افتالمومیازیس شیوع جهانی پایینی دارد و اغلب موارد آن از کشورهای در حال توسعه گزارش شده اند. در سال های اخیر شیوع افتالمومیازیس فقط در ایران کاهش یافته است. در بسیاری از موارد گزارش شده، عامل ایجاد بیماری لارو مگس OESTRUS OVIS می باشد.در بهار سال 1390، بیمار خانم 40 ساله ساکن روستا با سطح بهداشتی قابل قبول و بدون هیچ گونه بیماری چشمی زمینه ای و اختلال ایمنی با علائم کونژنکتیویت به درمانگاه چشم پزشکی بیمارستان آیت ا... روحانی بابل مراجعه نمود. پس از معاینه بیمار با تشخیص افتالمومیازیس اکسترنال تحت درمان قرار گرفت. همه تعداد 7 عدد لارو مگس از قسمت قرنیه و کول دو ساک خارج گردید، سپس آنتی بیوتیک و کورتیکوستروئید موضعی تجویز شد. در معاینه مجدد پس از 2 روز چشم بیمار بدون علامت و آرام بود.

سابقه و هدف: شکستگی استخوان درشت نی شایعترین شکستگی استخوان های بلند در بدن است که در درمان آن نظرات متفاوتی وجود دارد. یکی از روشهای درمانی، اکسترنال فیکساتور می باشد. این مطالعه به منظور بررسی نتایج درمانی استفاده از اکسترنال فیکساتور در بیماران با شکستگی باز استخوان درشت نی در بابل انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه کارآمایی بالینی از نوع نیمه تجربی بر روی 106 بیمار مبتلا به شکستگی باز استخوان درشت نی درمان شده بوسیله اکسترنال فیکساتور در بیمارستانهای بابل طی سالهای 82-1370 انجام شد. پس از بستری بیماران، شستشوی زخم و دبریدمان انجام شد و سپس اکسترنال فیکساتور قرار داده شد. بیماران بطور منظم ویزیت شده و رادیوگرافی سریال جهت کنترل تا یکسال انجام شد. سپس نتایج آنها مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: در این مطالعه 90.5% شکستگی در اثر تصادف ایجاد شده بود. در 98.1% بیماران بطور متوسط پس از 4 ماه شکستگی جوش خورده بود. عفونت مسیر پین در 24% افراد دیده شد که در 2 مورد منجر به استئومیلیت گردید. لق شدن پین ها در 5.7% موارد، آسیب پرونئال دایمی در 4.7% و جوش نخوردن در 1.9% از یبماران مشاهده شد.نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که اکسترنال فیکساتور وسیله ای قابل اطمینان در درمان شکستگی های باز استخوان درشت نی می باشد.

مقدمه: بیماری عروق کرونر از خطیرترین بیماریهای عروقی است و راههای مختلفی جهت درمان آن مانند درمانهای دارویی ورواسکولاریزاسیون وجود دارد. اما گاهی بیمار از ابتدا کاندید مناسبی جهت موارد فوق نبوده و یا علیرغم استفاده کامل از آنها همچنان دچار دردهای مقاوم و ناتوان کننده می باشد. در چنین مواردی EECP می تواند بعنوان درمان جایگزین سرپایی در بهبود زندگی بیماران و کاهش دردهای آنان موثر باشد.روشها: 44 بیمار که کاندید مناسبی جهت روشهای تهاجمی (انژیوپلاستی و پیوند عروق قلب) نبودند و علیرغم حداکثر درمان طبی همچنان دردهای مقاوم انژینی داشته و این مشکل کیفیت زندگی و کار آنها را تحت تاثیر قرار داده بود وارد مطالعه شدند. بیماران قبل از درمان تست ورزش انجام دادند و سپس به مدت 35 جلسه (هر جلسه یکساعت) تحت درمان با EECP قرار گرفتند و پس از پایان دوره درمان، مجددا تست ورزش از آنها بعمل آمد.نتایج: درمان با EECP بصورت قابل ملاحظه ای سبب افزایش زمان انجام تست ورزش پس از اتمام دوره کامل آن شده بود. متوسط زمان انجام تست ورزش قبل از درمان 192.65 ثانیه بود که بطور متوسط بعد از درمان 341.38 ثانیه شده بود در آنالیز داده ها میزان بهبود و تغییر در زمان تست ورزش پس از درمان معنی دار بود (p=0.001)نتیجه گیری: درمان با EECP میتواند بصورت قابل توجهی زمان فعالیت فیزیکی بیماران مبتلا به انژین صدری مقاوم را افزایش دهد که این تغییر در بهبود قابل توجه کیفیت زندگی آنها موثر است.

دولت ها همواره با دو نوع تهدید یا با دو مرکز تهدید روبرو می باشند: داخلی و خارجی. حکومت ها در برابر تهدیدات داخلی، از نیروهای سرکوب، پلیس، دادگاه های حقوقی و زندانها استفاده می کنند و در رویارویی با تهدیدات خارجی، از دستگاه دیپلماسی، تشکیلات جاسوسی و در نهایت از نیروهای نظامی به عنوان سپر دفاعی بهره می گیرند. واکنش بر ضد تهدیدات خارجی در سطح دولت، ملی بوده که به صورت متمرکز و کنترل شده انجام می پذیرد. در ابتدای قرن بیست و یکم و در آستانه هزاره سوم میلادی، باید بپذیریم که منشاء بسیاری از مسائل جهانی به تحولات استراتژیهای نظامی وابسته و پیوسته است. ادبیات پایه ای سیاسی - نظامی در کشور ما، بویژه در سطح محیط های پژوهشی، گاهی فقیر و بیشتر ترجمه ای است. اصولا جغرافیدانان کشور ما، میل و رغبت چندانی برای ورود به مفاهیم و موضوعات دفاعی ندارند، که البته چرایی آن، خود می تواند موضوع پژوهش مستقلی باشد. براین اساس و به عنوان راهکاری برای پر کردن خلا استراتژی دفاعی دولتها، مقاله حاضر که در واقع بخش کوچکی از پژوهشی پایه ای تحت عنوان "روش شناخت مناطق استراتژیک" می باشد، تنظیم گردیده است. کوشش محوری این مقاله بر آن است که قلمروهای دفاعی دولتها را در محیط های بیرونی در چارچوبی واقعی و ملموس که منطبق با شرایط جمهوری اسلامی ایران باشد، طبقه بندی نماید.

هدف: ارزیابی نتایج و تعیین میزان فراوانی عود و دیگر عوارض جراحی داکریوسیستورینوستومی بیرونی (EX-DCR) انجام شده در مراکز چشم پزشکی دانشگاه علوم پزشکی یزد. روش پژوهش: این مطالعه پیامدپژهی(outcome study)  بر روی بیمارنی که طی سال های 1380 و 1381 در مراکز چشم پزشکی دانشگاه علوم پزشکی یزد تحت عمل جراحی EC-DCR با یا بدون لوله سایلاستیک قرار گرفته بودند، انجام شد. نمونه ها به روش متوالی انتخاب شده بودند. یافته ها: در مطالعه بر روی 187 بیمار، میزان موفقیت کلی عمل EC-DCR در این مجموعه 4/90 درصد و با حدود اعتماد 95 درصد از 3/86 تا 5/94 درصد بود. این نسبت در زنان 9/90 درصد و در مردان 1/89 درصد بود (P>0.7). میزان موفقیت و سن نیز ارتباط معنی داری نداشتند. موفقیت عمل EC-DCR، در روش با لوله 3/96 درصد و در روش بدون لوله 88 درصد بود (08/0=p). شایع ترین عوارض شامل عود بیماری (اشک ریزش) 6/9 درصد، اسکارغیر معمول محل برش 6/8 درصد  و عفونت محل زخم 3/5 درصد بودند. حین جراحی هیچ عرضه ای مشاهده نشد. نتیجه گیری: با وجود روش های مختلف جراحی EC-DCR روشی نسبتا آسان با موفقیت بیش از 90 درصد و عوارض نسبتاً کم می باشد و به نظر می رسد که در اکثر مراکز چشم پزشکی قابل انجام باشد.

در آمار فضایی، پیشگویی مقدار نامعلوم یک میدان تصادفی در موقعیت و زمانی مشخص بر اساس مشاهدات، توسط پیشگوی کریگیدنی به عنوان بهترین پیشگوی خطی نااریب صورت می پذیرد. گاهی در بعضی مسایل کاربردی در هر موقعیت فضایی - زمانی، علاوه بر متغیر مورد بررسی، متغیرهای کمکی دیگری نیز در اختیارند که به کارگیری آن ها می تواند دقت پیشگو را بهبود بخشد. در این مقاله برای استفاده از این گونه اطلاعات در تحلیل داده های فضایی - زمانی، با استفاده از ایده کریگیدن فضایی - زمانی عام، روش کریگیدن فضایی - زمانی با روند برونی معرفی شده است. سپس ضمن نمایش نحوه به کارگیری آن در یک مثال کاربردی، تاثیر آن در افزایش دقت پیشگویی فضایی - زمانی مورد بررسی قرار گرفته است.