در آنان بهبود بخشید.

سابقه و هدف: با توجه به اهمیت بهداشت دهان و دندان و چشم اندازی که در این زمینه در سال 2010 برای همه کشورهای جهان در نظر گرفته شده است و بدلیل اینکه محققین، پوسیدگی دندان را بیماری تمدن می نامند و با در نظر گرفتن اطلاعات به دست آمده که نشان می دهد اقلیتهای قومی و نژادی و گروههایی که تشکیلات آموزشی سطح پایین داشته اند حداقل اطلاعات در مورد پیشگیری از بیماریهای دهان و دندان را دارا می باشند، این تحقیق با هدف بررسی تاثیر آموزش در بالارفتن میزان آگاهی و عملکرد مادران و تاثیر آن بر روی DMF کودکان مقطع آمادگی انجام پذیرفت. مواد و روشها: این پژوهش مطالعه ای تجربی درباره تاثیر آموزش در بالارفتن میزان آگاهی و عملکرد مادران کودکان مقطع آمادگی (7-5) ساله شهر کرمان در رابطه با بهداشت دهان و دندان بود که در آن میزان آگاهی و عملکرد مادران بر حسب متغیرهای دموگرافی سن کودک، سن مادر، مرتبه تولد، تعداد فرزندان، میزان تحصیلات مادر، درآمد متوسط ماهیانه خانواده و شغل مادر مورد بررسی قرار گرفتند. در این مورد میزان آگاهی و عملکرد مادران قبل از آموزش و بعد از آموزش از مهر 1377 تا اردیبهشت 1379 مورد بررسی قرارگرفت. برای این منظور 393 نفر از مادران بطور تصادفی در دو گروه مورد و شاهد قرار گرفتند. گروه مورد تحت آموزش قرار گرفت و برای اندازه گیری تاثیر آموزش بر عملکرد، DMF هر دو گروه مورد و شاهد در شروع تحقیق و یک سال بعد ثبت و مقایسه شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشانگر آن است که اختلاف معنی داری در دانش و عملکرد مادران قبل و بعد از آموزش وجود دارد (P<0.05). تحلیل فراوانی داده های جمع آوری شده از گروه مورد و شاهد قبل و بعد از آموزش در مورد DMF نشان داد که بین تعداد دندانهای پوسیده (d) گروه مورد و شاهد اختلاف معنی داری وجود ندارد (P>0.05) اما این اختلاف بین دندان های کشیده شده (m) و پرشده (f) معنی دار بود. دندانهای پرشده در گروه مورد حداقل 23% ولی در گروه شاهد حداقل 7% بودند. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که آموزش می تواند تاثیر زیادی در بالارفتن میزان آگاهی و عملکرد مادران داشته باشد. با توجه به این که در ابتدای تحقیق اعتقاد مادران بر این بود که دندان شیری به پرکردن و خدمات دندانپزشکی نیاز ندارد زیرا جای آن دندان دایمی می روید، اما آموزش توانست تغییر رفتار را در جهت مثبت به وجود آورد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.