در این پژوهش به بررسی اثرFDI  بر رشد اقتصادی کشورهای میزبان می پردازیم. در این راستا 67 کشور را که مطابق گزارش آنکتاد در بین140 کشور جهان در جذب FDI از عملکرد بهتری برخوردار بوده اند انتخاب شده و با کاربرد تکنیک های اقتصادسنجی در قالب داده های تابلویی برای سال های 1998-2004 برآوردهای لازم را انجام داده ایم. دراین پژوهش فرضیه «رابطه رشد اقتصادی و جذب FDI» را با استفاده از مدل رشد اقتصادی رومر ـ منکیو ـ ویل (1992) مورد آزمون قرار داده ایم. کشورهای مورد بررسی در چهار گروه متمایز به شرح زیر به صورت جداگانه مورد بررسی قرار گرفته اند:1. کل کشورهایی که نسبت به شاخص های بالقوه از عملکرد خوبی برخوردار بوده اند، 2. کشورهای در حال توسعه که نسبت به شاخص های بالقوه از عملکرد خوبی برخوردار بوده اند،3. کشورهای در حال توسعه غیر نفتی که نسبت به شاخص های بالقوه از عملکرد خوبی برخوردار بوده اند،4. کشورهای نفت خیز.نتایج پژوهش بیانگر این است که: اول،FDI  رشد اقتصادی کشورهای میزبان را تقویت می کند. دوم، درجه توسعه کشور میزبان بر میزان جذب FDI اثر گذاشته و سوم تفاوت معناداری بین تعیین کننده های رشد اقتصادی در کشورهای نفت خیز با کشورهای دیگر وجود دارد.

در این پژوهش، با استفاده از داده های تابلویی، به بررسی ارتباط بین جریان ورودی سرمایه گذاری مستقیم خارجی و فرار سرمایه در 9 کشور منتخب منطقه منا (خاورمیانه و شمال آفریقا)، طی دوره 1991ـ2006 پرداخته شده است.به این منظور، ابتدا فرار سرمایه از دو روش ارب ـ بانک جهانی و مورگان محاسبه شده است. نتایج آزمون همگرایی نشان می دهد که صرفنظر از روش برآورد، بین فرار سرمایه و سرمایه گذاری مستقیم خارجی، رابطه تعادلی بلندمدت وجود دارد. علاوه بر این، نتایج، بیانگر رابطه ای معنی دار و مثبت بین فرار سرمایه و جریان ورودی سرمایه گذاری مستقیم خارجی، برای دوره مورد مطالعه، در کشورهای منتخب منطقه منا است. همچنین، نتایج ذکر شده در هر دو روش محاسبه فرار سرمایه مورد تایید قرار می گیرد.

تئوری های سنتی، تجارت بین الملل، تجارت خارجی و سرمایه گذاری مستقیم خارجی را جانشین یکدیگر در نظر می گرفتند. تئوری های جدید، FDI را به عنوان راهی برای توسعه مزیت های ویژه یک شرکت در نظر می گیرند. بنابراین، با گسترش ارتباطات تجاری مابین کشورها، سرمایه گذاری مستقیم خارجی نیز به عنوان مکملی برای تجارت افزایش می یابد. این مقاله به بررسی اثر جریان های تجاری بر سرمایه گذاری مستقیم خارجی (FDI) در گروه های منتخبی از کشورها در طول دوره 2005-1996 میلادی می پردازد.نتایج حاصل از برآورد الگوها مبین این نکته است که در اغلب گروه های منتخب، جریان تجاری دارای ارتباط مستقیم و معنی داری بر روی FDI است، یعنی افزایش جریان تجاری در این گروه ها، منجر به افزایش سرمایه گذاری مستقیم خارجی شده، که بیان گر وجود ارتباط مکملی بین این دو متغیر است. علاوه بر تجارت، تولید ناخالص داخلی، نرخ ارز و برخی متغیرهای هم گرایی نیز از جمله عواملی اند که دارای اثر معنی داری بر جذب سرمایه گذاری خارجی در این گروه ها و در طول دوره مورد مطالعه بوده اند.