تنظیم زمان گل‎دهی نیازمند فعالیت ژن‎های مختلفی است که تحت کنترل فاکتورهای محیطی و درونی می‎باشند. ژن FLC، نقش کلیدی در گذر به گل دهی دارد و به عنوان ژن هدف مسیر بهاره شدن، گل دهی را مهار می کند. بهاره شدن یک سازگاری طبیعی برای تضمین گل دهی پس از زمستان است تا گل و دانه در شرایط مطلوب محیطی نمو یابند. در این مطالعه، شناسایی و بررسی بیان این ژن در خاکشیر بدل بررسی شد. RNA کل از برگ های لپه‎‎ای استخراج و cDNA ساخته شد. آغازگرهای اختصاصی بر اساس هم راستایی توالی ژن های هم ساخت FLC، طراحی و برای واکنش RT-PCR استفاده گردیدند. قطعه مورد نظر به طول 449 نوکلئوتید، شناسایی و با نام SiFLC و شماره دسترسی KT156751 در پایگاه NCBI ثبت شد. مقایسه پروتئین استنباطی با 150 آمینو اسید با پروتئین های هم ساخت FLC در سایر گیاهان، نشان دهنده شباهت زیاد آن ها بود. میزان نسبی بیان با استفاده از روش نیمه کمی، در مرحله‎ رویشی در برگ جوان، برگ بالغ، ساقه و ریشه بین 86-56 درصد بود، بالاترین میزان (86) در برگ جوان و کم ترین میزان (حدود 56) در ساقه مشاهده شد. در مرحله زایشی کاهش بیان در این اندام ها بویژه در برگ مشاهده شد که میزان بیان آن بسیار ناچیز (حدود یک درصد) اما در غنچه های گل به نسبت بالاتر بود و به حدود 31 درصد رسید. کاهش بیان در برگ در فاز زایشی نشان دهنده تحریک گل دهی و افزایش آن در گل، پس از تحریک گل دهی، می تواند مربوط به تنظیم دوباره آن و آمادگی برای مهار طی فاز رویشی باشد.

درک درست از الگوی بیان ژن های کنترل کننده ی گلدهی در نژادگان (ژنوتیپ) های زایای سیر، روند برنامه های اصلاحی آن را بهبود می بخشد. بدین منظور الگوی بیان ژن های AsFT 1, 2, 4 و gaLFY در اندام های رویشی و زایشی سه همگروه گل ده، نیمه گل ده و غیر گل ده سیر ایرانی بررسی شد. بیشترین بیان نسبی gaLFY هشت هفته پس از کشت در مریستم هر سه همگروه مشاهده شد و بیان آن در نوع گل ده 20 برابر غیر گل ده بود. بیان gaLFY همچنین در گل آذین همگروه گل ده نسبت به شاهد (مرحله ی 8 برگی سیر غیر گل ده) افزایش یافت. AsFT4 در سوخ همه ی همگروه ها و AsFT1 در مقادیر بسیار کم در گل آذین و گل همگروه گل ده بیان شدند. بیشترین بیان نسبی AsFT2 12 هفته پس از کشت در برگ هر سه همگروه مشاهده شد و در همگروه گل ده 2/3 برابر بیشتر از غیر گل ده بود. بیان AsFT2 تنها در مریستم همگروه گل ده و نیمه گل ده مشاهده شد. درمجموع به نظر می رسد gaLFY یک ژن محرک زمان گلدهی و هویت مریستم گل و AsFT2 یک ژن محرک زمان گلدهی در همگروه گل ده هستند. میزان پایین بیان این دو ژن در همگروه نیمه گل ده و غیر گل ده منجر به القا گلدهی می شود، اما از تشکیل کامل ساقه ی گل دهنده جلوگیری می کند. به طوری که در سیر غیر گل ده ساقه ی گل دهنده تشکیل نشده و در سیر نیمه گل ده ساقه ی گل دهنده ی بسیار کوتاه در میان برگ ها تشکیل می شود.

شوری یکی از مهمترین عوامل اقلیمی محدود کننده رشد در گیاهان زراعی است. به منظور بررسی اثر تنش شوری ناشی از کلرید سدیم بر وضعیت گلدهی ارقام بادمجان پرورش یافته در هوای آزاد، پژوهشی در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تکرار انجام شد. تیمارهای شوری در 7 سطح شامل غلظت های 0، 10، 20، 40، 60، 80 و 100 میلی مولار کلرید سدیم بود. مقادیر مختلف نمک کلرید سدیم به آب آبیاری (با هدایت الکتریکی 219 میکروموس بر سانتی متر) اضافه گردیدند. نشاهای آماده شده سه رقم بادمجان (محلی جهرم، قلمی دزفول و دلمه هندی) در کیسه های پلاستیکی حاوی 9 کیلوگرم خاک غالب منطقه خنج کشت گردید. تیمارهای شوری به مدت 5 ماه اعمال شد. نتایج نشان داد که به طورکلی شوری باعث کاهش تعداد گل در هر بوته در مقایسه با تیمار شاهد شده و زمان گلدهی را به تاخیر انداخت، اما بر تعداد گل های باز شده اثر معنی داری نداشت. در بین ارقام مورد بررسی بر اساس صفات مطالعه شده، رقم محلی جهرم به عنوان رقمی با تحمل بیش تر و رقم قلمی دزفول به عنوان حساس ترین رقم در برابر شوری ناشی از کلرید سدیم ارزیابی گردید.

مقالات این شماره به زبان انگلیسی منتشر شده است. لطفا برای مشاهده مقالات به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده مقالات انگلیسی اینجا را کلیک کنید.